Onvermijdelijke conversatie

- Waarom schrijf je zoiets Annelies, wat is je doel van zo’n artikel? Ik ben er echt door geschokt!

- Nou gewoon, omdat ik er een beetje misselijk van word hoe halvegaren met die vluchtelingen aan de haal gaan.

- Wat is er mis mee om voor vluchtelingen te koken?

- Niks, maar als het voorgerecht naar de keuken wordt teruggestuurd omdat ’t niet halal blijkt, én de gastvrouwen verontschuldigen zich daar nota bene voor, dan werkt dat acuut op m’n lach- en schrijfspieren, dan mag ik zoiets absurds toch wel in een satirisch stukje aan de kaak stellen? Ter leeringhe ende vermaeck?

- Ik deel de zorg van het binnenkomen van grote groepen moslims in een seculiere samenleving als de onze. Hopelijk hebben we geleerd van de lessen uit het verleden. Alertheid is zeker op z'n plaats. Daarover zijn de meninigen níet verdeeld, Maar je toon Annelies, is zeer spottend en weinig menselijk. Niet alleen naar de vluchtelingen toe die vreselijke ervaringen achter de rug hebben maar ook naar de mensen die hen een beetje willen helpen. Uiteindelijk zijn we allemaal mensen. Wat is er mis met barmhartigheid in deze wereld?

- Niks, maar die ‘barmhartigheid’ moet wel van twee kanten komen en geen eenzijdige onderwerping
worden. Ik geloof niet dat Mohammed Bouyeri, de moslimmoordenaar van Theo van Gogh, barmhartigheid betrachtte, tenzij je van mening bent dat Theo van Gogh dan maar niet had moeten spotten met de religie en dat gelovigen ten koste van alles hiervan bespaard dienen te blijven. Omdat er volgens sommigen een taboe rust op ’t spotten met één bepaalde religie zou mijn toon daarom niet de juiste zijn? Dat is toch raar? Ik volg die redenatie niet, vluchtelingen zijn toch mensen zoals jij en ik? Leef ik, omdat zij hier gekomen zijn, dan niet meer in een vrij land? Trouwens, mijn stukje gaat voornamelijk over dié mensen die zich welwillend aan andermans religieuze leefregels aanpassen. Hier is geen sprake van wederkerigheid!

- Je bent gevaarlijk bezig Annelies, je weet dan wel veel van de moslimcultuur en -godsdienst maar je loopt daardoor het gevaar dat je te veel focust op één kant. Dat is een valkuil. Je hoeft niet naïef te zijn om zaken met enige nuance te blijven zien. Dat wens ik je toe en hoop dat je dat kunt.

- Ik beschrijf alleen maar wat ik zie en hoor, wat er gebeurt. Wat is daar ongenuanceerd aan? Moet ik me van de domme houden, moet ik m’n mond houden voor de lieve vrede? Dat wil ik niet. Daar geloof ik niet in.

- Als je zo doorgaat Annelies, loop je het risico om zelf als extremistisch te worden gezien. De meeste moslims willen hier in vrede leven, net als jij en ik.

- Maar ik roep toch nergens op tot geweld in mijn column? Ik discrimineer toch nergens? Begrijp ik nu goed dat je de vrijheid van meningsuiting eigenlijk een hele gevaarlijke grondwet vindt die we niet moeten verdedigen maar onder dreiging van terrorisme juist moeten inperken?

- Respect voor elkaars visie en handelen is de basis voor contact Annelies en dat mis ik in je tekst. Nogmaals, wat wil je ermee bereiken?

- Er is geen reden waarom ik me zou moeten verantwoorden voor wat ik schrijf zolang ik gebruik maak van mijn vrije meningsuiting. Want wat is er mis met het beschrijven van conflicten tussen culturen? Waarom is dat ineens gevaarlijk, waarom mag kritiek niet als het om islamitische vluchtelingen gaat die nog geen week in onze seculiere maatschappij zijn en nu al laten weten dat hun geloof het belangrijkste in hun leven is en zodoende weinig blijk geven van zins te zijn écht te integreren? (Met volle goedkeuring van de Gutmensch-gemeenschap) Ik ben daar tegen en daar schrijf ik over want deze onze-cultuur-verloochenende Gutmenschen zijn, als ’t er op aankomt, mijn vijanden.

Weet je trouwens met wie ik begaan ben, met wie ik medelijden heb? Met de bewoners van Kos, dat eiland is letterlijk onder de voet gelopen door vluchtelingen, terwijl Griekenland niet eens grenst aan een land-in-oorlog, begrijp je? De vluchtelingen moesten het passeren om naar hier te komen.
Arme eilandbewoners van Kos, hun huizen, hun werk, hun leven werd in geen tijd op z’n kop gezet. Geen toerist die er nog een Bed & Breakfast wil boeken! Gek toch dat we voor dat leed zo weinig oog hebben. Geen inzamelacties op tv, geen opengestelde gironummers, arme Kosbewoners die nu zelf ontheemd raken in eigen land. Wie kookt er tegenwoordig nog een maaltijd voor deze mensen?

En is het niet zo dat er bij de laatste aanslagen in Parijs en San Bernardino vluchtelingen betrokken waren met Syrische paspoorten?
De dagelijkse vechtpartijen in AZC’s, de homo’s die hun leven er niet zeker zijn, aanrandingen, daar hoor je de Gutmenschen niet over, en dan zou ik moeten zwijgen en schijnheilig meedoen aan het taboe om uitgezonderd één religie niet te bekritiseren?

Van wie waren de laatste woorden ook al weer “we kunnen er toch over praten?”

- Annelies, je moet niet zo overdrijven, je weet heus wel dat het om maar een paar extremisten gaat. Aan elk geloof zitten ook mooie kanten. Dat is met het christendom net zo. Ik vind echt dat je radicaliseert, je hoeft toch niet altijd alles te zeggen?!