Arco Verburg: verbieden en ontbieden in De Baarsjes

Arcoverburg


Arco Verburg: verbieden en ontbieden in De Baarsjes

Het is niet eerlijk verdeeld in deze wereld. Op het deelraadkantoor van de Amsterdamse prachtwijk Slotervaart regeert Ahmed Marcouch, een geliefde gast van de talkshows, suf geïnterviewd door de kranten en doodgeknuffeld door de landelijke politici. De PvdA-bestuurder geldt als charismatisch. Hij is ‘het gouden PvdA-talent’.

Voorzitter van het aangrenzende stadsdeel De Baarsjes is partijgenoot Arco Verburg. Hij is een anonieme apparatsjik. Nog nooit heb ik vernomen dat hij een politiek talent is. Zijn meest charismatische beleidsdaad is dat hij eens per week met een zelfgebakken taart op bezoek gaat bij buurtbewoners om een bakkie koffie te doen.

Wie is een grotere bedreiging voor onze vrije seculiere samenleving? De beroemde Marcouch met zijn publicitair breed uitgemeten proefballonnetjes om de scheiding tussen kerk en staat op te heffen? Of de onbekende Verburg, die het Vrije Woord probeert te knechten zonder daarvoor politieke verantwoording af te leggen?

Tot het beleidsterrein van PvdA’er Arco Verburg valt het Meldpunt Moslimdiscriminatie, door het stadsdeel ingesteld na de moord op Theo van Gogh om eventuele discriminatie van moslims te bestrijden. In het begin van 2006 klaagden lokale moskeebestuurders over de website van cartoonist Gregorius Nekschot. Daarop deed meldpuntmedewerker Enver Varisli een mislukte poging bij de provider om de site van Nekschot uit de lucht te halen. De omstreden tekenaar maakte terecht melding van deze grove aanslag op de vrijheid van meningsuiting. Dit leidde tot wat reacties op andere websites, waaronder ook het kritische weblog Hoeiboei.

Twee jaar na dit incident met Nekschot deed het stadsdeel De Baarsjes een onverhoedse poging om deze aanslag op het vrije woord uit de annalen van het internet te verwijderen. Onder het voorwendsel dat de privacy van Varisli werd geschonden, kreeg Hoeiboei via de provider een ultimatum. Binnen 24 uur moesten alle verwijzingen naar Varisli weg, anders zou de stekker uit Hoeiboei worden getrokken. Het ‘dwangbevel’ ging uit zonder uitleg waarom en hoe de privacy van de medewerker was geschonden.

Varisli trad immers regelmatig naar buiten als medewerker van het meldpunt. Zijn naam komt zelfs voor op een adreslijst van het stadsdeel. Als alleen al het noemen van een naam neerkomt op smaad en schending van de privacy, dan moet het stadsdeel nu dus een politieonderzoek tegen zichzelf laten beginnen.

Ongetwijfeld onder druk van de publiciteit voerde de provider van Hoeboei het ultimatum niet uit. We zijn nu bijna vijf maanden verder en nog steeds heeft Arco Verburg, de hoofdverantwoordelijke voor de actie tegen Hoeiboei, niet duidelijk toegelicht waarom hij tegen de website is opgetreden en waarom hij met zijn intimiderende acties doorgaat.

De dreigende sluiting van Hoeiboei was voor mij aanleiding om een webartikel te schrijven en vervolgens een brief naar Verburg te sturen. Het antwoord, dd. 14 maart 2008, was zo nietszeggend dat ik tot dusver van publicatie heb afgezien. Nu de webmaster van Hoeiboei onlangs op het Amsterdamse politiebureau Surinameplein is ontboden, krijgt u alsnog het antwoord van Verburg.


“Geachte heer Brendel,



Hierbij reageer ik op uw e-mail van 8 februari j.l. De beantwoording op uw mail heeft lang geduurd, daarvoor wil ik mij excuseren. Het stadsdeel onderkent het grote belang van vrijheid van meningsuiting en wil een weblog als Hoeiboei niet het zwijgen opleggen.

Het stadsdeel wil wél de belangen van haar medewerkers beschermen en daarom heeft zij een brief gestuurd aan de provider van Hoeiboei om niet ter zake doende persoonsgegevens en beledigende teksten over de heer Varisli te verwijderen.

Het versturen van de brief heeft niet het gewenste effect gehad. Het stadsdeel heeft daarom een verzoek gedaan aan het College Bescherming Persoonsgegevens om op te treden tegen de provider. Het stadsdeel sluit het zetten van andere juridische stappen om haar medewerkers te beschermen overigens niet uit.
Ik vertrouw erop uw e-mail hiermee voldoende beantwoord te hebben.

Met vriendelijke groeten

Arco Verburg
Stadsdeelvoorzitter”
Een kluitje in het riet dus. En nog onjuist ook, want Hoeiboei heeft wel degelijk haar weblog aangepast door de naam Enver Varisli te veranderen in de initialen E.V. Interessant is wel dat Verburg desondanks juridische stappen aankondigt. Het is immers zo klaar als een klontje dat het lopende politieonderzoek naar de inhoud van Hoeiboei alles met deze affaire te maken heeft, ondanks de zwijgzaamheid van politie, justitie en Arco Verburg.

