SGP, stop met dat gezeur!

De Staatkundig Gereformeerde Partij (SGP) gedraagt zich als een klein kind, een drensend klein kind dat hardleers is en dat door hogere instanties terecht moet worden gewezen. Telkens weer. Alsof het niets kost. Mag niet SGP! Zeggen die instanties beleefd doch resoluut. Jullie mogen vrouwen niet discrimineren!

Hoe moeilijk kan het zijn dat te begrijpen? Hoeveel tijd en ruimte heeft de SGP daar nog voor nodig? Zonder druk van buitenaf, zonder de tik op de vingers van hogere instanties, verandert er niets bij de mannenbroeders die de partijtop van de oudste partij van Nederland bevolken, terwijl veel jonge SGP-vrouwen aangeven hun grondrechten te willen opeisen. Ze zijn echter te 'beschaafd' de mannenbroeders op hun onbeschaafdheid te wijzen.

Midden jaren tachtig. Het Europese Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM): "Nee, het mag niet beste SGP, je mag vrouwen niet uitsluiten van het passief kiesrecht."

SGP: Ja maar, we hebben in Nederland toch verenigingsvrijheid en vrijheid van godsdienst?

1991: Sorry beste SGP, zie artikel 7 van het VN-vrouwenverdrag. De SGP is een politieke partij en die moet zich houden aan de grondbeginselen van de rechtsstaat en dus aan het volledig kiesrecht, ook voor vrouwen.

SGP: Ja, maar onze vrouwen willen helemaal niet kandidaat gesteld worden voor gekozen functies.

Hoofddoekje trekken

Nog even wachten tot 1 juli dan is het zo ver, dan gaan we het meemaken en wel op de voetbalvelden. Naast het overbekende 'shirtje trekken' zal dan voor het eerst in de geschiedenis van de FIFA 'hoofddoekje trekken' mogelijk worden. Dat valt niet tegen te houden.

Het mag natuurlijk niet maar dankzij Cindy van den Bremen, een in

Lees verder in Metro of op de Metro-site hierr

Wij relativeren ons een hoedje

Een punt maken, tot de slotsom geraken, een conclusie trekken. Of zoiets als een probleem benoemen. Het mag

Lees verder op de Metro-site hierrr.

Hollandse zeegezichten in Hallen Haarlem

"...overdonderend mooi en altijd zoo enorm anders”. 

De vorige zomertentoonstelling (Zo Hollands) in De Hallen in Haarlem ging over het Hollandse landschap (zie Nog zes dagen). Deze keer heeft curator Antoon Erftemeijer zich in de expositie Naar zee geconcentreerd op de zee in de Nederlandse beeldende kunst sinds 1850. Alles daarvoor, waaronder bijvoorbeeld de zeventiende eeuwse zeegezichten van Frans Hals en Jacob Ruisdael, die buitenlandse schilders als William Turner zo beïnvloedden, viel dus buiten de boot. Daarbij legde de curator zich nog de beperking op dat het strandleven, de visserij en de havens geen overheersende rol mochten spelen. Het ging om de zee, de grootsheid ervan, de horizon, de luchten, de kleuren, de vormen en het licht (in de vorige tentoonstelling kreeg het 'hollands licht' speciale aandacht). En het ging dus om Hollandse (schilder)kunst. Ook schilders als Gustave Courbet, Claude Monet en wat mij betreft vooral Emil Nolde hebben prachtige zeelandschappen gemaakt, maar zij kwamen niet in aanmerking. Ook een Van Gogh had natuurlijk niet misstaan in de Hallen, maar diens schilderij van het Scheveningse strand uit zijn Haagse periode, toen hij in de leer was bij Anton Mauve, is in 2002 uit het Van Gogh Museum gestolen en niet teruggevonden.

Kunnen we zo gemakkelijk symbolen van betekenis laten verschieten al naar gelang de landsgrenzen?

Dirk Verhofstadt: Blijft de vraag of meisjes gedwongen zijn om een hoofddoek te dragen dan wel er uit vrije wil voor kiezen?

Verzegel deze woorden niet, want de tijd is nabij.

Soms schiet ik in de lach, zonder dat ik weet waarom. Het is als een stoet komedianten die voorbij trekt, elk met zijn eigen hoop en verwachtingen, een bonte mengeling van hart en hoofd, niemand die het meer gelooft. Net als het zon gerijpte ooft, dat in de oven wordt gestoofd. Denk je niet dat het Nederlands gaat verdwijnen?

