De Verbindingsgroep

Afleveringen over De Verbindingsgroep verschijnen op:

https://deverbindingsgroep.nl/

DE VERBINDINGSGROEP 4: De Vrijheidscaravaan van Forum voor Democratie, Het Coronabedrog, Forum Inside, Artificial Intelligence en een vraag aan Thierry Baudet

Voordat we ons lokaal zijn gaan orienteren, volgden we Forum voor Democratie met groeiende belangstelling nadat Thierry Baudet al vroeg in 2020 openlijk had toegegeven dat die hele coronapandemie niet klopte, dat er sprake was van een ‘scam’ om het woord complot maar niet te gebruiken want dat mogen alleen zij die van de voorgeschreven werkelijkheid zijn. 

Dat enkele partijgenoten Baudet daarom - en vanwege wat futiliteiten eind 2020 - uit zijn eigen partij hadden willen gooien, heeft Forum voor Democratie alleen maar goed gedaan. De nog jonge partij kon zo gezuiverd worden van would be politici als Eerdmans en Nanninga die nooit een deuk in een pakje boter zouden kunnen slaan want in wezen van het zelfde laken een pak als het kartel. 

Terwijl dat politieke kartel de kiezer in de aanloop naar de verkiezingen van 17 maart 2021 angstvallig mijdt in levenden lijve te ontmoeten, hebben de mannen en vrouwen van Forum voor Democratie juist lak aan dat zogeheten Nieuwe Normaal en trekken zij energiek en met plezier het ganse land door in hun Vrijheidscaravaan. 

Al-tijd zullen we Forum daarvoor dankbaar zijn. 

Behalve de Vrijheidscaravaan op de voet via een livestream te volgen, zijn we twee keer naar zo’n verkiezingshappening geweest. De eerste keer was zaterdag 6 maart 2021 in Emmen, een plaats waar we nooit eerder gestopt zijn. 

Het is een winderige, bij vlagen regenachtige zaterdagmiddag en ik heb een wintermuts op want het is koud! Op het Raadhuisplein van Emmen waar de vrijheidscaravaan zal aankomen zijn kruisjes getekend, keurig op anderhalve meter van elkaar. We verbazen ons er niet meer over maar lachen erom en wel voluit. We staan hier in de buitenlucht, allejezus waar gaat dit over?! Wie gehoorzaamt en wie niet? 

Aan een van de muren tegenover het plein is een levensgroot scherm bevestigd waar Mark Rutte z’n lege verkiezingsboodschap eindeloos herhaalt. We keren Rutte de rug toe en kijken naar het winkelende zaterdagmiddagpubliek dat het plein dwars oversteekt en nergens naar kijkt. Niet naar de clown en niet naar het groepje mensen dat inmiddels stil is blijven staan. 

We maken een praatje en het valt op hoe prettig het is om min of meer gelijkgestemden te spreken, mensen die zich niet gek hebben laten maken en, blijkt, van heinde en ver zijn gekomen om Thierry Baudet te horen spreken. De mensen zitten boordevol frustratie en informatie die ze willen en hier kunnen delen.

Als de imposante Vrijheidscaravaan aan komt rijden, is het plein volgestroomd en klinkt er luid gejuich en “Thierry! Thierry!” maar we moeten nog wat geduld hebben. Eerst wordt de Vrijheidscaravaan ‘omgebouwd’ tot er een podium verschijnt wat verrassend snel gefixt is. 

Wel wordt men verzocht op de kruisjes te gaan staan want ja, de politie, die al een tijdje op de achtergrond aanwezig is in de vorm van een aantal politiewagens, heeft zo te zien de opdracht gekregen te controleren of we ons daar netjes aan houden. Zo niet, dan wordt de bijeenkomst alsnog afgeblazen, krijgen we te horen. Er wordt gelachen, mensen kijken elkaar aan en gaan dan een beetje uit elkaar staan in de buurt van een kruisje. Ik sta met Geliefde op 1 kruisje, gezinnen met kinderen eveneens, al lopen en rennen die kinderen al snel door elkaar over het plein. Volstrekt normaal. Helemaal vooraan is ruimte gemaakt voor mensen met een lichamelijke beperking. 

Dan verschijnt Thierry Baudet op het podium. Hij heeft een blauw FvD-verkiezingspetje met de tekst ‘Nederland weer vrij!’ op z’n mooie hoofd en begint enthousiast aan een vlammend betoog dat ongehoord is voor een politicus en zo te zien a l’improvise. Het contrast met clown Rutte wiens obligate, nietszeggende kartelwoorden op de reclame-zuil aan de overkant leesbaar in beeld zijn gebracht, kan niet groter zijn. Hier, op het podium van de Vrijheidscaravaan, staat op z’n minst een man, een mens van vlees en bloed te spreken en geen trekpop. 

Baudet opent met het publiek te feliciteren dat in staat is dwars door de nonsens heen te kijken waarmee we al een jaar gebombardeerd worden. Hij wijst naar Mark Rutte, lacht schamper en maakt een verwijzing naar de door George Soros* gekochte reclame-zuil. Hij spreekt op luide toon: “Wij hebben geen miljoenen, of de NPO en de dagbladen in onze zak en zijn niet verbonden met al die internationale types… maar wij zijn met velen!” 

Yes, denk ik. En wij staan hier!

“Het kartel,” vervolgt Baudet, “weet helemaal niet wat er in Nederland leeft. En wij gaan op 17 maart het kartel een ongelooflijke klap toedichten!”

“Krijg de klere Mark Rutte!”

Niet chique maar moet kunnen…

Dan legt Baudet nog eens uit dat hij er in eerste instantie ook ingestonken was, wat hem spijt en waar hij al meermalen excuses voor heeft aangeboden. Hij wist niet wat er gebeurde maar hij was de enige politicus in Den Haag, samen met Wybren van Haga, die sinds april/mei 2020 niet meer geloofde in het coronaverhaal. “De feiten zijn helder, het is een greep, ze willen de samenleving totaal reorganiseren, resetten. We worden op een grandioze wijze misleid.”

Hoewel ik Baudets excuses overbodig vind, want wie is er begin 2020 niet ingetrapt, ben ik nu al blij dat we naar Emmen zijn gekomen. 

Baudet benadrukt vervolgens dat er weliswaar heel veel verschillende partijen zijn maar dat er geen daadwerkelijk verschillend beleid is. “Het maakt niet uit welk onderwerp je neemt, de EU, de massa-immigratie, het klimaatbeleid, of nu, corona. Iedereen gaat er in mee. Ook Wilders. Van al die verschillende partijen zul je nooit fundamentele kritiek horen, alleen geneuzel in de marge want over alle grote ideologische kwesties, is overeenstemming. Dus het maakt geen bal uit op wie je stemt. Iedereen is voor vrijheidsbeperkende maatregelen, behalve Forum dus. Het is maar goed dat de coup binnen FvD mislukt is,” aldus Thierry Baudet, “anders was er geen partij in Nederland geweest die echt oppositie voert en dat sterkt me in deze campagne.”

Inderdaad JA21, door Baudet gekscherend de judaspartij genoemd, is een lachertje, een zoethoudertje voor ‘nette’, bange mensen eigenlijk. Daar zijn wij niet ingestonken. 

De arrogantie van de macht bij het Oekraine-Referendum had Baudet wel gezien maar nu pas ziet Baudet hoe macht echt werkt. 

“Corona,” beweert Baudet, “is een noodzakelijke hobbel in een ander plan. Politieke managers proberen hun macht zodanig te vergroten dat hun positie voor eeuwig is veilig gesteld. Allerlei stappen die ze hebben gezet de afgelopen dertig jaar passen in dat patroon. Ik zie dat nu pas. Het is begonnen met de aanval op de Natiestaat. 

Alleen nog supra-nationale instanties, de EU, De WHO enz. Vervolgens het klimaat/duurzaamheidsverhaal waar ook geen enkele rationele verdediging voor is. En nu is de volgende stap om via corona tot een totale controle over de samenleving te komen. De WHO gaat het gezondheidsministerie van de wereld worden. Dat is helemaal niet moeilijk om te zien.”

Ik hef mijn meegenomen FvD-koffiebeker voor de zoveelste keer in de lucht. 

Baudet praat door over wereldwijde ‘klimaat lock-downs’ die misschien komen om de krankzinnige ‘klimaatdoelen’ te halen en dat een complot gecreeerd is om sociale uitsluiting te bewerkstelligen. “Als de mensen wordt aangepraat om niks met ons, Forum voor Democratie, te maken te willen hebben, kan het kartel macht uitoefenen. Want sociale uitsluiting is de grote angst van mensen, dus zeggen die ‘ik ben geen complotdenker hoor.’ The Great Reset van Klaus Schwab is geen complot. Ze zeggen precies wat ze van plan zijn! Agenda 2030 is een document, ze willen een soort wereldstaat en de SDG’s [Sustainable Development Goals] zijn een flagrante schending van wat wij, mensen, zijn en waarin we geloven.”

En zo is het, denk ik. Hun agenda is tegen de mens en menselijkheid gericht. Wat fijn dat Baudet dit ziet en zegt. 

“We zijn te naief,” gaat hij moeiteloos verder, “om ze te geloven en dat komt ook door de NPO. Mijn doel met deze campagne is dat niemand op 17 maart kan zeggen dat-ie niet wist wat er op ‘t spel stond. Als je op een van de kartelpartijen stemt dan weet je wat er met ons gaat gebeuren: een 2-stromenland. Het gaat gewoon gebeuren. Versneld af van het gas, iedereen een warmtepomp, overal windturbines, etc. dat wordt ons land, ons leven, 1 groot industrieterrein.”

Daar gaat mijn beker weer. 

Thierry Baudet noemt nog even het gevecht op leven en dood dat hij gevoerd heeft binnen zijn eigen partij en dan komt hij alweer bij een punt dat ik inmiddels zo goed met hem meevoel, 1 van de belangrijkste lessen van deze tijd. Hij zegt: “Deze strijd ontstijgt alle kleine verschilletjes, huidskleur, religie of afkomst etc. Niemand wordt gespaard in dit project.” 

Het voelt voor hem als het slothoofdstuk, de eindstrijd. 

“Vanaf de Koude Oorlog - zo’n dertig jaar - zijn ze bezig om hier te komen. Nu laat de vijand zijn ware gezicht zien. De definitieve machtsgreep. Als we weer denken: ze hebben ‘t toch goed met ons voor, …. die Rutte, dan komen we hier nooit meer uit. Ze gaan een schuldenunie optuigen waardoor we er nooit meer uit kunnen stappen. Geen vrij internet meer… 

We kunnen winnen, de vrijheid herpakken, als iedereen wakker wordt!”

Luid gejuich op het plein. Er is een kort intermezzo in de vorm van een filmpje over hoe, in de ogen van Forum voor Democratie, mooi en vrij ons land altijd was, waarna Thiery Baudet terugkeert op het podium en het publiek iets wil vertellen over angst. 

“Angst is, net als verliefdheid, een tijdelijke bewustzijnsvernauwing wat belangrijk voor de overleving is. Maar een ziekelijke angst, een fobie, is een overschatting van het gevaar. De perceptie is dan verkeerd afgestemd. Het is moeilijk redeneren met zo iemand want hij of zij heeft wel gelijk. Bijvoorbeeld iemand met vliegangst. Het klopt, er is een risico dat een vliegtuig neerstort maar het is superklein. Hoe kan je iemand hiervan genezen?” 

“Twee dingen,” legt Thiery Baudet uit. “1. is de persoon laten zien dat hij, door in angst te blijven, heel veel misloopt en 2. iemand met een fobie langzaam laten wennen, in kleine stapjes, risico’s nemen.”

Thierry Baudet denkt dat een groot deel van Nederland oprecht bang is gemaakt. (“misdadig! Onethisch! Zo fout!”) “Want waar hebben we ‘t over? De griep! 

Hoe kom je daar uit als land? Vertel het verhaal, maar laat ook mensen stapje voor stapje wennen aan elkaar weer de hand te schudden. Genees je vrienden! Wees een geneesheer!”

Een politicus met psychologisch inzicht. Mooi. Een geneesheer zijn voor je vrienden zal echter niet makkelijk blijken… 

Baudet benadrukt dat er moed van ons wordt gevraagd om 17 maart die internationale types de deur te wijzen. “Move over! Wij zijn Nederland! ‘t Land van de Reformatie, de Verlichting, de Boekdrukkunst, de vrijhandel, religieuze tolerantie, 1848 de grondwet waarin de koning ondergeschikt werd gemaakt aan het parlement. We moeten weer die keuze maken. 1 Land durft vrij te zijn en dat zal als een golf van vrijheid over de wereld verspreiden!” 

Meer dan een half uur heeft Thierry Baudets inspirerende betoog geduurd. Wat een spreker die Baudet. Niemand is voor niks gekomen. 

Na een filmpje over de geschiedenis van Nederland en de Gouden Eeuw mag Hendrikus Velzing, ondernemer en fractievoorzitter FvD in Drenthe ook even het woord voeren. Hij bedankt de politie en de boa’s, vraagt een applausje voor hen en krijgt dat en ook voor de Fvd-vrijwilligers. “Na corona gaan we weer los,” zegt Velsing en “waarom stem ik als ondernemer op Thierry Baudet? Omdat hij de meest innovatieve, creatieve en ondernemende politicus is!”

Nog een filmpje, dit maal over de MainStreamMedia en hoe het baantjescarroussel binnen het kartel werkt. Hilarisch. 

Als laatste komt Ralf Dekker - lid van bestuur van het Renaissance-instituut dat het wetenschappelijk bureau van Forum is - het podium op. Voor ons nog vrijwel een onbekende, behalve dat we net als iedereen natuurlijk weten dat hij een hoge pief bij de RABO-bank is geweest. 