Na het verbieden volgt nu dus het ontbieden. Pure intimidatie dus, zoals we die ook kennen uit andere affaires: De Wilders-film Fitna, premier Balkenende versus het voormalige weekblad Opinio, de arrestatie van Gregorius Nekschot, en - na Hoeiboei - het ontbieden door de politie van de hoofdredacteur van GeenStijl. De aanvallen op de vrijheid van meningsuiting komen niet alleen van gekwetste CDA-christenen als Donner, Hirsch Ballin en Balkenende. Sommige PvdA’ers doen er vrolijk aan mee om hun achterban van gekwetste moslims te plezieren.

Het griezelige is dat in het geval-Hoeiboei een stadsbestuurder intimidatie aanmoedigt zonder zich politiek te verantwoorden. Net zo griezelig is dat de PvdA-top zich niet geroepen voelt om de politieke taartenbakker Arco Verburg te herinneren aan het belang van het Vrije Woord. Wouter de Onzichtbare heeft het weer eens te druk met het voor het voetlicht brengen van de ‘successen’, waarmee zijn partij in de peilingen op het recordaantal van 16 zetels is beland.

Carel Brendel


Carel Brendel is auteur van Het verraad van links (Uitg. Aspekt)

Een wereld van verschil

Wandeling_top


Een wereld van verschil
(voor W.)

Toen mijn moeder mij indertijd vroeg of ik in mijn oude zolderkamer wilde slapen omdat mijn vader in het ziekenhuis geopereerd moest worden, was dat niet zozeer omdat ze bezorgd was over de gezondheid van mijn vader – want die operatie zou wel loslopen – maar omdat ze bang was die paar nachten alleen te zijn. Ik heb haar toen uitgelachen. "Maar ma, je woont hier al zo lang, wat kan er nu gebeuren?", was mijn oprechte maar weinig invoelende reactie. Ik kon me werkelijk niet voorstellen wat er eng aan is een paar nachten alleen in je eigen vertrouwde omgeving te slapen. Zelf woonde ik toen al jaren op kamers. Alleen. Maar mijn moeder, bedenk ik nu, en het is gek dat ik het niet met zekerheid kan zeggen, heeft misschien wel nooit zelfstandig gewoond maar is hop vanuit het ouderlijk huis direct het huwelijksbootje ingestapt. Maar nu, o ironie, zo'n twintig jaar later, voel ik pas aan waarom mijn moeder het maar niets vond om in haar eentje in dat toch wel grote huis te slapen.

Tijdens de afgelopen vakantie verliet Geliefde ons vakantie-adres om twee dagen in Amsterdam te werken. Zaken gaan voor het meisje, wist Gerard Reve al en het betekende in dit geval dat ik geheel vrijwillig twee dagen achter zou blijven om van de weldadige stilte en rust waarnaar ik o zo verlangd had ten volle te kunnen genieten. Ook de nachten. Maar met die nachten was iets raars aan de hand waardoor ik vanzelf aan de woorden van mijn moeder moest denken.

Het kraken van het vernieuwde dak. Ik wist precies hoe het kwam: door de nachtelijke afkoeling krompen de nieuwe dakelementen met als gevolg dat het dan net leek of er een bovenbuurman was die met de deuren sloeg, wat onmogelijk was omdat er helemaal geen bovenverdieping in deze vrijstaande en goddelijk gelegen bungalow met uitzicht was. Waren die onzichtbare geluiden de eerste gezamenlijke dagen geruststellend geweest, nu hielden diezelfde geluiden me onnodig lang wakker.

Wáren het wel dezelfde geluiden? Stond er nu niet echt een inbreker of andere kwaadwillende in de gang van dit voor Nederlandse begrippen onbegrijpelijk afgelegen huis met niettemin alle comfort en privacy? (En niet te vergeten de tuin met een grasveld waarop je zo een camping kunt beginnen, nou ja qua afmeting dan want het veld loopt wel schuin af.) Kortom, een huis waar je, mocht je daar behoefte aan hebben, de Nederlandse hoogtijdagen zoals daar zijn Koninginnedag, Oudejaarsavond (de hele kerstperiode min of meer), EK's en WK's ongemerkt aan je voorbij kunt laten gaan.

Ik lachte mezelf hardop uit maar het lachen klonk vals; het woelen en het wachten op de bekende onverwachte geluiden hield kwellend lang aan. Toch werd ik de volgende ochtend, zij het wat later, verkwikt wakker. Ik stond op en deed zo de dingen die je 's morgens doet. Maar alles was anders. Ik begon hardop te praten en misschien doe ik dat altijd wel maar ik was me er nu bewust van. Ik zei dingen als: "Ik ga in bad" en "hè, hè, even koffie zetten" en tegen een vlieg: "Ga weg, vieze vlieg!". De stilte in en rondom het zonovergoten huis was me iets te weldadig geworden, alsof die, nu ik haar voor mezelf alleen had, een andere betekenis had gekregen. Maar welke? Ik kon daar niet zo snel de vinger op leggen maar ik wilde mezelf niet voor de gek houden en hield de radio en de muziek uit.

