Goede Duitsers

Wederom actueel! Speciaal voor Fatima Elatik bovenaan gezet.

Mijn ouders hebben goede Duitsers gekend. Nog voor de oorlog begonnen was, hadden die goede Duitsers al voor het gevaar van Duitsland gewaarschuwd.

Die goede Duitsers zeiden niet dat je Hitlers Mein Kampf maar niet zo letterlijk moest nemen. Evenmin scholden ze op wie Duitsland kritiseerde, of uitten ze bedreigingen jegens zulke mensen.

Goede Duitsers beoordeelden Duitse gruweldaden niet als incidentele excessen. Zij veroordeelden daarentegen zulke gruweldaden als onvermijdelijk gevolg van de ideologie die Duitsland in zijn greep had gekregen. Zij waren niet van oordeel dat de nieuwe Duitse ideologie (afgezien van de excessen) voor het overige verder wel invoegbaar was in onze democratie.

Goede Duitsers zeiden niet dat zij tot in het diepst van hun hart geprovoceerd en gekwetst werden als Nederlanders bij hen navraag deden over Duitse gewelddadigheden. Zij stelden niet dat zij het ‘echte Duitsland’ waren, en dat Nederlanders de ogen maar moesten sluiten voor wat er verder in Duitsland omging.

Goede Duitsers namen het dan ook niemand kwalijk dat sceptische Nederlanders scherp op bleven letten wat voor plannen de niet-goede Duitsers aan het maken waren. Goede Duitsers hadden geen principiële bezwaren tegen huwelijken tussen Duitse vrouwen en Nederlandse mannen.

Goede Duitsers probeerden niet met overheidssubsidies projecten op te zetten om het Nederlandse volk op de hoogte te brengen van de goede kanten van Duitsland. Ze waren niet van oordeel dat Hollanders alleen zo bang waren voor Duitsland omdat ze er te weinig vanaf wisten: onbekend maakt onbemind.

Goede Duitsers ijverden er niet voor de Duitse wetgeving gedeeltelijk al vast maar in Nederland in te voeren om de spanningen in de wijken tussen Duitsers en Nederlanders onder controle te krijgen. Ze legden geen deftige verklaringen af dat het Duitse recht en het Nederlands recht toch al voor meer dan 95% identiek waren.

Goede Duitsers waren niet van oordeel dat hun landgenoten niet anders konden, vanwege de vele vernederingen die het Westen hen had aangedaan, en de onderdrukking die hen jarenlang van de zijde van de westerse wereld ten deel was gevallen. Dat, met alle respect maar toch, om het zo te zeggen, de niet-Duitsers het aan zichzelf te danken hadden. Aan hun eigen arrogantie.

Die goede Duitsers zouden het zorgelijk gevonden hebben als in sommige wijken de openbare orde niet meer gehandhaafd werd door de Nederlandse politie naar Nederlands recht, maar door een ongecontroleerde militie van Duitse rijpe huisvaders.

Die goede Duitsers zouden niet kunnen begrijpen hoe het mogelijk was dat in sommige straten en pleinen van Nederland de openbare orde bepaald werd door individuele jonge Duitsers die in vechtsporten waren getraind op kosten van de Nederlandse overheid.

Goede Duitsers betoogden niet dat je om het nieuwe Duitsland en Mein Kampf te begrijpen en te mogen beoordelen, wel heel erg goed Duits moest kennen. Die probeerden niet journalisten en (hoog)leraren die vraagtekens bij aspecten van het nieuwe Duitsland zetten, de mond te snoeren, te belasteren en ongeloofwaardig te maken. Of erger.

Goede Duitsers drongen er niet op aan dat ter wille van de dialoog er speciale Polderhoofdkwartieren ingericht werden. Die vroegen niet om overheidsgeld om rondreizende buitenlandse gematigde Duitsers Nederlandse jongeren te laten toespreken.

Goede Duitsers lieten geen fotografie in een krant plaatsen van zichzelf, met een deel van het verzameld werk van Goebbels op schoot. Die brachten hun vakantie niet in Duitsland door. Die gingen niet op audiëntie in Brechtesgaden. Die namen niet deel aan jaarlijkse, rituele partijbijeenkomsten in Neurenberg.

Goede Duitsers drongen er niet op aan dat iedereen die met de goede kanten van het nieuwe Duitsland sympathiseerde, in volle vrijheid in een Duits uniform over de Nederlandse straten zou moeten kunnen lopen, compleet met goed herkenbare Duitse hoofdbedekking.

Goede Duitsers maakten geen processen aanhangig tegen Nederlanders die de Duitse leider, het hoogste goede voorbeeld voor alle Germanen, beledigd hadden, of verondersteld werden dat gedaan te hebben. Die dienden geen klachten in bij Discriminatiebureaus tegen tekenaars, schrijvers en cabaretiers die iets negatiefs over de ideologie van het nieuwe Duitsland beweerd hadden.

Goede Duitsers vroegen er niet voortdurend aandacht voor dat niet alle Duitsers misdadigers waren. Goede Duitsers wezen er normaliter niet op dat de Duitse ideologie ook heus wel Duitse slachtoffers maakte: de Nederlanders moesten niet denken dat zij de enigen waren die van de wreedheden van de aanhangers van deze ideologie te lijden hadden.

Goede Duitsers plaatsten geen oproepen in de krant om met hen over de goede kanten van het nieuwe Duitsland te komen discussiëren. Die grepen niet elke gelegenheid aan om er op te wijzen dat de nieuwe Duitse heersersideologie toch ook een hele mooie spirituele kant had.

Tot slot twee raadseltjes. Wie heeft er gezegd: ‘Doodt elke Jodenman die in uw handen valt’? En wie: ‘De Joden zijn uw ergste vijand’? Goede Duitsers vonden het niet afgezaagd en flauw om zulke vragen te stellen en te beantwoorden.

HansJansen