Anand Soekhoe: Mijn kant van het verhaal

Anand Soekhoe
Juni 2012 werd docent Maatschappijleer Anand Soekhoe door het Fioretti College ontslagen vanwege enkele islamkritische tweets. Vandaag, 7 december, vindt hierover op verzoek van Anand Soekhoe bij Het College voor de Rechten van de Mens (voorheen Commissie Gelijke Behandeling) een zitting plaats waarbij ook het bestuur van Stichting Fioretti Teylingen aanwezig zal zijn. 
Lees hieronder Anand Soekhoes kant van het verhaal. Zie ook: Zondigen tegen de Staatsreligie. 

Geachte lezers, beste vrienden,

Onlangs kwam ik in de regionale en landelijke pers naar aanleiding van mijn anti islam kritische tweets. Hierdoor ben ik een paar weken geleden (per zondag 20 mei) geschorst van het ‘Fioretti college’ (een VO school) te Lisse. Ik werkte hier amper een jaar, naar volle tevredenheid. Niet alleen van de directie en collega’s, maar ook vooral van de leerlingen en hun ouders! Ten tijde van mijn aantreden heb ik er geen geheim van gemaakt dat ik aanhanger van de PVV ben en duo-raadslid voor Leefbaar Leiden.

In deze hoedanigheid heb ik op zondag 20 mei 2012 getweet dat: “De islam geen geloof maar een barbaarse achterlijkheid is. En dat men niet op de linkse rakkers moest stemmen; anders spreekt de volgende generatie Arabisch en is de islam een staatsgodsdienst!”

Collega’s van de gemeenteraad volgen elkaar middels sociale media als Twitter. Opvallend kritisch daarbij zijn de fractievoorzitter van GroenLinks, de heer Kos, en het (naar mijn mening) zwaar links georiënteerd Leidsch Dagblad. Ene linkse journalist van het Leidsch Dagblad (LD), de heer Frank Beijen, pikte de hierboven opgesomde tweets op. Die maandag daarop (21 mei 2012) werd ik op
school in de pauze gebeld door die journalist met de mededeling dat hij een artikel wilde schrijven over mijn tweets. Ik kende hem al enigszins want een paar weken ervoor had hij mij in z’n column uitgemaakt voor “roeptoeter” en “Wilders aanbidder”. Omdat ik daags daarvoor tijdens een toespraak van Wilders (ten tijde van de beschouwingen) een bericht twitterde dat ‘onze aanstaande premier aan het woord was’.

Tijdens dat gesprek heb ik de journalist verteld dat ik anti islam ben. Op z’n vraag of dat wel matcht met mijn docentschap deelde ik hem mee dat ik dat gescheiden hou. Na een gesprek van ruim 10 minuten heb ik hem succes gewenst met zijn artikel.

Daarna heeft deze journalist de locatie directeur gebeld. Zonder mij hiervan in kennis te stellen. Omdat het pauze was sprak de directeur af om hem terug te bellen. Terug in de docentenkamer zei de directeur tegen mij dat het 't Leidsch Dagblad was dat iets wilde weten over mij, grapte hij! Ik vroeg hem of het al komkommertijd was voor die krant. “Nee”, zei hij,” misschien willen ze wat weten over de nieuwbouw. Ik bel ze later!” Ik ben daarna naar mijn klaslokaal gegaan.

De volgende ochtend las ik in de krant het artikel over mij met een foto van mij, afkomstig van de website van Leefbaar Leiden. Hiervoor was geen toestemming gegeven.
Na de lessen (15:00 uur) wilde de directeur mij spreken. In dit gesprek gaf de directeur aan, dat het niet handig was van mij om in open sociale media, waar leerlingen ook bij kunnen, dit soort berichten los te laten. De bewuste tweet was kwetsend voor islamitische leerlingen. Ik moest er voorzichtig mee zijn.
Ik heb hem aangeboden meteen na het gesprek de gewraakte tweet te verwijderen en ook mijn account op slot te doen. Dat moest ik zelf weten want wat docenten in de vrije tijd doen moeten ze zelf weten. Daar gaat hij niet over! De bewuste tweet heb ik meteen na ons gesprek verwijderd, maar niet het op slot doen van mijn account. Dit kon ik niet meteen, omdat ik niet wist hoe dat moest.