Ik besloot een lange wandeling te maken die me naar het kleinste stadje van de wereld zou brengen. Daar iets drinken, misschien een krantje kopen en teruglopen. Ik bereidde me goed voor, zette een petje op tegen de felle zon en nam genoeg vocht mee opdat me niet nog een keer zou overkomen wat ik in 1985 tijdens mijn eerste vakantie alleen in de Dordogne had meegemaakt: ver van de bewoonde wereld zonder water komen te zitten terwijl de zon op je blote hoofd brandt. “Hoe warm het was en hoe ver!” Een garagebedrijf langs de weg werd mijn redding; ik dronk er de kraan zo goed als leeg. O heerlijk, smakeloos water!

Maar nu was ik goed voorbereid en tijdens het wandelen kon ik het gevoel dat alles anders was niet van me afschudden, het was niet onprettig maar ontegenzeggelijk anders. De herinnering aan een vergeten gevoel drong zich aan me op. O ja, dacht ik, zo voelde dat verlangen naar een geliefde. Dat eeuwige onvervulde verlangen! Ondertussen groette ik de koetjes, het paard en haar veulen die ik tegenkwam en de bloemetjes ook. Ik lette wel extra goed vanonder mijn petje op. Maar wat een genot om hier in je vrouwelijke eentje langs de zo goed als verlaten weggetjes te (kunnen) wandelen.

Op een terrasje in de schaduw dronk ik een kop koffie en een glas jus d'orange. Een Japanse toerist knikte me vriendelijk toe toen hij me erop betrapte dat ik mijn portemonnee alvast te voorschijn had gehaald om het verschuldigde bedrag - nota bene gewoon in euro's - voor de buitenlandse, niet Nederlands sprekende ober gereed te hebben. Iets wat ik anders nooit deed.

Ik liep dezelfde weg terug en ik dacht maar en dacht maar. Ik dacht aan dingen waar ik als ik met Geliefde wandelde, nooit aan dacht! Niet dat we elkaar dan de oren van het hoofd kletsten maar ik had meer tijd om – als het ware - naar mijn innerlijke stem te luisteren. Die stem bleef maar aan het woord. En ik besefte meer dan ooit wat een ongelooflijk geluk het is te weten dat die ander er dan nu wel even niet is maar dat hij bestaat en dat hij er straks - als alles goed gaat tenminste - weer zal zijn. Dat te weten is een heerlijke wereld van verschil! Een wereld die ik zo goed als vergeten was.

Ik kwam 'thuis' en pufte hardop tegen niemand "hè, hè, even zitten.." maar het bleef nog even stil. Ik trok mijn schoenen uit en zag dat ik me toch niet zo goed op de wandeling had voorbereid als ik had gedacht. Mijn echte wandelschoenen zaten in de auto waamee Geliefde op pad was. Ik was vergeten ze eruit te halen. Zelden heb ik grotere blaren op mijn hielen gehad. Ze deden pijn.

Maar wat kon mij dat schelen?

Annelies van der Veer

Reacties Een wereld van verschil

Ontbieding aan bureau

Paleis

Ontbieding aan bureau

Geachte bezoeker,

Het is lang geleden dat Uw Webmaster het Nederlandse woord 'ontbieding' heeft gelezen of gehoord. Kent ú dat woord? De laatste keer moet in het spannende en veelgelezen sprookjesboek Een Circusjongen van de Volksschrijver Gerard Reve zijn geweest. Daarin wordt de gevierde schrijver op gezette tijden aan Het Hof ontboden alwaar de schrijver een graag geziene en hoog gewaardeerde gast is die buitengewoon warm menselijke gesprekken met de Vorstin voert.

Wie schetst echter mijn verbazing en die van talloze HoeiBoei-betrokkenen toen er gisteren op de HoeiBoei-deurmat wel degelijk een brief lag waarin Uw Webmaster ontboden wordt? Nee, niet aan Het Hof, die tijden en mogelijkheden lijken voorbij, maar wel een 'ontbieding aan bureau', zoals het onderwerp van de brief luidt. Ontbieding aan een van de hoofdstedelijke politiebureaus welteverstaan. En dat is toch een heel ander adres, zeg nou zelf.

