Verdreven van eigen erf

Ik zat op een heuveltje midden op de hei. Ik zat daar in m’n eentje te genieten van het zonnetje. Ja, het beviel me daar bijzonder goed.

Ik zat er nog geen tien minuten of er kwamen twee kindjes op m’n heuveltje, dat maar een klein heuveltje is maar toch groot genoeg voor meer dan één als ’t moet. Ik lachte even naar ze en keerde mijn gezicht weer naar de zon.

Daar zaten wij dan met z’n drieën op 't door de zon beschenen heuveltje.

Toen kwam er een man op
mijn heuveltje. De vader van de twee meisjes zo bleek. Hij ging met z’n rug naar mij toe zitten en praatte gezellig met z’n dochtertjes.

Ach, er was ruimte genoeg op dat heuveltje, ik stoorde me er niet aan, waarom zou ik? Het was zo’n fijne plek daar in de najaarszon.

Met z’n vieren genoten we er volop.

Niet veel later beklom een vrouw het heuveltje, ze voegde zich bij het groepje van drie. De moeder vanzelf. Plotseling verstond ik geen woord meer van het gekeuvel. ’t Klonk ineens Arabisch of Marokkaans, weet ik ’t.

Ik wierp een blik op de moeder die foto’s van d’r kroost maakte met haar roze telefoon. Ze droeg de verdomde hoofddoek, de-zelf-opgelegde-handicap-doek, de Middeleeuws-barbaarse-doek, de-verkracht-maar-iemand-anders-doek, een vijandelijke symbool voor elk vrij westers mens.

Daar zat ik dan, op m’n heuveltje, ik voelde me unheimisch terwijl de zon doorging met schijnen.

Het viertal gunde mij geen blik, ’t leek wel alsof ik er helemaal niet zat, daar op dat toch wel kleine heuveltje. O ja, er was heus ruimte voor mij maar mijn zorgeloze plezier was verdwenen. Ik had geen behoefte te luisteren naar die onbegrijpelijke klanken. Ik voelde me verraden. Ik daalde af van het heuveltje en fietste ietwat mismoedig naar huis.

Ik voelde me bovenal verdreven.

Misschien kom ik er nog wel een keer, op dat idyllische heuveltje en dan plant ik er een bordje met datum en de volgende tekst “Op dit heuveltje heb ik voor het eerst mijn plaats niet gedeeld maar opgegeven. Hier werd ik verdreven van eigen erf”. Met als onderschrift: “Want ik verdom het Arabisch te leren of respect te hebben voor een achterlijke schaamdoek.”