Na dit gesprek heeft de journalist de directeur teruggebeld. Om te weten wat de consequenties c.q. maatregelen zouden zijn die de school zou nemen. De directeur heeft hem meegedeeld dat dat hem niks aanging. Daarna belde hij mij. Ik was kwaad op hem, omdat hij e.e.a. achter mijn rug om deed. Hij wilde weten wat er besproken was en wat voor maatregel de school zou nemen. Ik heb hem verteld dat ik op het matje word geroepen als grap.

Intussen was het ook in de landelijke pers bekend geworden. De Telegraaf had een foto van mij van Internet gehaald en letterlijk e.e.a. uit het LD geciteerd. Zij hebben mijn kant nooit gehoord. Andere kranten hebben mij wel keurig benaderd. Zo heeft de regionale zender TV West mijn moeder gebeld met de vraag waar ik was. Hierop heeft zij gezegd: ”Hij is weg”. De TV kopte in het nieuws , dat ik door m’n moeder uit huis was gezet. Nota bene uit mijn eigen huis! Ik heb die tv gebeld en gedreigd met juridische stappen als dat artikel nog langer bleef staan. De tv heeft het artikel meteen verwijderd en gevraagd om mijn kant van het verhaal te vertellen. Dit heb ik geweigerd.

Diezelfde avond stond mijn telefoon roodgloeiend, waarbij ik zelfs radio 5 te woord heb gestaan in een live uitzending. De woensdagochtend daarop kwam ik op school en groette zoals gewoonlijk een ieder. Toen de directeur binnen kwam vroeg ik of hij het LD gesproken had. Hij zei tegen mij dat ik een mail ontvangen moet hebben van de algemeen directrice voor een gesprek met z’n drieën. De altijd wel bespraakte man gedroeg zich erg vreemd. Aangezien ik 6 uur les achter elkaar had en daardoor nog geen tijd had om m’n mails te checken, werd ik omstreeks 14:00 uur door de secretaresse van de algemeen directeur gebeld of ik nog op het gesprek kwam. “Uiteraard,” was mijn antwoord. Nog voor ik op het gesprek kwam heb ik wat collega’s gesproken en het artikel laten lezen. Allen waren het met me eens, maar vonden wél dat het niet slim was om het te tweeten. Ik dacht: “Oké lekker hypocriet!”

Om 15:00 uur was ik voor het gesprek in het kantoor van de algemeen directeur. Zonder er doekjes om te winden gaf ze mij een enveloppe en zei dat zij voornemens was om mij te schorsen met betaling tot expiratie. Ik vroeg haar wat dit betekende? Haar antwoord was: “Alle spullen inleveren en niet meer op school verschijnen.” Zij vroeg of ik er nog iets aan toe te voegen had. Mijn reactie was: “Het het nooit mijn bedoeling geweest om de school in diskrediet te brengen en dat ik in mijn vrije tijd had getwitterd, in de hoedanigheid als politicus. “ Ja maar de naam van de school stond ook onder je account en dat kon echt niet,” was haar reactie. Ik heb beloofd dat ik meteen de naam van de school zou verwijderen, wat ik ook meteen heb gedaan. Zij had geen zin om een verdere politieke discussie aan te gaan. Waarop ik reageerde, “dat ik het jammer vind dat de meningsvrijheid wordt opgeofferd in belang van het leerlingenaantal (klanten). Hierop gaf de locatie directeur aan dat ik in m’n functie van Maatschappij docent ongeloofwaardig ben geworden. Ik deelde hem mee, dat ik in mijn functie als docent, mijn politieke uitspraken achterwege laat.

De algemeen directeur gaf aan dat er al leerlingen waren die het artikel dat weer in het LD was verschenen, gelezen hadden en daarmee naar mijn collega’s waren gegaan die daarop naar de directeur waren gestapt. Zij was bang dat ouders ook zouden volgen. Ik reageerde hierop dat ik ze allen te woord wilde staan. Ik ben bereid de discussie met hen aan te gaan. Hierop werd niet gereageerd.

