Parade der prominenten

Willem_de_zwijger

Augustus loopt ten einde en mogelijk de fraaiste verzameling komkommers is aan ons voorbijgetrokken: in een nieuwsloze periode (zelfs geen zomeroorlogje om ons druk over te maken) sprong een eindeloze reeks spraakmakers in het gat en vulde Trouw, NOVA, K&vdB, Netwerk en diverse andere media met twijfels over de kabinetsformatie.

We zagen eerst Doekle, daarna onzichtbare CDA-dissidenten, CDA-prominenten, CDA-niet-prominenten, vandaag zelfs niet-CDA-prominenten, volgens Weisglas zijn er ook twijfelende VVD-prominenten, en ook de Eerste Kamer minus VVD en CDA bleek zeer bezorgd.

En, alles overziend, zelden werd zoveel onzin gedebiteerd als in deze wonderlijke parade.

Allereerst, de onbegrijpelijke 'is islam een ideologie of een godsdienst'-vraag, die voor prominente CDA'ers zo'n belangrijke plaats schijnt in te nemen. Ideologie is een levens- of wereldbeschouwing, en dus is elke godsdienst een ideologie. Het heeft me enige tijd gekost, maar wat de Doekles bedoelen, is dat een ideologie mag worden bekritiseerd en een godsdienst niet. Dat is natuurlijk onzin. Iedereen heeft het recht én de democratische plicht andermans gedachtengoed met de grond gelijk te maken. Anders leven we in deze samenleving niet samen, maar apart.

Tegelijkertijd is kritiek op ideologieën geen haat tegen groepen. Het is voor de prominenten moeilijk te begrijpen, maar Wilders heeft echt geen hekel aan moslims. Het onderscheid tussen denkbeelden en de mensen die die denkbeelden aanhangen is een fundamentele bouwsteen van de Nederlandse tolerantie vanaf Willem van Oranje.

Het is ook volstrekt legitiem een politieke partij op te richten die zich primair ten doel stelt een specifieke ideologie te bevechten. Eén van de bouwstenen van het CDA, de Anti-Revolutionaire Partij, werd speciaal opgericht om de beginselen van de Franse revolutie - vrijheid, gelijkheid en broederschap - te bestrijden. (Merkwaardig dat op dit moment juist het CDA zegt op te komen voor deze revolutionair-democratische grondrechten).

Dan zijn er de wat meer opportunistische bezwaren (van Bot, Voorhoeve c.s.) tegen het gedogen door de PVV. Het buitenland, in casu het islamitische buitenland zou het niet kunnen begrijpen. Het zou slecht zijn voor onze export, zegt Wientjes. Ik zie niet dat enigerlei islamitisch land zich ooit iets van de Nederlandse, of zelfs westerse voorkeuren, heeft aangetrokken bij het 'kiezen' van hun leiders of heersers. Is met de Iraanse exportpositie naar Nederland rekening gehouden toen Ahmedinejad werd benoemd? Als we ons volgens VNO-NCW-recept bij de coalitievorming gaan richten naar wat derdewerelddictaturen van ons vinden, zijn we ver heen. (En zou Denemarken, waar eenzelfde coalitie al acht jaar functioneert, al bankroet moeten zijn. Hoe zit dat, Wientjes?)

De elite van vroeger jammert om het verdwijnen van haar illusoire wereldbeeld.

Willem de Zwijger

De Zwijger Spreekt!

Interculturele communicatie in Amsterdam: Jihad Alariachi legt burgers langs islamitische meetlat

Dit verhaal begint in februari 2007. Op een christelijke basisschool in het Amsterdamse stadsdeel Westerpark wordt eens per jaar een zogeheten ‘juffenverjaardag’ gehouden - geen echte verjaardag natuurlijk maar een gelegenheid om de juffen en meesters in het zonnetje te zetten vanwege hun inspanningen voor de kinderen.


Een van de organiserende ouders regelt de cadeautjes en plannen per e-mail, maar ontvangt de volgende reactie van een vader van Turkse afkomst. “Goede morgen beste ouders, met respect waardeer ik dat het een cultuur geworden is hier in het land om verjaardagen te vieren, maar wij, familie van (naam) mogen uit geloofsoverwegingen geen verjaardagen en andere religieus getinte feestdagen vieren. Ik (wij) verwachten(en) hiervoor begrip van jullie.”

Een van de ouders, zelf een westerse allochtoon, reageert op de mail met onder meer de volgende tekst: “Dag (naam). Net zoals jij ben ik geen christen. Maar allebei hebben wij onze kinderen op een christelijke basisschool geplaatst. Ik ben blij met het hoge niveau van onderwijs en dat mijn kinderen met verschillende rassen, culturen en godsdiensten in aanraking komen. Het is goed dat onze school zo tolerant is.

Ik hoef geen christen te zijn om te genieten van het zingen van kerstliedjes. Ik hoef geen moslim te zijn om te genieten van de hoogtepunten van islamitische kunst. Ik hoef geen jood te zijn om te genieten van klezmer muziek. Ik hoef geen boeddhist te zijn om te genieten van de vrede die straalt uit een boeddhabeeld.

De verjaardag van de juffen en meesters op school is geen christelijk feest maar een gelegenheid om ze te bedanken voor alles wat ze voor ons doen. Het afwijzen van zo'n feest lijkt op ondankbaarheid en daarom ook op intolerantie. U vraagt om begrip maar voor mijn gevoel zonder zelf begrip te tonen.