Oud worden, dat valt niet mede. Het liefst zoude ik een zeer teruggetrokken leven van boete en bezinning willen leiden. Mijn ideaal is eigenlijk: geen ontroerend goed, maar wel een flinke

De Engelenbak

Wie de wereld willen grijpen om te veranderen, 
Ik heb gezien dat ze daarin niet slagen. 
De wereld is een heilig vat en kan niet worden veranderd. 
Wie hem wil veranderen, bederft hem, 
Wie hem vastgrijpt, verliest hem. 

Lao Tse 

Op weg. 
Het was een idee van een paar Heeresmaliefhebbers met een bijna afgodische bewondering voor de overleden schrijver. Er moest een gedenkboek komen. Niet zo’n lullige zoals je heel vaak ziet. Maar een boek met persoonlijke anekdotes van mensen die de schrijver zelf hadden meegemaakt. Verhalen die dieper gingen dan het gemiddelde ‘In Memoriam’. Verdichtsels die een natuurgetrouw beeld schetsen, for better or for worse. 

Er werden mensen benaderd van wie de redactie van het boek, Anton de Goede, bekend van de VPRO

Radicaal feministische nonnen

Je schrikt je toch gewoon een hoedje als je de kop in Trouw leest: 'Vaticaan wapent zich tegen Amerikaanse nonnen'. Welke listen zijn deze sluwe nonnen aan het beramen, wat voor verschrikkelijks zijn deze vrouwen van zins dat de roomse paus en z'n staf zich tegen hun 'eigen vrouwen' menen te

Lees verder op de Metro-site hierr

Barroso, Arafat en de Dalai Lama

Om als een soevereine en zelfstandige natie te gelden, moet een natie in de hand kunnen houden wat er aan de eigen grenzen gebeurt, en bij machte te zijn te bepalen wie er daar in- en uitgaat. Een staat is alleen een staat als het zijn eigen grondgebied beheerst. To be called a sovereign nation, a nation has to be able to control its own borders.

Het is jammer, maar aan die klassieke definitie van een zelfstandige, internationaal erkende staat voldoet Nederland al lang niet meer. Dat kostbare bezit (heel wat landen hebben er zwaar voor moeten

Een bevrijdende lach

Laatst hoorde ik op tv een oude grap waar je niet om hoort te lachen. Salman Rushdie, de schrijver die in een boek een profeet beledigd zou hebben, is

Haalt de EU 2084?

Wie regeert, weet meer dan wie geregeerd wordt. Dat komt niet doordat de onderdanen dommer zijn dan de bovenbazen, maar doordat de bovenbazen inzage krijgen in dossiers waarvan de inhoud het gewone volk bespaard blijft.

Waarschijnlijk kan het tot op zekere hoogte niet anders. Maar het heeft een eigenaardige complicatie: De meeste leden van het Nederlandse kabinet en de fractievoorzitters in de Tweede kamer weten, bijvoorbeeld, waarschijnlijk meer over de Euro, over het Koningshuis, of zelfs over hoe het zat met de moord op

Eerste communie

Toen hij negen jaar oud was,
en twijfelde aan God en de catechismus,
ging hij op de punt van een paal zitten
en kreeg een gevoel van naderende zaligheid.

(1975)

Uit: Gerard Reve - Verzamelde gedichten, pag. 94, Uitg. G.A. van Oorschot, Amsterdam.

Dat geloof je toch wel?!

Laat de joden en moslims hun jongensbaby's toch gewoon besnijden! Anders staan de fundamenten van beide godsdiensten straks te schudden en wie wil dat nou (weer) meemaken? 't Is al zo pijnlijk. Au!

Ja voor deze gelovigen valt besnijdenis onder de fun-da-men-te-le religieuze rechten en wees eerlijk, dat velletje heeft geen enkel nut, behalve dus dat 't er af moet om de verbondenheid met de god van de joden en de moslims te bekrachtigen en dat is ook wat waard als je erin gelooft. 't Is een religieus gebod en dat volg je op. Wat nou onherstelbare inbreuk op de integriteit van het lichaam van het jongetje? Wat nou mishandeling? Ouders doen zoveel met een kind. Het is bovendien veel

Bepaald geen dertien in een dozijn

Imposante tentoonstelling in het Eye - Stanley Kubrick: The Exhibition En: zomerprogramma Simone Signoret & Yves Montand 

Stanley Kubrick (1928-1999) maakte dertien films. Volgens hem zelf twaalf, want zijn debuut (Fear and Desire - 1953) vond hij niet goed genoeg en telde daarom niet mee. Maar geen van alle valt te karakteriseren als dertien in een dozijn. Eigenlijk zijn het allemaal min of meer meesterwerken, waarvan menig regisseur moest erkennen, dat Kubrick weer eens eerste onder zijn gelijken was.

