Zwart privilege (de wrange vruchten)

Hangt het u ook zo de keel uit, dat zielige en toch gewelddadige Black Lives Matter gedoe? 

Zegt u? 

Is dat m'n 'wit privilege' dat hier spreekt? Omdat ik niet weet wat het is om zwart of gekleurd te zijn?

Klopt, maar gaan we nu in (huids)kleur denken? Is dat de bedoeling?!

Ik weet wél dat er leuke zwarte mensen zijn en strontvervelende, dat er leuke Joodse mensen zijn en strontvervelende, dat er leuke homo's zijn en strontvervelende en dat er leuke blanke mensen zijn en strontvervelende. En u meneer, bent er een van de laatste. En u vervuilt het debat. Ga weg!

Gelukkig bent u niet belangrijk, u doet er niet toe als 't ware (haha) maar Mark Rutte doet er wel toe, hij is immers de minister-president van dit landje, van zo iemand mag je op z'n minst een rechte rug verwachten. Wat blijkt? Hij laat sprookjesfiguur en kindervriend Zwarte-Piet in een handomdraai vallen, spreekt van institutioneel en systematisch racisme zónder met bewijs te komen. 

Er ís namelijk geen institutioneel racisme meneer. Niet in Nederland. Er is louter institutionele positieve discriminatie en racisme naar alles en iedereen toe die niet blank of autochtoon is. Onze minister-president doet er aan mee, de ganse Main Stream Media is er van doorspekt. Miljoenen guldens en later euro's subsidie zijn er mee gemoeid. Van kickbokslessen tot gratis taallessen, huisvesting, uitkeringen, banen, overal komt 't voor, tot en met de lesboeken op scholen. 

Positief klinkt eh positief maar positieve discriminatie is nog steeds discriminatie en dus fout. Het heeft niet geholpen! Want nu plukken we daar de wrange vruchten van. Al zegt slappe-knieën-Rutte dat hij 't niet doet, zo steunt hij (en z'n linkse kabinet) wel degelijk de nieuwe Beeldenstorm waarvan een kind kan bedenken waar die eindigt.

"Ieder jaar als ik Zwarte Piet zie, voelt dat als een klap in mijn gezicht," stelde rapper Akwasi tijdens een Black Lives Matter protest. 

Ooit schreef ik in 'n column dat telkens als ik een vrouw met een (meestal zwarte) hoofddoek in de Hollandse straten zie, dat voelt als een klap in mijn gezicht. Want vrouwendiscriminatie pur sang. Van een blogger, tevens naaktloper en miskend schrijftalent, kreeg ik toen te horen dat dat maar zo leek, die klap. Het is geen echte klap, verzekerde hij mij, dus zo erg is 't niet Annelies.

De vergelijking is niet geheel in balans want die geïmporteerde malle hoofddoek is natuurlijk veel pijnlijker en gevaarlijker voor alle vrouwen dan een mal sprookjesfiguur en kindervriend als Zwarte Piet. 

Maar wie o wie zegt nu, Akwasi, het lijkt maar zo, het is geen echte klap in je gezicht, dus kalm maar?

Wie?

Dat bedoel ik dus met positieve discriminatie en hoe eng fout dat kan uitpakken.

13 juni 2020