'Moge God het verhoeden,' dacht Treger. 'Maar als je het in een groter verband bekijkt, nee, ik geloof niet dat het een gek idee is.'
Overigens had het geen enkele zin om ervóór of ertegen te zijn: de Kerk, dus ook dat conclaaf, werd geleid door de Heilige Geest, één van de Drie Personen Gods dus, alias God Zelve, en Die wist heus wel wat Hij deed als Hij iemand tot Plaatsbekleder van Christus op Aarde uitverkoos. Maar als kritisch mens, katholiek of niet, mocht je er intussen natuurlijk van denken wat je wilde. 'Maar waar hoef ik mij
druk over te maken?' dacht Treger. 'Gesteld er wordt een zwarte paus gekozen. Dan is dat toch een zwarte katholieke paus, en geen zwarte paus die niet katholiek is? Ja, je hebt mensen die willen dat er ook andersdenkenden in die kelder waar gestemd wordt zonder eten en drinken worden ingemetseld, maar dat gebeurt niet. Een zwarte paus of een blanke paus, maar een zwarte paus is een paus, omdat het een katholieke zwarte paus is, en geen andersdenkende zwarte paus. Een raar woord, overigens dat andersdenkend, vond Treger. Een oneigenlijke term, zoude men kunnen zeggen, want buiten die Kerk waren toch helemaal geen mensen die denken konden? Dus waar zeurde men over?
En misschien was die zwarte katholieke paus toen hij nog niet eens priester was, toen hij nog heel jong was dus, zelf wel een zwarte jonge katholieke politie geweest! Nu, daar kon de Kerk dan eer mede inleggen. De stembiljetten werden verbrand, en er ging geen waspoeder bij maar een hoop gedroogde Oostindische inkt, voor zwarte rook uit de schoorsteen van het Vaticaan, om meteen te laten zien dat je met een zwarte katholieke paus die vroeger zelf een jonge zwarte katholieke politie was geweest, dat je daar heus niet de kachel mede kon aanmaken.
'Hij is de zwarte stedehouder van Christus op aarde,' dacht Treger plechtig, 'en heerst dus, onmiddellijk naast God, over de Duisternis en de Doden. Zijn Moeder Die is blank, wat Haar maagdelijke moederschap in één klap bewijst, rechttoe rechtaan, wetenschappelijk dus.'
Hier werd Treger zich vagelijk bewust dat hij misschien een al te geestdriftige gedachtensprong maakte, en leerstellig een ongeoorloofde ellips bezigde. Want was de plaatsbekleder van Christus op aarde wel zelf Christus? 'We zijn hier niet op een theosofisch congres,' loodste Treger zijn betoog in een voorlopig veiliger koers. 'Hoofdzaak is, dat die zwarte katholieke paus zijn mond open durft te doen en de wereld durft te zeggen waar het op staat, masturbi et mastorbi, zonder omwegen. Dat hij iedereen durft aan te pakken, ook blanken, ook blanke misdienaars die aan de fluitjes van vrome katholieke jongetjes zitten, al die ontucht van al die zich katholiek noemende vormingsgroepen die vinden dat op de eerste communie van onschuldige kinderen meteen ook maar seksueel misbruik moet volgen. Vol zit die kerk met het zedelijk bederf, in pastorieën, cathechisatiekampen, spreekkamertjes, achter het orgel... "Jesus is je vriendje, besef je dat wel? Hij is altijd je vriendje, Hij laat je nooit in de steek."' Neen, nooit, maar Hij bevoelde toch geen jongetjes in hun kruisje, en Hij maakt toch geen knoopjes los bij van angst bevende koorknaapjes... Of wèl soms?... Zo zat het. Er moest een bezem door al die roomse alkoven gaan, en als het geen blanke bezem was, dan maar een zwarte... Die zwarte katholieke paus die pakte iederen aan, ook blanken als het moest, zoals die belegen misdienaar in de kapel die al in de dertig was maar evengoed katholieke jongetjes pakte waar hij ze maar grijpen kon. De bezem erin dus, neen, een bezemsteel erin, dáár, en die was eigenlijk nog te goed voor hem, nog te zachtzinnig....
Uit: Bezorgde Ouders - Gerard Reve
pagina 221, 222
Veen, Uitgevers - Utrecht/Antwerpen
1988
Misschien krijgt de nieuwe paus ook wel meteen een nobel prijs!
BeantwoordenVerwijderen