Als wij onze kinderen willen leren om in vrede te leven met respect voor elkaar, dan moeten wij elkaars feesten en gebruiken, normen en waarden accepteren, begrijpen en delen. Ik reageer omdat de grote problemen die wij nu in Nederland hebben onder andere een resultaat zijn van het onvoldoende reageren in het verleden.

Hoogachtend (naam)”

Tot zijn verbazing krijgt hij het volgende antwoord: “Geachte de heer (naam), met uw geleerdheid krijg ik bijna de neiging om een voorstel in te dienen bij Inholland Academie u als kandidaat docent interculturele communicatie voor te dragen waar ik in deze hoedanigheid reeds jaren functioneer. In ieder geval is mijn advies aan u om mijn mail met ogen van een neutrale analist te bestuderen alvorens erop te reageren. mvg, (naam)”

De verbijsterde ontvanger plaatst de correspondentie op de website van Oudersonline.nl met de volgende verzuchting: “Interculturele communicatie? Deze aardige man geeft les in interculturele communicatie? Hij stuurt zijn kinderen naar een christelijke school om ze vervolgens te verbieden om met christelijke feesten mee te doen, en zelfs de juffenverjaardag is in de ban! En hij mag les geven in interculturale communicatie? Ik ben bijna sprakeloos (nou, bijna). Geen wonder dat het de laatste jaren zo slecht gaat met de interculturele communicatie in Nederland! Groet (naam)”

Ongeveer 3,5 jaar verstrijkt er na deze interculturele botsing in Westerpark. Totdat er op 25 augustus 2010 opeens een e-mail in het postvak valt, verzonden door Jihad Alariachi, landelijk bekend als een van de Meiden van Halal, het gelijknamige tv-programma waarin de drie zussen Esmaa, Hajar en Jihad Alariachi bekende Nederlanders langs hun islamitische meetlat legden. Sommigen vinden de zussen geestig, anderen ergeren zich vooral aan de grote mond van het drietal. Nederland Bekent Kleur vond Jihad eerder dit jaar geschikt om een festival tegen onverdraagzaamheid te presenteren ondanks haar homofobe uitspraken. NBK-voorman René Danen schrapte echter haar optreden na protesten vanuit de homowereld.

Burgemeester Job Cohen stelde de programmamaakster per 1 januari 2009 aan als coördinator van de gemeentelijke afdeling ABC Interculturele Communicatie, onderdeel van de Bestuursdienst. Als coördinator wijst ze ambtenaren en voorlichters er op dat ze heel veel respect moeten hebben voor de wensen van zeer orthodoxe moslims, en zet ze burgers die er anders over denken weg als voorstanders van assimilatie.

Dat blijkt uit de tekst van de brief die de bezorgde ouder 3,5 jaar na het juffenfeest-incident mocht ontvangen van Jihad Alariachi:

“Geachte heer (naam),

Op zoek naar interessante informatie over Interculturele Communicatie op het web stuitte ik op u mail aan oudersonline.nl in 2007. Deze ging over een mailwisseling tussen u en een Turkse vader over de verassingsverjaardag van de juffrouw. Zoals uw neiging om te reageren op iets wat u verbaast voelde ik mij geroepen om te reageren op wat ik heb gelezen. Ik werk als adviseur Interculturele Communicatie voor de gemeente Amsterdam, maar ik reageer vanuit mezelf als persoon, als Jihad met uiteraard de kennis die ik heb op het gebied van Interculturele Communicatie.

Ik verbaas mij dat u het raar vindt dat hij als docent Interculturele Communicatie niet wilt dat zijn kind meedoet aan verjaardagen. U geeft aan dat iemand die zo denkt eigenlijk onmogelijk Interculturele Communicatie kan doceren. Ik denk dat u dan geen idee heeft wat Interculturele Communicatie inhoudt. En uw definitie van Interculturele Communicatie is blijkbaar dat iedereen hetzelfde moet zijn en doen. Het docentschap en zijn kind meelaten doen aan verjaardagen staat eigenlijk los van elkaar.

De meeste theorieën over Interculturele Communicatie gaan uit van verschil in referentiekader en dat wij allemaal ons eigen gedrag ‘normaal’ vinden en dus ook onze eigen NORMEN en waarden hebben. Zo kijken we ook naar anderen, via ons eigen cultureel referentiekader. Die hebben we tenslotte allemaal, allochtoon of autochtoon. Als wij zo kijken naar iemand met een ander cultureel referentiekader dan kan dat botsen, leiden tot onbegrip of zorgen voor miscommunicatie.

Het gaat erom dat je niet oordeelt over de ander alleen omdat het in jouw referentiekader wordt gezien als abnormaal. Definities kunnen enorm verschillen maar de waarde erachter is vaak hetzelfde. En daar gaat het om. Het gaat erom dat de waarde hetzelfde is en niet de manier waarop dat zich uit. Bijvoorbeeld; het begrip respect. Respect binnen collectivistische samenlevingen (culturen zoals vaak Turkse, Marokkaanse) betekent dat je niet altijd de waarheid zegt. Met de waarheid kun je tenslotte iemand kwetsen en het gevoel van de ander gaat voor het spreken van de waarheid. Als je dat niet doet dan heb je geen respect. Iedereen heeft als waarde Respect.