Dekker vertelt iets over een rapport dat de kosten van de massa-immigratie heeft berekend. Die kosten van de afgelopen twintig jaar zijn namelijk ongeveer net zo groot als de totale aardgasbate: 400 miljard. “En het wordt steeds meer. Niemand heeft er ook voor gekozen. Wetenschap en politieke ideologie zijn door elkaar gaan lopen. Dat geldt ook voor het klimaat. Onvoorstelbaar! En de EU met de euro…. En nu corona.”

“De hypnose moet met 1 grote vingerknip opgelost worden op 17 maart,” vindt Ralf Dekker. “En we moeten, naast de politieke kracht, ook een burgerlijke kracht worden. Maak mensen lid van de beweging! Het is prettig om over Trump te kunnen praten of The Great Reset zonder gelijk ruzie te krijgen of voor wappie te worden uitgemaakt. We moeten met elkaar in verbinding gaan en brengen, om samen dingen te kunnen organiseren.”

We beseffen dan nog niet half hoe gelijk die man heeft. We moeten het zelf doen! 

Als uitsmijter kondigt Ralf Dekker een ontluisterend filmpje aan over de activistische Postcode Loterij dat door milieu-activist Boudewijn Poelmann is opgericht. 

Thierry Baudet sluit in stijl de Vrijheidscaravaanbijeenkomst in Emmen af door ons allen te bedanken voor onze moed.

We houden allemaal van de man. Op deze dag. 

—-—

Dinsdagavond 16 maart 2021, de avond voor de Tweede Kamerverkiezingen, zijn we er bij als de Vrijheidskaravaan in het Westerpark in Amsterdam z’n laatste rally houdt en staan we met z’n allen te hossen (het moet niet gekker worden) op het nummer LEEF! van ene Hazes. De opkomst is groot en groots. 

De sfeer uitstekend en de verwachtingen voor de volgende dag hoog. 

Geliefde vindt de uitslag, 8 zetels voor Forum, niet slecht. Ik, daarentegen kan ‘t maar moeilijk begrijpen dat zo’n grote meerderheid niet doorheeft welk krankzinnig schandaal er gaande is. Daar schreef ik in maart 2021 een stukje over, getiteld ‘Beste Lezer’, waarin ik me richt tot de mensen die om welke reden dan ook het schandaal niet konden of wilden zien. LINK: http://hoeiboei.blogspot.com/2021/03/beste-lezer.html

Al snel zou duidelijk worden wat deze scheiding der geesten voor gevolgen zou hebben. 

Een jaar later, maart 2022, lees ik het Coronabedrog van Thierry Baudet, het boek waarin hij, de titel zegt het al, het bedrog rond corona uiteenzet en, in een ruk door, de machtsgreep van de globalisten ontleedt. Of, zoals Catherine Austin Fitts zegt: “Mister Global”. Ik kan niet anders dan het grondig met hem eens zijn. Het is bijzonder te merken dat Thierry Baudet de laatste jaren ongeveer eenzelfde ‘wakkerwordingsproces’ heeft doorgemaakt als ik, Geliefde en al die anderen. Dat sterkt enorm. We varen met elkaar op…

Het Coronabedrog is een gesigneerd exemplaar. “Met heel veel dank en inspiratie, hou de rug recht!” heeft de schrijver erin geschreven. 

Ja, hou de rug recht - vanzelfsprekend - daar komt het wel op neer. 

We zijn er tegen die tijd wel uit dat de politiek ons niet gaat en kan ‘redden’ en we zijn zo ver - ik bijna, Geliefde helemaal - dat we daarom niet meer gaan stemmen. Het systeem deugt niet. Het is er om mensen het idee te geven dat ze wat te kiezen hebben terwijl het in de kern niet uitmaakt of links of rechts regeert want zij zijn niet degenen die aan de touwtjes trekken. Dat zijn anderen die je niet snel te zien zult krijgen. Maar die machtigen, die griezels, zoals Robert Jensen ze noemt, zorgen er hoe dan ook voor dat hun agenda doorgang vindt. Dat ‘hoe dan ook’ gaat zo ver dat het voor ons ‘gewone mensen’ nauwelijks te bevatten is. Ja, hoe dan ook, en daar willen we niet aan meedoen. Niet meer. We staan uiteraard nog met 1 been in de Matrix, in Clownsworld, maar we beseffen dat we het zelf moeten doen. En dat we alleen trouw aan onszelf moeten zijn. 

Toch blijven we Forum volgen, kijken maandagsavonds stipt 20.00 uur naar het eind december ‘22 door Thierry Baudet gepresenteerde nieuwe praatprogramma Forum Inside waarin hij wisselende gasten uitnodigt en waar Ralf - chardonnay - Dekker en diens wijnmomentje nooit ontbreekt. Leuk, hilarisch want Dekker blijkt een genieter van wijn te zijn maar dan alleen als de kleur wit is en de druif chardonnay heet. (Van ABC, “Anything But Chardonnay”, heeft hij blijkbaar nooit gehoord.) Omdat ik beter weet, heb ik gehoor gegeven aan de oproep van Forum wijn in te sturen, bij voorkeur wijn van Nederlandse bodem. Twee, al zeg ik het zelf, bijzonder elegante Coulissewijnen uit het Achterhoekse Laren om precies te zijn. Zowel wit als rood waarvan Ralf Dekker de witte bij Forum Inside heeft geschonken en die lang niet slecht werd bevonden door de tafelgenoten. Geholpen heeft ‘t overigens niet. De volvette Californische Chardonnay - lekker hoor zo nu en dan - kwam alweer gauw op tafel. 

Gelukkig beperkt de rol van Ralf Dekker bij Forum Inside zich niet tot zelfverklaard wijnconnaisseur, dan zou het saai worden. We waarderen Dekker vanwege het ‘vaderlijke’ tegenspel dat hij de bij tijd en wijle wat al te onstuimige Thierry Baudet weet te bieden. En altijd op een luchtige wijze en met een geamuseerde lach op z’n gezicht. Die twee zijn aan elkaar gewaagd. 

Wanneer het begonnen is, kan ik niet precies zeggen maar ergens in de eerste helft van 2024 bemerken we een verandering in Thierry Baudet. Af en toe haalt hij kortstondig uit of komt met een overpeinzing waar we de rillingen van krijgen. Zo laat hij een keer doorschemeren dat hij zich toch wel wat verheven voelt boven de gewone mensen - het volk zeg maar - die niet zo veel aspiratie hebben als hij. Nog weer later in ‘24 verbaast hij de trouwe Forum Inside-kijker door Dick Schoof, de kersverse minister-president “een leuke vent” te noemen nadat hij een prettig 1-op1-gesprek met de voormalige baas van de AIVD heeft gehad. Je ziet dat Baudet ervan geniet hiermee zijn tafelgenoten te provoceren maar hij meent het toch ook echt. Het was ronduit gezellig geweest!

Kees van der Pijl - onder meer schrijver van het boek ‘Pandemie van de angst, opstap naar een totalitaire maatschappij? - zit die avond ook aan tafel. Van der Pijl houdt zijn rug recht en weet Baudets enthousiasme voor de ex-AIVD’er ietwat te temperen. 

Waar komt dat optimisme van Baudet opeens vandaan? Was deze Schoof niet mede-verantwoordelijk voor de desastreuze lockdown-maatregelen van de afgelopen jaren? stelt Van der Pijl terecht. Hoezo zou Schoof geen geheime agenda hebben?

Geliefde en ik staan er van te kijken. Waar is de kritische Baudet van Het Coronabedrog gebleven? Hoe zit het met zijn rechte rug?

Geliefde gaat zelfs zo ver door te beweren dat als Thierry Baudet deze Schoof een sympathieke vent vindt, Baudet iets van zichzelf in de man moet hebben herkend. 

En als ik Baudet tegen zou komen zou ik ‘m op de man afvragen of hij ‘Het Coronabedrog’ wel zelf heeft geschreven. 

Als je de reacties onder de uitzending van FI op Youtube bekijkt, zijn Van der Pijl en wij lang niet de enigen die stomverbaasd zijn over Baudets naiviteit. Maar ja, wij hebben geen gezellig onderonsje met de nieuwe minister-president gehad natuurlijk…

Feit is dat we dat jaar vaker onze wenkbrauwen fronsen tijdens de uitzendingen van Forum Inside. Het is geweldig dat Baudet zijn gasten kritisch ondervraagt, en ik snap dat hij, haha, niet voor complotdenker wil worden uitgemaakt, maar hoe hij z’n gasten, die volgens ons voldoende bewijsmateriaal aandragen voor de uitrol van een globalistische agenda, 

soms doorzaagt met z’n irritante “Hoe dan?” en “Hoezo?” en “ja, maar zo zijn die regels”, is opvallend. Die vragen stelt hij niet alleen voor de oningelichte kijker. 

Hoe dit alles te rijmen met Baudets optreden en speeches tijdens De Vrijheidscaravaan, nog maar zo kort geleden…?

En dan die bijna kinderlijk naieve bewondering voor die clown Elon Musk! 

Zo lijkt het Baudet fantastisch dat als hij naar een land zou reizen waarvan hij de taal niet spreekt, hij dat wel, zonder er enige moeite voor te hoeven doen, zou kunnen dankzij een door de firma Musk en co. gefabriceerde chip in z’n lijf. En dan te weten dat Thierry ‘n enorm reislustig type is. Hij zegt alle landen in de wereld te willen bezoeken! Ja, dan loont zo’n chip wel!

Ook zou hij er voor gaan als hij, amateur-pianist die hij is, met behulp van AI ineens wel moeiteloos de sterren van de hemel zou kunnen spelen. 

Wat is de charme en lol er nog van als iedereen dat dan zou kunnen? Wat blijft er dan van de unieke mens over? Baudet vraagt het zich niet af maar trapt wel wat gemakzuchtig in de val door met het clichevoorbeeld te komen dat het toch geweldig zou zijn als een gehandicapt persoon door Musks uitvindingen ineens weer van alles zou kunnen en een normaal leven kan leiden. Ja, zo wordt die waanzin altijd aan ons verkocht! Het lijkt heel nobel maar waar leidt ‘t nog meer toe? Juist. Kan Baudet dat echt niet bedenken na zijn ‘Het Coronabedrog’ of is hij zo optimistisch geworden dat hij denkt dat die onvermijdelijke controledrift hem en z’n geliefdes niet zal raken? 

Ik blijk ‘n beetje voorbarig te zijn geweest want de live show van Robert Jensen, december 2024, geeft antwoorden op mijn vragen. Baudet is namelijk te gast en de beide mannen die misschien geen vrienden zijn maar wel respect voor elkaar hebben, bespreken in een ontspannen setting uitgebreid Artificial Intelligence. Daar heeft Baudet serieus over nagedacht. Denken kan hij wel. Maar Jensen dus ook!

“Wat er gaat komen,” denkt Thierry te weten, “is dat de mens een machine wordt, of een planetair organisme. Zo praten zij er over. De mens is een rups.” 

En nu ziet Baudet een dilemma!

Ja, nog steeds ziet hij de gevaren ervan maar hij ziet ook een andere kant. 

En die is er natuurlijk ook. Dat weet Jensen ook wel, maar je hoeft niet tegen techniek te zijn om de gevaren ervan te erkennen. Of je te realiseren dat AI vanuit biologisch perspectief een parasitair organisme is. 

Tel uit je winst!

Volgens Thierry gaan die AI-ontwikkelingen razendsnel, daar hebben de meeste mensen geen idee van en ze zijn volgens hem niet meer te stoppen. “Als wij niet meegaan dan zal Nederland of Europa aan alle kanten voorbijgestreefd worden. Dat is een realiteit. Dan worden we een voetnoot in de wereldgeschiedenis.”

So what? Denk ik dan weer. 

Het is sowieso een misverstand te stellen dat het een zwart-wit-keuze is met AI. Dat is te simplistisch. Maar kan het niet met mate en met verstand? 

Het gaat juist fout als de staat besluit om weer eens voorlopertje te willen spelen en onze schaarse ruimte klakkeloos opoffert aan grillen van Big Tech omdat we de boot niet mogen missen met AI!

Stel Microsoft zegt: “Ik heb een mooi - lees: vreselijk energieslurpend - rekencentrum in Nederland. Of Microsoft mag groeien en het rekencentrum wordt vier keer zo groot of we verlaten Nederland.”

En dat de staat dan niet zegt: “Kijk, dat kan niet. Probeer het eerst maar eens ergens anders, maar doodleuk beslist: “Fuck de bevolking, Microsoft ga je gang!”

Sorry Thierry, ik hoor wat je zegt, namelijk dat “er in je leven een aaneenschakeling van ongemak is en dat je je geluk in het leven wilt maximaliseren”, dat wil ik ook maar bij het menszijn hoort naast geluk, euforie, gezondheid en welbevinden nu eenmaal ook ongemak, verdriet, pech en ziektes. Of zoals Jensen het zegt: “Kutdingen horen ook bij het leven. Anders is er geen reet aan!”

En Jensen vervolgt, “Die mensen zijn kneiter en kneiter gek natuurlijk en als je nog zelf kunt nadenken dan volg je die gasten niet! Die mensen zijn bang voor de dood, Ze willen zo graag eeuwig leven. Ze kunnen zich niet aan hun eigen menselijkheid overgeven.”

Thierry zwijgt. 

Ja, wat kun je hier nog op zeggen? Op zo’n eenvoudig doch to the point antwoord?

Wat nou dilemma?

Ik ben het zoo eens met Jensen die juist gelooft dat die technologie ons kleiner maakt dan wat we zijn als mens. 

Daarom mijn dringende vraag aan Thierry Baudet.

