Elke dag Offerdag

In het hart van Zweden, daar waar iedere Zweed ooit is geweest, worden een vijfenvijftigjarige vrouw en haar zevenentwintigjarige zoon op klaarlichte dag door messteken om het leven gebracht: bij IKEA. Geruchten gaan rond. Het hoofd van de vrouw, moeder ook, zou volkomen gescheiden zijn van de romp. Vermoedelijk geen half werk dus, maar dat is officieel niet bevestigd, noch of de dader(s), twee asielzoekers uit Eritrea, de winkelende moeder en zoon op de een of andere manier kenden. Zweden laat niets los over het motief van de slachtpartij. Betreft het een crime passionel? Een criminele afrekening? Was er iemand beledigd? Een kwestie van eerwraak? De feiten die er toe doen zullen zoals gewoonlijk lang op zich laten wachten.

Wél weten de Zweedse autoriteiten nog dezelfde dag te melden dat er géén politiek motief achter de
IKEA-moorden zit. Ik herhaal, geen politiek motief, dat u dat weet en onthoudt, dat vinden de autoriteiten belangrijk mede te delen, want anders kon u wel eens een eigen mening vormen en dat is niet de bedoeling. Dan zou er wel eens een “terugslag van ‘duistere krachten’ kunnen plaatsvinden, die de zaak willen gebruiken voor hun eigen doeleinden,” aldus politiechef Per Agren.

Het is de bedoeling dat u van mening bent dat dit de zoveelste verwarde man (met z’n verwarde vriend) is die deze IKEA-bezoekers op beestachtige wijze heeft vermoord. Die verwarde mensen zijn eigenlijk zelf slachtoffer, dat moet u, tenslotte ook een IKEA-bezoeker, blijven geloven. Zie het als een van de kleine offers die de multiculturele samenleving niet aflatend van u vraagt.

Het multiculturele geloof belooft namelijk gedeelde waarden en normen waarbij het uitgesloten is dat deelnemers er geheel andere waarden en normen op na houden dan u en ik of ’t winkelende publiek in IKEA.

Ons is geleerd! Niet alleen zijn alle mensen gelijkwaardig, ook alle culturen zijn gelijkwaardig! Barbaren bestaan hier niet, die wonen altijd ver weg. Mensen die hier ‘ontsporen’ zijn per definitie slachtoffers van allerlei omstandigheden en dat moeten wij goed begrijpen.

Aan ons de schone taak geduld te hebben. Om verwarde mensen die om zich heen gaan slaan of moorden, te helpen en te omarmen, om ze te geven wat u ook heeft, om ze als mensen te behandelen die hier net zo veel recht hebben om in IKEA te zijn als wij zelf, en het allerbelangrijkste: om te blijven geloven in de multiculturele heilstaat waar het vooralsnog niet één dag per jaar maar vrijwel elke dag een offerdag is.

Rust zacht vijfenvijftigjarige vrouw en zevenentwintigjarige zoon. Jullie offer is gauw vergeten, er kan niet te lang stil bij worden gestaan, we moeten verder, er zal weer geofferd worden terwijl duistere krachten gesmoord moeten worden, een schier onmogelijke taak.