Maar hoe dat zich uit is in iedere samenleving anders. In individualistische samenlevingen (zoals Nederland en het groten deel van Europa) is de waarheid heel belangrijk en als dat betekent dat het je relatie tot een ander kan verstoren dan is dat zo. Je spreekt koste wat kost de waarheid en dat wordt ook gezien als een vorm van respect. In beide voorbeelden is respect de waarde, maar hoe er mee wordt omgegaan is totaal verschillend. Er is geen goed of fout. U zult wellicht denken dat het eerste voorbeeld fout is omdat uw definitie overeenkomt met die van een individualist. En omdat uw omgeving ook dezelfde definitie deelt, daardoor bent u misschien geneigd de ander als fout te zien.

Graag reageer ik op uw mailwisseling. Hieronder citeer ik u en leg ik uit waarom u dingen anders ziet dan de meneer met wie u mailde.

In de eerste alinea zegt u het volgende: ‘Net zoals jij ben ik geen Christen. Maar allebei hebben we onze kinderen op een Christelijke basisschool geplaatst. Ik ben blij met het hoge niveau van het onderwijs en ik ben blij dat mijn kinderen met verschillende rassen, culturen en godsdiensten in aanraking komen. Het is goed dat onze school zo tolerant is’.

Ik denk dat hij die alleen maar zal beamen, dus wat dat betreft delen jullie dezelfde waarde en toch vind er miscommunicatie plaats of onbegrip. Meneer respecteert de juf maar wil dat op een andere manier uiten. Hij wil nl ook zijn religie respecteren die het vieren van verjaardagen verbiedt. U zei het volgende: ‘Het afwijzen van zo'n feest lijkt op ondankbaarheid en daarom ook op intolerantie.’ U koppelt het weigeren om zo een feest te vieren direct aan ondankbaarheid. Maar dat heeft meneer niet gezegd. Hij is ook heel dankbaar maar wil dat misschien op een andere manier uiten. Hij is daardoor ook niet intolerant. U kijkt hier vanuit uw eigen referentiekader en daardoor botst deze mailwisseling. Hij vroeg u niets voor niets zijn mail neutraal te analyseren.

U zei ook het volgende: ‘Als wij onze kinderen willen leren om in vrede te leven met respect voor elkaar, dan moeten wij elkaars feesten en gebruiken, normen en waarden accepteren, begrijpen en delen’. Je kunt elkaars feesten en normen en waarden accepteren en begrijpen maar daar niet aan mee willen doen. Meneer geeft aan dat hij het zelf niet wil vieren, hij ontneemt jullie toch niet het recht om de verjaardag wel te vieren? Ik denk dat het belangrijk is om kinderen te leren dat je eigen keuzes hebt en dat je elkaar moet accepteren en begrijpen maar dat je gedrag niet hoeft te kopiëren.

U zei: ‘Ik hoef geen Christen te zijn om te genieten van het zingen van kerstliedjes. Ik hoef geen Moslim te zijn om te genieten van de hoogtepunten van islamitische kunst. Ik hoef geen Jood te zijn om te genieten van klezmer muziek. Ik hoef geen Boeddhist te zijn om te genieten van de vrede die straalt uit een boeddha-beeld’. U kunt genieten van Islamitische kunst als christen of van Klezmer muziek, maar niet iedereen is als u. Ook hier gaat u er vanuit dat anderen net als u ‘moeten’ of kunnen zijn. U moet iemand ook in zijn waarde laten als die geen Christen is en niet wil genieten van Klezmer of Islamitische kunst verwerpt.

En u zegt als laatste : ‘Geen wonder dat het de laatst jaren zo slecht gaat met de interculturele communicatie in Nederland.’ Meneer (naam), het gaat juist zo slecht omdat men niet snapt dat Interculturele Communicatie inhoudt dat iemand ook kan afwijken van de ‘norm’ in Nederland. Om goed geïntegreerd te zijn hoef je nog niet te assimileren. Je kunt prima jezelf blijven met een andere cultuur en toch goed functioneren in deze samenleving. Die hoef je niet overboord te gooien, want daar gaat het niet om. Daar zit de miscommunicatie of de slechte integratie niet in. Die zit juist in vaak de superieure houding van mensen ten opzichte van andere culturen. We moeten ons focusen op waarden, want die zijn universeel. En we moeten meer openstaan voor verschillende denkwijzen, dat is juist een verrijking. Zowel op de werkvloer als in de maatschappij.

Mijn excuses voor de lange email. Ik wilde even het een en ander verhelderen. Ben ook wel benieuwd hoe het is afgelopen op school? En uiteraard ben ik benieuwd naar uw reactie hierop."

Die reactie liet niet snel op zich wachten. Op zijn website reageerde de door Alariachi van ‘gedwongen assimilatie’ beschuldigde vader als volgt: “Dag Jihad.

Mooi dat je reageert op mijn brief na zoveel tijd, maar jouw reactie bevreemdt me.

Hier in de buurt (Amsterdam West) worden blanke vrouwen door Marokkaanse jongeren voor hoer uitgescholden. Homo’s worden mishandeld. Joden kunnen zich niet vertonen. Moslimvrouwen durven niet naar buiten zonder hoofddoek. Snackbars hier in de buurt durven geen varkensvlees meer te serveren en moeten zich als ‘halal‘ afficheren. En nu mogen van jou moslims niet eens met verjaardagen meedoen? Wat zijn onze prioriteiten?

Ik had er misschien bij moeten melden dat de school vooraf als voorwaarden aan alle ouders stelt dat alle kinderen meedoen met alle activiteiten – dus ook met feesten van elkaars godsdiensten (kerst en suikerfeest), met schoolreizen en met andere bezigheden. Maar als je ‘intercultureel communiceerder‘ ben, mag je je blijkbaar aan alle regels onttrekken.

