 |
| Henk Krol overhandigt de eerste exemplaren van zijn boek Gautam aan Ahmed Marcouch en Jörgen Raymann (15.11.2011) (copyright foto's Geert van Tol) |
|
|
Inleiding
Soms maken brieven die je ontvangt diepe indruk. Zo werd ik benaderd door Gautam. Hij meldde me dat hij streng islamitisch is opgevoed. Gautam werd geboren in Suriname en kwam op zijn negende naar Nederland. Daar was zijn moeder ondertussen getrouwd met een moslim die steeds fanatieker werd. Ik belde hem. Hij was ervan overtuigd dat het bergafwaarts gaat met de tolerantie in Nederland, vooral als het gaat over vrouwen en homo’s. Gautam spreekt zelfs over ‘indringers die steeds vaker de vrijheid in dit land willen beknotten’. En als ervaringsdeskundige: ‘Zij proberen hun denkbeelden en geloof dwingend op te leggen aan de bevolking van dit land en houden geen rekening met het feit dat kerk en staat hier gescheiden zijn. Het Burgerlijk Wetboek is voor hen ondergeschikt aan wat ze menen te lezen in de Koran.’
Gautam heeft in zijn nog jonge leven al heel wat meegemaakt en zou het daarom van de daken willen schreeuwen: ‘Beleidsontwikkelaars, politici en opiniemakers: laat u geen rad voor de ogen draaien. Ik ben ervan overtuigd dat er een kleine groep islamieten is die er alles aan doet om sleutelposities in de Nederlandse samenleving in te nemen. Dat begint ze aardig te lukken. Ze komen stap voor stap dichterbij. Hun plan: zij willen regeren over ons. Zij willen onze regels die met veel moeite tot stand kwamen, vervangen door hun islamitische wetten.’ Gautam is boos. Voelt zich verstoten. In de steek gelaten door zijn moeder en vooral door haar tweede man, zijn islamitische stiefvader. Maar ook door Nederlandse instanties, die hem niet goed opvingen toen het misging. Zijn verhaal was zo authentiek en aangrijpend dat ik hem uitnodigde voor een gesprek. Een vriendelijke, niet onaantrekkelijke jongeman. Al snel merkte ik hoezeer hij door zijn verleden was beschadigd. Geestelijk en lichamelijk. Hij tilde zijn shirt op en liet me een groot litteken zien; een snijwond, toegebracht met het keukenmes van zijn moeder ‘Mijn verhaal moet naar buiten worden gebracht,’ zei Gautam. Dat doe ik hier, zo veel mogelijk zoals door hem aan mij beschreven.
Henk Krol
Uit:
Henk Krol -
Gautam, uitgeverij
Van Praag, Amsterdam, 2011.
Bestellen?
Wellicht is het passend om in het vervolg de slogan 'Advertorial' boven dergelijke artikelen te plaatsen.
BeantwoordenVerwijderenHa ha ha ha ha, mooie foto Henk !
BeantwoordenVerwijderenLinks een fassist en rechts een rassist.
Ja, de Nederlandse instanties kiezen ervoor om de religies van ouders/stiefouders te ondersteunen, hoe bizar die soms ook zijn. Men beschouwt de religies als 'aan elkaar gelijk', hoewel dat niet waar kan zijn, en men geeft er de voorkeur aan te leven in de fantasie dat religies allemaal 'humaan' zouden zijn.
BeantwoordenVerwijderenIn deze ambtelijke overwegingen blijft er dan weinig plek over voor het belang van het jeugdige individu. Dit is een misdaad van het multiculturalisme.
Net voor dat hij dood ging presteerde de D66-oprichter senator van Mierlo, na 44 jaar, het om tegen de gekozen burgemeester, tegen een echte democratische vernieuwing te stemmen.
BeantwoordenVerwijderenD66 noemt zichzelf nu 'de onderwijs'- partij. [gmpff]
Gisteren (15/11/11) stemde de VVD regelrecht tegen haar liberale roots, tegen haar reden van bestaan in met het eroderen van artikel 1 van de grondwet
Deze wet zegt dat alle mensen voor de wetgever gelijk zijn en gelijkelijk door de staat behandeld dienen te worden.
Een weigerambtenaar is dus ontoelaatbaar, maar voor de VVD is dat, deze keer vanwege coalitiebelangen, geen probleem.
