Wie is de vijand?

Geert Wilders is daar heel precies in: niet de moslims maar de islam. Als hij daar gelijk in heeft, is het wonderlijk dat het van islamitische kant zo stil is terwijl in Nederland het debat over Wilders en de PVV op orkaankracht voortbuldert. Wie eigenlijk zijn degenen die protesteren en reageren wanneer Geert Wilders met een twitter van 140 tekens dagenlang de landelijke discussie beheerst?
De freefight tussen Geert Wilders en zijn vijanden is schadelijk want de reputatie van de Nederlandse staatsmedia wordt er door aangetast. Het is maar de vraag of die reputatie in de komende jaren weer makkelijk te herstellen zal zijn. De staatsmedia hebben immers in dit debat partij gekozen, en dat is stellig vanuit de nobelste motieven denkbaar gedaan. Maar de programmamakers, van hoog tot laag, aarzelen niet te laten merken hoe zeer zij wel aan de goede kant staan. Wie in dit debat de verkeerde kant heeft gekozen, is immers een fout mens. En foute minderwaardige mensen, dat willen we niet zijn.

Dat de programma’s van de staatsomroep ondertussen daardoor er zijn gaan uitzien alsof ze gemaakt zijn door onbevoegde uitzendkrachten die door een Noord-Koreaans propagandabureau aan Hilversum zijn uitgeleend, nemen we dan maar op de koop toe. Het raarste daarbij is dat de media de windrichting verkeerd beoordelen. De staatsmedia zeilen nog steeds op de koers van Paarsplus, terwijl Paarsplus allang het roer uit handen heeft moeten geven. Als je iets dat zo dicht bij huis ligt verkeerd beoordeelt, wat beoordeel je dan nog meer verkeerd? Hoe kunnen de Nederlandse staatsmedia straks nog een redelijke graad van betrouwbaarheid terugwinnen?

Dat de staat de moslims via de islam wil aanspreken, is niet in overeenstemming met de structuur van Nederland. De katholieken worden toch ook niet via de bisschoppen door de staat aangesproken? Het bestuur van een vereniging overlegt wanneer er moeilijkheden zijn, toch niet met de dominees die lid zijn van de vereniging, maar met de algemene ledenraad? Welke moslims hebben ons eigenlijk gevraagd om de imams en de moskeeverenigingen, en de bond van moskeeverenigingen, en de liga van de bonden van moskeeverenigingen, en het centraal comité van de liga’s van de bonden van moskeeverenigingen, als de belangenbehartigers bij uitstek van de nieuwkomers in Nederland te zien? Juist, de imams en hun directe aanhang zelf hebben dat gedaan. En voor onze geliefde elite zal het wel goed zijn uitgekomen. Extra overheidssteun aan een nog niet zo mondige minderheid verzwakt de positie van de mondige en lastige meerderheid. De imams en hun hofhoudingen zullen de ego’s van de Hollandse machthebbers bovendien wel kunstig hebben gemasseerd.

Moslims zelf weten maar al te goed hoe gevaarlijk de islam kan zijn, en houden zich stil in het Nederlandse debat. Alleen de imams en hun hulptroepen geven zo nu en dan een salvo af. Gelukkig bijna altijd geheel over de hoofden van de Nederlanders heen. Geert Wilders is dan wel niet zondeloos, foutloos, onfeilbaar, alwetend en almachtig – maar hij heeft wel beter door dan de andere omstanders wat er gebeurt en wat er ‘namens de islam’ wordt uitgebroed. Uiteraard wordt hem dit door iedereen kwalijk genomen, zeker door de activisten van de Linkse Kerk, maar gelukkig wordt hij professioneel beschermd en bewaakt.

De islam stelt eisen aan de samenleving. Dat is het goed recht van elke godsdienst of ideologie, zelfs als het rare eisen zijn. Eisen stellen, dat doen de pacifisten en de vegetariërs ook, om nog maar te zwijgen van de organisatoren van de gay parade, de gereformeerden, de pedofielen die zich verenigd hebben in de vereniging Martijn, de vakbonden en de eco-socialisten in al hun schakeringen. De lijst van eisers en eiseressen is oneindig lang.

Het wordt pas raar en het wordt pas onrecht wanneer de heersende elite die eisen niet alleen buiten de democratische processen om inwilligt, maar ook nog eens op die eisen vooruit gaat lopen en – bij wijze van spreken, dat dan weer wel – met de pet in de hand bij de imams gaat vragen of er niet nog wat te eisen valt. ‘Eerwaarde, zou u graag willen dat we dit boek/deze film even gaan verbieden? Begeert u misschien vrijdom van huur voor uw moskee of uw clubgebouw? Tot uw dienst, eerwaarde’. Het wordt allemaal pas onrecht als de elite ‘om problemen te voorkomen’ maatregelen gaat nemen waar eigenlijk geen normale, brede vraag naar bestaat en waar evenmin een passende rechtvaardiging voor te leveren is.

