Raar!!

'Raar', dat woord gebruik ik te vaak plus te pas en te onpas, vindt m'n vriend. "Dat is niet raar, dat is logisch," corrigeert hij als ik 't maar raar vind wanneer er een nieuwe elektriciteitsmeter wordt geïnstalleerd terwijl de 'oude' 't nog uitstekend doet. Maar we krijgen zonnecellen - tegenwoordig is dat economisch haalbaar - en als we dan elektriciteit terugleveren, moet dat netjes afgerekend kunnen worden.

De lieverd heeft gelijk maar zojuist las ik zoiets raars! Knappe kop die 't mij uit m'n hoofd kan praten
dat wat ik las niet raar is. Want stel je voor. Ik ben een vegetariër, ik schuw elk vleesprodukt en zeg tegen vleeseters: ga d'r mee door, eet vlees, rauw, rood van binnen, medium gebraden of doorbakken maar eet 't! Eet lange slappe duitse zure worst, trek zo nu en dan een hete kroket uit de automatiek of rooster uw vlees op de bbq. Geef plakjes worst aan uw kinderen, vlees is goed voor u, u krijgt gemakkelijk uw voedingsstoffen binnen en als iedereen dat doet, is dat beter voor ons allemaal.

Ondertussen eet ik nog geen grammetje vlees, ik moet er niet aan denken. Als vegetariër voel ik me juist senang, zo leef en voel ik me het prettigst.
Dat is toch raar? Een vegetariër die vleeseters aanmoedigt vlees te eten. Daarmee maak je jezelf niet bepaald geloofwaardig.

Hetzelfde rare gevoel heb ik met begrippen die steeds vaker opduiken: 'cultuurchristenen' en 'cultuurchristendom'. Natuurlijk heeft het christendom invloed gehad op onze cultuur maar cultuurchristenen zijn mensen die niet in een God geloven ('t zijn als het ware vegetariërs), in geen enkele, en daar voelen ze zich wel bij. Het is hun way of living. Tegelijkertijd zijn ze ervan overtuigd dat het goed voor anderen is als die wél geloven. 't Zou namelijk de cohesie in de samenleving geen goed doen of zelfs in gevaar brengen als bijna niemand meer zou geloven. Sodom en Gomorra in 't verschiet!

Frits Bolkestein is een cultuurchristen. Dat kun je uit zijn woorden opmaken. Hij gelooft niet in een God, zelfs niet in een joods-christelijke, en dat bevalt hem uitstekend en tóch pleit hij voor religie voor de massa. De intellectueel Bolkestein vindt het belangrijk dat anderen wél geloven.

Met andere woorden, Frits Bolkestein en andere cultuurchristenen, ik meen te kunnen vaststellen dat het nogal eens om islamcritici gaat, ontlenen hun moraal niet aan religies maar ze vinden het uitstekend of belangrijk dat anderen dat wel doen. Ze vrezen dat anders de cohesie in de samenleving wegvalt terwijl daar geen aannemelijk bewijs voor wordt geleverd.

Rare positie nemen cultuurchristenen zodoende in. Mag ik dat zeggen? Ja dat mag ik. Enerzijds geloven cultuurchristenen in een autonome moraal, anderzijds durven zij het belang van het christendom voor anderen niet te onderschatten.
Ik weet niet wat de lezer ervan vindt maar als toeschouwer van het publieke politiek-religieuze debat trap ik niet in dat 'cultuurchristendom'. 't Is mij te ongeloofwaardig.

Nu weet ik wel dat er ook gelovigen bestaan die het veel bonter maken, die beweren, ja ze weten het zeker, dat u en ik moslim zijn maar dat u en ik dat alleen nog niet weten, dat inzicht schijnt nog te komen. Tsss! Maar goed, die cultuurchristenen kunnen er dus ook wat van.

Als dat maar goed gaat.