Afkomstig uit de Bronx, New York City, en gestorven op zijn in de zestiger jaren gekochte landhuis Childwickbury Manor in Hertfordshire, buiten Londen, beoefende Kubrick verschillende genres, en in al die genres scoorde hij hoog. Of het nu gaat om de sciencefiction film, de oorlogsfilm, de horrorfilm, de filmsatire, de kostuumfilm, de film noir of de literatuurbewerking, met 2001: A space Odyssey (1968), Paths of Glory (1957), The shining (1980), Dr. Strangelove (1961), Barry Lyndon (1975), The killing (1956), Lolita (1962) of Clockwork orange (1971) stond Kubrick steeds ergens boven aan op het lijstje. En de rest mag er natuurlijk ook best zijn.

Het Eye-instituut aan het IJ in Amsterdam (zie Turks-Marokkaanse Snackbar in het filmmuseum)

Taxi-chauffeurs kom niet aan mij!

Kom niet aan de auto van een taxi-chauffeur want die is heilig voor ze. Dat weet je toch? Taxi-chauffeurs, 't is een slag apart. Maar wat geeft dat? Als hij je maar vlug, veilig en voor een redelijke prijs naar je bestemming brengt. Misgun ze hun bloedhekel aan roekeloze fietsers dan ook niet, hoe stuitend 't ook is wat

Cultuurbarbaren

Asher Ben Avraham
“Als ik later kinderen heb, ga ik ze niks over geschiedenis vertellen of over cultuur. Ik weet er geen donder van af.” Zegt mijn 15-jarige dochter. “Al die ouwe zooi interesseert me ook geen fuck. Ik leef in het nu.” Ze buigt voorover in haar stoel en kijkt me van opzij aan, We zitten in de bus die ons de berg afbrengt waar we net het theater van Segesta hebben gezien. Ik incasseer de opmerking en bezin me op een pedagogisch verantwoorde reactie.

“Maar mijn kinderen moeten er toch iets over weten. Dat moeten jullie dan maar doen” voegt ze er aan

De onredelijkheid van het begin van de Ramadan

De islamitische vastenmaand Ramadan begint als twee bevoegde gediplomeerde erkende sharia-geleerden van onbesproken gedrag, die moslim zijn, de nieuwe maan waargenomen hebben.

Het valt natuurlijk te berekenen wanneer de nieuwe maan zichtbaar zal zijn, maar voor de sharia telt dat

Pek en veren voor extreme stalker

Klik op de tekst voor een uitvergroting, Trouw, 18.7.2012 
Wederom actueel!
De Procureur van de Koningin heeft op 17 juli 2012 voor de amsterdamse rechtbank een celstraf geëist van een maand met uitstel en een werkstraf van 100 uren tegen publicist Jeroen de Kreek. Bron: Trouw, 18 juli 2012.

Update 2: reactie Hans Jansen:
"Trouw moet zich vergissen. De heer De Kreek schreef niet dat ik 'afgestraft' moest worden, maar 'afgeslacht'. Ook ging het niet om 'een' e-mail, maar om tientallen e-mails, vaak een handvol per dag."


De ene stalker is de andere niet maar in 't algemeen kan toch wel gesteld worden dat er met stalkers iets grondig mis is. Noem ze desnoods verzachtend beklagenswaardige sukkels die het leven maar moeilijk kunnen nemen zoals het is, 't komt er telkens op neer dat je niets met hen te maken wilt hebben. Beter negeren. Elk woord aan hen besteed, geeft stalkers maar 't idee dat ze een reden van bestaan hebben.