Niet alleen de bekende en in bepaalde kringen zeer gevreesde cartoonist Gregorius Nekschot wordt lastigvallen maar ook Uw Webmaster heeft dit jaar te kampen met onverwachte en onwelgevallige telefoontjes van diverse wetdienders, onaangekondigde bezoeken en op 17 juni jongstleden dan een 'ontbiedingsbrief' terwijl het gissen blijft wat de dienders van HoeiBoei of van Uw Webmaster verlangen. Daar valt niet achter te komen. Dan weer is er sprake van 'aangifte', maar altijd zonder enige toelichting of steekhoudende argumenten, en dan weer is er een 'ontbieding' voor een gesprek! Waarom toch? Een antwoord wordt niet gegeven. Dat wil zeggen, geen bevredigend antwoord, een antwoord waaraan Uw Webmaster houvast heeft en dat een reden zou kunnen vormen om zich met gezwinde spoed naar het Politiebureau te begeven. Welk weldenkend mens wil nu moedwillig de wet overtreden?

De politie is Uw en Uw Webmasters beste vriend maar wanneer de Vorstin U ontbiedt is dat toch wat anders. In dat laatste geval zou het ongepast zijn om zo'n verzoek, hoe vaag en met weinig redenen omkleed het verzoek ook is, af te slaan. Dat zou u toch evenmin doen? Dan gaat u, dat is gewoon Uw plicht maar een ontbieding zonder heldere opgave van redenen aan een Diendersbureau? We moeten niet overdrijven. Zolang HoeiBoei niet op de hoogte wordt gesteld - hetzij telefonisch, hetzij schriftelijk dan wel per email - waar het precies om gaat, ziet Uw Webmaster geen aanleiding zich bij het Politiebureau te melden. Dan bedankt HoeiBoei toch liever.

Het is maar dat u op de hoogte bent.

Uw Webmaster

P.S. Hier volgt de letterlijke ontbiedingsbrief (persoonlijke details zijn weggelaten):



Logopolitie_twee

Surpl



Bezoekadres: Surinameplein 118
Datum: maandag 16 juni 2008

Onderwerp: ontbieding aan bureau



Geachte ..............,

Hiermede verzoek ik u om op vrijdag 20 juni 2008 te 18.00 uur te verschijnen in het bureau van politie aan de Surinameplein 118 te 1058GV Amsterdam, (0900-....), om gehoord te worden aangaande verscheidene teksten geplaatst op internet. U wordt verzocht deze brief mee te nemen, evenals een geldig legitimatiebewijs (paspoort, Europese identiteitskaart, rijbewijs).

Uw persoonsgegevens

Naam: ..........

Geboren te: ..........

Geboren op: ..................

Geboorteland: .....................

Nationaliteit: ......................

Indien u verhinderd bent, kunt u ook tussen vermelde tijdstippen TELEFONISCH contact opnemen. Mocht ik op dat moment niet te bereiken zijn, gelieve u uw telefonnummer door te geven, zodat ik eventueel later alsnog contact met u kan opnemen.

Hoogachtend,



....................

Niet verzuren


Niet verzuren

Omdat de Nederlandse Spoorwegen in het weekend werk te verrichten hadden aan een van hun stations bereikte ik zaterdag via een omweg het centraal station in Amsterdam. De bus bracht mij naar het Amsterdamse Amstelstation en daar kon ik kiezen tussen de metro of de trein. De metro arriveerde eerder dus nam ik die. Erg dol ben ik niet op dit ondergrondse vervoermiddel maar de reis verliep snel en probleemloos en ik kreeg mooi de gelegenheid te bekijken wat voor types er zoal op een gezellige, zonnige zaterdagmiddag naar het centrum van Amsterdam trekken. In welk een bont en gevarieerd gezelschap bevond ik mij! Nog bonter leek het wel, dan de laatste keer - een jaar geleden - dat ik per ondergrondse reisde.

Ik was nog geen vijf meter bovengronds of ik kreeg twee dubbelgevouwen papiertjes, ook wel flyers genoemd, in mijn handen gedrukt. Tegen mijn gewoonte in nam ik ze aan, misschien waren het wel uitnodigingen voor hippe, wilde party's en dan was ik er weer eens van op de hoogte hoe de Amsterdamse jeugd tegenwoordig feest. Deze ijdele gedachte werd meteen afgestraft want de folderaar - het was een bleke, bebrilde jongeman die zijn magere lichaam niet echt in hippe kleren had gestoken, bemerkte ik te laat - had een geheel andere Boodschap voor mij. Hij had beter een 'jezusjurk' aan kunnen trekken, dan maak je tenminste een statement want toen ik zag wat ik had aangenomen, vloekte ik binnensmonds. Nee, niet weer! Wordt er niet meer gefeest in Amsterdam of hoe zit dat? Is het einde al zo nabij?

In mijn hand hield ik een bebloede en in gerafelde kleren gehulde jezusfiguur, die een enorm houten kruis op zijn rug meesleepte. Zo'n beetje als in die jezusfilm van Mel Gibson: zeer onsmakelijk en de teksten logen er evenmin om: “The Ten Commandments: Can I go to heaven if I follow them?” “Als u verloren bent... moet u gered worden.... van de TOORN Gods." “Hoort Hem!”, “Deze is Mijn geliefde Zoon, in Denwelken Ik Mijn welbehagen heb...

