Het softe Nederlandse ouderenbeleid!

Wordt er in Nederland eindelijk weer eens wat nuchterder gedacht over de hulpbehoevendheid van ouderen en ja, je kon het voorspellen, half Nederland slaat aan het mekkeren van ongenoegen.

Het is een gecombineerde christelijk-linkse reflex, want de ouderenzorg zoals we die nu kennen is een uit de hand gelopen linkse hobby. Al die jongens en meisjes die dankzij de inspanningen van hun ouders op universitair en HBO-niveau linkse wetenschappen konden studeren, hebben daar alleen maar leren praten als Brugman. Dat kwalificeerde hen voor goedbetaalde stafbaantjes bij de overheid en
gesubsidieerde instellingen. Door hun gezamenlijke inspanningen, lobbywerk en de hulp van linkse partijen slaagden die jongens en meisjes erin om de natuurlijke zorg voor hun ouders aan de overheid over te dragen, de rekening bij de belastingbetaler neer te leggen en zo hun schuldgevoel af te kopen. Daarna was de door de staat gefinancierde zorg in hun ogen nooit meer goed genoeg. Het is eigenlijk precies hetzelfde als die linkse jongens en meisjes met de kinderopvang deden. Ook de zorg voor hun kroost droegen ze over aan de staat en ze gingen net zo lang door met hun eisen tot de subsidie voor kinderopvang onbetaalbaar werd. Linkse jongens en meisjes hebben nergens anders tijd voor dan voor café’s en restaurants, het bezoeken van gesubsidieerde voorstellingen en tentoonstellingen, sauna’s en sportinstituten.

De meeste ouderen zijn van kinds af aan het nodige gewend en er is geen enkele reden om ze te ontzien. Mijn voorstel is dan ook om vitale bejaarden te ontzien. Ze dragen door hun koopgedrag nog voldoende bij aan de economie. Hulpbehoevende bejaarden en dat zijn de meesten dienen onderworpen te worden aan een nieuw beleidsregime. Dat ze wat kunnen doen voor de kost is de eerste stap. Alle volgende stappen dienen volgens dat beleidskader verder te worden ontwikkeld. Hulpbehoevende bejaarden kosten nu gewoon veel te veel en worden onnodig in de watten gelegd. Eenmaal hulpbehoevend is er geen enkele reden meer om ze nog AOW te geven. We laten ze opnemen in staatsouderenhuizen met minimale voorzieningen die zelfvoorzienend zijn. Het eigen bezit, inclusief de airmiles en D.E.spaarpunten vervalt aan de staat en dient als financiering voor de kosten die voor hulpbehoevende ouderen worden gemaakt. Zo’n staatsouderenhuis wordt geheel zelfvoorzienend. Bejaarden kunnen nog allemaal aardappels schillen, bonen afhalen en koken. De blinde helpt de lamme. Schoonmaken is ook geen punt. Achter de ene rolstoel hang je een natte dweil en daarachter volgt een rolstoel die een droge dweil voorttrekt. Voor de lichamelijke hygiëne wordt een wasstraat ingericht. Gewoon sproeien en droog blazen. Wie echt niet meer tot iets in staat is kan nog altijd wel zingen en zo de arbeidsvitaminen voor anderen verzorgen. Ouderen zullen ons dankbaar zijn, want eindelijk hoeven ze zich niet meer te vervelen of te wachten op bezoek dat zelden komt. Medische zorg dient niet noodzakelijk levensverlengend te zijn. Op een gegeven moment willen de meeste bejaarden gewoon dood. Natuurlijk worden ze gecremeerd, de as is uitstekende kunstmest. Ouderen houden er nu eenmaal van om tot en met het einde nuttig te zijn.

Het zijn maar contouren van een meer nuchter en humaan ouderenbeleid er dient nog veel in detail te worden uitgewerkt. Dat laten we niet aan die linkse jongens en meisjes over die zich zo snel bedreigd voelen door plichten die ten koste van hun vrijheid en vrije tijd gaan. Hetzelfde type beleid leent zich voor een meer nuchtere omgang met mensen die in de WAO zitten en met kinderen. Over de laatsten zag ik al een eerste veelbelovend bericht in de krant. Vanaf vijf jaar kunnen ze afwassen. Dat is heel wat milieuvriendelijker dan die linkse energieverslindende afwasmachines en daarnaast dienen we te beseffen dat kinderen het leuk vinden om iets voor het milieu te doen.

Vermoedelijk zullen de meeste hulpbehoevende ouders van linkse jongens en meisjes van harte instemmen met dit beleid. Niet de lasten willen hebben, maar wel de erfenis, is goed voor een opgestoken middelvinger.

Peter Louter