Onwetendheid

"Ik merk d'r anders niks van," zegt G. opgewekt. "Van die jodenhaat. Ik ga naar m'n werk, ik doe m'n ding. Ik ga naar huis, ik eet,….. alles is gewoon."

We hebben het erover vanwege die 'geen excuus voor jodenhaat-advertentie' in De Telegraaf, die door talloze, naar het schijnt zorgvuldig door het CIDI (Centrum Informatie en Documentatie Israël) geselecteerde min of meer bekende Nederlanders is ondertekend.


G.'s reactie overrompelt me maar dan moet ik denken aan de drie-delige autobiografie van meester stripauteur Marten Toonder. Hoe verbaasd ik was daarin te lezen dat Toonder destijds wel wist dat er iets aan de hand was met de joden, ook in Nederland, maar dat men het daar eigenlijk niet over had. Dat hij gewoon doorging met werken en tekenen. Dat hij niet de enige was die zo dacht en deed want ongeveer iedereen (over)leefde zo tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hij had er ook geen last van, van dat schimmige gedoe rond joden, hij merkte er in het dagelijks leven eigenlijk weinig van.

Die onwetendheid!

Om met Olivier B. Bommel te spreken, "dat geeft te denken". Je moet er namelijk niet aan denken dat die kop-in-het-zand-steek-houding nu weer plaatsvindt door de overgrote meerderheid van de Nederlandse bevolking. Nee, gelukkig gebeurt dat niet, vandaar ook die advertentie in de krant. Men zit er bovenop! Men tolereert geen jodenhaat meer!

Bovendien weten we nu, of kunnen we weten, ging er aan de uitroeiing van de joden tijdens de Tweede Wereldoorlog een lijst van ambtelijke maatregelen vooraf. Tegen de joden. Stukje bij beetje, stap voor stap werd daardoor het bestaan van joden ingeperkt, onmogelijk gemaakt. Door Hitler. Door de Duitsers, soms met goedkeuring van de joodse leiders zelf.

Daar is momenteel geen sprake van. Er worden in Nederland van bovenaf geen maatregelen genomen om het leven van joden zuur te maken. In geen enkel Europees land volgens mij. En toch is er sprake van jodenhaat. Open en bloot verschijnt het in ons midden en het groeit. Hoewel we nu wel precies kunnen weten wat er aan de hand is en uit welke hoek die jodenhaatwind waait, lijkt het een taboe 't dáár over te hebben. Uit angst voor…? Daar schieten we dus niet veel mee op en de joden al helemaal niet, die lopen onnodig risico.

Ook al merkt G. daar in z'n dagelijkse leven nagenoeg niets van, en ik trouwens evenmin. Net als Marten Toonder destijds.