Ik begin steeds meer het gevoel te krijgen dat ‘uitburgeren‘ belangrijker is dan ‘inburgeren‘ in Amsterdam en dat een tolerant land zoals Nederland met steeds meer intolerantie van radicale moslims rekening moet houden. Terwijl een Marokkaan die bij de politie Rotterdam voor Marokko spioneert een taakstraf krijgt, riskeert een Nederlandse vrouw die meeloopt met een demonstratie in Iran de doodstraf en mogen niet-moslims in moslimlanden niet eens eten overdag tijdens ramadan, alcohol drinken of naar de kerk gaan.

Volgens mij is er behoefte aan jouw betrokkenheid en inmenging maar dan wel om moslim allochtonen te laten integreren in plaats van radicaliseren. Maar in jouw taalgebruik schijnt dat nog altijd ‘assimileren‘ te heten. Ik kan me nauwelijks voorstellen dat de Gemeente Amsterdam in jou een geschikte ‘Coördinator ABC Interculturele Communicatie‘ heeft.”

Wordt vervolgd?

Carel Brendel

Er wordt van de christenen veel kwaad verteld, maar


Mijn vrouw ontving dezer dagen de volgende brief:

'Geachte mevrouw, mogen wij een ogenblik Uw aandacht vragen voor het volgende? U staat bij de Burgerlijke Stand ingeschreven als behorend tot de HERVORMDE kerk. Als gevolg daarvan staat U óók ingeschreven in onze kerkelijke registers. Onzerzijds bestaat daartegen natuurlijk geen enkel bezwaar: wij willen U graag beschouwen als gemeentelid. Het zou echter kunnen zijn, dat U geen band wenst met de Hervormde kerk; U heeft Uw kinderen bijvoorbeeld laten inschrijven als behorend tot GEEN kerk. Om zekerheid te hebben wat Uw bedoeling is én om te vermijden, dat U misschien tegen Uw bedoeling ingeschreven blijft in onze registers, verzoeken wij U het volgende: wilt U op bijgaand formulier invullen tot welke kerk U behoort of wilt behoren? Vult U in HERVORMDE kerk, dan handhaven wij Uw adres en beschouwen wij U als gemeentelid. Vult U in: GEEN kerk (of een àndere dan de hervormde kerk), dan wordt Uw adres uit onze administratie afgevoerd. Wilt U dit formulier ondertekenen en terugzenden in bijgesloten portvrije enveloppe? Bij voorbaat danken wij U voor deze moeite, die ten dele ook in Uw belang is. Hoogachtend, Bureau Hervormde Gemeente; J.H. Maade.'

Er wordt van de christenen veel kwaad verteld, maar zo'n brief is toch wel heel netjes, vooral wanneer je bedenkt dat van zulk soort kerkelijke registers, die blijkbaar decennia achterlopen, de statistieken gemaakt worden waaruit blijkt hoeveel mensen in ons land tot zo'n kerk behoren, aan welke statistieken die kerk dan weer een deel van zijn aanzien ontleent.

Karel van het Reve

(1966)

Uit: K. van het Reve - Verzameld Werk
deel 2
Pagina: 723/4
Uitgeverij G.A. van Oorschot
Amsterdam
2008
Bol.com, HVW, deel 2.

Eind november 2009 verschenen deel 3 en deel 4 van het Verzameld Werk.

In Memoriam: Ton van Duinhoven (12 mei 1921-26 augustus 2010)

Ton van Duinhoven is na een lang ziektebed op 89-jarige leeftijd thuis in Amsterdam overleden. Of zoals hij als suppoost van Crooswijk ooit over ene 'Jaap Zwart' zei: 'eindelijk opgesodemieterd'. Misschien nu geen bekende Nederlander meer, maar er waren tijden dat je uitkeek naar een verse aflevering van het toen incorrecte en satirsche Hadimassa. Ik vond het als puber al lollig. Van Duinhoven maakte dat je niet naar de plee ging tijdens de reclameblokken. Er kon er een van Jamin langskomen.

Geboren in Schiedam als Antonius Mechel van Duinhoven op 12 mei 1921, werd hij na de oorlog eerst sportjournalist bij Het Parool, voor hij als veelzijdig artiest bekendheid kreeg. Hij zong, hij acteerde, hij schreef.

Hij schitterde bij Hadimassa naast andere goeie tiepetjesspelers als Kees van Kooten en Wim de Bie. Later kon in kleur met hem gelachen worden. Als gezicht van Jamin bijvoorbeeld, waar hij een dikke vinger in de pap had bij het bepalen van het script voor de reclames. Daar zaten juweeltjes tussen. Op de planken deed hij soms meer serieus werk, waaronder Shakespeare. Niet echt het makkelijkste acteurswerk. Ook hier oogstte hij veel lof mee.

Een geweldige vent. Als god bestaat, heeft hij vast wel een prettig plekje voor hem boven. Grote Groet en rest in peace meneer van Duinhoven.

Een special over hem bij AVRO's Close Up

Michiel Mans

Surf ook eens naar Meermetmans


'Meneer Jamin'

Niet schrikken! Leuke dans! (2)


Ik heb heel veel tangodansparen gezien maar 'n mooier en vooral spannender paar dan Vanina y Alejandro ben ik niet tegengekomen. Zij gingen uit elkaar maar gelukkig zijn er onlangs enkele historische opnamen boven water gekomen, onder andere dit dansoptreden met Osvaldo Pugliese [overleden in 1995] en zijn Orquesta Tipica: Chique.