Het zal je vader maar wezen. Maar goed, ik was de jezus-aanbidder al gepasseerd en riep nog iets volslagen onzinnigs als “God bestaat niet!” waarop hij mij nariep dat God wel bestond. Natuurlijk. Slechts vanwege milieu-technische redenen gooide ik de bedrukte papiertjes niet op de grond maar ik wilde die troep het liefst zo snel mogelijk kwijt, alleen zag ik geen prullenbak bij de open bouwput van het C.S.

Wél kwamen er drie vrouwen aan die alle drie volledig en onberispelijk volgens de laatste religieuze groepsmode ingepakt waren - als levende reli-flyers kun je wel zeggen - maar die ik niettemin als individuen dien te beschouwen en ik stak, op mijn beurt, vrijpostig mijn hand uit om hun de folders te overhandigen waarbij ik nog iets mompelde als “Alsjeblieft, is goed voor jullie”.

De ingepakte vrouwen lieten zich geen oor aannaaien. Eén van hen bekeek de flyers vluchtig maar weigerde ze aan te nemen: “Nee, dank u wel!” sprak zij resoluut.

Helaas, mijn eerste, impulsieve zendingswerk was mislukt maar het was niet onopgemerkt gebleven. Schuin achter mij hoorde ik hoe een man in de lach schoot. Deze man, die volgens de statistieken vast tot de categorie 'allochtoon' wordt gerekend, had het blijkbaar allemaal gezien en gehoord, en hij had mijn krankzinnige actie die een grap was, begrepen. Hij lachte zich rot!

En dáár gaat het maar om want het kan natuurlijk niet de bedoeling zijn dat we verzuren, we moeten wel blijven lachen.

Hoe dan ook.

Annelies van der Veer

Reacties Niet verzuren

Naam 'Theo van Gogh prijkt op bioskoopstoel

Theo_van_gogh_prijkt

Naam 'Theo van Gogh prijkt op bioskoopstoel

Op 29 mei jongstleden vond de officiële opening plaats van het spiksplinternieuwe Hilversumse filmtheater. Het theater beschikt nu over drie bioskoopzalen: de rode, de groene en de blauwe zaal. Om de nieuwe Hilversumse bioskoop te kunnen bekostigen, konden belangstellenden onder andere een stoel adopteren met daarop een naam naar keuze.

Vier Hoeiboei-lezers deden dat en kozen de naam van cineast Theo van Gogh.

De stoel staat in de rode zaal, op de een na laatste rij, stoel 3.

Het positieve effect van 2 november

Bruder_7


Het positieve effect van 2 november


Bruder_8De afslachting van cineast Theo van Gogh heeft een geweldig positief resultaat opgeleverd voor de islamitische gemeenschap in Nederland. Een echte opsteker. Sinds 2 november wordt ze ineens, na ruim 30 jaar uit onverschilligheid en desinteresse aan haar lot te zijn overgelaten, serieus genomen. En hoe! Bijna elke avond mogen moslimvertegenwoordigers of rappers als Ali B.(ouali) hun gang naar de studio's maken en hun nog altijd niet accentloos zegje doen, ze worden al lang gediscrimineerd. Pas nu, na de rituele moord op Van Gogh door een van Ali's medebroeders is er veel begrip voor hun penibele situatie in dit ongastvrije land. Journalisten en interviewers zijn eindelijk een en al oor en begrijpen maar al te goed en te graag dat Theo van Gogh te ver ging.


Dood hoefde hij niet maar er zijn zo veel 'maars' te bedenken dat iedereen begrijpt dat het logisch is dat het toch is gebeurd. Nederland en de media slikken dit voor zoete koek want willen we niet allemaal vreedzaam langs elkaar heen verder leven?

Bruder_6Prachtige foto's staan er heden ten dage in de kranten, vooral van leuke, lachende islamitische kindertjes die op het schoolplein van hun islamitische school met elkaar spelen, het is de fotograaf steeds gelukt om ze er als echte kinderen uit te laten zien ondanks hun zware, zwarte hoofd- en halsdoeken. Als je jong bent, maakt het niet uit wat je aantrekt, alles staat dan goed en zeker als die mensenkindertjes lachen en dat doen ze allemaal op die foto's. Met hen is er niets mis, dat zie je in een oogopslag.


Ook verschijnen er foto's van moeders in een soort van tenten, van achteren gefotografeerd terwijl ze hun kindertjes uitzwaaien die met de bus helemaal naar Den Haag gaan om aan Balkenende te vragen waarom hun school toch in de fik is gegaan, kan Balkenende ze alsjeblieft uitleggen hoe dat zit want Theo was toch degene die foute dingen had gezegd over Allah en zij hadden toch niets gedaan? Hun leraar had het zelf gezegd. Theo van Gogh verdiende het om gestraft te worden maar zij hadden niets gedaan. Kinderen. Onze toekomst.

