Living Down Under (2): Eten en drinken

Living Down Under (2): Eten en drinken

Sydney - Uit de vele vragen en opmerkingen betreffende de Australische drank- en disgewoonten die mij vanuit het vaderland bereiken, maak ik op dat voor velen Terra Australis nog altijd Terra Incognita is. Sterker, je krijgt bijna het idee dat in The old country voor altijd het beeld heeft postgevat van moeder, de arme convict wees, die er 's middags op uit moet trekken om ergens knollen te steken, opdat zij 's avonds haar kroost in ieder geval een maaltijd kan voorzetten, tezamen met een glas bronwater dan wel vruchtensap van een inheemse fruitsoort, want het is nog maar de vraag of het vader zal lukken een walibi of een wombat te strikken, waarvan moeder op haar met hout gestookt vuur een stoofschotel kan bereiden die het gezin voor dagen moet dienen.

Fout, mensen, helemaal fout. De eerste boot met convicts uit Engeland bereikte de haven van Sydney in 1788 en in de 220 jaar die sindsdien zijn verstreken, is Australië meegegroeid in de vaart der volkeren. Inmiddels kun je dan ook echt ALLES krijgen Down Under. Met name in de laatste decennia is Australië zo goed als de gehele wereld voorbijgestreefd op culinair gebied. Laat ik het anders en heel duidelijk stellen: Je kunt in weinig landen ter wereld zo lekker eten als in Australië.

Ik wil daarmee niet natrappen naar Nederland, prima eten en ik kan soms, op een wat frissere winterdag, enorm verlangen naar een portie boerenkool met een Hema-worst, om over moeders zeer vaderlands geinspireerde kookkunst nog maar te zwijgen. Maar weinig landen kunnen opbieden tegen de enorme variatie en verfijndheid die alle verschillende immigranten in vooral de laatste decennia naar dit continent hebben gebracht. Mother England zorgde voor de nog altijd zeer polulaire roast (de Sunday Roast is een tot op heden voortgezette traditie in de pubs) en de immigranten vanuit de landen rond de Middellandse Zee zorgden voor een flinke dosis Mediterranean flavour, vooral terug te vinden in de lunchgerechten met Focaccia of Turkish met salami, gegrilde paprika en aubergine, feta, bocconcini, parmaham en wat niet al.

Maar niet alleen voor de lunch; ook voor het diner kun je zeer goed terecht bij de vele mediterrane eetgelegenheden. Sinds wij twee jaar terug verhuisden naar Waterloo - met de vele restaurants in Crown en Cleveland Street op loopafstand - is Nada's mijn favoriete restaurant. Een klein Libanees familierestaurant waar ik regalmatig kom en waar ik vaak afspreek als iemand voorstelt ergens te gaan eten. Ik hoef er maar over te schrijven of het water loopt me al in de mond. En voor 40 dollar ben je met z'n tweeën uit en thuis, wijn zelf meebrengen want zoals veel kleine restaurants is ook dit BYO ('bring your own').

Last but not least zorgden de immigranten uit Azië voor een enorme vlucht in het aantal restaurants, variërend van de vele curry in a hurry Indiase restaurants, tot Chinees, Vietnamees, Thais en een groot aantal Sushi Trains. Pothong Thai in Newtown is al jaren een favoriet, ook bij onze gasten. Geheel terecht voor het vierde achtereenvolgende jaar gekozen tot beste Thai restaurant in Sydney. Opvallend genoeg is het aantal Indonesische restaurants zeer gering. In het algemeen is het eten fantastisch en - niet onbelangrijk - duidelijk goedkoper dan in Nederland (Als in elke stad heb je ook hier natuurlijk genoeg posh eetgelegenheden waar je een flinke prijs betaalt). Voor een gemiddelde Thaise maaltijd betaal je in Dollars wat je in Nederland aan Euro's moet neerleggen. Gezien de koers van de Dollar (om en nabij de 60 Eurocent) een niet gering verschil.