Voor het onvergetelijke nummer Recuerdo, klik hierr.

Wilders laat ons vrij de Nederlandse Unie te herstellen

Maxime_Verhagen_CDA_LPF_VVD_coalitie

Geloven in of met de FNV

Het was enkele weken geleden het begin van de ramadan, de islamitische vastenperiode. Je zou het bijna vergeten, waar het niet dat het in alle kranten en in het televisienieuws verkondigd wordt. Niet raar omdat de wereld miljoenen moslims telt. Wel raar, omdat er bij deze media voor christelijke, heidense of hindoeïstische feestdagen nauwelijks aandacht is. Uiteraard heb ik wel interesse in politieke systemen, culturen en geloven van buiten Europa. Zo ook de islam.

Toch is haar komst wel opmerkelijk. Zonder enige discussie in het zuilensysteem gepropt, inclusief massa’s subsidies en wettelijke bescherming van het bekende godslasteringartikel. Het is boeiend te zien dat Wilders nu de islam op haar godsdienststatus aanvalt. Niet ten laatste omdat er geen register is in Nederland dat vastlegt wat wel of niet een godsdienst is. Hij heeft dus wel degelijke een punt. Wat viel te verwachten is de leegte bij de voorstanders van de islam in Nederland, ook op dit punt. We weten dus niet hoe ze de toekomst van de islam in Nederland zien.

De socialistische vakbond gaat inmiddels wel op de vertrouwde weg verder. We moeten zoals blijkt uit een persbericht en dito artikel op de webstek, respect gaan opbrengen en zelfs in privétijd leren omgaan met de vastende mohamedaan. We worden door de FNV uitgenodigd om gezellig samen te gaan eten, uiteraard zonder alcohol en varkensvlees en met ritueel geslacht dierenvlees. Want daar zal de FNV uit ‘respect’ waarschijnlijk wel geen woord over loslaten.

In hetzelfde artikel blijkt dat de FNV voor de vrijheid van meningsuiting, vrijheid van gedachte, geweten, godsdienst en levensbeschouwing is. Dat klinkt uiteraard veel beter dan de harde werkelijkheid, want ze houdt en passent wel een lijstje bij met organisaties waarvan het lidmaatschap onverenigbaar is met het lidmaatschap van de bond. Tot zover de vrijheid van gedachte dus.

Het is wel boeiend te zien hoe de sociaaldemocratie en haar instituties zijn gedraaid. Vroeger in verzuild Nederland, kon men daar terecht om te ontsnappen aan godsdienst, nu anno 2010 word je er door de FNV naartoe getrokken. Al met al is er dan ook enkel een degelijke rationele uitleg voor dit alles. Zorg dat je je achterban bedient, anders lopen ze weg, de manier waarop is niet van enige relevantie. Ik vraag me af of met deze draaikonten onze rechtstaat geen gevaar loopt…

Sjors Remmerswaal

Surf ook eens naar http://sjorsremmerswaal.nl/

Filmpje: Protestactie tegen steniging, A'dam, Beursplein, 28.8.2010


Let op! Voor meer youtube filmpjes van de protestacties tegen steniging in andere steden, surf naar stopstoning.

Tekst uitgesproken door Nahed Selim, 28.8.2010 Beursplein Amsterdam.


Wij zijn tegen steniging


Steniging is een van de wreedste straffen die ooit is bedacht en helaas nog steeds wordt uitgevoerd. Als een dergelijke straf tegen dieren werd gepraktiseerd, zouden dierenactivisten wereldwijd ongekend verontwaardigd zijn (en terecht). Gek genoeg merk ik veel minder verzet tegen deze onmenselijke straf wanneer het gaat om steniging van mensen.

Stel je voor dat een hond of een aap in de grond tot aan zijn schouders wordt ingegraven zodat hij niet kan weglopen terwijl hij bekogeld wordt met stenen door mensen die in een cirkel om hem heen staan, totdat hij sterft! Alleen al het beeld is te wreed voor woorden. Toch is dat precies wat Sakineh Ashtiani, een 43-jarige Iraanse vrouw en moeder van twee kinderen, te wachten staat als ze geen gratie krijgt.

De precieze juridische status van Sakineh is onduidelijk. Inmiddels is haar advocaat, Mostafei, wegens bedreiging naar Noorwegen gevlucht en heeft daar asiel aangevraagd. Na een dringende internationale oproep aan Teheran om het vonnis niet te voltrekken, besloot de rechter de steniging uit te stellen. Sakineh zit nog steeds in de dodencel.

De zaak van Sakineh staat niet op zich. Het Internationale Comité Tegen Steniging (stopstoningnow.com) beschikt over een namenlijst van 22 andere gevangenen in Iran (waaronder vier minderjarigen) die veroordeeld zijn tot steniging en wachten op de
voltrekking van hun straf. Vooral vrouwen worden veroordeeld tot steniging. Buiten Iran wordt steniging toegepast in Afghanistan, Pakistan, Saoedi-Arabië, (het noorden van) Soedan, Somalië en de Verenigde Arabische Emiraten (gegevens uit Wikipedia).

In Nigeria zijn gevallen van veroordeling tot en/of daadwerkelijke steniging geweest in het noordelijke islamitische deel van het land. Ook in Irak/ Koerdistan werd een Koerdisch meisje van 17 jaar oud (Doa Khalil) door haar dorpgenoten gestenigd in april 2007 op het dorpsplein van Basjika, even buiten Mosoel. Op 25-4-2009 zond de NCRV een reportage uit over het 13 jarige Somalische meisje Ashouw die eerst verkracht werd door 3 militairen, vervolgens werd ze gestenigd wegens overspel. 2000 mensen stonden daar naar te kijken. Voor zover bekend, is er in de Europese Unie één geval van steniging geweest met de dood als gevolg: in 2004 werd Ghofrane Haddaoui in Marseille met stenen gedood door twee jongeren.

