Wie een grote mijnheer wil worden, moet de eerste zijn om zichzelf héél serieus te nemen. Dat wist ik, en ook was me bekend dat de schrijver V.S. Naipaul daarvan een goed voorbeeld is. Maar vandaag [2.8.2009] zag ik op de tv een oud gesprek (1998) van Michaël Zeeman met Naipaul, dat me toch nog weer verbijsterde.Zonder een spoor van zelfrelativering oreert Naipaul over het verval van culturen en de pijn die zijn schrijverschap inspireert, over de Britse geschiedenis die hij 'goed' noemt, en de Nieuwe Wereld die hij minacht... Zeeman heeft àlles van Naipaul gelezen; hij stelt vragen die telkens in de roos blijken te zijn, en de man inspireren tot weer nieuwe, deftige uitweidingen. Bijvoorbeeld of hij, Naipaul, eigenlijk te vroeg, dan wel te laat is geboren: eerst leek het antwoord 'te laat' te worden, in verband met de verloren heelheid van de wereld. Maar het werd toch 'te vroeg', omdat zijn eerste boeken niet de weerklank vonden die de latere ten deel viel, en de wereld daar dus nog niet geheel rijp voor was.
Heel beleefd vraagt Zeeman dan naar het verdwijnen van de ironie, die in die eerste boeken nog te vinden was, uit zijn werk. Het meesterlijke antwoord: ironie, ach, dat is toch vaak een teken van gedesoriënterdheid, ja, zelfs de achterkant van hysterie. Zulke zwakheden had de schrijver nu duidelijk overwonnen.
En aldoor, terwijl ik zat te kijken, vroeg ik me af: wat dacht Zeeman zelf over al die dodelijke deftigheid? Zag hij die, ondanks zijn bewondering voor de man, en zat hij hem te voeren - of niet? Herkende hij er misschien zelfs iets van zichzelf in? Helaas, we kunnen het hem niet meer vragen.
Ileen Montijn
Ik heb weggezapt, geen idee wie die man was. Voor mij is het enkel een groot ouwehoer, Zeeman was veel te beleefd.
BeantwoordenVerwijderenNaipaul is een grootheid. Dat schijnt niet meer te mogen in deze tijden van totale nivellering en relativisme. Tsja.
BeantwoordenVerwijderenIk heb maar een paar boeken van Naipaul gelezen, waaronder 'Amongst the believers'. Fantastische schrijver, maar afschuwelijke man. Sinds een vriend en mede-Naipaul-liefhebber mij drie jaar terug Paul Theroux' 'Sir Vidia's Shadow: A Friendship Across Five Continents' toestuurde heb ik geen boek van hem meer ingekeken. Over de teloorgang van een vriendschap - waarin ik Theroux' verhaal absoluut geloof, want hij komt integer over.
BeantwoordenVerwijderenIk denk er vaak aan er weer eens een boek van Naipaul op te pakken, maar dan zie ik dat boek van Theroux weer in de kast staan en alle lust vergaat me.
Nou - iemand die zó vroeg in de peiling had wat er aan het gebeuren was in de islamitische wereld mag wat mij betreft best een vervelende vent zijn.
BeantwoordenVerwijderenNaipaul is een snob, een viespeuk, een rotzak en een sociaal gefrustreerde stumper, maar een groot en schrander schrijver
Daar moet je dan niet Zeeman op afsturen natuurlijk..Die zit daar oninteressant de grote literator met kennis van de klassieken uit te hangen die een ongenaakbare Nobelprizewinner mag interviewen
Boring en kromme tenen :-)
Daar hadden ze tien jaar geleden Fallaci op moeten afsturen..dàt was leuk geweest!
Arme Zeeman..
Begrijp die mensen die met Zeeman weglopen niet helemaal. Soms schreef hij wel aardige dingen. Maar verder:
BeantwoordenVerwijderenWas Michaël Zeeman een gelovige?
Toen Naipaul over zijn jeugd ging kletsen was het wel weer genoeg zo.
BeantwoordenVerwijderenHet was al vroeg in de uitzending dus ik heb gelukkig weinig kostbare tijd verspeeld.
http://www.degezonderoker.nl/zeeman_volkskrant_2.html
Boeken bij Zeeman is net zo intellectueel als Prem & Rolf bij Zomergasten. Wat is die VPRO toch ouderwets en leeg geworden.
GAAAAAP !
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenwww.degezonderoker.nl
BeantwoordenVerwijderen/zeeman_volkskrant_2.html