Tijdelijk

Tijdelijk

Job Cohen en Wouter Bos zijn eruit: de in Nederland geldende norm was en is dat ambtenaren hun klanten (m/v) een hand geven bij de kennismaking. Dat geldt eveneens voor Amsterdamse straatcoaches die immers in dienst zijn van onze overheid.

Maar soms moet er even van deze gangbare norm, de Nederlandse niet-discriminerende beleefdheidsetiquette, worden afgeweken. Dat is het geval als er een ander, een hoger doel bereikt dient te worden. Stellen Cohen en Bos unaniem. Hun partij, de Partij van de Arbeid, bekijkt dan per geval wat het beste is. Die afwijkende norm, die afwijking, benadrukt Bos, is slechts tijdelijk, daar gaat hij wel van uit. Hoe tijdelijk precies, dat kan Bos helaas niet vertellen. Een paar maanden, een paar jaar, een paar generaties? (Bos', mijn en ieders leven is natuurlijk ook maar tijdelijk.) Gaat er aan die straatcoaches hun afwijking gewerkt worden? We weten het niet.

Wat is dat hogere doel dat zo nodig nagestreefd moet worden maar dat wij, simpele zielen zonder afwijking, niet kunnen bereiken, waar wij geen toegang toe hebben maar deze straatcoaches klaarblijkelijk wel?

Wat zijn hun kwaliteiten? Diploma's? Waar en wanneer afgestudeerd?
Wat weten die straathandelaren toch, wat kunnen zij wat anderen niet weten of kunnen? Welke onbekende taal spreken zij? Het moet een zeldzaam beroep zijn.

Als ik het goed begrijp, gaat zo'n nu nog zwaar religieus gehandicapte straatcoach bij probleemgezinnen langs in wijken waar ik niet meer woon. De ZRG-straatcoach zoekt zelf geen hulp, welnee, dat wordt niet verlangd – zijn handicap is heilig en die laat je niet thuis - hij kan en gaat hulp bieden aan ouders van wie de kinderen problemen veroorzaken in bepaalde wijken en die wijken rukken steeds verder op. Vanwege die rotjochies. De dappere, unieke straatcoach gaat, de koran heeft hij bij wijze van spreken onder zijn arm, met de ouders van deze rotjochies praten en hij geeft meteen het goede voorbeeld: geen handen schudden met de vrouw des huizes.

Als deze falende (huis)moeder goed oplet, leert ze meteen hoe ze dit voorbeeldige gedrag aan haar zonen, de rotjochies, kan overbrengen. Dan worden die jongens een stuk rustiger, dan vallen die knullen vast geen meisjes meer lastig. Is er al één probleem aangepakt. Respect voor het andere geslacht, daar ontbreekt het nogal eens aan bij die jongens, dat respect kan die straatcoach het gezin op de juiste wijze bijbrengen. Hij wel.

Koren op de molen van de orthodoxe Ahmed Marcouch. Dit moet het zijn wat hij voor ogen heeft als hij over integratie droomt. Als straks vrouwelijke politie-agenten – even de seculiere normen opzij zetten, het is maar tijdelijk – nu een hoofddoek gaan dragen, dan gaat het nog sneller de goede kant op. Dan krijgen zij ook toegang tot (en respect van natuurlijk) deze in wezen lieve jongens. Zoals het nu is, alleen met een politiepet op, gaat dat niet. Dat is echt te veel gevraagd. Even opzij zetten die gangbare norm van Bos en Cohen. Die norm is immers continu in ontwikkeling, aldus Cohen bij Buitenhof.

Als vrouwen niet onbedekt naar buiten mogen van de mannen, zet opzij die geldende norm. Als meisjes niet mogen trouwen met wie ze willen, als vrouwen niet net als mannen normaal gekleed mogen sporten, of zwemmen, fitnessen, studeren, of boodschappen doen waar mannen in de buurt zijn, zet de norm op z'n kop en zorg dat de vrouwen bedekt raken en/of alles apart mogen doen. Apart, het woord zegt het al. Bedenk daarbij, het is maar tijdelijk.

Tenminste, dat is de gedachtegang van de Partij van de Arbeid, die hiermee bewijst niet zozeer de Partij van de Allochtonen te zijn alswel de Partij van de Apartheid.

Annelies van der Veer

Reacties Tijdelijk