Ik vind dat dit moet stoppen. Ongeacht de politieke kleur, de houding tegenover de islam/de sharia en alle andere voorkeuren, vind ik dat we allen anno 2010 moeten protesteren tegen het doodgooien van mensen met stenen! Ook de hele discussie of de straf als zodanig islamitisch is of niet, correct volgens de sharia wordt uitgevoerd of niet, het vers over stenining in de koran te vinden is of niet, dit alles is volgens mij hier irrelevant want los van dit alles vind ik steniging gewoon inhumaan, onmenselijk en daarom protesteer ik ertegen. Steniging van dieren zou ook door iedereen als onmenselijk worden gevonden. Waarom zouden we dat accepteren tegenover mensen?

We kunnen van mening verschillen over de wenselijkheid van seks buiten het huwelijk (steniging is een straf tegen vreemdgaan). Maar om dit te bestraffen met een wrede dood is onbegrijpelijk. Dus buiten het feit dat het een wrede straf is, vind ik de vermeende misdaad waarop het van toepassing is absurd. Waarom zou je mensen moeten doodgooien alleen omdat ze vreemd gaan?

De zaak van Sakineh is het symbool geworden voor allen die deze wrede straf hebben ondergaan en voor vele anderen die in de toekomst, als wij niets doen, er slachtoffer van dreigen te worden.
Protesteren heeft zin. Dankzij het internationale protest is de steniging van Sakineh keer op keer uitgesteld. Tientallen mensen in Iran en daarbuiten zijn onder druk van de internationale gemeenschap van steniging gered. Achter mij staat inmiddels een tafel met petities en formuleren. Wij zijn tegen steniging. U ook hopelijk. Maak dat dan duidelijk door een petitie te ondertekenen.

Hartelijke dank voor uw komst en uw steun.

Nahed Selim

Gelul op twitter: Zijn platte, goedkope stukken op Hoeiboei


Hassnae_2

Hassnae Bouazza
Afbeelding 130

Klik hier voor de de platte, goedkope stukken van Arabist Jansen op Hoeiboei

Protestactie 28 augustus 2010: 14.00uur Beursplein te Amsterdam

Aanvulling: 'Bij steniging past de lach van een leeuw' door Hafid Bouazza hierr.
En
Straf uit de Koran, die niet in de Koran staat. En Nahed Selim in Trouw: 'Steniging is geen natuurramp, maar mensenwerk. Protest helpt'. Hierr.

Update!
111 steden doen inmiddels mee aan de protestactie: hierr.

Op zaterdag 28 augustus 2010 vinden er in 100 steden demonstraties plaats tegen de voorgenomen steniging van de Iranese Sakineh Mohammadi Ashtiani en steniging in het algemeen. Wie heeft er nu nog niet van gehoord?

Ook in Amsterdam vindt er op zaterdag 28 augustus een protestactie plaats:

Locatie: Beursplein (op loopafstand van het Centraal Station).

Tijdstip: 14.00 uur.

Organisatie: Farshad Hoseini en Nahed Selim* (spreker).

Voor meer informatie: Join 28 August action of 100 cities against stoning (hierr en hierr en hierr.)


*Nahed Selim is schrijfster van (o.a.) Allah houdt niet van vrouwen en Zwijgen is verraad.

Twee plus twee is vier-en-een-half (11)

Prof. dr mr Maurits Berger (Universiteit van leiden): "De sharia en het Nederlands recht zijn voor meer dan 95% aan elkaar gelijk".

"Iran laat zongebruinde vrouwen oppakken


TEHERAN
- Een Iraanse politiechef heeft bekend gemaakt dat vrouwen die een bruin kleurtje hebben van de zonnebank, meteen worden opgepakt. Eerder deze week kregen schaars geklede vrouwen al de schuld van aardbevingen."

Bron

[Lees hier Twee plus twee is vier-en-een-half (1), en (2) hierr, en (3) hierr. en (4) en (5) hier, en (6), (7) (8) (9) (10)]

Is zwijgen verraad?


Is zwijgen verraad?

Er zijn vele situaties waarin mensen de voorkeur geven aan zwijgen, bijvoorbeeld omdat ze verlegen zijn of omdat ze zich niet deskundig genoeg achten. Dat is niet het soort zwijgen dat ik hier bedoel.

Martin Luther King schijnt in de jaren zestig te hebben gezegd: 'Er is een tijd dat zwijgen verraad is.' Dat is precies het zwijgen dat ik bedoel. Bijvoorbeeld het zwijgen van de grote meerderheid van de moslimbevolking ten aanzien van ontoelaatbare praktijken die door andere moslims, namens de islam, worden gepleegd.

Of het zwijgen van vele autochtone Nederlanders ten aanzien van opvattingen en praktijken van nieuwkomers omtrent bijvoorbeeld het omgaan met vrouwen. Praktijken zoals uithuwelijking, geweld of eerwraak, die niet stroken met de westerse cultuur en met de Nederlandse Grondwet. De eerste groep doet dit uit loyaliteit, de tweede uit tact of onverschilligheid.