Bruder_4
Ineens is duidelijk geworden wat voor kostbaar bezit we in ons midden hebben. Nederland is eindelijk klaar om te verislamiseren, de koran te respecteren en zich aan te passen aan de specifieke gewoontes van deze cultuur. Voortaan zullen we begrip tonen voor het feit dat gehoofddoekte vrouwen geen hand geven aan vreemde mannen. De strengste imams zullen wij tolereren want zo blijft de moslimgemeenschap in het gareel. Op die manier is er een uitlaatklep voor de haat van vele moslims naar het verderfelijke Amerika en Nederland als bondgenoot. Die haat kan maar beter gekanaliseerd worden want anders weet je het maar nooit en vinden er nog meer afslachtingen op klaarlichte dag in Amsterdam plaats. Niemand weet hoeveel Mohammed B. (ouyeri)'s er nog vrij rondlopen hier. Voorkomen is beter dan genezen. We gaan meer moskeeën bouwen zodat iedereen tevreden kan zijn. Ieder zijn eigen leven, zijn eigen cultuur, zijn eigen religie.

Maar daar blijft het niet bij. Er worden popconcerten georganiseerd om te verbroederen, er worden gezamenlijke manifestaties tegen racisme gehouden, nooit meer mag en zal het woord geitenneuker klinken. Daar kunnen de baardmannen van op aan. Nederland zal boete doen en om vergiffenis vragen. Weblogs van politieke partijen zoals de SP worden gecensureerd zodat er geen kritiek meer geuit kan worden op de islam. Alleen positieve geluiden zullen klinken. Daar zorgen onze politieke leiders voor, die met hun oranje polsbandjes laten zien dat ze voor elke religie en cultuur respect hebben. Atheïsten en andere morrende menigtes krijgen ze wel klein. Dat heeft nu de hoogste prioriteit.

Bruder_5Onderwijzers die veel allochtone leerlingen in de klas hebben, mogen studiereizen naar Turkije en Marokko maken om te ervaren hoe het lesgeven daar gebeurt en hoe de islamitische mens denkt en leeft in het algemeen. Dan kunnen ze de in Nederland geboren moslims nog beter begrijpen want het schijnt toch wel een heel bijzondere en exotische cultuur te zijn, die islam. Er is geen sprake van discriminatie want de leraren hoeven niet naar de Antillen te gaan aangezien er met deze leerlingen nooit problemen zijn. Ook West-Europese kinderen die hier geboren zijn hoeven niet te vrezen dat hun leraren hun moederland zullen bezoeken, deze kinderen worden direkt al als volwaardig beschouwd.

Voorts wordt het aparte beleid voor homo-emancipatie in de klas niet uitgevoerd omdat dit te veel problemen geeft in de overwegend multiculturele schoolomgeving. En er wordt nu ook gepraat of tijdens de biologielessen de evolutieleer niet definitief kan worden overgeslagen want de moslims zijn zo sterk vertegenwoordigd en men kan zelf wel uitrekenen dat Allah een trapje hoger staat dan Darwin.

Ook ex-feministes als Anja Meulenbelt dragen hun steentje bij, op haar site (gehost door de politieke parij de SP) kun je lezen hoe vreselijk het is dat Marokkaanse pubers nog steeds de discotheek niet ingelaten worden. Discriminatie! Zij vindt het dan ook heel logisch dat deze jongens gefrustreerd raken. Meulenbelt vindt het niet nodig om de vraag te stellen hoe het toch komt dat die jongens niet (meer) in de discotheek welkom zijn. Zij vindt het gemakkelijker het toverwoord racisme te gebruiken. Het komt niet in haar op om de Marokkanen zelf de schuld te geven, die het keer op keer niet kunnen laten van de roomblanke meisjes af te blijven. Al dat lekkers is er toch voor het grijpen, moeten zij denken, anders zou je het wel bedekken, toch?! Nee, Meulenbelt weet het zeker, het is racisme en dat is gevaarlijk want voor je het weet gaan de gaskamers weer open. Elke keer als de vergelijking met de joden wordt genoemd, en dat is vandaag de dag schering en inslag, mogen andersdenkenden het niet wagen te vragen wie of waar die Hitler dan wel niet is op dit moment. Appels met peren vergelijken werkt altijd, de meest mensen trappen er wel in en ach hoewel er voorlopig nog geen moslim is gekeeld, we moeten toch voorzichtig zijn en ze niet op hun teentjes trappen.



Bruder_2Het verhaal van de discotheken kun je zo vervangen door dat van de openlucht zwembaden. Deze zijn steeds vaker gesloten omdat met name de uit Marokkaanse ouders hier geboren jongens het niet kunnen laten handtastelijk te worden. Als hun zusters er geheel bedekt bij lopen dan moeten de blonde schoonheden toch zeker hoeren zijn? Hoe anders moeten ze denken, het staat in de koran?! Die autochtone jeugd heeft het zwaar te verduren maar niemand hoor je erover. Het zwembad wordt gewoon gesloten totdat de Marokkanen geleerd hebben hoe zich te gedragen. Ze mogen nog even doorgaan met oefenen op onze dochters.

