41 linkse argumenten tegen Tariq Ramadan

Plus Update: Het echte schandaal was de benoeming van Tariq Ramadan hier.

In Nederland debatteren we nu al zo’n twintig jaar over islam, immigratie en integratie. Veel schieten we er niet mee op. De reflexen zijn onveranderd. De Tweede Wereldoorlog is altijd dichtbij, en anders zijn de critici wel racistisch, xenofoob, islamofoob of extreemrechts.

GroenLinks in Rotterdam lijkt tot elke prijs vast te houden aan het dure adviseurschap van de Tariq Ramadan, de fundamentalist in progressieve verpakking. Wethouder van Apartheid Rik Grashoff haalde Henk Krol, hoofdredacteur van de Gay Krant, door het slijk om Ramadan te redden. Hij beweerde in strijd met de waarheid dat Krol uitspraken van Ramadan uit zijn verband had gerukt. Een meerderheid van de Rotterdamse gemeenteraad slikte de leugens van Grashoff voor zoete koek.

Zelfs de medewerking van Ramadan aan een staatszender van het Iraanse beulsregime brengt GroenLinks niet tot inzicht. Veelzeggend is de reactie van GL-raadslid Arno Bonte op de nieuwste affaire, waarover twee CDA-Kamerleden vragen hebben gesteld aan het kabinet. “Uit electoraal oogpunt schiet het CDA nu ook in een Wilders-kramp. Daar doen wij niet aan mee.”

Zie daar het beperkte denkraam van mensen als Arno Bonte. Zijn partij GroenLinks trekt graag ten strijde tegen joods of christelijk fundamentalisme, maar is blind voor het moslimfundamentalisme. Kritiek op de ‘islamgeleerde’ en ‘bruggenbouwer’ Ramadan is voor hem per definitie rechts en deugt dus niet. Discussie gesloten.

Ramadan-verdedigers als Bonte gaan er aan voorbij, dat niet alleen de PVV van Wilders, of de lokale partij Leefbaar Rotterdam, maar ook de VVD en de linkse SP zich tegen Ramadan heeft gekeerd. Waarom zegt Bonte dan niet dat het landelijke CDA in een Marijnissen- of Kant-kramp is geschoten?

Linkse kritiek op de islam en de intolerante uitingen of vertegenwoordigers ervan past niet in het wereldbeeld van mensen als Bonte. Toch komt de meest wezenlijke kritiek op iemand als Tariq Ramadan juist uit de linkse hoek. Op deze site heb ik vaker gewezen naar een artikel van de Franse marxist Yves Coleman, waarvan de Engelse versie staat op de website van de Alliance for Workers’ Liberty (AWL).

De AWL is een trotskistische splintergroep in Groot-Brittannië, net als de Socialist Workers Party (SWP), de moederorganisatie van de Internationale Socialisten (IS). In tegenstelling tot SWP en IS (‘met de islamisten soms, met de staat nooit’) moet de AWL echter niets hebben van het moslimfundamentalisme.

Speciaal voor Bonte en verstokte gelijkgezinden geef ik hier enkele citaten uit de inleiding op het artikel van Coleman.

“Coleman gelooft dat het bijna onmogelijk is om Ramadan te ‘vangen’ of ‘klem te zetten’. Hij valt moeilijk vast te pinnen. De oorzaak is simpel: Tariq Ramadan zegt vaak één ding tegen één groep, en iets anders, of tegenstrijdigs, ergens anders.”

“Het is niet afdoende om de reactionaire uitspraken van Ramadan over het onderwerp vrouwenrechten, bijvoorbeeld, te weerleggen met andere citaten over dat onderwerp (en door te suggereren dat Ramadan nooit de door Coleman geciteerde uitspraken kan hebben gedaan en dus niet direct op die uitspraken in te gaan). Ramadan kan zowel reactionaire als liberale standpunten verkondigen. Zoals Yves Coleman laat zien, heeft Ramadan dat over veel onderwerpen inderdaad gedaan.”

