Slavernij

We boffen dat politie- en beveiligingsambtenaren redelijk betaald worden, want slavernij ontstaat zodra de kosten van knechting en bewaking lager zijn dan de opbrengst van het werk van een slaaf. Dat is in de geschiedenis van de mens altijd en overal het geval geweest. Een slaaf moet, uiteraard, meer opbrengen dan de moeite die het kost hem als slaaf er onder en aan het werk te houden.

Zo kostte het vasthouden van de tienduizenden Amerikaanse krijgsgevangenen die de Sovjet-Unie op de Duitsers buit had gemaakt, eigenlijk niets extra’s, en de Sovjet-Unie heeft dan ook jarenlang dankbaar gebruik gemaakt van deze goedopgeleide werkkrachten die geen kant uitkonden. Voor de honderdduizenden andere gevangenen in de Gulag-concentratiekampen van de Sovjet-Unie gold ongeveer hetzelfde.

Alle culturen en maatschappijvormen waarin dat mogelijk was, hebben slavernij gekend, met één uitzondering, het negentiende-eeuwse christendom. Slavernij was trouwens grotendeels allang uit Europa verdwenen doordat de Romeinen op een gegeven moment geen expansieoorlogen meer voerden, en dus geen krijgsgevangen maakten, zodat er nog maar weinig of geen slaven werden aangeboden.

Voortbordurend op het bijbelfragment dat ‘wat ge de geringste uwer broeders hebt aangedaan, hebt ge Mij aangedaan’, redeneerden de christelijke voorstanders van afschaffing van de slavernij dat wanneer je iemand tot slaaf maakte, dan had je Jezus zelf tot slaaf gemaakt. Verdwijning van het christendom zou dan ook mogelijkerwijs op den duur kunnen leiden tot herinvoering van de slavernij.

Om te beginnen werd de slavenhandel en het –transport rond 1800 verboden, en dat verbod werd ook daadwerkelijk afgedwongen, wat een kostbare zaak was; daarna werd, maar niet in alle landen tegelijk, de juridische status van ‘slaaf’ afgeschaft. Een grote rol daarbij heeft het boek De Negerhut van Oom Tom uit 1851-1852 gespeeld. Dat boek was geschreven door Harriet Beecher Stowe, de dochter van een dominee die een prominente rol gespeeld heeft in de beweging om de slavernij af te schaffen.

In de islamitische wereld stonden de zaken er anders voor. Volgens de islamitische bronnen zelf was Mohammed eigenaar van slaven, kocht en verkocht hij slaven, en maakte hij in zijn grote en kleine oorlogen in Arabië en Syrië vele krijgsgevangenen – die hij vervolgens als slaven verkocht, een lucratieve bron van inkomsten.

Moslimse slavenhalers zijn eeuwenlang langs alle kusten van de Middellandse Zee actief geweest, en in de Noordzee tot aan IJsland toe. Ook de Vikingen die Europa geteisterd hebben, versleepten hun Europese krijgsgevangen vanuit Scandinavië door Rusland heen naar Constantinopel/Istanbul, waar ze op de slavenmarkt aangeboden werden. Er is een aantal memoires beschikbaar van slaven die uit zulke islamitische gevangenschap en slavernij ontvlucht zijn.

Slaven uit West-Afrika werden door andere Afrikanen aan Europeanen verkocht, en kwamen daarvandaan in Amerika terecht. In Europa was er geen markt voor. Slaven uit Oost-Afrika werden door andere Afrikanen aan Arabieren verkocht, en kwamen in de Arabische wereld terecht. Het verhaal waarom er dan wel Afro-Amerikanen maar nauwelijks Afro-Arabieren bestaan, is niet geschikt voor een blog dat mogelijk ook door minderjarigen gelezen wordt. Of voor volwassenen die last kunnen krijgen van nachtmerries.

Omdat Mohammed (570-632?) zelf in slaven deed, en omdat alles wat Mohammed deed, een bindend voorbeeld voor moslims hoort te zijn, ligt afschaffing van de slavernij moeilijk in de islamitische wereld. Toch zijn regeringen daar in theorie in zo verre meegegaan met de gedachte dat slavernij onwenselijk is, dat de juridische status van ‘slaaf’, die natuurlijk wel in de sharia voorkomt, in het geldende (‘vigerende’) recht van Arabische en islamitische landen daarentegen eigenlijk niet bestaat. 

Islamitische veroveraars kenden vier mogelijkheden om de mensen die zij in een jihad-oorlog overwonnen te behandelen: (1) de overwonnene kon moslim worden en zich bij de overwinnaars aansluiten, of hij kon (2) gedood worden, (3) als slaaf verkocht worden, of (4) als belastingslaaf voor de moslims werken maar wel met behoud van het eigen geloof. In dat laatste geval dienden ze een speciale gizya-belasting te gaan betalen. Er zijn talloze kwitanties gevonden waaruit historici hebben kunnen reconstrueren hoe dat onder de islam nu precies ging, het leven van een belastingslaaf, ook wel dhimmi genoemd. Het is dan ook lachwekkend brutaal dat het bestaan van de status van dhimmi door vrienden en vriendinnen van de islam wordt aangevoerd als bewijs voor het wezenlijk tolerante karakter van de islam.

Grote delen van Europa lopen risico op herinvoering van de slavernij want de slavernij zou in de EU gemakkelijk en goedkoop kunnen worden ingevoerd. Via geleidelijke verdere verhoging van de gewone belastingen zouden de kosten van die invoering gering dan wel nihil zijn, en de opbrengst heel behoorlijk. Maar hopelijk blijven de salarissen bij de politie hoog, zodat het te duur zal blijven de slavernij ook echt volledig in te voeren en om de weggelopen belastingslaven op te pakken.

Erg aardig trouwens om dezer dagen op de tv de populaire Amsterdamse politiecommissaris Joop van Riessen, bekend van zijn bij Pauw en Witteman uitgesproken wens om Geert Wilders te ‘mollen’ en zijn aanhang het land uit te zetten – erg aardig om die bekwame en openhartige politieman voorop te zien lopen bij de optocht ter herdenking van de plaatselijke afschaffing van de slavernij in een minuscuul uithoekje van Zuid-Amerika.

Benieuwd wat de politiecommissaris van Riessen van plan is te gaan doen als die aanhangers van de PVV eenmaal het land uit gezet zijn. Gaat hij behulpzaam zijn bij het introduceren van dit nieuwe product op de slavenmarkt?