Pleidooi voor overgave

[Meer teksten van R. Marres leest u hier ]

Pleidooi voor overgave

Thomas von der Dunk, cultuurhistoricus en politiek publicist, schreef in 'Opinie' van NRC Handelsblad van 23 juli (2007) een stuk waarbo­ven de kop 'Neem islamitische wensen serieus'. Die kop dekt de inhoud. Er staan menin­gen in die in linkse kringen opgang maken en ook daarom heeft het zin er eens naar te kijken.

Hij stelt dat islamisering niet mogelijk is door de demografische ontwikkeling noch door het islamistische terrorisme:

'Niet in demo­grafische zin, zoals de CDA'ers Lutter en De Kok recent betoogden (Opinie, 28 juni [nrc.next]): de absurditeit van hun these wordt reeds door hun eigen cijfers gedemon­streerd. Voor zo'n overname zou een migratie­stroom nodig zijn die niet tien miljoen, maar vele hon­derden miljoe­nen omvat.'

Opvallend is Von der Dunk's betoogstijl: het artikel van de twee wordt zomaar als absurd bestempeld zonder toelich­ting.

En tegen het argument dat hij daarna geeft is wel het een en ander in te brengen. De migratiestroom mag tot nu toe tien miljoen bedragen hebben - volgens mijn info twintig miljoen -, hij gaat door en kan gemakkelijk tot tientallen miljoenen oplopen.

Bovendien zijn de geboortecijfers van de autochtonen in veel West-Europe­se landen onvoldoende om de bevolking in stand te houden, terwijl moslims gemiddeld meer kinderen hebben.

Ten derde kan een vastbesloten minderheid de overhand behalen op een ruggegraatloze meerderheid.

En deze islamitische minderheid heeft fellow travellers onder de au­tochtone elite, zoals Von der Dunk. Hij noemt in het begin de angst voor islami­sering van het Westen 'hyste­risch'. Tegelijk laat de kop al zien dat die bezorgdheid een zeker fundament heeft. Hij zelf behoort immers tot degenen die toegeven aan islami­sering voor­staan.

Geen van deze factoren wordt door Von der Dunk besproken. Ook zegt hij niets over de islamisering die al heeft plaats gevon­den. Zo liet de burgemeester van Rotterdam na de moord op Theo van Gogh uit angst voor moslims een kunstwerk waarop stond 'Gij zult niet doden', van de muur weg­spuiten. Een woord­voerder van één moskee kon dat al bewerken. De moord op Van Gogh mocht dus van de overheid niet veroordeeld worden, wat impliceerde dat die moord er niet toe deed.

Von der Dunk geeft toe dat er gettovorming plaats vindt, maar

'getto's vormen geïsoleerde eilanden en nooit de hoofd­stroom binnen een maatschappij. In enkele specifieke wijken staan de westerse waarden weliswaar onder druk, maar een paar wijken zijn 'het Westen' niet.'

Van deze specifieke wijken zijn er echter vele en het worden er steeds meer. Daar worden joden en homo's weggetreiterd en vrouwen zonder hoofddoek voor hoer uitgescholden. Burgemees­ters en politie kunnen - of willen - daar kennelijk niets tegen doen. Het zijn trouwens geen echte getto's. Er wonen nog autochtonen die niet de mogelijk­heid hebben weg te trekken. Ze moeten zich koest houden; anders worden hun ramen ingegooid.

Ook blijft lang niet iedere moslim in zijn 'getto', onder anderen moordenaar Mohammed Bouyeri niet.

Columniste Nausicaa Marbe schrijft in haar column 'Nederland als kijkdoos (2)' in de Volkskrant van 27 juli (2007):

'Deze zomer woon ik er een kwart eeuw [in Nederland]. Ergens in die tijd heeft die open samenleving haar waak­zaamheid verloren. Ongehinderd kreeg een radicale, ge­welddadige islam de kans: niet alleen de haatpredikers, de zelfmoordterrorist of anonymous achter doodsdreigingen, maar ook de mannen die hun vrouwen opsluiten; de zonen die hun moeders en zusjes mishandelen; islamitische scho­len die anti-westers opvoeden.'

Dit alles lijkt Von der Dunk koud te laten. Daarom is het ook door hem en zijn gelijken zover kunnen komen.

Volgens hem dreigt er evenmin een overname van het Westen door terrorisme:

'Dat terrorisme moge hinderlijk zijn, het moge (en zal) nog heel wat slachtoffers eisen. In extreme gevallen zal mis­schien eens de Nederlandse jaaroogst aan verkeersdoden worden gehaald, maar daarmee wordt Europa nog niet door de islam "overgenomen". Terrorisme bezit namelijk geen territorium. Hooguit kan het Westen zich door zijn eigen angst over laten nemen'.

