2024 is geen goed jaar voor de walnootboom. Dat heb je soms en daarom trap ik, jager/verzamelaar die ik ben, abrupt op de fietsrem voor ‘n tafeltje langs een landweg waarop walnoten in frisse papieren zakjes zijn uitgestald. Een pondje verse walnoten voor slechts 1 euro is niet te versmaden; ik kan ze goed gebruiken voor een aantal smakelijke gerechten want walnoten zijn lekker en ook nog ‘ns supergezond.
Ik stijg van m’n speed pedelec af en haal m’n portemonnee tevoorschijn uit een van m’n fietstassen en kijk of ik voldoende geld bij me heb voor drie zakjes. Dat heb ik. Natuurlijk heb ik dat want ik betaal al jaren vrijwel alles contant omdat ik het graag zo wil houden. Immers, wie heeft er iets mee te maken waar ik m’n geld aan uitgeef?
Ik heb de walnoten net in m’n tas gestopt als er een jochie van een jaar of zeven aan komt rennen die de overgebleven witte zakjes hardop begint te tellen. “Je moet het geld tellen, niet de zakjes, hier…,” zeg ik tegen hem en overhandig hem de muntjes die ik in het geldbusje wilde werpen.
Het jongetje gaat echter stug door met het tellen van de zakjes walnoten en zegt opgewonden “er is er vanmorgen 1…,” hij zoekt naar het woord en knalt er dan met een pittig hoog stemmetje “GEPIKT!” uit. Hoe pijnlijk ik de diefstal ook vind, ik schiet in de lach en laat hem ter geruststelling m’n geld tellen zodat hij kan nagaan of ik niets heb gepikt en het bedrag klopt. Dat doet hij uitstekend. Beter dan menig hedendaagse kassamedewerker. Met een kort knikje bevestigt hij dat het in orde is.
Naast de met walnoten gevulde zakjes, liggen ook wat pompoenen op het tafeltje en ik vraag het leuke ventje of die eetbaar zijn. “Ja!” zegt hij beslist maar als ik m’n twijfel uit, vliegt het ventje richting het huis waar hij eerst zijn vader tegenkomt, die niks van pompoenen blijkt te weten, en dan doorrent naar zijn opa die ook iets aan het doen is op het erf.
Opa en kleinzoon komen op mij afgelopen. De man draagt twee pompoenen in zijn handen die er in mijn ogen wel eetbaar uitzien en bevestigt, wat ik al vermoedde, dat de pompoenen bij het kraampje sierpompoenen zijn. Oneetbaar dus. Ik bedank hem hartelijk voor het aardige gebaar maar heb er geen echte belangstelling voor. Wel knoop ik een praatje aan met deze vriendelijke man. Ik heb namelijk gezien dat hij, net als de meeste huizen in het buitengebied van Toldijk, een poster voor z’n raam heeft hangen met de tekst: “Verboden toegang voor MUNITIE. WIJ staan op…!” Ernaast staat een driehoekig knalgeel waarschuwingsbord afgebeeld met in het midden een exploderende bom.
“O dat,” zegt hij op een toon alsof ‘t hem maar matig interesseert dat er gevorderde plannen zijn om een grote militaire munitieopslag in de landelijke omgeving rond Toldijk, en dus zijn fraai gelegen huis, te bouwen vanwege oorlogsdreiging die steeds dichterbij komt en echter wordt. Zo wordt althans van ‘hogerhand’ beweerd wat dan weer dag in dag uit kritiekloos door de MainStreamMedia wordt doorgegeven.
Ik doe er toch een schepje bovenop en vraag hem of hij zich realiseert dat ‘t niet alleen bij een munitieopslag zal blijven maar dat de ganse infrastructuur in de wijde omtrek van Toldijjk zal moeten worden aangepast want die munitie blijft daar niet stilletjes liggen natuurlijk met al die voorspelde oorlogsdreiging. Weg schattige, onschuldige Achterhoek, weg rust en ruimte. Er moet en zal natuurlijk ook nog vaker dan nu al het geval is, geoefend en gevlogen worden boven onze hoofden.
Dat vindt opa niet erg. “Oh, als dat alles is wat we moeten bijdragen om Poetin te verslaan dan doe ik dat graag,” zegt hij opofferingsgezind. Ook tegen de inflatie die onder meer een gevolg is van een oorlogseconomie heeft opa geen bezwaar. “Als dat alles is,” herhaalt hij, “dan betaal ik graag wat meer voor het goede doel”.
Zo praat en denk je dus als je De Volkskrant leest want dat doet opa. Ik vermoed al heel lang. Ik sta hier als ‘t ware tegenover een “pratend fossiel” zoals Charles Groenhuijsen die niets moet weten van vrijdenkers, nuances en gezond verstand. Die zijn allemaal gestoord.
Voor opa is de Koude Oorlog eigenlijk nooit opgehouden. Met verve vertelt hij in het verleden zelfs bij de media gewerkt te hebben. Niets wil de goede man horen over eenzijdige berichtgeving, hij is er volledig van overtuigd dat de MSM hun werk uiterst conscientieus verrichten, hun feiten al-tijd grondig checken. Hij heeft het zelf gezien! Als ik voorzichtig opper dat er anders maar bar weinig tegenspraak geduld wordt en dat de MSM hetzelfde verhaal verkondigen, begint hij mij met u aan te spreken.
Nu moet ik oppassen, denk ik.
“Nou,” beweer ik stellig want toch weer getriggerd door zo veel luie onwetendheid, “in de Tweede Kamer hoor je anders ook maar 1 geluid. Forum voor Democratie verkondigt een rationeel, gezond verstand geluid maar naar Thierry Baudet en de zijnen wordt niet geluisterd! Hoe zit dat dan?”
“Weet u wat het is met Thierry Baudet?” verzekert niet van zijn stuk te krijgen opa mij, “Thierry is in de war!”
“In de war?” herhaal ik vragend, “iemand die vragen stelt, iemand die dingen uitzoekt, die dingen weet en tot een andere conclusie komt dan wat er zoal wordt verkondigd, noemt u in de war?!”
Hoe gemakkelijk is dat? Iemand met wie je het niet eens bent voor gek te verklaren en belachelijker dan dat, gezien alle processen die er lopen tegen FVD?
Ik weet uit ervaring - ach ik ken zo veel fossiele Volkskrantlezers die tot aan hun graf op de PvdA zullen blijven stemmen - dat ook deze woorden geen enkele uitwerking op opa zullen hebben.
Opa spreekt gelukkig zelf de bevrijdende woorden.
“Wij worden het niet eens mevrouw en dat geeft niet.”
Ik verkondig, alweer lachend, dat ik hoop dat de walnoten me nu nog wel zullen smaken. Want zonder ‘n beetje humor is zo’n gesprekje geheel niet te pruimen. Ik gooi het nog een keer over een andere boeg en vraag, CBDC indachtig, of opa zich realiseert dat er wel eens ‘n einde kan komen aan zijn kraampje met walnoten voor 1 euro langs de weg. Tot mijn stomme verbazing knikt de man instemmend en zie ik dat hij honderd procent overtuigd is van wat hij gaat zeggen, “Ja, dan zijn de euro’s vervangen door roebels, dan moeten we in roebels betalen.”
Geen grapje van opa dus maar ik schater het uit. CBDC is geen bedreiging voor zijn walnoten maar Poetin wel.
Ik wens de man beleefd een prettige dag, bestijg m’n superbike en vlieg de vrijwel verlaten landweg op.
31.10.2024
Www.munitieopslagmuizengat.nl