Politici als mevrouw Hirsi Ali en meneer Wilders, die toch wel erg anti-islam zijn, worden op afstand gehouden, niet in de eerste plaats door moslimterroristen die het op hen gemunt hebben maar ook door de 148 andere volksvertegenwoordigers die niet zo gelukkig zijn met hun uitlatingen. De integratie zal lukken, Bruder_3_4als het moet door gezamenlijk naar de moskee te gaan. Burgemeester Cohen heeft er al een gewoonte van gemaakt, die is nauwelijks nog buiten een godshuis te vinden. "Moge Allah hem bewaren".




Annelies van der Veer

16 december 2004

Deze tekst verscheen eerder op VetVEtVET

Het positieve effect van 2 november - deel 2

Doekje_6a


Het positieve effect van 2 november - deel 2

De opsteker die 2 november de islamitische medeburger heeft opgeleverd, is structureel geworden. Alle aandacht die men zo lang heeft moeten ontberen, krijgt deze achtergestelde gemeenschap nu dag in
dag uit. Dat daarbij de democratie onder druk is komen te staan, een systeem dat door de eeuwen heen tot stand is gekomen, met invloeden van onder andere de Verlichting en het Humanisme, dat wordt vergeten.

'Hoofddoek geen reden te weigeren', kopt het Parool. Amsterdamse scholen mogen docenten in wording die stage willen lopen niet weigeren omdat ze een hoofddoek dragen. Scholen mogen niet meer eisen stagiaires zonder hoofddoek te sturen. De Commissie Gelijke Behandeling heeft dit bepaald. En deze wijze Commissie weet alles, dus heeft ze gelijk. De hoofddoek is blijkbaar helemaal geanalyseerd, alle betekenissen zijn besproken en de conclusie is natuurlijk dat het een onschuldig sympathiek religieus, vrouwvriendelijk symbool is. Niets op aan te merken, integendeel, de bedekking getuigt van godvrezendheid, kuisheid en diep, diep respect voor de man. Diezelfde man kan alleen aan deze vrouwen zijn respect tonen. We moeten niet moeilijk doen over eenkledingstuk dat ettelijke eeuwen geleden door Mohammed is geïntroduceerd, de sympathieke profeet én krijgsheer. Hoognodig was die doek toentertijd om de vrouwen te beschermen tegen de barbaren en blijkbaar is die hoofddoek nu weer nodig als bescherming tegen onze mannen en zonen, de nieuwe barbaren. Het is allemaal net zo gewoon als dat nonnen met open armen in de moskee worden ontvangen, nietwaar Commissie Gelijke Behandeling?

Nee, het gaat goed met de islam in ons land. Het stoute Leger des Heils moet twee ton aan subsidie inleveren omdat de organisatie weigert twee moslima's in dienst te nemen. Dat riekt naar geloofsdiscriminatie.Foei! Inleveren dat geld en voegen bij de extra miljoenen euro's die al aan de moslimgemeenschap zijn toegezegd om onze taal eens goed onder de knie te krijgen, zodat men ook een goede baan kan krijgen en niet steeds hoeft te klagen over discriminatie. Ook moslims willen veel geld verdienen, geef ze ongelijk. De kwart miljoen moslima's die geen Nederlands spreken omdat ze van hun lieveling het huis niet uit mogen, krijgen thuis les! Daar heeft Rosenmoller voor gezorgd, de voorzitter van de Commissie Participatie Vrouwen uit Etnische Minderheden. Een
geweldige stap vooruit inzake de emancipatie van de vrouw. Nog steeds hoeft ze haar huis niet uit! We kunnen er vast op rekenen dat deze 250.000 vrouwen straks ook thuis werk krijgen aangeboden en dat is geen
positieve discriminatie dat komt voort uit hun cultuur. Respect! Of mogen ze straks ineens wel de deur uit in ons barbaarse land?

De jongelui die geprobeerd hebben om midden in de nacht lege moskeeën en islamitische scholen in de fik te steken, uit frustratie omdat een kritische Nederlander ritueel was afgeslacht, hebben fikse straffen gekregen. De straffen zijn buitenproportioneel zwaar. Het ging hier immers om domme, stoere individuele acties waar geen internationaal georganiseerde geloofsgroep achter zat, noch werd vanuit geloofshuizen aangezet om deze acties te ondernemen. Maar men heeft de vlammen gezien en dat is allemaal veel erger dan een potentiële jihadstrijder Samir A. die gelukkig nog steun krijgt in het middaggebed. Dat Samir A. vrij rondloopt komt doordat er geen bewijs was dat hij snode plannen had de democratie om zeep te helpen. Hem wordt daarom geen stro breed in de weg gelegd. Eerlijk is eerlijk. Het recht zal zegevieren in dit land.

Ondertussen zie je overal, op de televisie, op straat, politieke reclamespotjes en vrolijke reclameposters waarop onze geweldige multiculturele samenleving staat uitgebeeld: kindjes met hoofddoeken tussen jochies met petjes en andere lachende kinderen. Ze zijn allemaal gelijk! We kunnen er maar beter aan wennen zodat we niet meer kunnen protesteren als straks de eerste gehoofddoekte presentatrice op Nederland 3 verschijnt.