In de nasleep van de ‘corona-pandemie’ is voor iedereen duidelijk geworden dat de beperkende lockdownmaatregelen en de toepassingen ervan niet in gelijke mate en voor iedereen golden. 

(Avondklok of niet de MainStreamMedia had daar bijvoorbeeld een stuk minder last van en ik herinner me dat niet iedereen geinjecteerd hoefde te worden met een experimenteel goedje. En de Black Lives Matter-demonstratie van ene meneer Akwasi mocht wel doorgaan terwijl andere demo’s desnoods met geweld uit elkaar werden geslagen.)

Denkt Thierry Baudet dat dit ook maar iets anders zal zijn met een voorspeld digitaal ID of wat we ook maar kunnen verwachten in die trant?!

Soms is er tijd en wijsheid nodig om te ontdekken wat een ongemak is. 

Soms is het een zegen in tijd en vrijheid je eigen hout te sprokkelen voor je kachel. Of je mobieltje aan een draadje te hebben zodat je niet voortdurend onderhevig bent aan wifi-straling want gezond is dat op den duur zeker niet.En dat geldt voor veel meer dingen maar dat zal ieder voor zich moeten ontdekken. 

En dan. Welke politicus is geen opportunist?

Thierry Baudet speelt de politicus, in wezen is hij ‘t niet, toch?

Daar waar je verwacht dat er een open discussie over zo’n voor de mensheid ingrijpend onderwerp als AI zou moeten plaatsvinden, namelijk de Tweede Kamer, gebeurt het niet. Onvoorstelbaar. 

Toch mooi dus dat er een Jensenshow is met echte mensen want dan doen we het zelf! 

Zowel Jensen als Baudet zullen we in de smiezen houden en wel met plezier. 

DE VERBINDINGSGROEP - 1: De Wandeling - “Connection is protection”  http://hoeiboei.blogspot.com/2024/12/de-verbindingsgroep-1-de-wandeling.html

DE VERBINDINGSGROEP  2:  Het Hijgend Hert, QR-code en mondkapjes 

http://hoeiboei.blogspot.com/2025/01/de-verbindingsgroep-2-het-hijgend-hert.html

DE VERBINDINGSGROEP 3: De Eerste Bijeenkomst 

http://hoeiboei.blogspot.com/2025/01/de-verbindingsgroep-3-de-eerste.html

* Voor de context en uitspraak van George Soros “als ik er niet zou zijn geweest en als ik het niet had gedaan dan zou een ander het gedaan hebben” zie: Wie is George Soros?

https://adbroere.nl/artikelen/wie-is-george-soros/

DE VERBINDINGSGROEP 3. De eerste bijeenkomst

We zijn wakker genoeg bevonden en nu op weg naar onze eerste bijeenkomst van de Verbindingsgroep Z. die bij Heleen, de jonge vrouw met de tweelingjongetjes, wordt gehouden. 

Het is 14 april 2022. Heleen woont vijf kilometer bij ons vandaan in een lieflijk gelegen buurtschap van zo’n 350 inwoners. Parkeerruimte genoeg voor alle auto’s die vrijwel gelijktijdig arriveren. Het is fris buiten en donker om half acht. Toch blijft iedereen eventjes buiten kletsen. Er heerst een uitgelaten sfeer en er wordt uitbundig omarmd. We maken kennis met een aantal mensen die tot de vaste kern van de groep behoren die we niet eerder bij de zondagse verbindingswandelingen aan hebben getroffen. 

Een stel van rond de vijftig dat Karel en Carla heet. Het lijkt wel alsof alle actieve wakkeren die we kennen van die leeftijd zijn, wat onmiddelijk gelogenstraft wordt als ik Hella de hand schud want zij is de oudste van de groep. Ik schat mezelf namelijk net een paar jaar jonger. 

Freek is er ook. Zoals gewoonlijk de enige op de fiets wat ik hem nog niet nadoe, zo zonder straatverlichting door het donkere platteland fietsen, hoewel me dat een bijzondere ervaring lijkt. Ik neem me voor dat de volgende keer ook te doen. Freeks fiets is overigens geen alledaagse fiets. Handig als hij is met fietsen, heeft hij z’n paarse mountainbike omgetoverd tot een super-e-bike zodat hij gemakkelijk 35 kilometer of meer per uur haalt zonder dat hij een kentekenbewijs nodig heeft en hij dus ook geen helm draagt op z’n blonde krullen. Mijn idee! 

We gaan naar binnen. We zijn met z’n tienen. Alleen Henriette is er niet. 

We nemen plaats aan een ruime eettafel die aan de open keuken grenst. De tweelingjongetjes krijgen we nog even te zien maar Heleens vriend niet. We hadden al begrepen dat hij de noodzaak van onze wappie-bijeenkomsten niet inziet, dus het is sowieso mooi dat we welkom zijn. Vooral voor Heleen want ik moet er niet aan denken dat Geliefde en ik het over deze levensbepalende aangelegenheden niet eens zouden zijn. Hoe kun je dan nog samenleven? Zit je dan wel in de juiste relatie?

Er staan paaseitjes op tafel en als de koffie en thee zijn ingeschonken houdt David een algemeen praatje dat over Nieuw Naoberschap gaat. Elke Achterhoeker weet nog wel wat het begrip Naoberschap inhoudt. Ook wij, import, hebben er van gehoord. We kunnen het alleen niet uitspreken. 

“We bereiden ons voor op een minder mooie tijd,” begint David. “Doel van deze bijeenkomsten is elkaar als groep echt te leren kennen. Dat er naar elkaar geluisterd wordt en dat we acties formuleren en onderwerpen die we belangrijk vinden, uitdiepen. We moeten er praktisch en mentaal voor elkaar zijn. Dat zou de basis moeten zijn,” zegt hij, “en we komen om de twee weken bij elkaar met een roulerende voorzitter.” Hij verwacht commitment, dat we echt ons best doen om er elke twee weken bij te zijn.

“Wij zijn de kerngroep Nieuw Naoberschap Z.,” legt David uit. “Nieuwsgierigen kunnen, als er een match is, tot de kerngroep toetreden. Er is ook een manifest waarover straks meer. Vanavond hebben we twee introducees in ons midden die door Hannie zijn aanbevolen en daarom stel ik voor om nu een kennismakingsrondje te doen waarbij iedereen kort iets over zichzelf vertelt en waarom hij of zij hier zit.”

Oh nee! denk ik. Dat niet! Als ik ergens een hekel aan heb is het zo’n voorstellingsrondje. Waarom? We kennen elkaar toch al van de bevrijdende zondagse wandelingen? Behalve Hella, Karel en Carla dan maar die hebben we net een hand gegeven en de rest van de kennismaking kan toch van zelf gaan?! Het woord voorzitter is weliswaar gevallen maar dit is toch geen vergadering?

Ik werp een wanhopige blik richting Geliefde die links van mij zit. Ik zie meteen dat ik van hem geen steun kan verwachten. Hij lacht me net niet uit. Zelf heeft hij geen enkel probleem met het voorstel. Hij is van zijn werk niet anders gewend. Heeft er juist volop ervaring mee. Maar zo ken ik hem nog niet, zal later blijken. 

Niemand in de groep protesteert en al zie ik er de meerwaarde niet van in, ik, nieuweling kan niet anders dan m’n mond houden tot ik aan de beurt ben!

Het rondje begint. Niets herinner ik me van wat David over zichzelf vertelt. Als hij dat al gedaan heeft wat ik achteraf betwijfel en als Karel die naast David zit zijn mond open doet gebeurt hetzelfde, het gaat langs me heen. Ik ben met mijn gedachten bij straks. Nog twee en ik ben aan de beurt. De luide stem van Freek houdt me weer bij de les. “Ik ben dus Freek en ja het is idioot wat er nu gebeurt. En dat is soms lastig als je er alleen voor staat, zoals ik. Ik ben actief als vrijwilliger in twee dorpsparken en ik ben hier omdat ik wil weten wat ik moet doen.”

Ook Heleen, de ietwat verlegen gastvrouw, houdt het kort. Ze vertelt dat ze sinds corona wakker is, dat ze niet naar de radio luistert en geen tv kijkt. Ze heeft twee opgroeiende kinderen en is bezig een moestuin op te bouwen. 

In plaats dat ik het eveneens kort houd, begin ik veel te uitgebreid te ouwehoeren over onze woonsituatie: half in het Westen van het land en half hier, totdat corona uitbrak en dat ritme veranderde en we liever hier zijn. God mag weten waarom maar ik begin zelfs te vertellen hoe lang Geliefde en ik al samen zijn (en ik gooi er een grapje in “and we never had a fight!” verwijzend naar de NO-Agenda-podcast waar niemand hier van gehoord heeft.) 

En dan onderbreekt David me ruw. “Ja, maar waarom zit je hier?” Okay, het gaat er dus niet om wie ik ben maar hoe wakker ik ben, of ik alle doemscenario’s die de mensheid te wachten staan wel doorzie. Het zweet breekt me uit, m’n hoofd kleurt knalrood wat me de laatste jaren toch al dagelijks overkomt en ik hakkel wat over hoe erg het allemaal wel niet is die coronafilm waarin we zitten maar meer zinnigs komt er niet uit. 

Dan neemt Geliefde het van mij over want die is aan de beurt en dan klinkt er ineens een heel ander geluid. Met zijn rustige manier van spreken en zijn inhoudelijk opbeurende woorden weet hij de aandacht van iedereen vast te houden. Er klinkt geen woede in zijn stem, geen agressie, zijn woorden zijn niet activistisch maar juist kalm en bedachtzaam. “We kunnen wel degelijk iets doen. Met z’n allen staan we veel sterker en kunnen we ons wapenen en acties ondernemen, elkaar steunen. Je hoeft het niet alleen te doen.” 

Alle ogen blijven gericht op Geliefde en het lijkt alsof er meer zuurstof in de kamer vrijkomt. Hanny knikt instemmend en Sander zegt iets wat ik niet versta maar wat onmiskenbaar positief klinkt. 

Geliefde wijdt vervolgens uit over enkele initiatieven waar hij betrokken bij is geraakt, zoals voor het wakkere Nieuw Westland, het One Small Town Project van Michael Tellinger en over een bijeenkomst waar hij is geweest van Society 4.0 in deze regio. Het One Small Town Project is geheel nieuw voor de groep maar van het bestaan van Society 4.0 van Bob de Wit zijn de meesten wel op de hoogte. 

Dan pakt David het stokje weer terug en vraagt waar Geliefde werkt. Dat weet David wel want dat heb ik hem tijdens een zondagse wandeling al eens verteld maar blijkbaar mag iedereen dat nu weten. Ik stoot Geliefde aan en fluister “vertel over die e-mail die de directie laatst heeft gestuurd”. 

Geliefde neemt even de tijd voordat hij weer spreekt. “Ik werk momenteel bij een bank ja,” begint hij. “Ik ben software developer en werk met een team aan de bank-app dus ik heb niets met geldzaken te maken. Ik heb zodoende veel ervaring met groepen en het team waar ik nu in zit, bestaat uit een goed geolied stel hoogopgeleiden met een aantal buitenlanders onder wie een Oekrainer. 

Ik stoot hem onzichtbaar aan. Dan vertelt hij over de e-mail die de directie onlangs aan al haar werknemers heeft gestuurd waarin zij verklaart unaniem pro Oekraine te zijn “nu Rusland daar onlangs onterecht is binnengevallen”. Het staat er niet letterlijk maar de boodschap is duidelijk. De bank verwacht dezelfde solidariteit van haar werknemers. “Mijn teamgenoten slikken dat voor zoete koek, zij wanen zich daarmee aan de goede kant. Maar sinds wanneer gaat de bank over politiek,” vraagt Geliefde. “Sinds wanneer gaat de bank over oorlog?” Er klinkt oprechte verbazing in zijn stem door. “Er wordt bij de bank ook al tijden over Carbon banking gesproken. Daar wil ik niet aan meewerken. Ik wil daar niet blijven werken. En,” voegt hij er strijdlustig aan toe, “mijn uiteindelijke doel is geen belasting meer betalen.” 

Daar haakt Karel meteen op in. “Dat kun je nu toch al niet meer doen, geen belasting meer betalen?!” roept hij op ‘n aanvallerige toon. Geliefdes antwoord is eenvoudig. “Stapje voor stapje maar het is wel het uiteindelijke doel en ik ga niet weg zonder een goed gevecht”.

De groep wordt rumoeriger en David wil verdergaan met het kennismakingsrondje. Zijn vrouw Fleur is aan de beurt. Ook zij is lekker bezig in de moestuin en rijdt paard wat haar een gevoel van vrijheid geeft en natuurlijk heeft ze het druk met hun kinderen, drie kinderen. Ze beseft dat deze goede tijd eindig lijkt. “We weten niet meer wat we moeten geloven. David en ik vragen ons af hoelang we nog in Nederland blijven. En als we vertrekken, waarnaartoe dan?”

Carla sluit zich daar bij aan. Ze beleeft veel plezier aan de moestuin. “Dat heeft een mens nodig. Maar wat staat ons te wachten?” vraagt ze zich af. Carla heeft volwassen kinderen van wie er enkelen zijn geprikt en met wie ze louter nog contact heeft via sms-jes. Niet meer via het veel populairdere whats-app en Facebook en in levende lijve ziet ze ze al helemaal niet meer. Ook tussen haar en een zuster heerst er veel strijd. “Hoe bereiden we ons voor op het ergste?” is voor haar de reden waarom ze de verbinding heeft gezocht en “we hebben strategieen nodig om anderen wakker te maken”.

