Diversiteit is schadelijk

In het deftige Leiden liepen in de jaren tachtig van de vorige eeuw een paar gladde geleerden rond die meenden dat de kerken en de christelijke politici voorstander waren van migratie uit islamitische landen naar Nederland omdat het naar Nederland halen van moslims de algemene religieuze temperatuur in ons Koninkrijk een beetje zou laten oplopen. Van die lichte verhoging, mogelijk zelfs koorts, zouden de kerken en de christelijke partijen dan gaan profiteren, werd gehoopt en verwacht.

Het is het waarschijnlijkst dat de toenmalige politici helemaal niks dachten over de consequenties van de emigratie uit de islamitische wereld. De gevolgen van die migratie zouden immers pas lang na hun
herverkiezing zichtbaar worden. Migratie werkt met cycli van decennia, de politiek met perioden die eindigen bij de volgende verkiezingen. Als de verkozen machthebbers in de gaten krijgen dat er iets is met migratie, dan is vanwege dat tijdverschil het eigenlijk al te laat om problemen nog te voorkomen. 

Een religieus en etnisch diverse maatschappij leidt tot minder vertrouwen van mensen in elkaar. Dat wil zeggen dat na een migratiegolf het ontvangende land er slechter aan toe is dan tevoren. Dat is stevig onderbouwd door een onderzoek van Robert Putnam (Harvard), zie in het bijzonder zijn paper ‘E Pluribus Unum: Diversity and Community in the Twenty-first Century’. Deze paper is makkelijk op het internet terug te vinden. Een analyse van de paper staat bv. in We Are Doomed van John Derbyshire, 2009.

Wanneer we uitsluitend naar de diversiteit op godsdienstig gebied kijken, zijn de nadelen van diversiteit al groot. Het valt velen moeilijk om verstandig en verstandelijk over godsdienst na te denken (zie alleen al de reageerders op Hoeiboei!), en de meest gebruikte manier om de bevreemding over een vreemde godsdienst onder woorden te brengen is te zeggen dat wat de aanhangers van die andere godsdienst geloven en doen ‘misdadig’ en ‘ziek’ is. ‘Ziek’ wil wel eens afgewisseld worden met ‘krankzinnig’, wat trouwens ook een ziekte is.

Aanhangers van vreemde godsdiensten zijn bovendien ‘beesten’ - dat wil zeggen ze hebben geen geweten en houden zich niet aan de gewone wetten en regels die voor ‘alle mensen’ gelden. Ze staan, als beest, lager op de trede dan de aanhangers van de eigen godsdienst, en het is sterk de vraag of het doden van een beest wel moord is. De gelijkstelling van ongelovigen met beesten komt in één niet nader aan te duiden antiek religieus boek dan ook regelmatig voorbij.

Dat is allemaal schoon en goed, maar godsdienstig en ander gedrag van migranten wordt beoordeeld naar het strafrecht van de ontvangende maatschappij, niet naar het strafrecht van de landen die de migranten achter zich hebben gelaten. Hiervoor zijn minstens twee redenen: in het begin zijn de migranten met te weinig om de wet te veranderen; en de migranten zijn afkomstig uit verschillende landen met verschillende wetten. We laten (zoals trouwens gebruikelijk) de rechten van de oorspronkelijke bevolking even discreet buiten de beschouwing.

Desalniettemin zullen migranten gepikeerd zijn dat tal van gebruiken die zij als de wil van God beschouwen, eenvoudigweg verboden worden door het wetboek van strafrecht van het ontvangende land. Bij een groep migranten met een sterk afwijkende, religieus onderbouwde gedragscode is er dus veel wrijving met de ontvangende maatschappij te verwachten. Door toelating van zo’n groep migranten verslechtert het toelatende land.

Het is jammer dat er zo veel moeite gedaan wordt om de verschillen tussen de migranten en de oorspronkelijke bevolking te verzwijgen of weg te retoucheren. De media die dat doen, maken zich schuldig aan liegen. De ambtenaren en politici die dat doen, liegen ook. Het is een ernstig en immoreel verzuim van media en politiek om te verzwijgen hoe de beroepsgelovigen die de migranten met zich mee hebben gevoerd, bijvoorbeeld oordelen over het zedelijk niveau van de ontvangende bevolking.

Er schuilt trouwens wel een tegenstrijdigheid in het wegpoetsen en minimaliseren van de verschillen: als de cultuur van de migranten op een overbrugbare afstand staat van die van het ontvangende land, hoe kan er dan sprake zijn van de verrijkingen die het diversiteitsgeloof aan migratie toeschrijft? 

Beschuldigingen van ‘ziek’, ‘misdadiger’, ‘beest’, zullen bij godsdienstige verschillen tussen ingezetenen niet van de lucht zijn. De rechterlijke macht heeft hier vele kansen zich belachelijk te maken door processen wegens belediging en haatzaaien aan te spannen. Waar het om gaat is dat de leden van de ene groep andere dingen belangrijk vinden dan de leden van de andere groep. Dat op zich is niet ziek, beestachtig of misdadig.

Er zijn handelingen en gebruiken die binnen de ene groep veel prestige en aanzien verschaffen, en die in de andere groep als ziek, beestachtig en misdadig worden beschouwd. Een klein voorbeeld: een levenswandel die in het herkomstland geleid zou hebben tot het ambt van veldmaarschalk-staatshoofd, leidt in het ontvangende land tot levenslang plus TBS. Voor veel mensen is het lastig in het dagelijks leven met zulke verschillen om te gaan.

Het zou dus eigenlijk goed zijn als politici bij de toelating van nieuwkomers in Nederland er een beetje op letten dat ook na de volgende verkiezingen, en misschien ook nog de verkiezingen daarna, de ingezetenen het een beetje eens kunnen zijn over wat belangrijk is en welke daden en welk gedrag prestige en aanzien opleveren.

Als conflicterende culturen met ieder een eigen gedragscode en eigen, sterk onderscheiden, opvattingen over wat goed gedrag is, samen in één land zitten opgesloten, loopt het meestal slecht af. Maar misschien is er toch één principe waar op de lange duur iedereen het over eens kan worden: het zou het beste zijn mensen te behandelen zoals je zelf behandeld wilt worden. Dat principe staat bekend als de ‘Gouden Regel’.

Maar helaas, er zijn uit hun kluiten gewassen godsdiensten en grote groepen politici die het daar heel bepaald niet mee eens zijn. Hun ideale maatschappij kan alleen verwerkelijkt worden als er twee soorten wetten zijn: wetten voor ‘ons soort mensen’, de ‘leuke mensen’, en wetten voor het grauw.

Het is niet zo simpel rationeel te beredeneren waarom het heilzaam is enerlei wet toe te passen op alle ingezetenen en waarom ‘tweeërlei weegsteen’ een ‘gruwel’ is. In Leiden hadden ze daarom destijds mogelijk wel gelijk: zodra je daar over gaat nadenken loopt de religieuze temperatuur als vanzelf langzaam op.

Het voormalige Joegoslavië is een illustratie van het falen van diversiteit. Fijn dat we die diversiteit nu ook naar Nederland hebben gehaald. Het scherpt ons vernuft en verhoogt de reli-temperatuur.