Een paar eigenlijk onschuldige voorbeelden: bepaalde elite-brontosaurussen worden haastiglijk maar vast anti-joods, omdat ze in boekjes hebben gelezen dat de koran dat ook is. (Ouderdom maakt haastig). Dominees bieden de moslims die in het gebied van hun parochie wonen een maaltijd aan, en snijden dan zelf onmiddellijk het halal-probleem aan. (Wacht even af, zou ik zeggen, wat uw gasten zelf er van vinden). Militairen die ergens ter wereld in een VN-missie zitten, beginnen te pruttelen over de vraag of hun moslimse collega’s wel een biertje ‘mogen’ meedrinken. (Zijn die mensen eindelijk op de goede weg, gaan hun Hollandse collega’s ze voor de voeten lopen met vroom gekwezel). Tijdens een staatsbezoek gaat een staatshoofd rondlopen verkleed als een haremslavin uit een oude Hollywoodfilm. (Geen commentaar).

Maar het ziet er niet naar uit of het bij zulke dingen blijft. Er is kwaad weer op komst. Denk maar aan het niet (mogen? durven?) ingrijpen van de politie bij allochtoonse straatterreur, of de gevolgen van het islamitische huwelijksrecht en andere sharia-regels. Elk feit op zich is niet meer waard dan een wereldwijs schouderophalen. Alles bij elkaar zijn het desalniettemin geen druppels maar is het een tsunami die veel geld kost en veel misère schept – zeker ook voor veel moslims in Nederland.

De onderzoekster Bat Ye’or heeft een woord bedacht dat weergeeft wie of wat onze vijand dan wél is: dat is de dhimmitude, de zucht tot onderwerping aan de regels van de islam, dan wel de zucht tot onderwerping aan hoe wij denken dat die regels luiden. Het woord ‘dhimmitude’, dat sinds het bedacht is al vele tienduizenden treffers geeft op Google, is de zucht zich te onderwerpen aan een van buiten komend totalitair islamitisch systeem - zelfs wanneer de inhoud van dat systeem nog maar half bekend is, en zelfs nog voordat de eisen die dat systeem stelt duidelijk bekend zijn gemaakt. Mogelijk is dhimmitude een variant op het Stockholm-syndroom, dat is een kwestie voor specialisten op het gebied van de zielkunde.

‘Dhimmitude’ is afgeleid van dhimmi, een Arabisch woord dat meestal uitgesproken wordt als zimmie. ‘Dhimmi’ is de term die de sharia gebruikt om christenen en joden aan te duiden die de superioriteit van de islam hebben erkend, maar in ruil daarvoor nog wel hun eigen geloof mogen blijven belijden, uiteraard tegen betaling van een heffing en met een paar beperkingen, zoals geen zichtbare kruistekens aan de openbare weg, op de mijter van Sinterklaas, of op het overhemd van een Amsterdamse trambestuurder. Onder de islam werden dhimmi’s met het zwaard gedwongen zichzelf te vernederen en te verloochenen. Dhimmitude daarentegen is de gretige vrijwillige zelfverloochening en voorzorgzucht die door de westerse elite wordt bedreven, in de hoop een wit voetje te halen bij de Wijzen van Mekka en Medina.

Die zelfverloochening wordt gretig gepleegd, omdat veel leden van de westerse elite uit onwetendheid en gebrek aan beschaving de westerse cultuur haten, en deze cultuur schuldig achten aan een menigte van kwaadheden, zoals daar zijn slavernij, vrouwenonderdrukking, inquisitie, kruistochten, imperialisme, en weet ik wat allemaal niet nog meer. Alleen met behulp van geschiedvervalsing is deze houding van zelfbeschuldiging vol te houden, want het Westen heeft de slavernij juist afgeschaft, en kan wat betreft humaniteit aan velen een voorbeeld geven. Zie de handboeken en de propaganda. Qua handboeken: begin bijvoorbeeld met die van Rodney Stark of met Ibn Warraq’s recente Why the West is Best, 2011.

De strijd is niet tegen de moslims. De strijd is niet tegen de islam. De strijd is tegen een elite die maar al te graag de vrijheden in de uitverkoop doet, tegelijk met de gelijkheid van een ieder voor de wet, in de waan daarmee anderen te behagen. Omdat die anderen meestal buitenlanders en buitenlandse mogendheden zijn, is het moeilijk de juiste strafrechtelijke kwalificatie voor dit gedrag te vinden. Of misschien ook juist niet.

Wanneer de vrijheden en de gelijkheid voor de wet eenmaal verdwenen zijn, zullen die niet vanzelf terugkomen. Wanneer antiwesterse antiwetenschappelijke gewelddadige godsdienstige activisten eenmaal het roer in handen zullen hebben weten te krijgen, zal de elite, hoe ze zich ook verkleedt, nog een bittere pil te slikken krijgen. En de bevolking zal zwaar lijden.

Iedereen heeft vijanden. De kunst is daar niet te veel aandacht aan te besteden, en alleen die vijanden op afstand te houden die er toe doen. Dhimmitude doet er toe. Dhimmitude moet op afstand worden gehouden. Daar kunnen we niet precies genoeg in zijn.