Sander neemt het van Carla over. “Het leven lijkt gewoon door te gaan ondanks wat er allemaal over ons heen wordt uitgerold maar het donkere wolkje boven ons blijft maar meedrijven,” begint hij. Waarna er uitgebreide anekdotes volgen over verjaardagen bij kameraden die frustrerend zijn geworden en over werksituaties met collega’s. “Er is veel disscussie,” zegt hij, “maar slechts een enkele collega lijkt een beetje wakker te zijn. En die krijgt dan meteen de wind van voren”. Sander werkt bij de gemeente en houdt zich afzijdig van heftige discussies. “We kunnen niet iedereen redden,” vindt hij. Hij verwacht dat diesel er als brandstof nog eens uitgaat, “want,” zegt hij, “iedereen moet elektrisch”. Hij voelt er wel wat voor om weddenschappen af te sluiten wanneer er wat gaat gebeuren. 

Hanny, Sanders vrouw, vertelt anekdotes over hoe hun kinderen die alledrie in de puberteit zitten of iets ouder zijn testomwegen moeten bewandelen om gewoon mee te kunnen doen. Op haar werk heeft ze een collega die het teststaafje meteen in het apparaat steekt zonder langs de neus te gaan om toegang te krijgen wat tot ongeloof en hilariteit bij de groep leidt. 

Dan spreekt Hella. Iedereen valt stil. 

“Ik wil begrijpen wat ik hier eigenlijk doe,” begint ze, “wat ik te doen heb. Energetisch bekeken zijn er duistere krachten aan het werk. Meegaan daarin voedt deze krachten. Zo voelt dat. We worden continu aangespoord in boosheid mee te gaan. Ik wil geen energie geven aan boosheid of negativiteit. Ik vertrouw op mijn intuitie. Eenieder doet het op zijn eigen manier. En dat is goed.”

Ik word helemaal blij van deze woorden en ik zie dat Geliefde er ook op aanslaat. Wat een fijne bijzondere vrouw, denk ik. Het komt daardoor des te harder aan als ze vervolgens meedeelt dat ze daarom besloten heeft dat dit voor haar voorlopig de laatste groepsbijeenkomst is. “Ik houd van jullie allemaal,” besluit ze, “maar ik moet eerst weten wat ik hier eigenlijk te doen heb”. 

Hoe jammer we het ook vinden, we begrijpen allemaal dat we ons bij haar besluit neer moeten leggen. Gelukkig wil ze ons allemaal nog wel een keer bij haar thuis in Z. ontvangen, als afscheid, zeg maar. 

David neemt weer het woord en wil graag het manifest Nieuw Naoberschap Z.* voorlezen, dat blijkbaar op de vorige bijeenkomst is aangekondigd. 

“Een paar zaken verdienen wat meer helderheid,” zegt hij, “maar het document geeft een duiding van deze tijd.” En hij leest het voor. 

Het is niet zo dat het onwaar is wat hij voorleest maar het is dusdanig pessimistisch en dystopisch dat ik met mijn oren zit te klapperen. Ik dacht dat ik pessimistisch was maar dit manifest slaat alles. Niet alleen mijn verstand komt in verzet, m’n hele wezen trekt het niet. Het voelt niet goed maar vooralsnog houd ik mijn mond. Gelukkig vraagt Geliefde of hij het document per e-mail toegestuurd kan krijgen zodat hij er later op kan reageren. Dat lijkt mij een prima idee en de rest van de groep wil het manifest ook nog eens rustig over kunnen lezen maar zijn vraag veroorzaakt enige opschudding omdat Karel liever geen e-mailadres opgeeft, iets met privacy en veiligheid. 

Dan worden er nog wat links naar interessante podcasts uitgewisseld. Iedereen kent de podcast van Jorn Luka (alleen Freek schijnt wat allergisch voor Jorn te zijn) maar V for Valentine is voor sommigen nieuw. In het kader van elkaar beter leren kennen nodigen Geliefde en ik de groep uit voor een pizzaparty bij ons op 27 april en iedereen is welkom. De volgende bijeenkomst is 5 mei, bij Freek. Het is 22.00 uur geweest. We rijden op een doordeweekse avond naar huis en dat voelt alsof we een klein beetje meer Achterhoeker zijn geworden. 

[Alle (plaats)namen in de tekst zijn fictief.]

Lees hier: DE VERBINDINGSGROEP 1. De Wandeling - “Connection is protection”: http://hoeiboei.blogspot.com/2024/12/de-verbindingsgroep-1-de-wandeling.html

DE VERBINDINGSGROEP 2. Het Hijgend Hert, QR-code en mondkapjes: http://hoeiboei.blogspot.com/2025/01/de-verbindingsgroep-2-het-hijgend-hert.html

DE VERBINDINGSGROEP 2. Het Hijgend Hert, QR-code en mondkapjes

De zondagse wandeling met de locals zit al gauw ingebakken in ons weekritme. Het is een fijne opkikker zo vlak voor aanvang van de nieuwe werkweek. Niet dat ik veel werk. Toen de corona-psy-op over ons werd uitgerold, hadden we al snel door dat het in de Achterhoek beter vertoeven was dan in het Westen des lands en omdat Geliefde thuis kon werken, wat zeg ik thuis moest werken, besloten we van 1 salaris te leven en van de gecreeerde nood een deugd te maken en ons in het Oosten des lands te nestelen en dan ook daar voornamelijk aansluiting met gelijkgestemden te zoeken. 

We leven in 2022. Echter al in 2021 beseffen we - door schade en schande wijs geworden - dat we vrienden en famieleden die om welke redenen dan ook nog steeds niet voor waarheid gaan, die handelen en praten alsof ze ineens geen keuze en vrije wil meer bezitten niet kunnen overtuigen dat niets is wat het lijkt en dat we in een clownsworld leven waar alles precies omgekeerd is. Het vreet eenvoudigweg te veel energie. Misschien later. 

We schrijven begin september ‘21 nog wel een email aan de eigenaar van restaurant Het Hijgend Hert waar we steevast ‘s winters uitgebreid het wildseizoen vieren en dat al vele jaren. Net nu we, haha, het zo ver geschopt hebben dat we zo goed als zeker een vaste tafel hebben. Die email is bewaard en luidt:

“Beste X. en team,

Geliefde en ik komen inmiddels alweer acht jaar bij Het Hijgend Hert. Dat doen wij met veel plezier, met name in het wild- en aspergeseizoen, kerstavond… en tussendoor lunchen op jullie fijne terras doen we ook geregeld en graag. Elk seizoen nemen wij nieuwe vrienden/kennissen/familieleden mee naar Het Hijgend Hert voor een unieke restaurantervaring: Hollands pur sang immers met een goede prijs/kwaliteitverhouding. En thuis drinken we wijn uit glazen met Het Hijgend Hert-embleem. 

Vorige winter, tijdens de ‘lock downs’, hebben we gretig gebruik gemaakt van jullie Thuisservice. Om jullie te steunen in ‘n moeilijke tijd, tevens natuurlijk om van te genieten. 

We kijken geen teevee maar volgens jullie email zouden we vanaf 25 september aanstaande voor toegang een ‘QR-code’ moeten tonen. Aan zo’n dystopische en discriminerende maatregel - die nooit weggaat en slechts vervangen zal worden door nog beter werkende gehoorzaamheidstrainingen - doen wij niet mee. Dit onzalige plan heeft niets met gezondheid te maken. Ga maar na: gevaccineerden hebben een hogere virusload dan ongevaccineeren. Dat is wetenschappelijk aangetoond. 

Wij gaan graag uit van gezond verstand want wie ziek is, blijft thuis, verziek het niet! Zo eenvoudig was het en is het nog steeds volgens ons en vele miljoenen Nederlanders die hun gezond verstand gebruiken (ook bij een ‘pandemie’ met een ifr van 0.15 procent).

Wij gaan ervan uit dat jullie ook je rug recht houden. Wij hopen werkelijk dat jullie deze aangekondigde segregatie aan de deur laten vallen. En kijk samen met ons een jaar vooruit want als je hier aan meedoet ben je ons werkelijk voor altijd kwijt (en alle vrienden/kennissen die we in de toekomst nog mee zouden nemen).

Wij hopen dan ook binnenkort weer een reservering te maken voor een gezellig etentje bij Het Hijgend Hert, we kijken er naar uit!

Vriendelijke groet, 

Annelies en Geliefde

06-…….

Ps. Ben je op de hoogte van dit prachtige initiatief: Keuze Vrij Bij Mij ?

Link: https://keuzevrijbijmij.nl/

Op deze mail ontvangen we een korte reactie. De eigenaresse respecteert onze keuze, “maar,” schrijft ze, “helaas heb ik een beleid te voeren en moet ik mij naar andere gasten hier aan houden. Ik hoop voor u dat dit snel voorbij is en wij u weer mogen ontvangen.”

Waarop wij nogmaals reageren met als resultaat de kille mededeling:

“Er zijn bedrijven die hier niet in meegaan, daar kunt u vast ook fijn dineren.”

We zijn er nooit meer geweest. 

Wat we wel, anderhalf jaar later, gedaan hebben, toen corona hokuspokuspilatuspas, vervangen werd door de volgende gecreeerde crisis, te weten de oorlog in Oekraine, is met enkele mensen uit onze Verbindingsgroep Z, Sander en Hanny, en een wakkere niet op haar mondje gevallen lokale dame genaamd Momo, een avondje een rollenspel spelen. Waarom? Omdat we uit zelfrespect niet kunnen doen alsof er niets gebeurd is. Alsof er geen uitsluiting heeft plaatsgevonden. Op de een of andere manier moeten we het daar over hebben om door te kunnen. Een rollenspel dus waarbij de 1 de buitengeslotene speelde want zowel bewust niet geprikt als bewust zonder QR-code want zich ook niet met een stok diep in de neus hebben willen laten penetreren vanwege een onbetrouwbare en daarom frauduleuze PCR-test, en de ander de restauranthouder, de winkelier dan wel andere horeca-uitbater die beweert orders van hoger hand heeft uit te voeren. 

Ordersuitvoerders die niet meer zelfstandig nadenken zijn de gevaarlijkste mensen. Dat leert niet alleen de geschiedenis ons maar ook Natural Law (de natuurlijke onveranderlijke wetmatigheden) die ver boven de door de mensen gemaakte wetten staat, behoort te staan. Maar dat zijn mensen vergeten. Het is pijnlijk duidelijk geworden in corona-tijd. 

Dat houdt dus tevens in dat de ordergevers uiteindelijk niet verantwoordelijk zijn. En dat zijn de dokters trouwens dan weer niet vergeten want zij hebben de experimentele prikken niet zelf gegeven. 

Wij waren natuurlijk niet de enigen die ermee worstelden om wel of niet terug te keren naar zaken en bedrijven waar we gewend waren te komen, waar de mensen ons vaker wel dan niet kenden maar waar we lange tijd niet meer welkom waren en botweg geweigerd werden alsof we melaatsen waren. 

Wat weer in schril contrast stond met een minderheid van mkb-ers die wel de moed had menselijk te blijven en die niet slechts het mondkapje negeerde maar zo goed en zo kwaad als het ging zaken aan de deur bleef doen omdat ze wel doorhadden dat die corona-subsidie niet deugde want een rare afhankelijkheid schiep van een onbetrouwbare overheid. 

Zo heb ik een keer in de winter bij de winkeldeur een broek gekocht die ik weliswaar niet kon aanpassen maar wel in goed vertrouwen kon ruilen. Menselijke creativiteit kent geen grenzen. Fantastisch was dat! Een hoopvolle ervaring in een dystopische tijd. 

Het rollenspel bleek een lastige maar leerzame oefening te zijn en leverde een iets genuanceerder beeld, met name van de uitbaters die ook met de rug tegen de muur stonden. Zo legde Geliefde, rol wakkere klant, het faliekant af tegen Momo, rol uitbater die Geliefde weigerde want geen mondkapje en geen QR-code, toen zij de confrontatie aangingen. Momo bleef vriendelijk doch beslist en met redenen omkleed haar standpunt verdedigen. “Wie ging de boete betalen als zij (de uitbater dus) verlinkt werd door een BOA?!” Dat was namelijk verderop in de straat al gebeurd. Werd je door een mede-dorpbewoner verraden! 

Maar je mag natuurlijk geen vergelijkingen maken met de Tweede Wereldoorlog en juist daarom weet je dat je het bij het rechte eind hebt. Alles is omgekeerd, remember?!

De uitbater zou ook liever gewoon open staan voor iedereen maar er zaten te veel risico’s voor haar in. En dan hebben geen van beiden het eigenlijk over het zogenaamde levensgevaarlijke coronovirus! Kun je nagaan hoe smerig we tegen elkaar uit werden gespeeld. 

En toch en toch en toch hadden deze mkb-ers net als wij kunnen weten dat het hele zaakje stonk! Als ze maar de moeite hadden genomen dingen uit te zoeken. Niet via de geijkte paden want die leidden slechts naar de voorgeschreven werkelijkheid, dus dag Google, dag Twitter, dag Wikipedia, dagdag! Genoeg alternatieven. Nu nog wel. Beter die in stand houden en steunen voordat ze door Big Tech modieus als des- danwel misinformatie worden bestempeld en vervolgens verwijderd of op een andere manier buiten spel worden gezet. 

Terwijl ik dit schrijf moet ik denken aan de joden in de Tweede Wereldoorlog, die ook stapje voor stapje buiten gesloten werden (lees het waanzinnig interessante en aangrijpende oorlogsdagboek deel 2 van Hanny Michaelis er op na: DE WERELD WAAR IK BUITEN STA, oorlogsdagboek 1942-1945), verraden werden maar het na de oorlog meestal dus niet na konden spelen in een rollenspel. Ik weet dat de weinigen die door te vluchten wel terugkeerden naar Nederland moesten ontdekken dat hun huizen leeg geroofd waren. Niet per se door de Duitsers… 

Een zware vergelijking waarvan ik niet gedacht had die ooit in het ‘Vrije Nederland’ te zullen maken maar toch heb ook ik de met een air van vanzelfsprekendheid gesproken woorden gehoord “Wij weten vrij goed waar de niet-gevaccineerden wonen, precies eigenlijk”. Ja, Hugo de Jonge, coronaminister, hoeveel angstigen heb jij met je gevaarlijk valse spel op een idee gebracht?