Ik heb de directie meegedeeld dat ik meteen naar mijn advocaat zal gaan en dat alles nu via hem zou lopen. Nadat ik de school had verlaten heb ik als eerste de heer Harm Beertema, lid Tweede Kamer voor de PVV, gebeld. Hij heeft meteen de school gebeld om opheldering te vragen. Vervolgens heb ik mijn advocaat de heer Melvin Everts gebeld om hem het e.e.a. mee te delen. Ik mocht meteen langs komen. De dag erna heeft hij protest ingediend bij de algemeen directeur.

Het hoeft geen betoog dat ik de hele avond wederom plat gebeld ben door vrienden en de media! Zowel regionale, landelijke en huis- aan-huisbladen. Iedereen wilde mijn verhaal weten. Veel steun heb ik van mijn fractiegenoten van Leefbaar Leiden gehad. Terwijl bij andere Leidse fracties “de vlag uit ging” als: GL, D66, PvdA en PvdD. Ook van de PVV in de Tweede Kamer, met name van de heer Harm Beertema, krijg ik veel steun. De heer Ronald Sorensen lid van de Eerste Kamer voor de PVV heeft in zijn column “een appeltje schillen” de bewuste journalist op de korrel genomen.

De heer Beertema te samen met de heer Wilders is overgegaan tot het stellen van schriftelijke vragen aan de minister van onderwijs mevrouw Bijsterveld. Tot op heden nog geen reactie! Op advies van de heer Beertema heb ik vorige week woensdag (20 juni 2012) een afspraak gemaakt met advocaat mevrouw Mehlem. Zij is specialiste arbeidsrecht in het bijzonder onderwijs. Zij belde mij vorig week donderdag op om te vragen wat zij voor mij kon doen. Nadat ik haar mijn verhaal had verteld heeft zij meteen een afspraak voor de volgende dag gemaakt. Ze meldde mij ook meteen dat ik voorlopig even moest stoppen met anti islamitische tweets. Ik dacht: “Waar is de vrijheid van vrijemeningsuiting?”

Op vrijdag, tijdens mijn afspraak ten kantore van mevrouw Mehlem en een gesprek van bijna 2 uur en 150 euro armer kwam ik met twee opties naar buiten:

1. Boetekleed aantrekken, excuses aanbieden aan de school en achter gesloten deuren tot compromis komen met school voor geruisloos vertrek (soort mediation). Dan is de kans dat ik elders op een andere school aan de bak zou komen redelijk. Indien ik voor deze optie zou kiezen moest ik meteen stoppen met anti islamitische tweets! Ik voelde me als of ik neer geknald werd en monddood gemaakt werd. Het voelt zo hypocriet! “Lange leve de vrijheid van meningsuiting,” dacht ik!

2. Met gestrekte been er ingaan, zoals de heer Everts mijn advocaat dat heeft gedaan, met alle media aandacht en steun van de PVV. Maar dan moest ik er rekening mee houden dat ik de zaak nooit zou winnen en dat ik voorgoed vaarwel moest zeggen tegen een baan in het onderwijs!

Maar deze optie klinkt in elk geval niet hypocriet. Ik heb aan mevrouw Mehlem meteen kenbaar gemaakt dat ik neig naar optie 2, maar dat ik toch even advies wil vragen aan Leefbaar Leiden en uiteraard de PVV. Vanuit de auto heb ik de fractievoorzitter van Leefbaar Leiden de heer Daan Sloos gebeld en om advies gevraagd. Hij vond het een moeilijke kwestie daar het om mijn toekomst ging en hij heel goed weet hoe zeer ik van m’n vak houd. Hij vertelde mij dat hij veel bezwaar heeft tegen het feit dat in Nederland ongeacht de politieke kleur men niet z’n mening mag uiten. “Het lijkt wel alsof we zo’n 70 jaar terug zijn gezet,” was zijn reactie.

