Rijkdom bestrijden is de overheid een plicht

Ook in de intelligentste en bestgeïnformeerde stukken over de eurocrisis en de EU, zoals die van ‘Hannibal’ op DDS, wordt voortdurend met verbazing en ontzetting betoogd dat de maatregelen die onze democratisch gekozen regeerders nemen, leiden tot verarming van Nederland.

De schrijvers van die stukken zijn verbaasd en ontzet over het Nederlandse beleid want ze gaan er stilzwijgend en vermoedelijk onbewust van uit dat regeerders hun eigen land niet willen verarmen. Ze
concluderen vervolgens, op grond van wat ze van de overheidsmaatregelen zien, dat de regeerders dom of incompetent moeten zijn.

Het is hartverwarmend te mogen merken dat zo veel commentatoren kennelijk nog steeds geloven dat Nederlandse regeerders in de eerste plaats op aarde zijn om Nederland niet armer maar rijker, welvarender en prettiger te maken.

‘Nederland moet niet armer maar juist rijker worden’, dat kan je tijdens deze koude lente in dit verband eigenlijk al haast niet meer opschrijven want het is niet een formule die bij veel lezers sympathie of begrip oproept. De propaganda van de Linkse Kerk heeft haar werk hier goed gedaan: Nederland rijker maken? Foei! We hebben het al zo goed. Maar, hooggeschat publiek, een regering maakt het land armer of rijker, een stabiel evenwicht bestaat niet.

Dat de woorden ‘rijk’ en ‘rijker’ de laatste tijd een verdachte klank hebben gekregen is vooral te danken aan de retoriek van de democratisch gekozen volksvertegenwoordiger Diederik Samsom. Hij staat niet alleen: het cultureel marxisme moet er natuurlijk ook voor bedankt worden dat je de woorden als ‘rijk’ en ‘rijker’ vandaag de dag maar beter niet in positieve zin kunt gebruiken. Rijkdom is immers roof.

Een winkelier of een restauranthouder, die veel geld door zijn vingers ziet gaan en daar het equivalent van een ambtenarensalarisje aan overhoudt, die is rijk in de moderne zin van dat woord want bij tijden heeft zo iemand wel eens ruim een ton op de bank. Mensen die in risicoloze rustige beroepen in (semi)-overheidsdienst hetzelfde salaris verdienen als een ‘rijke’ kleine ondernemer, die zijn deze lente nog niet aan de beurt, en keuren het overheidsbeleid goed, zoals uit de democratische verkiezingen blijkt – al geven de tussentijdse peilingen nu en dan een ander beeld.

Er is gezien de vele miljarden die Nederland sinds de eeuwwisseling heeft weggegooid aan de euro en de EU, maar één conclusie mogelijk. De regering wil het land niet rijker maar veel armer maken. De kwaliteit en effectiviteit van maatregelen moeten zoals bekend beoordeeld worden op het doel dat de regeerders nastreven, en dat doel is niet Nederland rijker te maken. De regeerders zijn niet dom maar juist heel slim want ze weten hun doel te bereiken. En dat doel is verarming.

Met een heel enkele uitzondering hebben de dames en heren die ons regeren, nooit een baan gehad waarbij ze netto aan de staat belasting hebben betaald. Hun hele leven zijn ze belastingeters in plaats van belastingbetalers. Daarom hebben ze ook zulke riante langlopende wachtgelden nodig als het bestuursapparaat ze niet meer gebruiken wil. Een normale baan in een bedrijf dat iets produceert en netto bijdraagt aan de schatkist, zit er voor onze regenten (met mogelijk die heel enkele uitzondering) gewoon niet in.

Uiteraard kan een productieve maatschappij het wel hebben dat er een fors aantal belastingeters meeloopt. Al in de oudheid en de middeleeuwen waren er rechters, soldaten, tollenaars, keizers en senatoren. Maar ergens is er een grens. Het probleem bij een grens is dat die kan verschuiven en dat een kleine verschuiving niets uitmaakt. Maar een reeks kleine verschuivingen is een grote verschuiving, en die maakt wel uit.

In Nederland, en andere landen, is het aantal belastingeters langzaam maar gestaag gegroeid. Als de koning uitkeringsgerechtigd is, dan ook zijn ministers. Als de ministers, dan ook de parlementsleden. En zo voort. Als iemand die vanwege een arbeidsongeval niet meer kan werken recht heeft op een uitkering, dan ook iemand die wegens een gewone ziekte niet kan werken.

Als wie ziek is daardoor uitkeringsgerechtigd wordt, welke ziektes tellen we dan mee? Is het redelijk een ziekte uit te sluiten? Is afkeer van een bepaalde baan of continu ruzie met collega’s niet eigenlijk ook een vorm van ziekte? Is geen Nederlands spreken niet een vorm van sociale onaangepastheid die gelijk te stellen is met een ziekte? En zo tot in het oneindige voort.

Tot in het oneindige? Nee. Op een geven moment wordt het aantal belastingeters te groot om wat hun toekomt te kunnen laten opbrengen door de netto belastingbetalers. In die situatie is het vervelend voor het gilde van de regeerders als er mensen rondlopen die denken dat ze snappen hoe de vork in de steel zit en die daar in vrijheid van alles over beweren. Dat de belastingeters een meerderheid zijn gaan vormen, is een bericht dat even welkom is als een verslag over de kleding des keizers. Wanneer die situatie aan de horizon begint op te doemen, dient er versneld verarmd te worden, want arme mensen hebben geen tijd en geen geld om goed na te gaan wat hen overkomt of om te protesteren. Protesteren doen trouwens alleen mensen die het een klein beetje beter hebben gekregen, en die dat beetje niet genoeg vinden.

Door miljarden het land uit te kruien wordt de verarming versneld en de greep van de heersers op de onderdanen vergroot. Het vernielen van het onderwijssysteem en het via de juichaapjes van de massamedia het publiek steeds ongeïnformeerder maken, hoort er natuurlijk bij. Het opzetten en laten voortduren van de grootste volksverhuizing sinds Atilla de Hun geeft ook een flinke duw in de goede richting.

Een probaat middel tot verarming, deze tip voor onze lezers moet toch niet onvermeld blijven, is het ‘scheppen van banen’. Een bedrag dat door de overheid aan de burgers ontnomen wordt om het uit te geven aan het scheppen van banen, levert minder banen op dan hetzelfde bedrag dat in handen van de burgers blijft en waarvan de bestemming door de burger zelf bepaald wordt – omdat die burgers dondersgoed wisten wat ze met hun geld hadden willen doen. Dit is trouwens economie voor beginners. Het is uitgesloten dat onze mensvriendelijke breedlachende goedgeklede banenmakers dit niet weten.

Zou het helpen het internet verbieden om dit soort zure kritiek tegen te gaan? Nee, dat is niet nodig, want de goeierds die daar publiceren, helpen mee de illusie in stand te houden dat de overheid het beste met ons voorheeft, en Nederland rijker wil maken. Maar dat is niet zo. Een eerlijke regering bestrijdt de rijkdom want zolang er ergens nog maar één of twee sterkere schouders te vinden zijn, mag, kan en zal een eerlijke overheid niet rusten.