Let op dat woord 'hinderlijk': Von der Dunk wil de dreiging zo veel mogelijk minimaliseren. Het Nederlandse verkeersdodental is op het moment zo'n negenhonderd per jaar. In extreme gevallen zal het dodental, zoals al in New York, veel hoger zijn.

Terroristen kunnen wel een territo­ri­um hebben. De Taliban bood Al Qaida daarvoor Afghani­stan aan. Nu beschikt Al Qaida, sinds president Musharraf een verdrag met de stammen daar heeft gesloten, vrijelijk over het aan Afghanistan grenzende Noord-West Pakistan om aanslagen voor te bereiden.

En door hun aansla­gen kunnen zij de politiek beïnvloeden. Wan­neer ze atoom­bommen weten te bemachtigen of 'vuile' bommen, met radio-actief materiaal erin, is het hek helemaal van de dam. Von der Dunk noemt de maatre­gelen ter zelfbe­scher­ming in de VS en vindt die natuurlijk veel te ver gaan. Volgens hem zijn het 'de eerste aanzet tot omvor­ming van Amerika in een totali­taire staat.' Dat denk ik niet, maar toegegeven moet worden dat sommige maatre­gelen de privacy en vrijheid beperken.

Opmerkelijk is dat Von der Dunk niet de moorden op Pim Fortuyn en Theo van Gogh noemt, de eerste volgens moordenaar Volkert van der Graaf gepleegd ten bate van de moslims, zoals ik in mijn boek Vermoord en verbannen aantoonde, en de tweede door Moham­med Bouyeri ten gunste van de islam. Ook vermeldt hij niet dat Ayaan Hirsi Ali zwaar beveiligd moest worden en nu PVV-leider Geert Wilders. Dat interesseert hem kennelijk niet, zij zijn politieke tegenstan­ders. In Amerikaanse bladen wordt er bij het onderwerp terrorisme vaak op deze twee moorden in Neder­land gewezen, omdat het tot nu toe uniek is dat welbepaalde personen het slachtoffer waren, maar niet door de Nederlander Von der Dunk.

Wat hij weglaat tekent zijn stuk evenzeer als wat hij zegt.

Als je islamisering niet te vrezen hebt, dan hoef je er ook weinig of niets tegen te doen. Dat impliceert zijn betoog. Maar dat komt neer op overgave.

Ik zal zijn artikel verder niet op de voet volgen. Hij beweert dat de militaire macht van Iran en een paar andere landen niet te verge­lij­ken is met die van Hitler of Stalin op het hoogtepunt van hun macht.

Maar Iran streeft naar een atoombom en zal die binnen een paar jaar hebben als het, waar het op lijkt, doorgaat zoals tot nu toe. Langdurige onderhandelingen hebben dit proces niet gestopt. Dan zal Iran op zijn minst het Midden-Oosten kunnen tiranni­seren, en, wanneer zijn raketten verder reiken, Europa. President Ahmadine­jad heeft herhaaldelijk verklaard dat Israël van de kaart geveegd zal worden. Dat beschouwt hij als een religieuze plicht. Er is weinig reden aan te nemen dat hij zich niet aan zijn woord zal houden. Het zou Iran, daar Israël waarschijnlijk met kernwa­pens zou terug­slaan, vele miljoe­nen aan inwo­ners kos­ten, maar fanatieke islamis­ten hebben hun leven en dat van anderen er voor over. Ze komen dan immers in het paradijs.

Von der Dunk vindt dat de legitimiteit van veel islamitische wensen onder ogen moet worden gezien, 'ook al worden die door onfrisse types als Ahmadinejad verwoord.' 'Onfris', zeg dat wel. Hitler was ook onfris, nietwaar? Dat Iran er op uit is Israël te vernietigen, verzwijgt Von der Dunk, maar het behoort zeker tot de wensen die de president als legitiem beschouwt. Von der Dunk ook? Want zijn volgende aanbeveling is om het ge­sprek met de terroristische beweging Hamas aan te gaan, daar die nu eenmaal invloedrijk is. Hamas wil, zoals in zijn Handvest staat, alle joden ter wereld ombrengen, te begin­nen met die in Israël. Dit is onlangs nog eens uit de doeken gedaan door Wim Korte­noeven in zijn boek Hamas, Portret en achtergronden (Aspekt/Ci­di 2006). Von der Dunk is dus wel consequent in de keuze van gesprekspartners.

Zijn propagandastuk is nauwelijks beargumenteerd en verder­felijk van inhoud. Midden-Oosten kenner Daniel Pipes stelt in zijn artikel 'How the West Could Lose' dat het Westen van de islamisten kan verliezen door pacifisme, zelfhaat en zelfvoldaanheid. Pacifisme en zelfvoldane arrogantie kenmerken ook Von der Dunk; zelfhaat jammer genoeg niet.

René Marres