Vaak wisten deze gevaccineerden, deze schaapjes niet eens dat het mRNA-vaccin zich nog in de experimentele fase bevond, dat het helemaal geen vaccin mocht heten. Het interesseerde ze domweg niet. Ze volgden blindelings de angstzaaiers. 

Vergeten? Vergeven?

Om zelf gezond te blijven en menselijk zullen we wel moeten.

Toch ben ik nooit meer naar die wijnzaak in Z. gegaan die van mij eiste dat ik een mondkapje droeg omdat 1 van de kinderen van de eigenaar een zeer zwakke gezondheid zou hebben. Het was voor mij toch een kleine moeite om voor dat kindje een mondkapje voor te doen, kreeg ik te horen. Schrijnend genoeg. Maar voor wie was het nou gevaarlijk? Voor dat geinjecteerde kindje, en haar geinjecteerde ouders en broertjes en zusjes of voor mij? Na corona liep ik een keer langs deze zaak waar de deur wijd open stond. Ik wierp een blik naar binnen en zag de angst aangejaagde vrouw achter de kassa staan en heb toen geroepen: “Is iedereen nog gezond?!” “Ja,” antwoordde ze waarna ik oprecht opgelucht reageerde met “Gelukkig!” Maar naar binnen ben ik niet gegaan. 

Of die diervoederwinkel waar ik wat zonnebloempitten voor de vogeltjes wilde kopen en de verkoopster bijna hysterisch werd toen ik zo maar zonder mondkapje naar binnen liep en ik wel moest afdruipen terwijl enkele andere brave klanten mij aanstaarden alsof ik een buitenaards wezen was en m’n verdiende loon kreeg. Zonnebloempitten werden tijdens corona niet verkocht want ze hadden het volstrekt willekeurige stempel niet-essenstieel gekregen. Je bleef er bijna in vooral als je zag wat wel essensieel werd bevonden. Want de drankzaken en coffeeshops bleven gewoon open. Maar daarin was ik de enige want ik hoorde er niemand anders over behalve later in een semi-dapper liedje van Stef Bos. Ook de vogeltjes konden in deze clownsworld stikken. 

Of bij die bakker waar de bakkersvrouw aanvankelijk niets in de gaten had maar waar ik tijdens het afrekenen te horen kreeg dat het schandalig was dat ik er geeneen droeg. Als je begrijpt wat ik bedoel. 

Of bij die andere wijnzaak, in Amsterdam was dat, een man die me bijna de winkel uit mepte, zo verontwaardigd was hij dat ik het lef had. 

En zo is Geliefde nooit meer naar die plantenketenzaak gegaan waar hij zonder mondkapje naar binnen liep en te horen kreeg dat hij daar helemaal niet hoorde te komen maar thuis behoorde te zitten.

Nog bizarder maakte Geliefde het mee in een groothandel waar hij tijdens het inkopen doen achtervolgd werd door een medewerker die gealarmeerd leek door andere klanten die al lang bij de kassa stonden om af te rekenen maar die toch doodsangsten uitstonden omdat Geliefde zonder mondkapje door de groothandel liep. “Laat me even mijn lijstje afwerken,” zei Geliefde dapper terwijl zijn hart heus wel bonkte in zijn keel. “Straks praat ik graag met u.” Wat natuurlijk nergens op uit liep. Niemand wilde in gesprek. Rausss!!

Of die azijnwinkel in Amsterdam waar we al decennia komen en waar Geliefde bij de drempel te horen kreeg dat hij een mondkapje voor moest doen want anders zou hij niets kunnen kopen. En dat, terwijl de twee medewerkers nota bene zelf zonder masker in de winkel koffie zaten te drinken. 

Ik realiseerde me dat al deze uitbaters vrijwel altijd van middelbare leeftijd waren. Nooit jong. Maar ik ben zelf evenmin jong en hoewel het bij mij natuurlijk ook stress veroorzaakte, toch moest ik mijn rug recht houden. Simpelweg uit zelfrespect. Wat ben je zonder zelfrespect? Een slaaf. En omdat dat mondkapje natuurlijk helemaal niet werkt wat iedereen kon weten die uit zijn doppen keek. Ik wilde daarbij niet meedoen aan een gehoorzaamheidstraining. Want dat was het. Niet meer en niet minder. Zo gek kun je mensen dus krijgen als je ze eerst flink bang maakt. Met dank aan de media zonder wie deze angstpandemie niet mogelijk was geweest. 

Toen het mondkapje nog slechts aanbevolen was en niet verplicht had ik er minder moeite mee. Dat mensen vrijwillig zo’n ding wilden dragen, hoe absurd ook, moesten ze dan zelf maar weten. Ik vond het zielig, afschuwelijk en vaker werkte het op mijn lachspieren als je zag hoe ze er mee omgingen. Totaal niet hygienisch. De instructies deden er blijkbaar niet toe. En dan wel zo’n abnormale elleboogbegroeting geven. 

Ik weet nog dat ik er een praatje met Anja, 1 van de vaste medewerkers van de blauwe supermarkt over maakte. “Ja,” zei ze vriendelijk onnozel. “De meeste mensen hier dragen er een”. Vervolgens liep ik zonder mondkapje langs haar heen. 

Een week later stond ze er weer en zag ik tot mijn verbazing dat ie-de-reen nonchalant een mondkapje voordeed vlak voor hij of zij de blauwe supermarkt in liep. Alsof het de normaalste zaak van de mensenwereld was. In 1 week was iedereen om en deed men braaf wat van hen verlangd werd. Knetter. 

Ook nu ging ik weer zonder mondkapje naar binnen alleen kwam ik niet voorbij de groenteafdeling. Daar zei de groentemedewerker die ik ken als een stille, ietwat autistische jongeman met wie ik altijd een beetje te doen heb en die nu blijkbaar eindelijk een heldenrol kon vervullen “U heeft geen mondkapje mevrouw, u moet een mondkapje dragen!” “Nee hoor,” antwoordde ik met een glimlach. “Dat hoef ik helemaal niet want dat is niet goed voor mij.” En ik ging rustig door met winkelen. Nou ja, rustig. De jongeman had blijkbaar zijn baas ingelicht dat er een vrouw zonder mondkapje in de winkel was gesignaleerd want nog geen minuut later sprak de franchise-ondernemer van deze blauwe supermarkt die ik wel ken me erop aan. Ik vertelde hem dat een mondkapje niet goed voor mijn geestelijke gezondheid is en dat ik hem daarom niet draag. “Mag ik dan het doktersbewijs daarvan zien?” vroeg hij. “Nee,” zei ik, “dat heb ik nog niet”. “Oh,” zei hij, ik kon wel merken dat hij ook wat verlegen met de situatie was, nogmaals we zagen elkaar wekelijks. “Dan alleen voor deze keer zonder,” dacht hij de ongemakkelijk situatie op te kunnen lossen. “Nee!” zei ik resoluut “Ook volgende week kom ik zonder en anders belt u maar de politie”. En ik ging verder met boodschappen doen. Dat hielp. De man schrok zichtbaar en zei, “Nee zeg, de politie, alsjeblieft niet!” En verdween toen met grote passen zijn winkel in. 

De gehele mondkapjestijd heb ik er 1 keer per week zonder mondkapje in razend tempo boodschappen gedaan en geen noemenswaardige problemen ondervonden. En ik kom er nog steeds maar besteed er minder en minder omdat Big Food me nog minder bevalt dan voorheen. Er is weinig gezonds meer aan. En dankzij corona realiseer ik me beter dat die schappen, waar iedereen dag in dag uit pakt wat van zijn gading is, in drie dagen leeg kunnen zijn. Dat kan zo geregeld zijn en niemand staat daar bij stil. Liever lokaal kopen en kleine, gezondere winkels steunen met wie je een persoonlijke band kunt onderhouden anders verdwijnen die gegarandeerd al-le-maal.

Ik kan vergeven maar ik kan niet vergeten. Het is absoluut noodzakelijk dat deze misdaad tegen de mensheid wordt erkend en dat alle boven ons gestelden en reguliere media en iedereen die daar vrijwillig aan mee heeft gewerkt, worden berecht. Een volkstribunaal… wat dan ook, het moet en zal gebeuren. Al was het maar voor dat jongetje van een jaar of tien dat nu braaf in de auto achter bleef terwijl zijn vader uitstapte om boodschappen te gaan doen in de supermarkt en ik het jongetje z’n vader angstig hoorde naroepen “Pa! Heb je je mondkapje wel bij je?!”

Wordt vervolgd.

[DE VERBINDINGSGROEP 1: De wandeling : http://hoeiboei.blogspot.com/2024/12/de-verbindingsgroep-1-de-wandeling.html ]

DE VERBINDINGSGROEP - 1. De Wandeling - “Connection is protection”

 [Alle namen en plaatsaanduidingen in deze tekst zijn fictief.]

We treffen elkaar bij de parkeerstrook langs Klein Renzinck, een wandelgebied rond een van de Achterhoekse kastelen. Het is zondagmiddag eind januari 2022 en we zijn er aan toe.

Op Telegram, dat verondersteld wordt een veiliger elektronische praatgroep te zijn dan de door de meeste mensen en zelfs gemeentes gebruikte commerciele concurrent Whatsapp, hadden Geliefde en ik gelezen dat er in vrijwel het hele land spontaan verbindingsgroepen gevormd werden. Bijna een vanzelfsprekendheid na het rampjaar 2021 waarin een minderheid verbijsterd toe moest kijken hoe in hun ogen vrienden, collega’s en familieleden hun menselijke waardigheid, gezond verstand en moraal in de uitverkoop deden en hun lichaam vrijwillig en dikwijls met opgestroopte mouw triomfantelijk prijsgaven aan Big Pharma. 

Te bizar, te duister. Geliefde en ik begrepen er niets van. “What’s the hurry?” dachten wij. Waarom een experimenteel mRNA-goedje injecteren voor een virus met een sterftecijfer, dat bleek al vrij snel, van 0,15 procent? En die filmpjes uit China van mensen die plotsklaps op straat dood neervielen? Die bleken volslagen fake.

Heftig maar er kwam in 2021 veel meer aan het licht en daarom staan we daar nu naast ons autootje. Hongerig! Niet naar huidcontact maar naar gelijkgestemden in het echt te ontmoeten. “Connection is immers protection” en “Sharing is caring” roept podfather Adam Curry twee keer per week vanuit Texas in ‘No Agenda’, de podcast waarin hij samen met de onvolprezen en in Californie woonachtige John C. Dvorak kritisch en op vermakelijke wijze het met de dag dystopischer wordende nieuws analyseert en tot de bodem afbreekt. 

Hear hear. Adam Curry, wie had dat gedacht? Of Robert Jensen? Ik niet. Maar daar waren ze, terwijl de heersende globalistische elite brutaal en open en bloot haar ware gezicht liet zien, hielden Curry en Jensen hun rug recht omdat ze zagen dat het niet klopte en, wat meer is, de moed hadden te spreken. Ze waren niet de enigen, o nee, dwars door alle bevolkingslagen en -groepen stonden mensen op. Voor mij tot dan toe vaak onbekende mensen die voor waarheid gingen. Alsof, terwijl om hen heen de duisternis was ingetreden, ze zelf in het licht waren komen te staan. Prachtig. 

We kijken nieuwsgierig naar de luttele automobilisten die op dezelfde parkeerstrook stoppen. Is het een wakkere zoals mensen die de scam doorzagen elkaar zijn gaan noemen of zijn het zondagse wandelaars die hun hond komen uitlaten en die zonder ons aan te kijken of te groeten heel toevallig op ruime afstand langs ons heen lopen, hun door zwakzinnigen opgelegde zogenaamde Nieuwe Normaal?

Dan stapt er een stel uit een auto dat direct oogcontact met ons maakt en dan weten we dat het raak is. Lachend lopen we op elkaar toe en stellen ons voor, elkaar nadrukkelijk de hand schuddend omdat we lak hebben aan dat Nieuwe Normaal en om te laten zien dat we niet meer bang zijn voor een verkoudheidsvirus al heb ik er een bloedhekel aan om verkouden te zijn want vijftig procent kans dat ik dan weken niets meer proef of ruik. Een flinke griep is ook geen pretje maar ja, je bent wakker of je bent het niet. 

Alweer een bijzondere ontdekking dankzij corona maar nu een aangename. Want het blijkt nog nooit zo makkelijk te zijn contact met wildvreemden te maken, een ervaring die snel went. Zo zou het altijd moeten gaan want het is zo veel menselijker. Anderhalf jaar later als we ons voor het eerst weer eens tussen de ‘niet-wakkeren’ (die we later wel ‘normies’ zijn gaan noemen) zouden begeven tijdens een groot buitenfestijn komen we met een onbestemd gevoel thuis. Hoe kon dat toch? Het was zeker aardig geweest maar het was anders dan we inmiddels gewend waren. We hadden er geen energie van gekregen zoals bij de wakkere groepsevenementen. Er was geen werkelijke aandacht of interesse voor elkaar. 

Het stel waarmee we het eerst kennismaken heet Sander en Hanny. Vijftigers. Het is even wennen aan hun uitspraak. Je kunt het geen dialect noemen maar het klinkt toch lekker lokaal. We zullen er snel achter komen dat ze het in De Achterhoek (net als de beroemde voetballer Johan Cruijff) heel normaal vinden ‘hun’ als onderwerp in een zin te bezigen. Van ‘hun staan in de rij voor het vaccin’ of ‘hun noemen ons complotdenkers’ kijkt geen wakkere in De Achterhoek op. Later zal ik er wel grapjes over maken en in mijn hoofd ben ik al bezig met een taallesje maar de locals trekken zich er niets van aan. Zo spreken zij nu eenmaal. En al mis ik af en toe een woord we begrijpen elkaar maar al te goed. 

