Al jarenlang bereiken ons via kranten en nieuwsbulletins berichten over zelfmoordaanslagen. Met de oorlog in Irak en de verkiezingen in Pakistan zijn de aanslagen alleen maar toegenomen. Afgelopen week bereikte ons een zoveelste voorbeeld van deze perversie. In Het Parool las ik dat 55 mensen waren gedood bij een dubbele aanslag in Bagdad. Soms betreft zo'n bericht de ene groep idioten, lees extremisten, die de andere groep idioten afslacht, maar dit keer waren burgerslachtoffers het doelwit van de aanslagen. 'Het bloedbad in Bagdad begon met de ontploffing van een bom in de wijk Karrada, waar veel mensen op donderdag komen om hun boodschappen voor het weekeinde te doen. Nadat de eerste hulpdiensten waren gearriveerd, bracht een zelfmoordterrorist een bom tot ontploffing die de meeste slachtoffers eiste. Onder hen waren veel vrouwen en kinderen,' aldus het bericht in Het Parool. Hulpdiensten, vrouwen en kinderen als doelwit. De perversie kent werkelijk geen grenzen.
Elke keer als ik een dergelijk bericht verneem vraag ik mij af waarom het zo doodgewoon is dat deze perversie algemeen wordt geaccepteerd. Natuurlijk, westerse leiders maken hun afkeer duidelijk als ernaar gevraagd wordt, maar daar stopt het zo'n beetje. Ik weet absoluut niet of het veel zou uitmaken, maar het zou toch echt niet schadelijk zijn als vanuit de VN eens één keer een duidelijk protest werd aangetekend tegen deze waanzin. Ook zou het zo prettig zijn als niet alleen vanuit westerse landen, maar vooral ook vanuit islamitische landen een duidelijk protest werd aangetekend tegen deze perversie, een protest dat duidelijk maakt dat men diepe afschuw heeft van deze perverse interpretatie van de religie. Maar nee, men maakt zich liever kwaad om een film die nog niemand heeft gezien.
Nu zijn we ook daar al lang aan gewend, helaas, zeg ik erbij. Maar wat me nog meer stoort is dat het overwegend doodstil blijft vanuit de hoek van de zogenaamde 'intelligentsia'. Woede omtrent alles wat de Amerikanen in Irak en daarbuiten aanrichten, maar nooit eens woede om de perversie van een actie als hierboven beschreven. Ik heb niet het idee dat ik door mijn woede of protest ook maar iets kan veranderen, maar als zo'n protest nu eens wereldwijd op gang zou komen en langzaamaan zou aanzwellen, misschien dat dat enig effect zou hebben?
Al enige tijd doet het getal van 650.000 Iraakse slachtoffers de ronde. Dat getal - niemand weet waar het precies op gebaseerd is en hoe accuraat het is, maar vanuit demagogisch oogpunt is het uitermate bruikbaar - is al zo'n jaar oud, dus het zal inmiddels ongetwijfeld gestegen zijn. Wat me zo stoort is dat al de demagogen die dit getal aanhalen dat doen om hun afschuw te uiten over Amerika (en het Verenigd Koninkrijk) en daarbij stilzwijgend impliceren dat al die doden door Amerikaanse en Britse bommen en kogels om het leven zijn gekomen. Waarom nooit eens protest aantekenen tegen de perversie van een actie als hierboven aangehaald? Waarom toch altijd die stilzwijgendheid? Waarom die selectieve verontwaardiging? Natuurlijk, met de omverwerping van het regime van Saddam was de geest uit de fles en kon de jarenlang sluimerende haat tussen de Sunni's en de Sjiieten haar ware explosieve aard tonen. Critici kunnen dat feit direct terugvoeren op de inval van de Amerikanen en de Britten. Maar de meeste doden worden toch echt veroorzaakt door moslims die andere moslims afslachten.
Het is een oud verhaal en ik weet natuurlijk al lang waarom we nooit een protest horen tegen deze perversie. Maar ik reageer primair op deze waanzin. En die primaire reactie is er een van afschuw, waarbij ik me blijf afvragen waarom we niet meer protesten horen tegen deze perversie. Maar de wereld wordt bekeken door een bril die dit soort zaken onzichtbaar maakt, wel zo makkelijk als je de Amerikanen van alles de schuld wilt blijven geven, waarbij ik graag aanteken dat die hele Irak-onderneming op een hopeloos fiasco is uitgelopen. Ik ben me daar terdege van bewust, maar daar gaat het hier niet om. Het gaat hier om de vraag waarom deze perversie stilzwijgend wordt geaccepteerd door zo'n groot deel van The International Community.
Voor de zelfmoordaanslagen in Londen enkele jaren terug werd vaak het motief aangehaald dat de daders dagelijks op tv zagen 'dat de Amerikanen en Britten moslims vermoordden'. Waarom stopt dat protest als het moslims zijn die moslims vermoorden? Erger nog, als het moslims zijn die met opzet kinderen als hun doelwit kiezen? Het is waanzin en perversie die maar voortwoekert, die doodgewoon is geworden en die zeker niet verminderd wordt door een westerse 'intelligentsia' die in een fraai staaltje Fisking alle doden in Irak op het conto van de Amerikanen schrijft.
Maar ook dat is oud nieuws. Helaas.
Kees Bakhuyzen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten