Niet meer van deze tijd

Moeten richten om je tv uit te zetten, 't is niet meer van deze tijd. Soms moet ik tig keer drukken en richten voordat het verlangde zwart verschijnt. Wat een ouderwets gedoe.

Ik picknick in het open veld terwijl er een briesje door m'n haren waait. Heerlijk! Maar de papieren krant die ik wil lezen waait voortdurend uit elkaar. Super irritant. Daarbij moet ik steeds in m'n handen spugen om een pagina te kunnen omslaan. Oud. Niet meer van deze tijd.

Ik doorkruis velden en wegen en waan me de landloper die Swiebertje moet zijn geweest (Swiebertje: personage uit de populaire, gelijknamige televisie-serie en kinderboekenreeks uit de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw). Totdat een man me staande houdt en vraagt:

lees verder in de papieren METRO of  hieronder



"Is dit de weg naar Vorden?" Zijn vraag overrompelt me, 'k ben er totaal niet op bedacht. Hij heeft geen kaart en slechts een dumbphone. In Nederland de weg aan iemand vragen, niet meer van deze tijd, denk ik, terwijl ik de man enigszins verbaasd en wantrouwend nakijk.

 't Is nog niet zo ver maar het komt vanzelf als de zogeheten zomertijd eindigt en de wintertijd begint. Daar kun je de klok gelijk op zetten en de klokken dus allemaal gelijk gaan zetten. Met 't handje welteverstaan. In huis, in de auto, waar niet al. Op elk apparaat dien je de tijd weer anders in te stellen. Zonder uitzondering met stomme kleine pielknopjes, terwijl zoiets al heel lang automatisch kan. O zo ouderwets!

Er zijn drie tv-zenders waar ik nog naar kijk. Oké, misschien zijn het er vier, vijf of acht. Geen tv-aanbieder die er minder dan achtentwintig (28) aanbiedt voor een vergelijkbaar gereduceerde prijs. Duh, ouderwets!

Alle dvd-spelers in huis zijn al lang kapot. Gewoon, zo is me verteld, omdat er bewegende onderdeeltjes in zitten begeven ze het na een paar jaar. Gebruikt of ongebruikt. Mijn videoverzameling is up to date maar dvd is zoo ouderwets!

Koop ik een nieuwe koelkast, blijft de deur nog gemakkelijker open staan dan die van mijn oude. Ook al geef ik 'm een zwiep, nóg stuitert de deur dan soms open, alsof de magneetsluiting even hapert. Met als gevolg dat m'n nieuwe koelkast wel eens uren openstaat. Wat een verspilling. Wat ouderwets!

Nog zoiets, en misschien wel het irritantst en hardnekkigst van allemaal. Er wordt een pakje bij me thuis afgeleverd (of m'n cv-ketel krijgt een beurt, of de watermeter moet worden vervangen…). Tussen 13.00 en 17.00 is de afspraak gepland. Wachten dus. Wachten. Duh, ouderwets!

Annelies van der Veer