Na de kennismaking volgen direct de persoonlijke verhalen waar de verontwaardiging van af spat. We zijn de verbazing nog lang niet te boven dat de goedgelovige schaapjes braaf voor de experimentele prikjes zijn gegaan, zonder informed consent. We worstelen ermee dat collega’s, vrienden, familieleden, buren, vrijwel iedereen eigenlijk die we kennen de voorgeschreven werkelijkheid kritiekloos aanvaarden. Nu ontmoeten we eindelijk medestanders die ons begrijpen. 

Er stopt weer een autootje. De initiatiefneemster van de zondagse wandeling arriveert, omarmt Hanny en Sander op de wakkere manier en stelt zich aan ons voor want wij zijn de enigen die middag die nieuw zijn en ook nog eens import uit het westen. Harriet heet ze, een volslanke vijftiger. 

Het is zachtjes gaan regenen als een jonge, wat verlegen lachende jongedame met tweelingjongetjes van een jaar of vijf zich bij ons aansluit. Ook zij is een bekende van de groep die oktober ‘21 voor het eerst in ‘t geniep al bij elkaar is gekomen. Ze heet Heleen. 

Op het muurtje dat bij de ingang van het wandelgebied staat, zit een sportief geklede man met een enorme bos blonde krullen die zich langzaam en nonchalant naar ons toebeweegt. Hij blijkt er ook bij te horen en heet Freek. De enige die op de fiets is gekomen. 

Niet iedereen komt uit Z., zoals de Verbindingsgroep heet. We hebben het hier over het platteland en Z. is een gehucht dus uit een straal van pakweg tien kilometer zijn de wakkeren naar Z. gekomen, net als wij en een vrouw van een jaar of veertig die Elly heet. Als laatste arriveren Fleur en David, gekleed in karakteristieke paardrijkleren, vooral Fleur die voortdurend lacht en straalt en David die zich half verontschuldigt voor zijn elektrische auto die hij een paar jaar geleden toch maar voor het klimaat had aangeschaft. Als hij had geweten, wat hij nu weet, was hij er nooit aan begonnen, voelt hij zich verplicht te zeggen. 

We gaan aan de wandel. De jochies rennen vooruit, vrolijk pletsende laarsjes in de plassen tot het pad smaller wordt waardoor we gedwongen worden twee aan twee verder te lopen. Ik loop naast Hanny die over haar vriendengroepen uitwijdt. Hoe onhoudbaar het geworden is nu gebleken is dat Sander en zij de enigen zijn die niet geprikt zijn. Dat ze eigenlijk niet meer met hun vrienden kunnen praten. Dat argumenten er niet meer toe doen want die vrienden willen toch niet luisteren. Maar geheel zwijgen kunnen Sander en Hanny niet. Dus is het niet meer gezellig. 

Ik weet er alles van. Drie keer heb ik met mijn beste vriendin Alies, die ik sinds de middelbare school ken, tijdens het begin van de pandemie een afschuwelijke confrontatie meegemaakt. Aanvankelijk ging het nog wel. Toen konden we ons samen verbazen over de idiotie van de maatregelen zoals het vroeger laten sluiten van de supermarkten. Iedereen kon toch bedenken dat je dan juist meer mensen tegelijk in de supermarkt zou krijgen. En als er zoals beweerd werd door de boven-ons-gestelden werkelijk zo’n gevaarlijk virus rondwaarde dan is zo’n maatregel onlogisch om niet te zeggen krankzinnig. Ja, daar waren we het over eens maar Alies zei al snel niet te begrijpen waarom ze zo nodig op De Dam moesten demonstreren en het leek wel alsof ze niet doorhad wat haar woorden betekenden toen ze eruit flapte dat ze ergens hoopte dat de overheid het amateurtoneel zou verbieden want dan hoefde ze er geen ruzie meer met haar man over te maken die er nog steeds en graag naartoe ging. De zenuwen kreeg ze ervan. 

Ik had het kunnen weten. Alies vertrouwde de overheid, het systeem. Het was voor haar ondenkbaar dat dat anders kon zijn. Ze lachte me uit. Ze verklaarde me voor gek. “Build Back Better,” lachte ze, “is alleen maar een andere manier om de wereld eerlijker te maken!”

Vergeten leek de kritiek die ze, net als ik, wel degelijk op het multiculbeleid en het open grenzenbeleid van de overheid had gehad. Nu deed ze, zoals de meeste mensen, braaf mee met de aanbevolen maatregelen, dus nog voor ze veplicht werden. Ik kon blijven herhalen dat de maatregelen erger waren dan het virus, het was tegen dovemansoren gezegd. En ik hoefde haar geen podcast meer te sturen van die ordinaire Jensen of shitcafe Weltschmerz! We stonden als kemphanen tegenover elkaar. We waren er toch ingetrapt. Precies zoals de bedoeling was maar op dat moment kon ik niet anders. Ik moest voor de waarheid gaan en toen spatte onze vriendschap uit elkaar. Na al die jaren. Wat zegt dat? Ik kan het nog niet bevatten.

Het doet me goed dat allemaal eens te kunnen uiten tegen Hanny, die me niet kent maar ‘t wel begrijpt. 

Het smalle pad verbreedt zich weer en David komt naast me lopen. Er ontwikkelt zich een geheel ander gesprek. We hebben het over het World Economic Forum (het WEF), Bill Gates en diens snode plannen en ook over Karel van Wolferen met zijn Gezond Verstand tijdschrift waar wij natuurlijk ook een abonnement op hebben. Of ik Catherine Austin Fitts ken. Ja die ken ik. Het lijkt wel of ik getest word op hoe wakker ik ben. David is scherp, zeer rationeel en goed op de hoogte wat mij op zich aanspreekt en als hij hoort dat ik in het verleden columnist ben geweest nodigt hij mij en Geliefde uit om naar een groepsverbindingsbijeenkomst bij Fleur en hem thuis te komen. “Maar,” zegt hij “we willen niet iedereen in huis hebben, dus..”. 

We zijn weer bij het vertrekpunt aangekomen. Nog even staan we met z’n allen in een kring te praten dan wordt er omarmd en gaat ieder zijn eigen weg. Geliefde en ik rijden voldaan richting ons huisje. De eerste kennismaking met gelijkgestemden in onze leefomgeving is een voldongen feit en we kunnen er weer even tegen aan. “Connection is protection!”

[Wordt in januari vervolgd.]

DE VERBINDINGSGROEP 2: HET HIJGEND HERT,  QR-CODE EN MONDKAPJES

http://hoeiboei.blogspot.com/2025/01/de-verbindingsgroep-2-het-hijgend-hert.html

Roebels

2024 is geen goed jaar voor de walnootboom. Dat heb je soms en daarom trap ik, jager/verzamelaar die ik ben, abrupt op de fietsrem voor ‘n tafeltje langs een landweg waarop walnoten in frisse papieren zakjes zijn uitgestald. Een pondje verse walnoten voor slechts 1 euro is niet te versmaden; ik kan ze goed gebruiken voor een aantal smakelijke gerechten want walnoten zijn lekker en ook nog ‘ns supergezond.

Ik stijg van m’n speed pedelec af en haal m’n portemonnee tevoorschijn uit een van m’n fietstassen en kijk of ik voldoende geld bij me heb voor drie zakjes. Dat heb ik. Natuurlijk heb ik dat want ik betaal al jaren vrijwel alles contant omdat ik het graag zo wil houden. Immers, wie heeft er iets mee te maken waar ik m’n geld aan uitgeef?

Ik heb de walnoten net in m’n tas gestopt als er een jochie van een jaar of zeven aan komt rennen dat de overgebleven witte zakjes hardop begint te tellen. “Je moet het geld tellen, niet de zakjes, hier…,” zeg ik tegen hem en overhandig de muntjes die ik in het geldbusje wilde werpen. 

Het jongetje gaat echter stug door met het tellen van de zakjes walnoten en zegt opgewonden “er is er vanmorgen 1…,” hij zoekt naar het woord en knalt er dan met een pittig hoog stemmetje “GEPIKT!” uit. Hoe pijnlijk ik de diefstal ook vind, ik schiet in de lach en laat hem ter geruststelling m’n geld tellen zodat hij kan nagaan of ik niets heb gepikt en het bedrag klopt. Dat doet hij uitstekend. Beter dan menig hedendaagse kassamedewerker. Met een kort knikje bevestigt hij dat het in orde is. 

Naast de met walnoten gevulde zakjes, liggen ook wat pompoenen op het tafeltje en ik vraag het leuke ventje of die eetbaar zijn. “Ja!” zegt hij beslist maar als ik m’n twijfel uit, vliegt het ventje richting het huis waar hij eerst zijn vader tegenkomt, die niks van pompoenen blijkt te weten, en dan doorrent naar zijn opa die ook iets aan het doen is op het erf.

Opa en kleinzoon komen op mij afgelopen. De man draagt twee pompoenen in zijn handen die er in mijn ogen wel eetbaar uitzien en bevestigt, wat ik al vermoedde, dat de pompoenen bij het kraampje sierpompoenen zijn. Oneetbaar dus. Ik bedank hem hartelijk voor het aardige gebaar maar heb er geen echte belangstelling voor. Wel knoop ik een praatje aan met deze vriendelijke man. Ik heb namelijk gezien dat hij, net als de meeste huizen in het buitengebied van Toldijk, een poster voor z’n raam heeft hangen met de tekst: “Verboden toegang voor MUNITIE. WIJ staan op…!” Ernaast staat een driehoekig knalgeel waarschuwingsbord afgebeeld met in het midden een exploderende bom. 

“O dat,” zegt hij op een toon alsof ‘t hem maar matig interesseert dat er gevorderde plannen zijn om een grote militaire munitieopslag in de landelijke omgeving rond Toldijk, en dus zijn fraai gelegen huis, te bouwen vanwege oorlogsdreiging die steeds dichterbij komt en echter wordt. Zo wordt althans van ‘hogerhand’ beweerd wat dan weer dag in dag uit kritiekloos door de MainStreamMedia wordt doorgegeven. 

Ik doe er toch een schepje bovenop en vraag hem of hij zich realiseert dat ‘t niet alleen bij een munitieopslag zal blijven maar dat de ganse infrastructuur in de wijde omtrek van Toldijjk zal moeten worden aangepast want die munitie blijft daar niet stilletjes liggen natuurlijk met al die voorspelde oorlogsdreiging. Weg schattige, onschuldige Achterhoek, weg rust en ruimte. Er moet en zal natuurlijk ook nog vaker dan nu al het geval is, geoefend en gevlogen worden boven onze hoofden. 

Dat vindt opa niet erg. “Oh, als dat alles is wat we moeten bijdragen om Poetin te verslaan dan doe ik dat graag,” zegt hij opofferingsgezind. Ook tegen de inflatie die onder meer een gevolg is van een oorlogseconomie heeft opa geen bezwaar. “Als dat alles is,” herhaalt hij, “dan betaal ik graag wat meer voor het goede doel”. 

Zo praat en denk je dus als je De Volkskrant leest want dat doet opa. Ik vermoed al heel lang. Ik sta hier als ‘t ware tegenover een “pratend fossiel” zoals Charles Groenhuijsen die niets moet weten van vrijdenkers, nuances en gezond verstand. Die zijn allemaal gestoord. 

Voor opa is de Koude Oorlog eigenlijk nooit opgehouden. Met verve vertelt hij in het verleden zelfs bij de media gewerkt te hebben. Niets wil de goede man horen over eenzijdige berichtgeving, hij is er volledig van overtuigd dat de MSM hun werk uiterst conscientieus verrichten, hun feiten al-tijd grondig checken. Hij heeft het zelf gezien! Als ik voorzichtig opper dat er anders maar bar weinig tegenspraak geduld wordt en dat de MSM hetzelfde verhaal verkondigen, begint hij mij met u aan te spreken. 

Nu moet ik oppassen, denk ik. 

“Nou,” beweer ik stellig want toch weer getriggerd door zo veel luie onwetendheid, “in de Tweede Kamer hoor je anders ook maar 1 geluid. Forum voor Democratie verkondigt een rationeel, gezond verstand geluid maar naar Thierry Baudet en de zijnen wordt niet geluisterd! Hoe zit dat dan?”

“Weet u wat het is met Thierry Baudet?” verzekert niet van zijn stuk te krijgen opa mij, “Thierry is in de war!” 

“In de war?” herhaal ik vragend, “iemand die vragen stelt, iemand die dingen uitzoekt, die dingen weet en tot een andere conclusie komt dan wat er zoal wordt verkondigd, noemt u in de war?!”

Hoe gemakkelijk is dat? Iemand met wie je het niet eens bent voor gek te verklaren en belachelijker dan dat, gezien alle processen die er lopen tegen FVD?

Ik weet uit ervaring - ach ik ken zo veel fossiele Volkskrantlezers die tot aan hun graf op de PvdA zullen blijven stemmen - dat ook deze woorden geen enkele uitwerking op opa zullen hebben. 

Opa spreekt gelukkig zelf de bevrijdende woorden. 

“Wij worden het niet eens mevrouw en dat geeft niet.”

Ik verkondig, alweer lachend, dat ik hoop dat de walnoten me nu nog wel zullen smaken. Want zonder ‘n beetje humor is zo’n gesprekje geheel niet te pruimen. Ik gooi het nog een keer over een andere boeg en vraag, CBDC indachtig, of opa zich realiseert dat er wel eens ‘n einde kan komen aan zijn kraampje met walnoten voor 1 euro langs de weg. Tot mijn stomme verbazing knikt de man instemmend en zie ik dat hij honderd procent overtuigd is van wat hij gaat zeggen, “Ja, dan zijn de euro’s vervangen door roebels, dan moeten we in roebels betalen.” 

