Het aangerande meisje, en het vermoorde meisje

We gaan erop wachten dat een vluchteling zich aan een meisje vergrijpt, zodat ze tegen haar zin aangerand wordt. Nee, ik ga hier niet spotten met de islamitische hoofddoek want ik weet wel zeker dat het verkrachte meisje tijdens deze ontering geen doek op d’r hoofd had en nee, over roomblank zal ik niet beginnen, hoe zal ik durven?

Maar de aanrander kan ook een asielzoeker zijn of naar het de omstandigheid van de persoon beter
uitkomt anders gelabeld, u moet het mij niet euvel duiden als ik er wat dat betreft naast zit. Vaststaat dat dit meisje aangerand wordt.

Daar gaan we op wachten.

U weet het, ik weet het.

En als het dan gebeurt, dan doen we niets. Ja, op internet zal even beroering ontstaan. Twitter, Facebook, er zal met verontwaardiging gedeeld worden, dat is het enige wat ons rest, sharen, sharen en dan liken en nog eens liken. Verder gebeurt er niets. Geen schijn van kans.

Want al snel barst de gedachtepolitie los. Werden er niet altijd al meisjes verkracht? Nou dan! Deze man is een vluchteling hoor. Hij heeft zijn vrouw in het oorlogsgebied achtergelaten! Hij moet hier íets, dat is toch logisch? Zo jong nog en toch reeds getraumatiseerd! Hij kan het niet helpen, het is hem overkomen, het is een misverstand. Het roomblanke vlees vroeg er als het ware om. Hij had geen keuze! Hij is, beste mensen, zelf een slachtoffer, van een veel groter leed.

Arm meisje, geofferd aan multiculturele illusies.

We gaan er dan ook op wachten dat een meisje, weer een ánder meisje, vermoord wordt door haar vriendje, een vluchteling, een immigrant of een asielzoeker, u moet niet zo moeilijk doen over de juiste benaming, u weet wat en wie ik bedoel. We weten het allemaal en toch gaat het gebeuren. Niemand gaat het tegenhouden, laat me niet lachen, het meisje moet dood.

Want deze man, deze moordenaar, was heus net iets te veel gekrenkt in zijn culturele eer toen het meisje, heel gewoon eigenlijk, een einde aan hun ontmoetingen maakte omdat ze verliefd werd op een ander…

Vrienden-van-de-multikul zullen ons duiden dat de man in wezen weinig aan deze tragische moord kon doen, zijn cultuur, zijn eergevoel, de groepsdruk was sterker dan zijn, ja dan zijn wat, zijn verstand?

Arm ander meisje, we wisten dat het zou gebeuren maar we hebben je niet beschermd, we móchten je niet beschermen, we hebben je voor hogere idealen geofferd en daarna op je dood gewacht om die vervolgens op Facebook en Twitter te delen en godbetert te liken. Meer zat er niet in, meer zit er niet in.

We hebben ons democratisch recht al jaren weggestemd.

Nou ja, één opstekertje dan, misschien dat Alex van Warmerdam hier nog een leuke film over kan maken. Over Het Aangerande en Het Vermoorde Meisje. Dat kan hij vast heel goed.