Soms gaan stalkers wel erg ver over de schreef. Neem ex-advocaat Jeroen de Kreek. Voor

(De Slag bij) Badr en ramadan

Mij intrigeert vooral de naam. Of de 27-jarige kickbokskampioen Badr Hari 8 juli jl. in een van de skyboxen in de ArenA betrokken was bij een vechtpartij waarbij de 38-jarige miljonair Koen Everink ernstig letsel opliep, ja ik lees waarschijnlijk invalide is geschopt en geslagen, dat

Lees verder in Metro of op de Metro-site hierr

En die twee kunnen elkaar niet tegenspreken

'El-Houssain': "Alles binnen de Islam is gebaseerd op de koran. Hadith die in tegenspraak is met de koran is verzonnen oftewel vals. Sharia is gebaseerd op de koran en sunnah. En die twee kunnen elkaar niet tegenspreken. U [Hans Jansen] suggereert hier dat de koran en de sharia twee verschillende dingen zijn!"


Hans Jansen: "Als 'alles gebaseerd is op de koran', dan is het dus niet gelijk aan de koran. Waar in de koran staat bijvoorbeeld stenigen? Op welk koranvers is steniging gebaseerd? Hoe kan het nu dat sharia-handboeken zo veel meer bladzijden en woorden tellen dan de koran? Wat wisten geleerden als Aboe Hanifa meer dan Mohammed, de profeet van de islam? Inderdaad, ik suggereer niet dat de Koran en de Sharia twee verschillende dingen zijn, ik heb dat met mijn eigen ogen gezien."

Rutger Kopland (1934 - 11 Juli 2012)

Rutger  Kopland
Wie zal de vriend zijn van mijn vriendin,
de baas voor mijn hond, het kind in mijn jeugd,
de oude man bij mijn dood, wie zal dat zijn als
ik het niet ben? Ach kom, jij bent niets

Enkele aanvullingen

De term politionele acties is een sterk staaltje van politieke framing 
Enkele aanvullingen

De bewuste foto's in de Volkskrant van dinsdag 10 juli jl. hebben in kranten en tijdschriften verschillende soorten reacties losgemaakt. Zo toont Leen Noordzij (84), voorzitter van de Vereniging Oud-Militairen Indiëgangers (VOMI), in Trouw van zaterdag 14 juli enige achterdocht ten aanzien van het moment van publicatie van deze foto's. Of er nu wel of geen verband is tussen het pleidooi van de drie instituten (NIOD, NIMH, KITLV) en de publicatie van de foto’s, de media-aandacht komt hen volgens hem wel goed uit. Immers: zo'n onderzoek gaat drie jaar duren en kost zo'n drie miljoen euro. En de politiek moet er nog mee instemmen. De foto's zeggen hem ook niet zoveel. “Zonder

Geld lenen van goedgelovige toekomstige bejaarden

Het is unfair als iemand die geen bijdrage aan de verzorgingsstaat wil leveren, wel van de verzorgingsstaat profiteert. Geen bijdrage leveren kan het gevolg zijn van onvermogen of onwil. Zowel onvermogen als onwil kunnen religieus geïnspireerd zijn. Onwil is trouwens ieders goed recht. En ook onvermogen kan een keuze zijn.

Maar er valt te discussiëren over de vraag hoe moreel hoogstaand een nieuwkomer is die verblijft in een

De term Politionele Acties was een sterk staaltje van politieke framing

De moeizame en gewelddadige scheiding van Nederland en 'Nederlands-Indie' na 65 jaar opnieuw in de aandacht. 

Dinsdag 10 juli jl. publiceerde de Volkskrant twee foto’s waarop een standrechtelijke executie ten tijde van de Politionele Acties te zien is. De foto’s zijn afkomstig uit een album van een inmiddels overleden Enschedese soldaat, die in 1947, kort voor de Eerste Politionele Acties, werd uitgezonden en in 1950 is teruggehaald. Het album is gevonden in een vuilniscontainer. Geraadpleegde historici van het oorlogsinstituut NIOD en van het Nederlandse Instituut voor Militaire Historie (NIMH) twijfelen niet aan de echtheid ervan. De foto’s lijken een argument te meer om opnieuw en nu eindelijk voorgoed een alomvattend onderzoek te doen naar verrichte oorlogshandelingen tussen 1945 en 1949 in het Indonesië van toen. Verschillende publicaties en manifestaties van de laatste tijd wijzen er ook op, dat de tijd daarvoor rijp is.