Loyaliteit is op zich een nobele eigenschap. Maar volgens mij moet men in eerste instantie loyaal aan zichzelf zijn, aan zijn diepste overtuigingen. Dat heet integriteit. Wanneer de diepste overtuiging van een moslim vrede en verdraagzaamheid zou zijn, zowel in het privé- als in het publieke domein, dan pleegt men verraad aan zichzelf door te zwijgen over misdaden, geweld, terrorisme, bedreigingen of chantage gepleegd door andere moslims. In dit geval wordt zwijgen verraad. Mensen zoals ik, die de vrije, seculiere en solidaire samenleving in Nederland een warm hart toedragen, weten ook dat verantwoordelijkheid de keerzijde is van vrijheid. We weten dat burgers die hier - zoals het hoort - alle rechten genieten, ongeacht hun etnische afkomst, kleur of geloof, zich tevens verantwoordelijk (moeten) voelen voor de voortzetting van deze samenleving waarvoor ze gekozen hebben deel van uit te maken, zodat de volgende generaties weer dezelfde voorrechten kunnen genieten als zij.

Tact en voorzichtigheid hebben Nederland in de loop der geschiedenis door vele crises heen geholpen. Maar zwijgen over het onrecht dat vele vrouwen in deze samenleving ten deel valt, vanwege hun omgeving, cultuur of religieuze opvattingen, noem ik geen tact maar onverschilligheid. In de regel lopen geïntegreerde vrouwen van islamitische afkomst groot gevaar. Hoe groot het gevaar is, hangt natuurlijk af van hoe reactionair het thuisfront is. Sommigen worden vermoord, velen worden geïntimideerd, bedreigd of op zijn minst uitgesloten en geïsoleerd omdat hun omgeving hen te 'westers' vindt. Wanneer moslims deel uit willen maken van de Nederlandse maatschappij, die nou eenmaal westers is, dan is verwesteren geen misdaad. Vroeg of laat zullen we allemaal verwesteren, oftewel integreren. De intelligenteren onder ons doen dat sneller dan de anderen en wie kiest voor immigratie moet weten dat dit tevens integratie in de nieuwe samenleving inhoudt. Het ene gaat niet zonder het andere.

Het tolereren, bagatelliseren, ontkennen of verzwijgen van de risico's die geïntegreerde moslimvrouwen en -meisjes, afvalligen, homo's en lesbiennes in deze samenleving lopen, noem ik geen tact maar verraad.

En toch weet ik ook heel goed dat het niet altijd makkelijk is om voor je mening uit te komen. Het wordt je vaak niet in dank afgenomen, omdat men meestal liever een sociaal gewenste mening hoort. Zeker in een tijd waarin de samenleving in een soort crisis verkeert. Maar juist dan is kritiek belangrijk, zodat de samenleving de juiste koers kan kiezen en de juiste richting kan inslaan. (...)

Omdat ik niet langer deel uit wil maken van 'de grote, zwijgende moslimmeerderheid', laat ik hier mijn stem horen. Het is een kritische stem, die bepaalde tegenstellingen bloot wil leggen, vanuit mijn overtuiging dat het belangrijk is om die tegenstellingen ook bespreekbaar te maken. Niemand heeft iets aan schijnbare maatschappelijke vrede, terwijl, ondergronds, de tegenstellingen steeds maar verder groeien. De maatschappelijke cohesie die we allemaal voor Nederland wensen, krijgt alleen een solide basis door kritischer te zijn en door te leren op een vreedzame democratische manier met kritiek om te gaan.

Nahed Selim


Dit is de inleiding uit het boek Zwijgen is verraad van Nahed Selim.

Bestellen?

Tijd voor nieuwe Kamervragen over subsidie van Koenders

CDA-leider Maxime Verhagen had het de afgelopen weken te druk met onderhandelen over de kabinetsformatie, en met het ontwijken van dolkstoten in de rug. Het valt daarom aan te nemen dat hij weinig aandacht heeft besteed aan de beantwoording van PVV-Kamervragen over een subsidie aan de American Society for Muslim Advancement (ASMA). Hij zal de zaak hebben overgelaten aan de ambtenaren van Ontwikkelingssamenwerking, de portefeuille van zijn opgestapte PvdA-collega Bert Koenders.


ASMA is de organisatie van imam Feisal Abdul Rauf en zijn echtgenote Daisy Khan, het echtpaar achter het omstreden islamitisch centrum annex moskee vlakbij Ground Zero in New York. Uit een Nederlands fonds voor millenniumdoelen ontving ASMA 1 miljoen euro, bestemd voor de hulp aan gemarginaliseerde vrouwen in moslimlanden.

In een eerste weblog over deze kwestie stelde ik op 23 juli vast dat de scheidingswand tussen ASMA en het Cordoba Initiative (de organisatie achter het moskeeplan) flinterdun is. Daarover stond niets in de antwoorden namens Verhagen. “Hebben Koenders’ ambtenaren minister Verhagen verkeerd of onvolledig geïnformeerd?”, vroeg Delecluze zich af, auteur van een uitvoerig gedocumenteerd artikel over de ’Ground Zero Moskee’ (GZM).