Vervolgens heb ik gebeld met de heer Beertema van de PVV. Ik heb hem gevraagd om advies t.a.v. de 2 opties. De heer Beertema deelde mij mee dat hij het erg lastig vindt daar hij niet weet hoe het later (toekomst) met mij zou gaan en wat mijn ambities zijn. Hij had ook moeite met het boetekleed aantrekken maar begreep de advocate wel. Hij raadde me aan om geen overhaaste beslissingen te nemen en 't over het weekend heen te tillen.

Vervolgens heb ik een gesprek gehad met mijn ouders. Zij waren echt geschrokken van de opties. Zij konden zich niet voorstellen dat in een land als Nederland de waarheid niet verteld mag worden.

Ik heb toen mijn besluit genomen. Het zal u niet verbazen dat ik voor optie 2 heb gekozen. Hiervan heb ik als eerste m’n ouders op de hoogte gebracht, vervolgens de fractievoorzitter de heer Sloos, de heer Beertema, de heer Everts en toen mevrouw Mehlem.

Hieronder hun reacties:

Mijn ouders. Zij staan vierkant achter me en willen zelfs dit land verlaten omdat zij van mening zijn dat Nederland binnenkort een islamitisch land gaat worden! En dat veel Nederlanders bang zijn voor de moslims en daarom hen likken! Islamlikkers!

De heer Sloos. Hij staat vierkant achter mij en is blij dat ik voor optie 2 heb gekozen. Hij verwijst ook naar Google.nl waarin ruim 13 pagina’s aan mij zijn gewijd en waar mensen uit de hele wereld mij ondersteunen en sterkte toewensen. Als ik optie 1 had gekozen dan zou ik ongeloofwaardig worden voor al deze mensen. Ook wijst hij op het feit dat er heel veel mis is in het regulier onderwijs, en dat er vanuit de politiek wat aan gedaan moet worden. De verzelfstandiging heeft de managers te veel macht gegeven. De heer Sloos is van mening, dat de school op zoek was naar de bekende stok om mij te slaan zodat ze me konden lozen.

De heer Beertema. Hij waardeert het heel erg dat ik mijn rug recht heb gehouden, en dat ik voor optie 2 heb gekozen. Dit zal consequenties hebben voor mijn verdere carrière in het onderwijs. Schijnbaar is er voor andersdenkenden geen plaats in het onderwijs. Een beroepsverbod! Hij spreek zelfs van gewetensdwang binnen het onderwijs. Blijkbaar worden rechtsdenkenden monddood gemaakt en van hun brood beroofd als men een mening geeft die niet binnen de zogenoemde ‘politiekcorrecten’ valt. De heer Beertema vindt het een heel kwalijke zaak dat Nederland deze kant opgaat, waarbij men mond dood wordt gemaakt! Waar is het recht op vrijheid van meningsuiting?

De heer Everts. Hij wordt wegens vakantie vervangen door mevrouw Jacolien. Zij meent ook de indruk te hebben dat de school van mij af wilde en dat ze licht een stok hebben gevonden om een hond te slaan. We gaan er hard in! Intussen heeft het Fioretticollege een advocaat in de arm genomen die een schrijven heeft gericht aan mijn advocaat. Hierin maakte hij kenbaar dat hij een week nodig heeft alvorens inhoudelijk te reageren. Afwachten dus!

Mevrouw Mehlem. Zij had al verwacht dat ik voor optie 2 zou kiezen. Haar lijkt het een goede keus voor mij en ze raadde mij aan om in de politiek verder te gaan. Zij volgt mij op twitter! Ze wenste mij een goede toekomst. En blijft mij volgen via twitter.

Ik zelf. Ik ben blij dat ik uit dat hypocriete onderwijs ben gestapt. Wat een achterbaks volk is dat zeg. Veel collega’s zijn het eens met mijn uitlatingen maar durven dat niet hardop te zeggen! Ik ben er nog niet uit, welke kant ik precies op moet! Eén ding is zeker: “Het onderwijs nooit meer!” Ik heb me inmiddels bij het UWV ingeschreven voor een WW-uitkering vanaf 1 augustus 2012, en zo zal ik dan voor het eerst in mijn leven een uitkering moeten ontvangen. Ik schaam mij wel een beetje. Nu is het maar afwachten….

Anand Soekhoe

Leiden, 28-06-2012