Jihad

[Arabist Hans Jansen is een van de drie getuige-deskundigen in het Wildersproces. Hij wordt vandaag, 6 mei 2010, gehoord over de vraag 'Wil de islam overheersen?'.]


De islam levert over dat Mohammed (570-632) gezegd heeft: ‘Mij is bevolen de mensen te beoorlogen totdat zij getuigen dat er geen god is dan Allah en dat Mohammed Allah’s gezant is. Alleen door het uitspreken van deze belijdenis maken zij hun goed en bloed voor mij onaantastbaar’.1 Er is op de ganse planeet geen bevoegde imam of een andere beroepsmoslim te vinden die zal tegenspreken dat Mohammed dit daadwerkelijk gezegd heeft.

Nu leert de islam bovendien dat de beroepsmoslims, de mannen die in Nederland ‘imam’ genoemd worden, de ‘erfgenamen van de profeten’ zijn. Zij hebben de taken geërfd die de profeet van de islam, Mohammed, te vervullen had. Een van die taken is het beoorlogen van wie geen moslim is. Een andere taak is wet- en regelgeving. Mohammeds taak ten aanzien van het doorgeven van de Koran hebben zij niet geërfd.

Wat zegt de Koran zelf over deze taak tot beoorloging? De islam leert dat Mohammed heeft verklaard dat de engel Gabriel tegen hem heeft gezegd dat God gezegd heeft (Koran 9:29):

Beoorloogt hen die niet geloven in God

Noch in de Laatste Dag

En die niet verbieden wat God en Zijn Gezant verbieden

En die zich niet voegen naar de wezenlijke Godsdienst.

Het vers is langer dan hierboven geciteerd. Het slot van het vers luidt ‘totdat zij uit de hand de schatting opbrengen in onderdanigheid’. Deze woorden worden algemeen begrepen als een mogelijkheid voor christenen en Joden om, nadat zij door de moslims verslagen zijn, tegen betaling vrijgesteld te kunnen worden van de universele plicht om tot de islam over te gaan.

De hoogte van de tarieven die voor deze vrijstelling gevraagd zullen worden, blijven in de koran zelf ongenoemd, en vrijstelling wegens onvermogen wordt uiteraard niet verleend. Deze afkoop is bovendien geen recht van de overwonnenen maar kan door de overwinnaar goedgunstiglijk tijdelijk aan hen verleend worden. Deze mogelijkheid van afkoop wordt nog al eens genoemd als bewijs voor de tolerantie van de islam.

Archiefmateriaal over de toepassingen van deze regeling bevestigt niet dat deze regeling iets met tolerantie te maken heeft. De schatting die moslimse veroveraars plachten op te leggen aan Joden en christenen heeft de bloeiende christelijke en Joodse gemeenschappen in het MiddenOosten in de loop van de tijd tot de bedelstaf gebracht, en verwoest².

In discussies over de vraag of de islam nu wel of niet tolerant is, speelt deze schatting desalniettemin een voorname rol. Critici van de islam menen dat dit tribuut een voortzetting van de Jihad is, maar met andere middelen. Vrienden en vriendinnen van de islam zien in de mogelijkheid van het opleggen van dit tribuut een bewijs voor de wezenlijke tolerantie van de islam. Verdedigers van de islam geven er dan de voorkeur aan vooral te kijken naar de theologisch-dogmatische theorieën ter zake, critici vragen om aandacht voor de harde praktijk van het dagelijks leven.

Deze discussie, hoe interessant ook, wordt al te vaak gevoerd, en doet weinig af aan de betekenis van het koranvers 9:29. Dit vers begint met een bevel, ‘beoorloogt’. Het vers is in de gebiedende wijs gesteld, en het bevat een helder geformuleerde opdracht. De korancommentaren die door moslims voor moslims geschreven zijn, hebben er weinig moeite mee dit vers op te vatten als een opdracht aan de moslims oorlog te voeren tegen de ongelovigen. Het is de bedoeling van oorlogen de macht te verwerven om te overheersen, om ‘te verbieden wat God en Zijn Gezant verbieden’ zoals de koran het in dit vers formuleert. Ook stelt het vers dat mensen zich hebben te ‘voegen naar de wezenlijke Godsdienst’, in de Koran een gewone uitdrukking voor ‘de islam’.

Wie in de schaduw van het christendom is opgegroeid, verbaast zich er misschien over dat het bevel tot beoorloging niet alleen gericht is tegen mensen die afwijkende geloofsovertuigingen koesteren (ten aanzien van God en de Laatste Dag) maar ook tegen mensen die gedragswijzen voor geoorloofd houden die niet in overeenstemming zijn met de door God gegeven regelgeving van de islam, bijvoorbeeld ten aanzien van alcohol, rente, sexualiteit, kleding of haardracht. Wat dit punt aangaat, wordt er overigens geen verschil gemaakt tussen moslims en anderen. Zoals buiten de westerse cultuur vaak het geval is, zijn geloofsleer en gedragsleer beide even belangrijk. Zowel gedrag als geloof kunnen wanneer ze afwijken van wat de islam oplegt, beoorloging uitlokken.

Mogelijk zouden westerse geleerden die zich opwerpen als zaakwaarnemer van de islam dit koranvers en parallelpassages graag anders en minder militant willen uitleggen. Koranexegese en de inhoud van de islam is evenwel een zaak van de moslims zelf, niet van doctorandussen en professoren in hun studeerkamers in Delfzijl en Heemstede. De meest belanghebbenden, de beroepsmoslims, de ‘imams’, leggen het geciteerde vers en de aangehaalde overlevering uit als een universele opdracht tot permanente Jihad.

In de begintijd van de islam hebben, blijkens de gebeurtenissen, de moslims dit ook zo begrepen, en hebben onbekommerd de hen omringende wereld veroverd en onderworpen.

HansJansen

1 Te vinden zowel in de Traditieverzameling gemaakt door Muslim als die van de hand van Buchari (Beiden 9^de eeuw AD). De islam beschouwt deze verzamelingen als canoniek. Zie verder Nuh H.M. Keller, Reliance, 599; Th.W. Juynboll, Handleiding, 342; M. Bonner, Jihad, 49; Maulana Muhammad Ali, A Manual of Hadith, Lahore 1941, vele drukken en herdrukken, p. 215; Andy Bostom, The Legacy of Jihad, 127-135; en zo voort.

2 Zie bijvoorbeeld Bat Ye’or, The Decline of Eastern Christianity under Islam, 1996.