‘Foben’ maar geen ‘wappies’

 ‘Foben’ maar geen ‘wappies’

Spannende tijden zijn ‘t. Dat valt niet te ontkennen. De een denkt er zelf een einde aan te maken, de ander wordt stinkend rijk omdat hij zich - geheel uit vrije wil - op de zinloze en vrijheidsberovende (snel)testbusiness stort, of de al even zinloze en ademberovende mondluiers. Beide Neurenberg 2.0 waardige onderzoeksonderwerpen.

Helaas, het verbinden, inclusief zijn, bruggen bouwen en luisteren naar de ander lukt even niet zo goed. We slaan elkaar nog net niet de hersenen in en over een jaar kost een brood honderd euro. 

Dat laatste hoorde ik in ‘n podcast met vooruitziende blik.

Wappies, zegt u? Uiteraard. 

Je wilt ‘n mens zijn. Je kunt niet anders. 

Het allereerste wat je bent als je uit de baarmoeder wordt geworpen. Geen gelovige, geen Nederlander, geen blanke of zwarte, geen lgbt-variatie maar ‘n exemplaar van ‘t menselijke soort en dan, toch nog onverwachts, pakt je Overheid met een uitermate slecht excuus je je lichamelijke integriteit af, je bewegingsvrijheid, je menswaardigheid. Het eerste krijg je nooit meer terug als je ‘t tweede ermee terug denkt te ‘kopen’. De fuik zit inmiddels aardig vol met vers geprikte medeburgers die vervolgens nog steeds angstig zwijgen, zo werkt dat blijkbaar, vandaar ook de niet onverwachte verkiezingsuitslag van 17 maart jl.

“Corona is de grootste zwendel van deze eeuw,” viel op ‘n opstandige opgestelde vrachtwagen te lezen. Enkele weken later was de vrachtwagen verdwenen en vervangen door borden met pijlen en de tekst: Vaccinatie Locatie of Test locatie.

Alsof ik in een science fiction film terecht ben gekomen. Dystopisch. 

Maar wie hoor ik hierover?

Nooit de goedbetaalde media, die volgen kritiekloos de aanjager, maar evenmin de kritische journalisten, columnisten en andere vrijheidsstrijders die ik graag las en volgde toen de multiculturele hel in ons waterige maar evengoed barstensvolle polderlandje losbrak. Zij hadden de moed (ze konden en wilden niet anders) te schrijven over de idiotie van aparte zwemuren voor sommige religieuze vrouwen (want anders konden die vrouwen niet zwemmen!), de opwakkerende jodenhaat in ons vrije land, en arabist Jansen (1942-2015) debunkte zelfs ‘t boek van ‘De Profeet’.

Zo brachten deze weerbare democraten wat hoop, tot afgrijzen van de luie denkers, ook wel cultuurrelativisten genoemd. 

Ze werden niet op klaarlichte dag vermoord, zoals Theo van Gogh en Pim Fortuyn maar voor ‘foben’ uitgemaakt, islamofoben.

Een geuzennaam.

Maar nu hoor ik ze niet. De ‘foben’ zijn, wat ik wel had verwacht, niet massaal ‘wappies’ geworden, zoals kritische denkers en weerbare democraten tegenwoordig wel gemakzuchtig worden genoemd. Velen etaleren een blinde vlek voor de grootste zwendel van deze o zo prille eeuw. Ze gaan mee in het angstnarratief. Gek genoeg vertrouwen ze de instanties en de totalitaire overheid nu wel. 

Ze moeten dus wel bang zijn want vanwaar die haast om je met een experimenteel goedje te laten inspuiten waarvan pas over ‘n jaar of vijf wellicht bekend is wat ‘t precies doet? Zeker, eigen keus en uiteraard hoop ik dat ‘t goed voor hen (iedereen trouwens) uitpakt maar ondertussen word ik meegesleurd door hun beslissingen wat nooit, ik zeg, nooit had mogen gebeuren! 

En toch gebeurt het. 

Daarom kan ik niet anders dan concluderen dat de 5-mei-poster van Forum voor Democratie helaas zeer gepast is, die met de nuchtere tekst: ‘Op 5 mei herdenken we 75 jaar vrijheid 1945-!2020.’ 

Naar verwachting een jaarlijks terugkomertje.

Je wilt een mens zijn of je bent vergeten wat dat betekent.

Annelies van der Veer

24 mei 2021