I'm here


Moeder aller roadmovies: On the road

Vluchten of zoeken. Daar draait het om bij roadmovies. Met Bonny & Clyde (1967) en Easy rider (1969) drong de tegencultuur in Hollywood door en werd de roadmovie geboren. Jack Kerouac bereidde de weg erheen met zijn in 1957 verschenen cultroman On the road. Beide films tonen outsiders die door een vijandig Amerika reizen en sneuvelen. In het eerste geval desperado's die vluchten voor iets, in het tweede geval avonturiers op zoek naar iets. Het doel doet er niet zo veel toe, want de queeste is het verhaal. Dat genre van de roadmovie leverde tal van soorten zwervers en drop-outs op, voortrazend in auto's, op motoren - symbolen van ongebondenheid - maar ook per grasmaai machine en zelfs in een rolstoel, zoals we kunnen zien in The straight story (1999) van David Lynch respectievelijk Aaltra (2007) van Gustave de Kevern en Benoît Delépine (zie Roadmovies). Opgepikt door o.a. Wim Wenders (volgens Walter Salles, de regisseur van de nu eindelijk verfilmde On the road, dè meester van de roadmovie) en Jim Jarmusch werd het genre van de roadmovie pas echt populair in de jaren negentig. Toen trokken niet alleen blanke heteromannen de wijde wereld in, maar ook vrouwen (Thelma & Louise), homo’s (My private Idaho, Priscilla, Queen of the desert) en bejaarden (The straight story dus).

De allermóóiste auto’s vind je in deze filmversie van On the road.

Hoofddoeken omdat het moet (desnoods onder je neus)

Financieel Dagblad, 10.7.2012: Studentes van de Nippon Sport Science University doen hoofddoeken om ter gelegenheid van een bezoek van de Afghaanse president Hamid Karzai. Die was maandag aanwezig in de Japanse hoofdstad Tokio om een eredoctoraat in ontvangst te nemen en om Japanse deelnemers aan de Olympische Spelen te ontmoeten. 

Wil je mij...

Wil je mij als manlijk lid noteren van dat Thrillers & Detectives blad? Ik heb altijd een groot (een beetje jaloers) respect gekoesterd voor het genre. Officieel behoort men er op neder te kijken, maar een goede detective schrijven is heel wat moeilijker dan het neerpennen van romanties dekadente tobberijen met letterkundige pretentie.

Gerard Reve 

Thrillers & Detectives, september 1983

What is Sharia, where does it come from, and why does it matter so much? July 9, 2012

What is Sharia, where does it come from, and why does it matter so much? July 9, 2012 

The Islamic Sharia is a system of law. It is a collection of prohibitions, admonitions and commands about human behavior. The Sharia is not an internal matter that only concerns Islam and Muslims. The Sharia includes a large number of provisions about people who are not Muslims. These rules are usually prohibitions that carry severe penalties if violated. These provisions of the Sharia make life unsafe and uncertain for someone who lives under Sharia law and who is not a Muslim.

Under Sharia law, someone who is not a Muslim possesses no inalienable rights. If I am wrong here, I will be relieved, and happy to stand corrected and receive your e-mails pointing out why I am wrong. But if I am right, a prisoner in Guantanamo Bay possesses more rights than a Jew or a Christian who lives under Sharia law.

Unlike the legal systems of most modern nation states, Sharia law is not subject to democratic supervision. Like international law and rabbinic law, Sharia law is an academic affair: experts discuss

De gevolgen van het cultuurrelativisme


De gevolgen van het cultuurrelativisme

Religie noch afkomst mag een beroep op overtreding van de wet rechtvaardigen.
Frits Bolkestein

Uit: DIRK VERHOFSTADT IN GESPREK MET PAUL CLITEUR: EEN ZOEKTOCHT NAAR HARMONIE, Houtekiet 2012. (403 pagina's) Bestellen?

29. Sinds een tiental jaar wordt er felle kritiek gegeven op het cultuurrelativisme. Wat houdt dat in?

PC: Het cultuurrelativisme is de opvatting dat alle culturen en culturele uitingen gelijk zijn. Je kan nooit de ene cultuur de voorkeur geven boven de ander. Althans een dergelijke voorkeur is dan nooit meer dan een smaakoordeel waarvoor geen redelijke argumenten zijn aan te dragen die anderen zouden kunnen overtuigen.

29.1. Wat is er mis met het cultuurrelativisme? Net zoals Protagoras zou men kunnen stellen dat we de regels waarnaar we leven, ontlenen aan de maatstaven van de samenleving waarin men leeft. 