Geen grapje van opa dus maar ik schater het uit. CBDC is geen bedreiging voor zijn walnoten maar Poetin wel. 

Ik wens de man beleefd een prettige dag, bestijg m’n superbike en vlieg de vrijwel verlaten landweg op. 

31.10.2024

Www.munitieopslagmuizengat.nl

Ogen wijd gesloten

Ogen wijd gesloten

Als je het weet dan zie je het maar hoe kan ‘t dat zo veel mensen ‘t niet weten terwijl ‘t zich toch voor hun ogen afspeelt? 

Zeer recent loop ik in ‘t Westen van Nederland een filiaal van de blauwe supermarkt in waar ik een half jaar geleden voor ‘t laatst ben geweest. Ik kom voor de 0.0-bieraanbieding: 1 plus 1 gratis, dat wil zeggen dat het totaalbedrag hiermee enigszins in de buurt komt van dat van voor de moedwillig opgeblazen prijsstijging, ook wel extra belasting genoemd, de zoveelste… Dat idee hebben blijkbaar meer mensen gehad maar ik rijd toch met zo’n 14 flesjes 0.0 in m’n karretje richting de enige door een vrouw bemande kassa. 

Of ik de lange kassabon wil, vraagt het jeugdige kassameisje. Ik aarzel want die vraag is nieuw voor mij. Toch vraag ik geen toelichting en antwoord nonchalant “ja, doe maar”. Ik wil haar niet nog meer belasten want het contant afrekenen heeft zojuist al voor enige verwarring gezorgd. Ik kan het namelijk niet nalaten de cassiere vriendelijk voor te doen hoe je dat afrekenen voor de klant op de prettigste en enige werkzame manier doet (hardop van klein naar groot afrekenen) en niet, zoals sinds de neppandemie vrijwel voortdurend gebeurt bij jeugdige caissières,  door het wisseldgeld in de hand van de klant te smijten terwijl ze het totaalbedrag opdreunt dat de klant terugkrijgt. Gek genoeg wordt die uitleg me nooit in dank afgenomen. Ze willen zo snel mogelijk naar de volgende klant die hopelijk niet zo moeilijk doet. 

Ik prop de bon in m’n boodschappentas en duw m’n karretje naar de uitgang. Daar wacht me een verrassing. Er staan controle-poortjes die er de laatste keer dat ik hier was niet stonden. Toen kon ik ongehinderd naar buiten lopen. 

Krijg nou wat.

Ik heb geen gebruik gemaakt van de zelfscanner, heb zojuist contant afgerekend bij een levend mens aan een heuse kassa en toch kan ik er niet uit! 

Gelukkig staat er nog een ander jeugdig meisje bij de nieuwe ijzeren poortjes, gewapend met een of ander (controle)apparaat in d’r hand en ik vraag haar of ze de poort voor me wil openen omdat ik geen ‘zelfscanner’ ben, ik net contant betaald heb en ik eruit wil.

“Daarvoor heeft u een code nodig die u bij de kassa hebt gekregen,” zegt dit meisje vlak. 

Dan begrijp ik hoe de vork in de steel steekt en waarom de cassiere over een lange bon sprak, waar, en dat had ik wel gezien maar genegeerd, nog een kortere aan vast zit waarop een barcode staat afgedrukt. 

“Nog meer regels!?” uit ik verbaasd maar voornamelijk geirriteerd, “waar is dat nu weer voor nodig?!”

Het meisje geeft geen antwoord. Wel bemoeit een andere klant - een vrouw van een jaar of vijftig - zich ermee. Ze zegt verwijtend tegen mij dat dat meisje er ook niks aan kan doen.

Alsof ik dat niet snap. 

Ik negeer de vrouw en zeg tegen het controlemeisje: “Je kunt jezelf toch wel afvragen waarom het ineens nodig is dat ik die zojuist bij haar - en ik wijs met m’n duim richting de levende caissière - heb afgerekend er nu niet uit kan zonder een of andere code? Waarom is dat?!”

Het controlemeisje antwoordt niet en kijkt slechts glazig voor zich uit. 

Ik zit vast in het systeem, zo voelt het en ik krijg ‘t er benauwd van. Ik graai in m’n boodschappentas, vind de korte bon met code en passeer het zinloze poortje. 

Links van me vang ik nog net ‘n gesprekje op van een andere klant die met hetzelfde probleem kampt als ik en die aan weer een andere medewerkster van de blauwe supermarkt vraagt wat ze moet doen om door het poortje te komen. Andere vragen stelt ze niet. 

“Het meisje kan er ook niks aan doen,” klinkt het nog in m’n hoofd als ik buiten sta. Ja,ja en die ambtenaren van de Toeslagenaffaire… kunnen die er ook niks aan doen dat die kinderen zijn verdwenen? Waar is jullie morele kompas gebleven? Zoiets had ik moeten zeggen tegen zowel het meisje als de bemoeialvrouw. 

Waarom zeggen die jonge robotachtige meisjes niets? Het lijkt wel alsof ze geprogrammeerd zijn. Ze denken er niet bij na waarom ze daar staan, of komen niet verder dan ‘voor onze veiligheid’ of ‘het zal wel kloppen’. Idem dito natuurlijk voor de meeste klanten van de blauwe supermarkt. 

Redeloos verloren zonder moreel kompas. 

‘s Avonds leer ik dat deze nieuwe, nergens op slaande controle-regel van de blauwe supermarkt ook in een aantal vestigingen in andere plaatsen is ingesteld. Het is zeker niet alleen aan het Westen des lands voorbehouden.

De volgende dag ga ik in dezelfde plaats naar het andere filiaal van de blauwe supermarkt. Vastbesloten om, mocht het er van komen, over het poortje heen te stappen. Dit filiaal blijkt echter niet mee te doen aan de malligheid van extra controle-poortjes. Nog niet… 

Dat is toch wel een opluchting want het kost te veel enegie en ergernis om je hier mee bezig te moeten houden, net zoals destijds die zinloze mondkapjesregel en dat weten zij*, daar rekenen ze op want “they do not give a damn about you”! 

Je ziet ‘t voor je eigen ogen gebeuren maar men ziet niet hoe het controlesysteem meedogenloos voortwoekert, hoe de regels steeds openlijk brutaler en absurder worden. Niemand zegt een woord, niemand lacht die idioten, die griezels* - zoals Jensen ze zo treffend noemt - die dit bedenken keihard uit.

Natural Law (Corona bedankt!)

Als er geen corona-pandemie was geweest dan…., o wacht, er IS geen pandemie geweest, het was de griep die ineens geheel verdwenen was, maar de kritische lezer begrijpt wat ik bedoel. Zonder de coronafilm was ik niet zo verrijkt en verlicht geweest als nu en dat gaat maar door. Bovendien had ik dan talloze mensen die de afgelopen vier jaar min of meer dezelfde bewustwordingsreis hebben doorgemaakt, niet ontmoet. 

Het staat vast dat ik dan nog steeds had geloofd dat ‘we’ in 1969 op de maan zijn geweest, dat John F. Kennedy alleen door Lee Harvey Oswald is vermoord en dat Bin Laden achter 9/11 zat, om slechts enkele voorbeelden van nepnieuws te geven. Ik had de meesterlijk leugenachtige strategie van het Militair Industrieel Complex (MIC) niet doorzien en hoewel ik wel al wist dat de MSM eenzijdig zijn, nooit had ik zonder corona kunnen bedenken dat we op zo’n grote schaal zo eenzijdig belogen zijn. 

Zonder corona had ik nooit van Marcel Messing gehoord die zo mooi kan uitleggen dat toeval niet bestaat maar dat het je toe….valt, ik had het dan zonder al zijn wijsheid moeten stellen. Ik had me niet gerealiseerd hoe onontbeerlijk de zon is voor een mens om gezond te blijven en ik had dan zo goed als zeker mijn tanden nog met fluoride gepoetst en de chocolademelk in de magnetron opgewarmd. Ook had ik nooit het boek ‘Bij gebrek aan beter’ van Diedert de Wagt gelezen, de jonge historicus die het ware verhaal van de (recente) westerse geschiedenis vertelt dat de oude, gekochte media al decennia lang moedwillig hebben laten liggen. Tien jaar heeft De Wagt aan het monumentale BGAN gewerkt en ik buig diep voor hem. Tevens voor de talloze andere helden, dichtbij of ver weg, die hun rug recht hielden en zich uitspraken! 

Dank je wel corona voor het wakker(der) schudden!

Mijn grootste dank gaat uit naar Mark Passio. Zijn negen uur durende seminar over Natural Law uit 2013 (!) raakte me waar een mens maar geraakt kan worden. In mijn ziel, in mijn ‘guts’, m’n hersencellen en last but not least in mijn hart. 

Ik had wel een duwtje nodig om me ertoe te zetten naar een Engelstalig seminar van maar liefst negen uur te gaan kijken. Edoch, Geliefde die de lezing al in de late uurtjes in kleine porties tot zich had genomen, had Passio’s lezing aanbevolen en uit ervaring weet ik dan dat ik er geen spijt van zal krijgen. 

Herfst 2023 begon ik er aan. In m’n eentje. Zonder ondertiteling (wat absoluut te doen is want Mark Passio gebruikt klare taal, slechts een paar woorden dienden opgezocht te worden) en na twintig minuten van het eerste deel stond ik op van de bank, ging midden in de kamer staan - wat betekende dat ik vrij dicht tegenover het grote zwarte beeldscherm kwam te staan - en stond gewoon in vuur en vlam! 

Wat Mark Passio vertelde, veroorzaakte een schok van herkenning, een prettig gevoel van thuiskomen ook. Elke zin had inhoud, wat zeg ik, over elk woord was nagedacht! Deze man ging zeggen wat ik allemaal wel wist - een soort van innerlijk weten - alleen had ik het niet eerder zo uitgebreid en nauwkeurig verwoord gekregen. Alles wat belangrijk is om over de menselijke toestand te begrijpen, kwam in deze negen uur aan bod en viel op z’n plek, en ik kan wel zeggen dat Mark Passio zijn achternaam eer aan doet want met welk een gedrevenheid spreekt de man, wat een intens en logisch verhaal over wat de basis is om een soeverein mens te zijn en een menswaardig leven te leiden! Duurzamer kan ook al niet. 

Natural Law is namelijk de enige wet die er echt toe doet. Natural Law was er altijd al en zal er altijd zijn maar kennis van juist deze wet zijn we met z’n allen, doelbewust of niet, vergeten.

In plaats daarvan wordt ons juist nieuwerwetse bull shit voorgeschoteld als New Age en stuit ik alom op post-modernistische inhoudsloze slogans. Geen wonder dat de meeste mensen niets meer van Natural Law weten en gemakzuchtige onzin uitkramen als “iedereen heeft zijn eigen waarheid”, niet in de gaten hebbend dat ze perceptie verwarren met de natuurlijke wetmatigheden, wat precies de bedoeling is. 

Natural Law is geen religie. Noem het zoals je wilt, karma, God… , je kunt het ook geen naam geven, het maakt niets uit want de wetmatigheden van het universum doen gewoon hun werk en trekken zich er niets van aan wat jij en ik ervan vinden. Dat merk je (uiteindelijk) vanzelf. Simpel voorbeeld. Je kunt wel denken (perceptie) dat je met je blote handen een brandende kachel kunt aanraken, als je ‘t doet zul je onmiddellijk merken hoe Natural Law werkt, die trekt zich niets van jouw opvatting of perceptie aan! De Waarheid is dat je je handen zult branden. Ander voorbeeld. Heb jij gelogen (of erger) tegen iemand dan kan het even duren (soms jaren waardoor mensen het verband niet meer zien), uiteindelijk zorgt Natural Law ervoor dat je met de gevolgen van je leugen (of erger) te maken krijgt. Acties hebben consequenties!

Je zult weten wat het meest vergeten woord is:

“NEE”.

En je zult dat woord vanzelf weer gaan gebruiken daar waar het toepasselijk is. “Nee, ik wil geen experimenteel goedje in mijn lichaam.” Bijvoorbeeld. 

Denk dus niet dat het moeilijk is om Natural Law te begrijpen en zeg niet dat je geen tijd hebt voor een negen uur durende lezing. Iedereen heeft tijd en als je liever geen slaaf bent, zoals je de menselijke conditie in de meeste Westerse samenlevingen nu helaas het beste kunt omschrijven, dan zul je Natural Law omarmen als een oude vergeten geliefde. Je zult een basis, een anker, hebben voor de rest van je leven want zo werkt Natural Law. Begrijp je ‘t dan hoef je alleen nog je perceptie in lijn met ‘De Waarheid’ zien te krijgen. Dan krijgt ‘het kwaad’ dat werkelijk tot alles bereid is om mensen van deze basiskennis af te houden, geen schijn van kans. Bill Gates niet, het MIC niet, het WEF niet, ‘de beruchte families’ niet, de ngo’s en de banken niet, de overheid al helemaal niet en alle andere bad guys. 

Alle door de mens gemaakte wetten zijn in feite overbodig want Natural Law is duidelijk en volledig. 

Dat Natural Law niet op scholen onderwezen wordt en daar wel aandacht is voor die overbodige wetgeving zegt natuurlijk alles. Daar moet verandering in komen. En dan ben ik weer terug bij Mark Passio. 

