Fariq, een jongen met een Nederlands uiterlijk.

 

De rechtbank in Maastricht (11 september 2012, ECLI:NL:RBMAA:2012:BY2910) heeft vorig jaar een bijzondere uitspraak gedaan die eigenlijk niemand is opgevallen. Het betrof een jongen uit havo-5 die een Arabische voornaam had en dat graag zag veranderd in een Westerse voornaam. Geboren uit een Turkse vader en een Nederlandse moeder werd hij nogal gepest om die naam. De rechtbank gaf niet aan welke naam dat was maar gelukkig gaf ze wel de vertaling: zeldzaam. Dan kan maar één naam zijn: Fariq. Dat lijkt nu niet direct een naam die een bijzondere weerzin oproept maar er was een omstandigheid waar de jongen zelf ook niets aan kon doen. Hij had namelijk, zoals de rechtbank dat verwoord, een Nederlands uiterlijk. En die combinatie vormde mede de opstap van die pesterijen. Er uit zien alsof je uit de polder komt maar toch op een duister wijze Fariq heten, was voor de jongen een buitengewoon ongelukkige combinatie gebleken. En wat vindt de rechtbank nu van dit verzoek tot naamswijziging?

Zij stelt in eerste instantie het volgende:


"In een multiculturele samenleving als de Nederlandse, waarin meerdere etnische bevolkingsgroepen naast elkaar wonen en werken, heeft iedereen, tot welke etnische groep hij ook behoort, gelijke kansen op de arbeidsmarkt en op sociaal, cultureel en politiek gebied, zonder de eigen identiteit geheel of gedeeltelijk te moeten prijsgeven. Binnen zo’n samenleving zou het dus ook niet hoeven uitmaken dat het gebruik van een naam associaties met een bepaalde bevolkingsgroep oproept."

om daarna het volgende te overwegen:

"Hoewel in het licht van het voorgaande het gebruik van die naam in objectieve zin in Nederland geen negatieve associaties zou behoeven op te roepen, gebeurt dat bij sommigen kennelijk wel en juist daarvan heeft [de minderjarige] heel veel last. (...) Dat betekent dat de rechtbank in het kader van de door haar in de onderhavige zaak aan te leggen toets simpelweg ervan heeft uit te gaan dat deze jongen van zeventien jaar in het dagelijkse leven veel last heeft van het gebruik van zijn voornaam. (...) De persoonlijke belangen van [de minderjarige], ook al zou iemand anders geen of veel minder last ervaren van die voornaam, acht de rechtbank voldoende zwaarwichtig voor de verzochte wijziging van zijn eerste voornaam."

Hieruit blijkt dat de multiculturele samenleving dus vooral een idee is, een theorie. Dat is natuurlijk geen nieuws maar het gemak waarmee de rechtbank die theorie terzijde schuift is opmerkelijk. Ze laat het hele mooie verhaal direct links liggen om 'simpelweg' te kijken naar de praktijk. Het wezenlijke punt is dat de rechtbank niet meer de moeite om het ideaal ook maar enigszins te verdedigen. En dat is toch een beetje jammer. Al decennia lang probeert de politiek de multiculturele samenleving er in te persen en miljoenen in het idee te pompen, en dan is daar zomaar ineens Fariq, een jongen met een Nederlands uiterlijk. Geen grote problemen zoals gescheiden zwemlessen etc, etc, nee, op basis van een voornaam werd op een namiddag ergens in Maastricht het faillissement van de multiculturele samenleving definitief uitgesproken.

Rens Wiegeraad