Immers zoiets stond niet in het laatste verkiezingprogramma...dat ze ten alle tijden de grondwet zullen handhaven en beschermen en zo.
Zwaaien we vriendelijk lachend naar de jongens en meisjes van de JOVD- denktank:
Tot ziens bij de PVV!
(Bij de SGP weten ze nog steeds niet wat gemeenschappelijkheid is)
Goed dat Henk Krol het verhaal van deze jongen heeft opgetekend. Dat is al heel wat!
BeantwoordenVerwijderenInderdaad Willem, 'Dat is al heel wat!'.
BeantwoordenVerwijderenWat een alleraardigste foto! Henk Krol, een keurige burgerlijke VVD beroepshomo geflankeerd door een rasechte beroeps-Marokaan en een kleurige beroeps-Surinamer. Anders kan ik het niet zeggen. Misschien heeft Henk Krol inderdaad een boek geschreven om een verhaal te vertellen, om aandacht te vragen voor iemand die ondergesneeuwd dreigt te worden in de maatschappij, zijn maatschappij! Misschien! Maar ik ben niet overtuigd.
BeantwoordenVerwijderenHet is altijd leuk voor een foto om met reutemeteuten gezien te worden. Kennelijk heeft Krol het nodig voor de publiciteit. Kennelijk is zijn persoonlijke draagvlak niet groot genoeg dat hij er van de veroorzakers van de problemen bij wil halen. Want Marcouch behoort tot de veroorzakers van de problemen, tenslotte is hij een deel van de moslim gemeenschap. Dat soort moslims zijn de kiezers van en stemmers op van Ahmed Marcouch. Hij vertolkt hun standpunten, hij is het klankbord van die verachtelijke islamitische moraal, of beter gezegd, het gebrek aan moraal. Marcouch is de verpersoonlijking van de zucht naar macht, de wens om de verachtelijke islamitische dogma's en leefregels aanvaard te krijgen in de beschaafde wereld.
Als men een boek schrijft om aandacht te vragen voor slechts een aspect van de islamisering dan moet men Marcouch er niet bijhalen omdat hij het is die hard op weg in om de weg te bereiden voor hele hordes met tuig dat de beschaving naar de sodemieter wil helpen.
Als men een boek schrijft om zogenaamd begrip te kweken voor een slachtoffer van van de islam dan moet men niet bij Jürgen Raymann zijn voor hulp of begrip. Het zal hem namelijk aan zijn reet roesten. Seizoenen lang heeft hij als islamitische slager de meest gruwelijk slappe verhaaltjes over de islam geventileerd. De zogenaamde kennis van zaken die werd uitgeasemd was niets meer of minder dan pure propaganda. Kennelijk moest dat van zijn omroep. Een lucratieve deal gesloten met de wegbereiders van het kalifaat misschien. In de shows van Jürgen Raymann is jarenlang aandacht geweest voor de islam, en geen gewone aandacht want er werd hoofdzakelijk doelbewust het beeld gebracht van een denkbeeldige ideale islam, de moderne islam, de begripvolle islam. Iedereen weet dat die islam niet bestaat. In elk land waar de islam meer macht krijgt daar worden de vrouwen weer gestenigd. In het midden van de vorige eeuw waren er geen openbare executies van homoseksuelen in de Arabische landen. In Iraq en Saudi Arabië is dat nú wel het geval. Op een of andere manier is het Jürgen Raymann niet duidelijk geworden dat meer islam ook zorgt voor meer executies, en als hij "Altijd Prijs met Ahmed" blijft spelen en onzin vragen stelt en de meest bevorderlijke antwoorden beloond dan komt er nooit begrip over de werkelijkheid van de islam. Jürgen Raymann is een meeloper, een kop in het zand steker, iemand die heult met de vijand van de vrijheid. Marcouch is geen meeloper, hij is de vijfde colonne!
Als iemand een boekje schrijft en twee van de exponenten van de vijand worden gevraagd om hun kop te laten zien. Wat is dan het doel? Moeten deze met de ogen op de feiten worden gedrukt zodat zij zich moeten gaan beseffen dat zij zich op de verkeerde weg bevinden? Of zijn hun koppen alleen in beeld gehaald om het boekje beter te verkopen. Waar gaat het feitelijk om? Is het de verkoop van het boek of is het de situatie waarin de hoofdpersoon verkeert?