The Great Work noemt Mark Passio zijn werk dat hij tot zijn levenstaak heeft gemaakt: kennis verspreiden over Natural Law. Zodat iedereen via Kennis, Begrip en vervolgens Wijsheid tot Actie komt - die laatste stap, Actie, is onmisbaar want zonder Actie verandert er niets aan de werkelijkheid om je heen - en The Great Work verder verspreidt. Het begint, zoals altijd, bij jezelf! 

Eenvoudig en aantrekkelijk genoeg. 

Je zult Passio op een dag dankbaar zijn. 

Gegarandeerd. 

Annelies

7.7.2024

https://www.youtube.com/watch?v=ASUHN3gNxWo

Rex Lex

Daar fiets ik dan op m’n superbike, dwars door het Achterhoekse landschap. Van landwinkel naar boer, markt, kruidenwinkeltje, aardappelautomaat, melktap, natuurwinkel of afhaalpunt voor ‘t groente-abonnement van de Vereniging Gezonde Samenleving Doetinchem (VGS-doet), en al ‘t overige seizoensgebonden heerlijks dat hier aan de weg wordt aangeboden zoals verse eieren, pompoenen, walnoten, jammetjes, fruit en honing van de imker. 

Het zat altijd al in me maar sinds cojona ben ik met overtuiging een jager en verzamelaar geworden van (bio)logisch en toch niet al te krankzinnig duur voedsel. Ik identificeer me als het ware met een moderne holbewoner waarover ik een half jaar geleden het verrassend leuke (dieet)boek ‘De Holbewonercode’ van Nikko Norte heb gelezen. Dat is mij toegevallen, zou Marcel Messing zeggen. Geliefde en ik ontbijten nu toch zeker vier keer per week als holbewoner en lekker dat dat is! (Zie filmpje www.holbewonercode.com )

Die superbike is tien jaar geleden aangeschaft maar heeft de laatste drie-en-een-half jaar ongebruikt op ‘n ander adres staan wachten tot-ie eindelijk eens mee mocht naar De Achterhoek. 

Nu fiets ik als een speer over de Achterhoekse wegen, haal gemakkelijk 40km p/u en voel me met recht ‘n moderne holbewoner, met de nadruk op moderne. Wat een genot, wat een plezier en uitdaging, zo veel ruimte voor een mens!

Daarom fiets ik wel met een knalgele winddichte jas maar bij voorkeur zonder helm op m’n hoofd als ‘t niet regent en negeer daarmee van staatswege uitgevaardigde regelgeving. Fiets ik een dorpje binnen dan houd ik me natuurlijk netjes en bijtijds in, ik ben niet lichtzinnig. Maar wie doe ik er kwaad mee, wie breng ik in gevaar als ik er lekker de vaart in zet op de Hengelose weg richting Vorden?

Of op de Kruisbergse weg richting Doetinchem waar ik bij ‘n boer twee flesjes melk (0,80 cent per liter) wil tappen?

Voor ik de Kruisbergse weg oversteek, zie ik juist een politiebusje passeren. Het is koud, daarom heb ik geen koude helm op maar een muts die in de gauwigheid wel voor ‘n helm kan doorgaan, fantaseer ik. Dus ik fiets in ‘n rustig tempo door tot ik zie dat ‘t busje bij de eerstvolgende rotonde langs de weg geparkeerd staat. “Het zal toch niet?” mompel ik in mijzelf. Voor de zekerheid stap ik af, wacht enkele minuten en als er geen beweging in ‘t busje komt, haal ik geirriteerd m’n helm tevoorschijn en zet die over mijn muts wat ‘net ken’ zodat ik eruit zie als ‘n lijpe loetje. Ik overweeg echter niet om terug te fietsen, ik ben nu zo dichtbij de melktap en, de Grote Schrijver Gerard Reve indachtig: “Sta je ervoor, dan moet je erdoor!” 

Bovendien ben ik ‘s avonds juist voor de tweede keer naar het negen uur durende seminar van Mark Passio over Natural Law gaan kijken dat me gesterkt heeft bij wat ik al wist (innerlijk weten) dat ik de enige ben die over mijn lichaam gaat zolang ik daarbij ‘n ander niet in gevaar breng. (Ja, als je ziek bent, blijf je thuis.) Dat andere bejaarden massaal een helm opzetten omdat ze een fiets hebben die de 25 km p/u kan halen, moeten zij zelf weten. Ik kan wat harder maar ik ben oud en wijs genoeg verantwoordelijkheid voor mezelf te nemen, die uitdaging neem ik graag, anders is voor mij de lol er eigenlijk wel af. 

Natural Law staat boven de door de mensen gecreeerde wetten, is universeel en mogelijk in 1 regel samen te vatten: niet stelen!

Dat wil dus zeggen, geen moord, verkrachting/aanranding, diefstal, huisvredebreuk of dwang. Met liegen als bonus want dat gaat ook in tegen de wetmatigheden van het universum omdat je met liegen de ander de mogelijkheid ontneemt de waarheid te kennen. Mark Passio overtuigt met zijn zeer gedreven negen uur durende betoog over Natural Law. Na twintig minuten was ik helemaal verkocht. Alle facetten komen diepgaand aan bod. Passio vertelt niets nieuws, hij is een verzamelaar van universele wetmatige kennis die er altijd was en altijd zal zijn maar die helaas nogal wat mensen zijn vergeten of niet meer willen weten.

(Zoek (niet ‘google’ stop daar toch ‘ns mee, ja ook jij ‘wakker’ mens!) op Mark Passio - Natural Law - Part 1, 2 en 3.)

Maar nu de praktijk! Want Natural Law begrijpen en verinnerlijken is een ding, zonder wijsheid, zonder actie, zonder er daadwerkelijk naar te handelen, ben je evengoed nog steeds medeplichtig aan het in stand houden van het systeem dat dwingt tot slaafs en vreugdeloos leven. 

Maar liefst drie mensen stappen uit het witte busje als ik de rotonde nader en houden me staande, er is geen ontkomen aan: een man in politie-uniform van een jaar of 45 en twee jongedames die nog in opleiding zijn, zal dadelijk blijken. Ze hebben alledrie hun vriendelijke gezicht opgezet, alsof ze blij zijn me te zien en ik echt niets te vrezen heb.

De agent begint: “Klopt het dat u een stukje terug geen helm droeg?” 

Ik lach ook maar even vriendelijk en zeg “misschien, maar nu heb ik een helm op, dus…”

“Ja,” onderbreekt hij me, “maar net niet en - hij wijst vaderlijk naar de twee vrouwen - zij moeten in de praktijk leren hoe op te treden in dit soort situaties”. 

Ik snap dat de man een positie heeft te verdedigen en dat ik ‘n proefkonijn voor hen ben maar ik zeg toch of misschien juist daarom: “maar ik doe toch niemand kwaad? Ik breng niemand in gevaar!”

De gezichten van alle drie veranderen tegelijk van emotie nu ze tegenspraak krijgen. Ze kijken me verschrikt aan. 

“Nee,” zegt de man en alsof zijn uitleg volslagen logisch en overtuigend is, “maar mevrouw het is voor uw eigen veiligheid!”

Dat had-ie nou niet moeten zeggen!

Ik zeg grimmig dat er in dat kader de laatste jaren hele gekke dingen zijn gebeurd waar de agent niet op in wil gaan.

“Mag ik uw ID zien?” sommeert hij dan. 

“Ik ben Annelies, dat is genoeg,” zeg ik. 

Het is duidelijk dat geen van drieen hier raad mee weet. De agent loopt naar de achterkant van m’n fiets, pakt z’n mobiele telefoon en controleert m’n kenteken dat in orde blijkt te zijn.

“We zijn allemaal mensen,” zegt de agent, nu weer wat vriendelijker. 

“Ik ben blij dat u dat zegt,” antwoord ik oprecht enthousiast en voeg er aan toe dat ik graag met hem in discussie wil gaan over waarom ik zo reageer. Dat is echter het laatste wat hij wil, een discussie! Het drietal verdwijnt vlot in ‘t busje. 

Ik kom er met een waarschuwing van af. 

Ik heb er de pest over in. Het is zonet niet uit de hand gelopen maar dit moet de volgende keer beter gaan. Dan zal ik de agent vriendelijk doch resoluut bedanken voor zijn advies en zeggen dat ik heus over m’n eigen lichaam en veiligheid ga. ‘Ze’ kunnen immers zo veel bedenken voor ‘mijn veiligheid’ waarmee in feite zij, niet ik, universele wetten overschrijden! Bedankt nogmaals voor het advies en een prettige voortzetting van de dag. Niks aan de hand. 

Voor nu kan ik alleen maar hopen dat ik een zaadje bij de dames-in-opleiding heb geplant, dat ze nog ‘ns nadenken over waarom deze oudere jager en verzamelaar op snelle fiets eigenlijk verplicht wordt een helm te dragen en wie hun het recht geeft de medemens hierop aan te spreken. 

Ook voor vaccins een bijsluiter!

“Pas als de farmaceutische industrie op basis van open source-uitgangspunten* gaat werken, geloof ik ze,” concludeerde ‘n man die er zich de afgelopen drie jaar bewust van is geworden dat de wereld heel anders in elkaar steekt dan hij daarvoor dacht, en wel terdege. 

Of ik wist welke niet reguliere gezondheidspraktijk wel openheid van zaken geeft en z’n bevindingen met de mensheid deelt, van de mensen voor de mensen…?

Dat blijkt de natuurgeneeskunde te zijn. Die moet wel. En dat al honderden jaren!

Waar komt toch die zieke fascinatie vandaan om bij andere mensen goedjes in ‘t bloed te spuiten? Hoe lang prikken we elkaar al? Meer dan anderhalve eeuw! Zie bijvoorbeeld de verhandeling van Dr. Alfred Wallace uit 1889, getiteld: Vaccination - Proved Useless & Dangerous. From 45 [!!] years of Registration statistics.

Mensen die na de CoronaScamdemie nog steeds geen vragen stellen bij instanties als de grote farmaceuten en de overheid - om over de gevestigde media maar te zwijgen -, en enkel met “tja, wat kun je er aan doen?” op de proppen weten te komen als je onderwerpen als CBDC, gasprijzen (Putin!) of prijsstijging aanroert - om over Oekraine (Putin!), klimaathysterie, 5G, oversterfte en de woke- en opengrenzenagenda maar te zwijgen -, ze maken me moedeloos en een tikkeltje zenuwachtig. 

Zullen ze ooit de grote leugens gaan doorzien? Al was het er maar een!

Zullen ze zaken misschien nog vanuit een ander perspectief bekijken en begrijpen dat al die gecreeerde en onmenselijke crises niet los van elkaar staan? ‘t Zijn precies die mensen die pre-cojona inzichtsloos de tenenkrommende mantra’s “we hebben het toch nog zo goed!” hanteerden dan wel “Maar in Syrie is het pas erg!” Aardige, vriendelijke mensen hoor maar van mijn mantra “We hadden ‘t zo veel beter kunnen hebben! Met z’n allen!” willen ze nooit iets weten. Werkelijk, verruim je kader. Laat het vernauwende perspectief van geld varen en ontdek de waarde van werkelijk creeren. 

Het leed in eigen land telt nooit mee. Hoe opvallend veel ouderen zich hier inmiddels moeizaam over straat bewegen, met grauwe, lelijke gezichten. Halfdood lijken ze wel. De Oekrainers hier ogen ‘n stuk opgewekter en dat moet wat zeggen!

De meerderheid is nooit helemaal uit m’n gedachten maar ik ben opgehouden ze bewust op te zoeken want een feestje is ‘t nooit meer. De vervreemding is te groot. Niet dat die ‘bewusten’ altijd van die leukerds zijn maar met hen is vanzelfsprekende verbinding mogelijk. 

Wat ook irritante vormen aanneemt, is dat geen mens de woorden ‘waarheid’, ‘werkelijkheid’ of ‘feit’ nog in z’n mond durft te nemen. 

Het post-modernisme heeft ons inmiddels gebracht dat iedereen zijn eigen mening heeft, mag hebben, en dat jan-en-alleman dus zijn eigen waarheid mag koesteren, maar toch even ‘n korte kanttekening. 

“Zeg maar!”

Alles is perceptie, zeker, en toch is er een gedeelde waarheid. Niet alleen mijn persoonlijke waarheid maar die van ons allen. Dat wetende leidt automatisch tot verbinding. 

Die man van hierboven bijvoorbeeld stelt terecht een feit, geen mening maar ‘n feit dat je kunt verifieren. Namelijk dat de farmaceutische industrie geen inzicht geeft in wat ze in haar (experimentele) spuiten stopt. De maatschappij geeft Big Farma, zolang ze bestaat, een free card.  Ja, ze werken met patenten maar wij mensen schieten niets op met die economische belangen en de daaruit voortvloeiende licensering, eigendomsrecht en geheimhouding. Dat is het spel van de corporaties en ‘t dient het grote graaien maar is absoluut niet in ‘t belang van wij de mensen. 

Velen zien dit niet. Ze accepteren  liever een opgelegde perceptie en dan is die man van hierboven die netjes en vriendelijk bedankt voor een experimenteel goedje, een wappie, complotdenker, gevaar voor de democratie, een hater en niet zij! 

Tja. 

(Alles is omgekeerd waarover later meer.)

Het is geen kwestie van gelijk willen hebben. Toch moet ik vrijuit spreken over hoe krankzinnig die waarheid is dat een welzijnsindustrie de macht heeft ‘n onbekend goedje in andere mensen te injecteren (“right into the veins” van kleine kinderen, he Bill Gates). 

Meer mensen dan ooit hebben deze grote leugen door en getuigen ervan. Dat is het goede nieuws. 

Annelies

* Open source is typisch iets van de software ontwikkeling maar van dat concept kun je heel veel leren. Het betreft de praktijk die in productie en ontwikkeling vrije toegang geeft tot de bronmaterialen (de source) van het eindprodukt. Van de mensen voor de mensen…