Amsterdamse scholieren weten zelfs tijdens een leerzaam uitje naar Auschwitz zo de aandacht op zich te vestigen, en hun slachtofferrol uit te buiten dat de Amsterdamse wethouder Aboutaleb spreekt van racistische en seksistische intimidatie. Dat hij er naast zit - de kinderen hadden niet de vereiste officiële papieren bij zich, zodat er enig oponthoud bij de Poolse grens ontstond - moeten we hem maar vergeven. De man werkt zich te pletter om de boel bij elkaar te houden. Hij hoeft geen consequenties uit zijn blunder te trekken.

In de islamitische buurt de Baarsjes in Amsterdam heeft men de primeur het eerste centrum ter bestrijding van 'islamofobie' op te zetten. De Amsterdamse burgemeester geeft hiervoor grif geld. Eveneens gaat er belastinggeld naar organisaties die de islam aan de Nederlanders kunnen en mogen uitleggen, een soort zendelingenwerk,zodat we niet meer bang hoeven te zijn. Dat heeft men besloten tijdens de gevoerde 'islamdebatten' die druk bezocht werden door moslims zodat zij ook mochten beslissen wat er met het beschikbare geld zou gebeuren. Het gaat naar hen, dat spreekt. We mochten zelfs El Moumni, de beroemdste imam van Nederland, samen met onze minister president Jan Peter Balkenende tijdens zo'n islamdebat gebroederlijk op de eerste rij zien zitten. Een gunstig bij-effect van 2 november.

Het aantal Nederlandse bekeerlingen tot de islam groeit met de dag. Dat is logisch natuurlijk want er zijn zoveel moslimmannen hier en die mogen wel trouwen met een andersdenkende mits zij zich bekeert. Wie wil er niet in de bruine ogen van zo'n exotisch type kijken? Dat is goed voor de integratie bovendien!

Zoals Gerard Reve al zei, je kunt maar beter het beste geloof aanhangen, het geloof met de meeste macht en invloed en dat is op dit moment ontegenzeggelijk de islam. De islam is een rijzende ster onder de godsdiensten, dus je zou wel gek zijn als je nu bijvoorbeeld voor het roomse geloof zou kiezen. Bekeerling Abdul Jabbar
van de Ven weet er alles van, hij is al bevoorrecht want hij hoeft zijn haatgevoelens naar islamcritici toe niet onder stoelen of banken te steken, hij is zelf op jacht gegaan naar een striptekenaar die het in zijn ogen te bont maakt. Wat fijn voor Van de Ven dat hij in Nederland een vrij man is.

We hebben besloten ons aan te passen aan een minderheid, dat is wel zo beleefd. Dus komen we de nieuwkomers tegemoet door het maar weer eens over de evolutietheorie te hebben want niet alle mensen willen daar iets van weten. Biologiestudenten van speciale afkomst hoeven hier dan ook geen tentamen in te doen. We moeten daar begrip voor hebben, wie zijn wij? Ook moeten we begrijpen dat moslima's die voor artsstuderen, niet de penis van de man hoeven te betasten. Dat kan echt niet. Ook in bejaardetehuizen en ziekenhuizen hebben we er begrip voor dat gehoofddoekte vrouwen geen mannenonderlichamen wassen. Dat doen wijwel. Nu en in de toekomst. Geen probleem.

Homo's mogen dan wel niet gemolesteerd worden, (vanuit een speciaal geloofshuis/geloof mag sinds kort wel officieel nadelig over de homomens gesproken worden) maar we moeten niet vergeten, Cohen zei het nog, dat dat komt doordat deze potenrammers zelf op de arbeidsmarkt gediscrimineerd worden. Dan krijg je dat. Zij worden niet met geweld geconfronteerd maar hun eer is in het geding. Een begrip waar wij geen kaas van hebben gegeten.

Femke Halsema heeft het goede voorbeeld gegeven om begrip te hebben voor imams die geen handen met vrouwen willen schudden. En LPF'er Eerdmans zei op de televisie dat hij nooit zulke uitspraken als die van Wilders voor zijn rekening zal nemen. Hij wil namelijk niet zo'n leven als dat van de bedreigde politicus leiden. Hij kijkt wel uit! Geef hem eens ongelijk! Wat een solidariteit met onze minderheid! Beter kunnen de moslims het zich niet wensen. Misschien moeten de liberalen onder hen zich wat gaan inhouden, wat minder integreren, maar voor de rest is hun kostje hier gekocht. Moslims hebben veel bereikt in ons land terwijl ze toch nog hun underdog positie hebben weten te behouden, en versterkt.

Nederland is vruchtbaar gemaakt voor de volgende stappen.

'Moge Allah ons allen hierbij bewaren'.

Annelies van der Veer

8 juni 2005

Deze tekst verscheen eerder op VetVEtVET