PC: Er is niets mis met cultuurrelativisme in de zin dat we sommige van onze waarden en normen nu eenmaal van onze directe omgeving hebben gekregen. Het klassieke voorbeeld is links of rechts houden in het verkeer. Je kan niet zeggen dat de Britten aan de verkeerde kant van de weg rijden en wij aan de goede kant van de weg. Zij zijn gewend links te rijden, wij rechts. Dat geldt ook voor sommige morele regels. Allerlei regels over groeten, het familieleven, de wijze waarop we omgaan met onze vrienden – het zijn allemaal cultureel bepaalde zaken en daarbij kan men verschillende standpunten innemen. Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat dit geldt ten aanzien van alle morele regels. We kunnen niet zeggen dat wij nu eenmaal gewend zijn alle mensen gelijk te behandelen en dat nazi’s nu eenmaal gewoon waren homo’s, zigeuners en joden te verbranden. ’s Lands wijs, ’s lands eer.
Dat zou absurd zijn. Het erkennen van het legitieme karakter van een zekere mate van culturele pluriformiteit wil niet zeggen dat alles relatief is. Je moet een minimale kern van universele waarden aanvaarden en die norm is gelijke behandeling. Zoals de ethicus Peter Singer duidelijk maakt, wil dat niet zeggen dat mensen feitelijk gelijk zijn. Waar we het over hebben, is equal concern (gelijke zorg) of, meer uitgebreid, the principle of equal consideration of interests (het beginsel van de gelijke belangenbehartiging).

29.2. Jarenlang hebben verlichte mensen, ook sociaaldemocraten en liberalen, het cultuurrelativisme ondersteund en toegepast. Zelfs vandaag vind je vooral in linkse kringen nog steeds kritiek op de manier waarop we praten over andere culturele gebruiken. Voor hen is het cultuurrelativisme een dogma.

PC: Het is inderdaad hardnekkig. Ik denk dat de ‘vreemde cultuur’ de ‘maatschappelijke klasse’ heeft vervangen. Ik bedoel: in socialistische en sociaal-democratische kringen was het gewoon op te komen voor de armere maatschappelijke klassen. Maar die maatschappelijke klasse is langzaam etnisch geworden, in de zin dat het in de westerse wereld vooral immigranten zijn die tot de armere sociale klassen behoren. Dan wordt het enigszins progressief om voor de belangen van die ethnisch-religieuze minderheden op te komen. Vandaar is het maar een kleine stap naar het gaan beschermen van de cultuur van die ethnische klasse – wat die cultuur ook moge zijn. Dat laatste is natuurlijk van belang. Ook al schendt die cultuur idealen van de van oudsher progressieve sociaaldemocratische cultuur, zoals de maatschappelijke gelijkheid van mannen en vrouwen bijvoorbeeld, dan nog blijft men die cultuur van die ethnische en religieuze minderheden verdedigen.
Volgens mij is dit een fatale vergissing. Marx en Engels kwamen op voor de belangen van de arbeidende klasse. Hedendaagse postmodernisten en andere cultuurrelativisten komen op voor de cultuur van niet-westerse immigranten. De misvatting is dat het altijd in het belang van die niet-westerse immigranten is dat men hun cultuur niet ter discussie stelt. Begrijpelijk allemaal, maar het is een misverstand dat veel ellende heeft veroorzaakt. Hetzelfde misverstand heb je met respect en tolerantie. Uit respect zou je iemands diep gekoesterde overtuigingen niet kritisch mogen bekijken. Dat is onjuist. Respect voor iemands persoonlijkheid betekent dat je hem tegenspreekt in zijn overtuigingen als die niet sporen met jouw eigen overtuiging. En tolerantie betekent dat je gedoogt dat iemand jou tegenspreekt in jouw overtuiging die voor een secularist, atheïst of agnost even diep kan zijn als voor een gelovige.

29.3. We leefden lange tijd in de veronderstelling dat het multiculturalisme het ideaal was, en dat we daarom geen kritiek mochten uiten op bepaalde praktijken in andere culturen. Vandaar het afkalven van waarden als kritiek en publieke discussie.

