Zomertijd

Komkommertijd bestaat niet. De val van Sebrenica en de massamoord van Breivik vonden plaats in de zogenaamde slow news season. Poetin stond ook in de zomer van 2008 pro-russische rebellen bij, toen in Zuid-Ossetië. Israël en Hesbollah raakten slaags in de Sommerloch van 2006. Nu dus het neerhalen van de MH 17, de oorlog in Oost-Oekraïne. Gewelddadige vetes in Lybië. Het ebola virus. De derde oorlog in de Gazastrook, en het barbarisme van ISIS (tegenwoordig IS – Islamitische Staat) in Irak. Protestdemonstraties tegen de laatste twee, respectievelijk in Amsterdam en Enschede, waren er op zondag 3 augustus j.l., de dag waarop herdacht werd dat 100 jaar geleden The Great War uitbrak. Die begon dus ook in komkommertijd.



Een eerdere demonstratie in Den Haag tegen de Gaza oorlog veroorzaakte veel commotie doordat een aantal demonstranten een ISIS vlag meedroeg en antisemitische leuzen scandeerde, rascistische erupties waartegen pas achteraf werd opgetreden. “Het antisemitisme in Europa is helemaal terug”, schreef Max Pam in een column (26 juli) in de VK. In Toulouse en Brussel zijn joden doodgeschoten, gewoon omdat het joden waren. Pam wijst in dit verband op het proefschrift (cum laude) van David Suurmond, waarin deze betoogt dat jodenhaat hoort bij de islam. De rentree van de islam in Europa betekent de rentree van het antisemitisme. In zijn column van 6 aug in de VK nuanceerde hij: “Natuurlijk zijn er ook andere oorzaken, maar de relatie lijkt mij evident.” Het aantal meldingen van antisemitisme is de laatste tijd gestegen, constateert het Cidi (Centrum Informatie en Documentatie Israël). In Amsterdam en andere West-Europese hoofdsteden zijn joden bedreigd, ruiten van joodse winkels ingegooid, gebouwen beklad met hakenkruizen en anti-joodse leuzen. Voor een deel zijn ze afkomstig van extreem-rechts. Voor een deel van fundamentalistische moslims die zich identificeren met gebombardeerde Palestijnen in de Gaza strook.

De bombardementen van Israël op burgerdoelen, waarbij veel slachtoffers vielen hebben de nodige verontwaardiging gewekt. Waarom zoveel geweld? Anders wordt Israël van de kaart geveegd, luidt het argument. Israël heeft het recht zich te verdedigen. Maar tegen welke prijs? Hamas is niet in staat het Israëlische leger te verslaan, en de Arabische landen zijn door onderlinge religieuze conflicten te verdeeld om Israël de zee in te drijven. De strafacties van Israël tasten de goodwill die het nog heeft verder aan, ook onder joden in de VS. Je kunt bewondering hebben voor de energie en vastberadenheid waarmee Israël zich heeft ontwikkeld. Je kunt evenzeer begaan zijn met het lot van Palestijnse families, die slachtoffer zijn van Israëls gewapende beleid maar ook van de eigen onverzoenlijke leiders. Hamas wapent zich met een menselijk schild, is de beschuldiging. Maar zo heel veel andere schilden hebben ze niet. Arabische onderzoekers beweren dat de Holocaust door joden zelf is bedacht, of zelfs uitgevoerd. En vredesactivisten worden in Israël voor nazi’s uitgemaakt en bij demonstraties in elkaar geslagen. Waarom is er nooit vrede gekomen? Daarom dus. Beide partijen zijn getraumatiseerd, en het is de vraag of ze wel vrede willen. De leiders in ieder geval niet. Een tweestatenoplosssing werd in 1948 door de Palestijnen zelf geweigerd. Israël had zich na de overwinningen van 1967 en 1973 grootmoediger kunnen opstellen. Het nederzettingenbeleid (onder Netanyahu zijn de uitgaven aan nederzettingen bijna verdubbeld) heeft veel kwaad bloed gezet. De terroristische acties van de Palestijnen hebben dood en verderf gezaaid. De eisen van Hamas zijn niet allemaal onzinnig, maar erkenning van Israël is natuurlijk onontbeerlijk voor een stabiele vrede. Wanneer zal het zoveelste ‘vredesproces’, geleid door de VS, daar ook werkelijk toe leiden? In hun voorstelling op De Parade (in Amsterdam van 8 t/m 11 aug) hebben de Joodse Eran Ben-Michaël en de Syrische George Elias Tobal (Theater Rast) het erover. Ze zijn vrienden, laten elkaar vrij in hun mening, nemen elkaar in de maling. Erken eigen en elkaars zwakheden, zeggen ze, en begin opnieuw, vanuit menselijke waarden. Politiek vertaald (niet door hen): De Palestijnse Autoriteit zal, onder toeziend oog van de VN, in een coalitie van nationale eenheid de leidende rol in de Gaza strook op zich moeten nemen, en Hamas zal zich daaraan moeten onderwerpen. Dan zal Gaza met de Westoever kunnen integreren Op voorwaarde uiteraard dat de veiligheid van Israël gegarandeerd is. Het lijkt ver weg.