De argumenten om kritischer en grondiger naar de Nederlandse subsidieverlening te kijken zijn sindsdien alleen maar sterker geworden. Imam Rauf en projectontwikkelaar Sharif el-Gamal weigeren opheldering te geven over de financiering van hun moskeeplan, waarvan de bouwkosten 100 miljoen dollar zouden bedragen. In een financiële verklaring over 2009 staat dat ASMA en Cordoba Initiative ’related parties’ zijn. “ASMA is acting as a fiscal agent and is developing Cordoba’s ability to function independently. Although Cordoba is a separate corporation, it will continue to work with ASMA as a sister organization sharing the same infrastructure, space, utilities, vendor services and co-sponsorships of programs to remain fiscally lean and keep operational costs low for both.” Ook het Muslim Women’s Fund, waarvoor het Nederlandse geld is bestemd, is volgens de eigen financiële verklaring van ASMA een ‘related party’. ‘Flinterdun’ was dus nog te eufemistisch. De financiële en organisatorische scheidswanden bestaan gewoon niet.

Gezien de financiële en personele verstrengeling tussen ASMA en Cordoba Initiative zette Verhagen de Tweede Kamer op een verkeerd been door te stellen dat ‘ASMA niet betrokken is bij de bouw van een moskee op Ground Zero‘. Intussen verschijnen er nieuwe berichten over de ondoorzichtigheid van de geldstromen richting ASMA en Cordoba Initiative.

Volgens onderzoek van het Investigative Project on Terrorism (IPT) legt Rauf geen correcte verantwoording af over inkomsten en uitgaven. Aan ASMA verstrekte donaties, vermeld in jaarverslagen van andere instellingen, zijn niet terug te vinden in de boeken van ASMA. IPT-onderzoeksdirecteur Steve Emerson spreekt van een ‘financieel doolhof’. Volgens zijn artikel is er sprake van ‘diefstal, verduistering of een slordige boekhouding’.

Emerson vindt het ook vreemd dat er geen informatie bestaat over een donatie van 576.312 dollar, die volgens de boeken van 2009 is verstrekt door het ‘Qatar government fund’. Er is geen fonds met die naam bekend, schrijft Emerson.

Al met al is er aanleiding genoeg om minister Verhagen met nieuwe Kamervragen te bestoken. Wie gaat het doen? Wil de PVV het verwijt riskeren dat ze met lastige vragen over deze subsidie de vrijheid van godsdienst of de rechtsstaat aantast?

Hier ligt een uitgelezen kans voor kritische linkse Kamerleden om het CDA-leider Verhagen lastig te maken en aan te tonen dat hij de Kamer onvolledig heeft ingelicht. Waarom laat PvdA-kopstuk Sharon Dijksma, ooit ‘hoop in bange dagen’ van de 'liefdevolle' dissidenten rond cineast Eddy Terstall, niet eens haar seculiere gezicht zien? Misschien ligt hier ook een kans voor Sadet Karabulut, die in de vorige Kamerperiode opviel door kritische uitlatingen over Tariq Ramadan, om te demonstreren dat de SP nog steeds kritisch staat tegenover het moslimfundamentalisme.

De islam is wel degelijk een probleem, vindt Femke Halsema als ervaringsdeskundige in Amsterdam-Oost. Misschien vindt de leidster van GroenLinks het ook een probleem dat er 1 miljoen euro gaat naar een financieel ondoorzichtige islamitische organisatie in de Verenigde Staten. En wie weet bestaan er zelfs D66-Kamerleden, die willen bewijzen dat er ook buiten Brussel nog Democraten bestaan voor wie de scheiding tussen kerk en staat een belangrijk punt is; en het daarom minder geslaagd vinden dat er ontwikkelingshulp gaat naar mensen die een Shariah Index Project ontwikkelen met Maleisisch geld.

Ach, het maakt mij niet uit welke Kamerfractie de vragen stelt. Als er maar opheldering komt.

Carel Brendel

This is what the media does NOT show you from...

If, in spite of the economic crisis and media coverage, you have managed to travel lately - maybe you can guess where these photographs were taken.

Scroll down for the answer!

Rw169y1


2nrpsuw2


2cfqwcj3

2iqk5614

2yki1ya5


4j2n856

96yjvb7

2vjvndz8

De8lxz9

2v2719d10

6yh0xt11

Ixa8at12

T6urt513

2rfbmdk14

Ao42ds15

2s9f60516

I5py0n17

3359uea18

6s6yp319

23gzcbp20

K0sxhc21

2rn8vu022

Wqwv9g23

2nbydms24

16lyao025

2eam52a26

33ueqdg27

Acsjyx28

Mjphjb29

29pcfmf30

15mfxo631

19sb5e32

Image00133

Image00234

2igehk035

DID YOU GUESS RIGHT?
This is what the media does NOT show you from... Gaza!!

Ayaan Hirsi Ali: Kunnen we de 'Clash of Civilizations' winnen?

Vervolgens


Het belangrijkste voordeel van Huntington's beroemde model is dat het de wereld weergeeft zoals die is, niet zoals we die ons wensen.


Wat hebben de controversie rond de voorgestelde moskee dichtbij Ground Zero, de uitzetting van Amerikaanse missionarissen uit Marokko begin van dit jaar, het minaretverbod in Zwitserland vorig jaar, en het recente burkaverbod in Frankrijk gemeenschappelijk?

Ayaan-Hirsi-Ali-5503796

Alle vier worden ze door de Westerse media als items binnen de kaders van 'religieuze tolerantie' geplaatst.

Maar dat is niet de essentie.

Fundamenteel zijn het alle symptomen van wat de politieke wetenschapper -wijlen Samuel Huntington van Harvard- noemde de 'Clash of Civilizations', specifiek aangaande het conflict tussen de islam en het Westen.


Lees hierr de volledige tekst/vertaling 'How to Win the Clash of Civilizations' van Ayaan Hirsi Ali.