Letterkundig gesprek

U moet weten, dat de 'oude Albert S.',
behalve komische figuur in Lieve Jongens,
daarnaast nog boekbespreker is,
en over Lieve Jongens schrijft:
'Het is allemaal weer hetzelfde.
We weten het zo langzamerhand wel.'
En: 'Iedereen kan het.'
Kijk, daar hoor ik van op, kunstbroeder:
als iedereen het kan, dan kan de 'oude Albert S.' het ook;
maar als jij het dus kunt, dove armoedzaaier,
waarom doe je het dan niet,
om, net als ik, anderhalve ton te vangen voor één boek?
Brood op de plank, kunstbroeder, waar of niet:
je zou zelf je ontwenningskuur kunnen betalen.

Gerard Reve

(1973)

Gerrit Komrij (1944 - 5.7.2012)


De dood als vaas

De dood is als een vaas, waarin je valt;
Een mooie vaas, een kelk, om zo te zeggen.
Hij heeft een slanke hals en een gestalte
Waar iemand heel wat eer mee in kan leggen.

Oranje is hij, met een zwarte rand
Die niets van treurnis heeft en, weet je, ook een
Pikzwarte voet - dus aan de onderkant -
Daar zwarten met oranje zo mooi stroken.

Om 's hemels wil, dat is een mooie vaas:
Een vaas vol dagscheer nog - weldra gevuld,
Zo hoop je, met je botten. Maar, helaas,
Geen mens zei nog: Val dood. O, ongeduld...

Gerrit Komrij

(Uit: Gerrit Komrij - Alles onecht. Keuze uit de gedichten. Pag. 53, Uitgeverij De Arbeiderspers)

Kijk eens 20 jaar vooruit!

[Wederom actueel: Duitse rechter noemt besnijdenis mishandeling]

Net als bij ’t verbod op de rituele slacht hebben joodse en islamitische organisaties laten weten naar het buitenland te zullen uitwijken als besnijdenis hier omstreden wordt. Want er mag niet getornd worden aan ’t religieuze ritueel. Weer staan moslim en jood gezamenlijk pal.

Lees verder in Metro of op de Metro-site hierr

Bekeerling

Net voordat we de overkant van de straat bereiken, fietst ze pal voor ons langs, een jonge vrouw met peutermeisje voorop. We kunnen haar nog gemakkelijk ontwijken. We kijken de vastberaden fietser na, ze heeft een plastic boodschappentasje in één hand waarmee ze op het drukke kruispunt vluchtig richting aangeeft voordat ze abrupt links afslaat. Een van rechts aankomende fietser

Waar bemoeit dat mens zich mee

Het asociale Nederlandse gezin dat zich van niemand iets aantrekt, heeft onze straat verlaten. Plotseling hoor je de vogeltjes weer fluiten. De naaste buren, een gepensioneerd stel, moeten het meest geleden hebben in hun huurhuis. Dat kan niet anders. Zij ontvingen dan ook een brief van één van hun overburen, een alleenstaande dame die daar een koopwoning heeft, waarin ze haar medeleven met én blijdschap voor het beproefde stel uit.

Toch valt die brief niet in goede aarde. "Waar bemoeit dat mens zich mee? Ze is te beroerd om

Lees verder in Metro of op de Metro-site hierr

Theo van Gogh en BNN 'ers vinden in Leon de Winter hun schrijver

VSV of daden van onbaatzuchtigheid. Een roman over terroristische aanslagen in Amsterdam. 

VSV ligt vanaf woensdag 20 juni in de boekhandels. De dagen er omheen stonden er uitgebreide interviews met de schrijver ervan in diverse bladen en tijdschriften. Er zijn op dit moment immers geen praatprogramma's. Daarin vertelt De Winter hoe zijn verhouding was tot Van Gogh. Uiterst beroerd. Een hoog oplopend conflict tussen Van Gogh en De Winter vanaf 1984 (toen de eerste de laatste ervan beschuldigde zijn joodse achtergrond 'uit te venten'), waaraan De Winter zich onttrok en dat na nine eleven enigszins tot bedaren kwam, omdat de standpunten van beiden meer in elkaars verlengde kwamen te liggen. Al bleef De Winter zijn opponent vooral mijden.

Toen werd Van Gogh vermoord. Pas daarna heeft De Winter zich met hem ingelaten, om hem uiteindelijk weer los te laten en zich met hem proberen te verzoenen – over diens dood heen – in zijn nieuwe roman VSV. Daarin kantelt hij de werkelijkheid door een drietrapsaanslag te laten plaatsvinden: een aanslag op de Stopera, een kaping van een vliegtuig op Schiphol en de bezetting van de VSV-