Wanneer gaat moskee voorlezen uit kinderbijbel?

Wanneer gaat moskee voorlezen uit kinderbijbel?

Gepubliceerd in Reformatorisch Dagblad, pagina 9, (24 november 2008), en op refdag.nl, Opinie, klik hier.

Met de uitbreiding van het verbod op het beledigen van groepen als compensatie voor het schrappen van het verbod op godslastering wil minister Hirsch Ballin moslims tevredenstellen, stelt Annelies van der Veer. Veel Nederlanders mogen dan geloven in de multiculturele heilstaat, maar doen de nieuwe Nederlanders dat ook?

Minister Hirsch Ballin wil artikel 147 van het Wetboek van Strafrecht schrappen, zodat we God, Allah en Jahweh naar hartenlust mogen lasteren als we daar behoefte toe voelen. Tegelijk worden de wetsartikelen tegen het beledigen van groepen (lees: gelovigen, lees moslims) aangescherpt.

Nog net voordat de plannen van de minister van Justitie bekend werden, gaf Kader Abdolah, vertaler van de Koran, een interview aan Aukje Holtrop voor de VPRO-radio (23 oktober jl.). In dat interview zegt Kader Abdolah, pseudoniem van Hossein Sadjadi Ghaemmaghami Farahani, interessante en opmerkelijke dingen, waarvan ik me wel afvraag of dat na de beoogde aanscherping nog kan.

Zo’n twintig jaar geleden vluchtte Abdolah uit Iran voor een boek, de Koran. Hij was doodsbang voor de Koran, vertelt hij. „De Koran van de ayatollahs” had zijn broer en zijn kameraden geëxecuteerd en zijn zusje gevangengezet.

Om zijn angst te overwinnen zwoer hij de Koran niet af, nee, hij omarmde het boek juist en vertaalde het naar een light versie om het zo weg te halen uit de handen van de ayatollahs. „Door mijn vertaling heb ik een politieke literaire wraak genomen op de ayatollahs”, aldus de vertaler.

Toch lijkt de Iraniër deze vertaling speciaal voor de autochtone Nederlanders te hebben gemaakt. Kerken puilen eindelijk weer eens uit, wanneer hij er een lezing geeft. Op de vraag van interviewster Aukje Holtrop hoe het komt dat hij volle zalen trekt, antwoordt hij: „Blanke Nederlanders komen om angst te bezweren. De angst is alom aanwezig, en de onwetendheid is heel groot.”

Over niet-witte Nederlanders doet hij in dit verband geen uitspraak. Tot nu toe is hij slechts in één Nederlandse moskee uitgenodigd.

Antisemitisme
Hirsch Ballin en niet te vergeten Donner lijken alles van die angst en onwetendheid te begrijpen. Vandaar hun niet-aflatende pogingen gelovigen extra te beschermen tegen belediging van hun diepste gevoelens, want die angst moet een keer verdwijnen. Desnoods door extra respect voor deze groepen af te dwingen via de wet.

Kader Abdolah heeft zo z’n eigen remedie om die angst weg te halen: de Koran moet eerst gelezen worden. „We moeten eerst weten wat erin staat en daarna kun je pas bepalen wat je wel en niet wilt.” En hij zweert bij de Koran van zijn vader dat hij alles heeft vertaald en dat er niets is weggelaten.

Maar dat is juist wat interviewster Holtrop niet helemaal geruststelt, want antisemitisme bijvoorbeeld zit er nog steeds in. Is het dan de bedoeling dat we deze vertaling lezen vanwege het mooie literaire taalgebruik, zoals sommige ongelovigen met de Bijbel doen, wil zij weten? Of moet de lezer het islamitische geloof delen om de Koran mooi te vinden?

Abdolah anwoordt hier niet rechtstreeks op. Van de drie parels die de mensheid heeft voortgebracht, te weten de Thora, de Bijbel en de Koran, is de Koran de mooiste, beweert hij. Holtrop is het niet met Abdolah eens. Ze kent de Bijbel heel goed en de verhalen die daarin staan vindt ze veel leuker en interessanter.

Als een echte dichter komt de vertaler met de volgende vergelijking: „Als u constant aardappelen eet dan hebben andere gerechten in eerste instantie geen smaak, u vindt het verschrikkelijk, want u heeft altijd aardappelen gegeten”, en hij nodigt Holtrop uit na de uitzending samen een soera (hoofdstuk) te lezen. Dan zal zij, verstandige vrouw, pas echt kunnen genieten.

Schouders ophalen
Holtrops tegenstribbelingen komen oprecht voort uit de multiculturele geloofsleer. Ze vindt het namelijk „raar en uit den boze om te zeggen dat het één zo veel beter is dan het ander.” Maar haar woorden worden nauwelijks nog gehoord. Er wordt overheen gepraat. Er wordt ter plekke een soera gelezen.

Nu zie ik Aukje Holtrop niet snel naar de rechter lopen, maar hoeveel christelijke en joodse luisteraars moeten zich niet tot in het diepst van hun ziel beledigd hebben gevoeld door Kaders opmerking dat de Koran veel mooier is dan de Bijbel of de Thora? Ook voor de multiculturalisten, voor wie alles gelijk is, is dit vloeken in de kerk.

Of hebben zij terecht hun schouders opgehaald? Is nu juist niet het aardige dat zij geleerd hebben met dit soort beledigen te leven en er niemand om te vermoorden?

Telkens weer laten veel Nederlanders zien volhardend in de multiculturele heilstaat te geloven. Het wachten is echter nog steeds op het moment dat de nieuwe Nederlanders dat ook doen. Althans, wat meer dan nu het geval is. Wie weet kunnen we ons dan nog eens verheugen op lezingen uit de kinderbijbel in de Nederlandse moskeeën.

Annelies van der Veer