“Het heeft ook geen zin om te verkondigen dat Ramadan liberaler gezind en niet zo star reactionair is als extreme islamitische groepen als Hizb-ut Tahrir. Dat is hij inderdaad. Mainstream katholieke ideologen zijn niet zo star reactionair als de Tridententijnen (een ultra-conservatieve katholieke stroming, CB). Maar dat maakt ze nog geen bondgenoten van links.”

“Het probleem is dat grote delen van de linkse beweging zo ontworteld en in verval zijn geraakt, dat ze niet meer in staat zijn om het verschil te zien tussen critici van de bestaande maatschappij die een positief alternatief bieden voor het kapitalisme (de arbeidersklasse, de op klassenstrijd gerichte linkse beweging), en critici die niets anders zijn dan achterom kijkende reactionairen.

Nep-links is schijnbaar vergeten waar het positief voor staat, en herinnert zich alleen waar het tegen is (Blair, Israël en, het allermeest, Amerika). Omdat islamisten tegen Israël en de VS zijn, en katholieke reactionairen in het algemeen niet, denkt nep-links dat islamisten progressief zijn.”

“Ramadan mag dan geen fundamentalist van de ergste soort zijn maar hij leidt duidelijk een hele generatie op van religieuze kaderleden die proberen het secularisme in Frankrijk te veranderen in een meer pro-godsdienstige richting.”

“Achter de modern en redelijk klinkende Ramadan staan de islamisten van de Moslimbroederschap. Hij is het redelijke gezicht van de politieke islam, en de smalle kant van de wig.”

“Tenslotte moeten we begrijpen dat pogingen om marxistische critici van Ramadan weg te honen met beschuldigingen van ‘islamofobie‘, en zelfs van ‘racisme’, absurd zijn. Discriminatie van en geweld tegen moslims bestaan. We keren ons tegen zulke kwezelarij. Maar we staan ook voor emancipatie van vrouwen en homo’s. De AWL is een atheïstische organisatie, en vecht voor seculiere waarden. Daarom gaan we niet voorbij aan Ramadans kwezelarij of achterlijkheid.”

Hierna volgt een gedetailleerde opsomming van veertig punten, waarop Ramadan ingaat tegen fundamentele linkse waarden. Net als de inleiding is de kritiek soms verpakt in trotskistisch jargon, maar voor de rest is de kritiek van Coleman feitelijk, beargumenteerd en daarom zeer de moeite waard.

Ramadans samenwerking met een Iraans bewind, dat moordt, martelt en verkracht, dat homo’s aan hijskranen ophangt en overspelige vrouwen stenigt, kunnen we als 41ste punt toevoegen aan de lange lijst van redenen, waarom Tariq Ramadan een reactionair is.

Zal Arno Bonte, als hij al de moeite neemt om kennis te nemen van de feiten, nu ook roepen dat de Franse marxist Coleman en zijn trotskistische Britse vrienden, in een Wilders-kramp zijn geschoten?

Gelukkig begint nu ook het college van B. en W. in Rotterdam te twijfelen aan de moslimfundamentalist Taqiq Ramadan. SP-senator Anja Meulenbelt, Ramadan-groupie tot de laatste snik, adviseert hem nu om de eer aan zichzelf te houden. De bruggenhoofdbouwer in bruggenbouwerskleren zelf lijkt er ook niet meer in te geloven. Hij zal ongetwijfeld verkondigen dat hij in Nederland slachtoffer is geworden van een ‘hetze’. Dat deed hij ook toen hij na protesten afzag van het hoogleraarschap, dat hem was aangeboden door de Universiteit Leiden (devies: Praesidium Libertas, bolwerk van de vrijheid)

Ik vrees voor Ramadan dat hij ramadan niet haalt in Rotterdam. Misschien nog wel het begin, maar zeker niet het einde.

Carel Brendel