Eén van de Australische eetgewoonten die in Nederland nog nagenoeg ontbreken, is het ontbijt buiten de deur. Niets is zo prettig en ontspannend als een bezoek op zaterdag- of zondagmorgen aan een van de vele cafés in de café-strip van Newtown, Glebe, Erskineville of een andere trendy wijk, krantje erbij. Ieder zichzelf respecterend café heeft Eggs Benedict op het menu, twee gepocheerde eieren op een gegrilde muffin en een ondergrond van naar keuze zalm, ham en/of spinazie, overgoten met Hollandaise saus. Samen met de variant Eggs Florentine is dit het meest populaire ontbijtgerecht Down Under. Natuurlijk gaat dat vergezeld van een caffe latte of een long black. Als je een caffe latte hebt geproefd, wil je nooit meer een koffie verkeerd.

Het is tussen dat alles moeilijk te onderscheiden wat nou precies Australisch is. Natuurlijk, we hebben de barbie, waar ik nog altijd geen al te grote fan van ben (wat dat betreft zit ik hier op de verkeerde plaats). Dat komt vooral door de gigantische lappen vlees die je hier worden voorgeschoteld, iets waar ik als ex-vegetariër en nog immer zeer matig vleeseter de nodige moeite mee heb. Ik heb liever een Steak Dianne, biefstuk in een romige, zeer smaakvolle champignonsaus. En er is natuurlijk niets zo Australisch als de Kangoeroe Steak. Het heeft een paar maanden geduurd voor ik me over mijn Skippy-complex heen kon zetten, maar daarna was ik verkocht. Kangoeroebiefstuk is te vergelijken met een zeer goede, malse en magere biefstuk. Veel pubs hebben de Roo Steak op het menu. Niet afkomstig van de overbevolking die moet worden afgeschoten om de kangoeroepopulatie op peil te houden (verboden te eten omdat ze ziektes kunnen hebben), maar afkomstig van speciaal op farms gefokte kangoeroes.

Australische wijnen hebben internationaal een goede reputatie, maar volgens mij nog altijd niet de reputatie die ze verdienen. Australische wijn is ontzettend lekker, al doe je er beter aan de goedkope plonk te vermijden. De beste wijnen komen uit de Margaret River streek, enkele uren ten zuiden van Perth. Onder de Margaret River wijnen is Mad Fish de crème de la crème. Geen goedkope wijn, maar in feite is iedere Margaret River wijn erg goed. Minder tot de verbeelding sprekend maar altijd lekker is de populaire Wolf Blass.

Ik zou nog even kunnen doorgaan, ik heb tenslotte nog niets gezegd over de smoothies (soort veredelde milkshakes, meer vruchtensap en minder vet), de cheesecakes, de banana cake en de pies (voorzichtig, vooral de voorverpakte pies, meestal een beefpie, zijn niet te eten, beter is op zoek te gaan naar een plek die zijn eigen pies maakt). Is er dan wat eten betreft niets om over te klagen Down Under? Dat is er zeker. De gemiddelde Australische kaas smaakt naar niks, al kun je je als kaasliefhebber zeer tegoed doen aan de gourmet trails in bijvoorbeeld Tasmanië of Gippsland (Victoria). Zoeken naar lekker brood is nog altijd een opgave, al is het zeker te vinden (het kleffe Engelse brood dat hier meestal wordt gegeten is niet te pruimen) en als je Nederland en België gewend bent, dan valt een frietje Down Under altijd tegen, al doen ze er nog zoveel chicken salt op. Maar wie klaagt daar nog over met zoveel aanbod en variatie?

Nog een laatste tip: Voor wie ooit naar Sydney gaat, vergeet niet een bezoek te brengen aan de twee Italiaanse broers van Gelatomassimo in Newtown. Echt, lekkerder ijs vind je nergens!

Kees Bakhuyzen