Kinderen eerst

We kregen bezoek van X die haar man niet meer kan velen. Dat krijg je als je een fijn vakantiehuisje hebt, dan word je het 'hotel' waar je zelf graag zou willen logeren als er shit aan de knikker is. Maar toen X onverwacht belde, hoefden we niet lang te overleggen. Ze was welkom mits ze ons weekendprogramma zou meedraaien dat bestond uit relaxen, de kunstroute langsfietsen, bbq'en met de leuke luitjes uit het bos, filmpjes kijken, uitslapen en zo voort.

Twintig jaar geleden krijgt de tweeëntwintigjarige X. de vent die het moest worden: B. en geen ander. Knap, slim, groot en betrouwbaar. Oké, ze weet vanaf hun eerste afspraakje dat werk voor hem
misschien niet altíjd op de eerste plaats komt maar dat 't niet veel scheelt. Dáár leert ze omheen te leven, en om zijn neiging met een boekske op de bank te ontspannen wanneer de werkdag er dan toch eindelijk op zit. Vrezend haar B. kwijt te raken, slikt ze dit. Ze hoopt. Ze wacht. Misschien verandert B. en wordt hij volmaakt. Ze regelt, naast haar eigen baan want ambitieus is ze zeker, altijd en alles wat er te regelen valt, jaar in jaar uit en nu, twintig jaar later, kan ze hem niet meer verdragen maar is het gezinnetje wel aangevuld met vier kinderen, van wie de oudste tien moet worden. In deze situatie een drama.

Wij luisteren. Wij begrijpen, maar ook weer niet. Iedereen die B. een beetje kent, weet dat hij er niet de man naar is om meer dan twee kinderen te hebben maar doet het er eigenlijk nog toe te begrijpen waarom hun relatie mislukt is? Ik vind van wel, juist omdat er kinderen zijn maar laat B. er nou juist de ballen van begrijpen waarom zijn vrouw er de brui aan geeft. Híj is niet veranderd! Inderdaad, hij is niet veranderd. Geen spatje. Hij is altijd dezelfde gebleven.

't Zoontje van zes sms't hoe 't met mama gaat? "Lief," vindt X. Hmmm, vinden wij. We willen helpen, niet oordelen, maar je ontkomt er niet aan. De vier kinderen vertonen sterk wisselend gedrag. Zouden ze makkelijker zijn geweest als hun ouders niet in scheiding lagen? Fout kan 't altijd gaan tussen twee mensen maar een relatie moet een beetje makkelijk gaan, was en ís ons devies. Kinderen hebben er niet om gevraagd op de wereld gezet te worden. Zij hebben recht op een opvoeding en verder een zo zorgeloos mogelijke kindertijd zodat ze de zorgen, die later heus wel komen, met zelfvertrouwen het hoofd kunnen bieden. Voor de ouders dan nu maar even een iets minder leuk leven. Er volgen voor hen nieuwe rondes, nieuwe kansen. Voor de kinderen is B., hoe gebrekkig soms ook, hún papa en X. hun enige echte moeder. Gescheiden of niet, die taken kunnen ze maar beter naar behoren vervullen.