In Syrië en Irak creëert ISIS (tegenwoordig IS), ’s werelds meest extremistische jihadistenleger, een eigen staat ter grootte van Oostenrijk, volgens henzelf de uitvalsbasis voor een regionale en zelfs wereldwijde overname, te beginnen in Libanon. De stichting van dat kalifaat gaat gepaard met barbaarse wreedheden en grootscheepse cultuurvernietiging. Christenen worden vervolgd en verdreven evenals de yezidi’s, een voorchristelijke religieuze gemeenschap, waarvan er een half miljoen in Noord-Irak wonen, maar ook soefimoslims en sjiieten moeten het ontgelden. Waar ISIS in Syrië gebruik maakte van de burgeroorlog om terrein te veroveren, wordt ze in Irak gesteund door de bestaande verdeeldheid tussen sjiieten en soennieten, Arabieren en Koerden. Verhalen over moord, verkrachting, executies, ontvoering, gevangenneming en verkoop, onthoofding, kruisiging, steniging, het levend begraven van kinderen en vrouwen en cultuurvernietiging (het opblazen van culturele monumenten en heiligdommen) zijn overal op internet te vinden, niet in de laatste plaats gemeld, en bejubeld, door ISIS zelf. De yezidi’s in de Noord-Iraakse stad Sinjar zijn massaal op de vlucht geslagen en aan alle kanten omsingeld. In het Iraakse parlement deed een Yezidische vertegenwoordigster in naam van de menselijkheid een hartverscheurende oproep de genocide tegen haar volk te stoppen. Het Amerikaanse leger schiet de vluchtelingen te hulp door voedsel en drinken te droppen, en posities van IS (hopelijk binnenkort WAS) te bombarderen. De vraag is wel of die bombardementen niet een averechts effect zullen hebben. IS is er blij mee, want ze drijven soennieten in hun moordzuchtige armen. In de Iraakse stad Mosul krijgen christenen de keuze om moslim te worden, of een speciale belasting te betalen, of te vertrekken, anders wacht de doodstraf. Ze zijn eveneens massaal gevlucht. Op hun huizen staat de letter N geschilderd, die staat voor Nasara, het koranwoord voor christenen. Met name tegen deze grootscheepse vervolging van christenen door het barbaarse IS was de demonstratie van 3 juli in Enschede gericht. Evenals die in Amsterdam is deze zonder incidenten verlopen.

Nee, het is beslist geen komkommertijd. Bestond die maar. In Denemarken spreken ze, zoals Olaf Tempelman in een column (VK) meldde van agurketid. In het Frans bestaan er zelfs twee woorden voor: le calme plat en la saison des serpents de mer. Scholen zijn dicht, mensen gaan op vakantie. Het parlement is op zomerreces. Maar moest wel terugkomen. Want komkommertijd bestaat niet.