Dagboek van een wijndrinker - Muscadet

Dit is 'm dan, de eerste Muscadet die ik sinds, even tellen...., die ik sinds... nee dat bestaat niet, die ik sinds drieëndertig jaar drink! Maar ik heb nog geen slokje durven nemen. Ik heb slechts voorzichtig m'n neus en 't wijnglas bij elkaar gebracht, aarzelend maar wel degelijk nieuwsgierig. En verdomd, één snufje en ik bevind me in m'n eerste kamer in Amsterdam-Zuid waar ik tot in 't diepst van m'n wezen geleden heb aan 'n, toen alweer tweede, meest onmogelijke liefde ever! Ja, daar kwamen aardig wat flessen Muscadet de Sèvre et Maine aan te pas, sur lie, of niet. (Soave trouwens ook want als de Muscadet op was, kwam steevast de goedkope bolbuikige literfles Soave tevoorschijn, meer daarover later.)

Net als muziek kan geur dat dus bewerkstelligen: je terugbrengen naar een tijd die ooit was en waar je niet altijd uit vrije wil aan terugdenkt.

Vier gulden vijfennegentig bij de G&G kostte zo'n fles Muscadet als ik 't goed heb. Als-ie sur lie was, anders was-ie 
een gulden goedkoper. Wat sur lie betekende en waar die Sèvre et Maine lagen, interesseerde me geen zier. Ik dronk die witte wijn mee met die onbeantwoorde (ge)liefde in de hoop dat m'n liefde beantwoord zou worden wat natuurlijk nooit echt gebeurde. Dubbel zuur want de betaalbare Muscadet in de jaren tachtig wás sévère en te zuur. Die dronk je toen omdat je verliefd was op een halve alcoholist zonder dat je dat in de gaten had, terwijl die dat, weet ik nu, helemaal niet hoeft te zijn. Die muscadet bedoel ik.

Want wat heb ik hier voor me? Zoo veel jaren later, een fles Domaine de la Foliette, Clos de la Fontaine, een heerlijke 

Muscadet de Sèvre et Maine sur lie uit 2016, van wel tachtig jaar oude wijnstokken (vieilles vignes), die me met z'n geur weliswaar even terug in de vergane tijd plaatste, maar die nadrukkelijk níet naar oud zeer of jong verworven leed smaakt maar wel degelijk een belofte inhoudt van zonnige vakanties aan zee met ziltige visjes en een Geliefde. Vrolijk genieten dus. 

O ja, wat sur lie betekent kun je overal lezen. Op 't web, of, zoals ik deed, wijntijger-in-wording, in een van de fijne wijnweetboeken van hi ha Harold Hamersma, lid van de Bende zonder Zwavel Nicolaas Klei en wijnboer Ilja 'drie-kleuren-tulp' Gort. Daarin kun je ook lezen waarnaar een geslaagde Muscadet hoort te ruiken en proeven maar ik zeg u, als deze van Domaine de la Foliette, te koop bij wijnhandel Henri Bloem (HenriBloem, €7,50) iemand teleurstelt, dan is dat geen wijnliefhebber maar een Zure Piet, als ik dat tenminste nog mag schrijven. Nee, dit is 'm dan. Mijn Muscadet  voor deze zomer. Nu droom ik alleen nog van 'n reisje langs de Loire om uiteindelijk bij de rivieren Sèvre en Maine (weet u dat ook nog) m'n dorst te lessen. Samen met Geliefde, als 't even kan.

Ps. Ik at er 'n volvette, romige nieuwe haring bij. Wat bleek? Beide beten elkaar niet maar waren zeer tolerant voor de ander. Zoals echte tolerantie hoort te zijn. Zónder uitjes en zuur, dat dan weer wel.