Amy Winehouse

20/2/2007

Twee weken geleden hoorde ik op de radio het nummer Back to Black van Amy Winehouse, een voor mij onbekende zangeres. Wat een geluk dat ik net aan het koken was en dús mijn wireless headphones op had want anders had ik het nu misschien nog zonder haar krachtige, swingende en melancholische stemgeluid moeten stellen. Sinds ik zo'n moderne ingebouwde open keuken heb in een supergeïsoleerd huis moet ik namelijk de afzuigkap aanzetten om niet dagenlang de spruitjeslucht te blijven ruiken. (Waarom maken afzuigkappen eigenlijk zo veel lawaai en is dat nodig?)

Ik werd weer eens gegrepen door muziek, zoals ik ooit als kind in vervoering raakte door het nummer Nothing Rhymed van Gilbert O'Sullivan. Ik kan er ook niets aan doen.
Een lichte paniek overviel me, ik moest zo snel mogelijk deze klanken hebben, en opnieuw horen, en opnieuw... Ik draaide het vuur uit en zette de computer aan. Omdat het huis vol staat met - al dan niet werkende - computers, staat er ook één in de keuken waarover een bezoekster ooit optimistisch opmerkte: “Oh wat handig! Dat is zeker voor de recepten!?” 

In gedachten had ik me bij Amy Winehouse haar volwassen stemgeluid een veertigjarige, zwarte, ietwat gezette zangeres gevisualiseerd maar Google (plaatjes) corrigeerde mij snel, ik leerde dat Amy Winehouse een 23-jarige Engelse is en dat haar muziek ingedeeld wordt bij jazz/soul/R&B. Genres waar ik niet zo dol op ben en ook weinig van af weet. Het is waar dat er een 'Motown sound' in haar muziek doorklinkt maar Winehouse vertegenwoordigt vooral zichzelf, een geheel eigen geluid.

Winehouse heeft 2 cd's uitgebracht: Frank (2003) en in 2006 Back to Black. Via Itunes beluisterde ik van beide cd's alle aangeboden fragmenten  en toen wist ik dat niet alleen het nummer Back to Black voor mij geschreven leek te zijn.  Met 1 click waren de cd's besteld en kon het downloaden naar mijn hard disc beginnen. Beide cd's bevatten juweeltjes en geen enkel nummer is ondermaats. Positieve uitschieters van de cd Frank: October Song, Stronger Than Me en Amy, Amy, Amy en van de cd Back to Black, die nog beter is, het gelijknamige nummer en You know I'm no good en Rehab. 
Amy Winehouse heeft een krachtige, volwassen stem, haar lyrics zijn dat eveneens.


“Upstairs in bed with my ex boy,
he's in the place but I can't get joy
Thinking on you in the final throws,
This is when my buzzer goes”

“I cheated myself like I knew I would”
(You know I'm no good)
“When will we get the time to be just friends
It’s never safe for us not even in the evening
‘cos I’ve been drinking
Not in the morning where your shit works
It’s always dangerous when everybody’s sleeping
And I've been thinking
Can we be alone?“
(Just Friends)

De Engelse psychiater Theodore Dalrymple heeft het niet zo op tattoos en drankzucht, en terecht, maar in het geval van Amy Winehouse, die van beide 'houdt' maak ik me geen zorgen. Amy heeft een aantal 'old skool' tattoos van naakte vrouwen op haar arm. Toen ze daar naar gevraagd werd, antwoordde ze “I like pin-up girls. I’m more of a boy than a girl. I’m not a lesbian, though — not before a sambuca anyway.”

Kijk, aan zo'n uitspraak (en aan haar liedteksten) kun je zien dat de zangeres karakter heeft. Ik denk dat Amy Winehouse een hele grote is. En mocht ze binnenkort toch van die tattoos af willen, dan heeft ze daar gezien het succes van Back to Black in ieder geval het geld voor.


Annelies van der Veer


Bekijk op YouTube het nummer You know I'm no good