Dit verhaal begint in februari 2007. Op een christelijke basisschool in het Amsterdamse stadsdeel Westerpark wordt eens per jaar een zogeheten ‘juffenverjaardag’ gehouden - geen echte verjaardag natuurlijk maar een gelegenheid om de juffen en meesters in het zonnetje te zetten vanwege hun inspanningen voor de kinderen. Een van de organiserende ouders regelt de cadeautjes en plannen per e-mail, maar ontvangt de volgende reactie van een vader van Turkse afkomst. “Goede morgen beste ouders, met respect waardeer ik dat het een cultuur geworden is hier in het land om verjaardagen te vieren, maar wij, familie van (naam) mogen uit geloofsoverwegingen geen verjaardagen en andere religieus getinte feestdagen vieren. Ik (wij) verwachten(en) hiervoor begrip van jullie.”
Een van de ouders, zelf een westerse allochtoon, reageert op de mail met onder meer de volgende tekst: “Dag (naam). Net zoals jij ben ik geen christen. Maar allebei hebben wij onze kinderen op een christelijke basisschool geplaatst. Ik ben blij met het hoge niveau van onderwijs en dat mijn kinderen met verschillende rassen, culturen en godsdiensten in aanraking komen. Het is goed dat onze school zo tolerant is.
Ik hoef geen christen te zijn om te genieten van het zingen van kerstliedjes. Ik hoef geen moslim te zijn om te genieten van de hoogtepunten van islamitische kunst. Ik hoef geen jood te zijn om te genieten van klezmer muziek. Ik hoef geen boeddhist te zijn om te genieten van de vrede die straalt uit een boeddhabeeld.
De verjaardag van de juffen en meesters op school is geen christelijk feest maar een gelegenheid om ze te bedanken voor alles wat ze voor ons doen. Het afwijzen van zo'n feest lijkt op ondankbaarheid en daarom ook op intolerantie. U vraagt om begrip maar voor mijn gevoel zonder zelf begrip te tonen.
Als wij onze kinderen willen leren om in vrede te leven met respect voor elkaar, dan moeten wij elkaars feesten en gebruiken, normen en waarden accepteren, begrijpen en delen. Ik reageer omdat de grote problemen die wij nu in Nederland hebben onder andere een resultaat zijn van het onvoldoende reageren in het verleden.
Hoogachtend (naam)”
Tot zijn verbazing krijgt hij het volgende antwoord: “Geachte de heer (naam), met uw geleerdheid krijg ik bijna de neiging om een voorstel in te dienen bij Inholland Academie u als kandidaat docent interculturele communicatie voor te dragen waar ik in deze hoedanigheid reeds jaren functioneer. In ieder geval is mijn advies aan u om mijn mail met ogen van een neutrale analist te bestuderen alvorens erop te reageren. mvg, (naam)”
De verbijsterde ontvanger plaatst de correspondentie op de website van Oudersonline.nl met de volgende verzuchting: “Interculturele communicatie? Deze aardige man geeft les in interculturele communicatie? Hij stuurt zijn kinderen naar een christelijke school om ze vervolgens te verbieden om met christelijke feesten mee te doen, en zelfs de juffenverjaardag is in de ban! En hij mag les geven in interculturale communicatie? Ik ben bijna sprakeloos (nou, bijna). Geen wonder dat het de laatste jaren zo slecht gaat met de interculturele communicatie in Nederland! Groet (naam)”
Ongeveer 3,5 jaar verstrijkt er na deze interculturele botsing in Westerpark. Totdat er op 25 augustus 2010 opeens een e-mail in het postvak valt, verzonden door Jihad Alariachi, landelijk bekend als een van de Meiden van Halal, het gelijknamige tv-programma waarin de drie zussen Esmaa, Hajar en Jihad Alariachi bekende Nederlanders langs hun islamitische meetlat legden. Sommigen vinden de zussen geestig, anderen ergeren zich vooral aan de grote mond van het drietal. Nederland Bekent Kleur vond Jihad eerder dit jaar geschikt om een festival tegen onverdraagzaamheid te presenteren ondanks haar homofobe uitspraken. NBK-voorman René Danen schrapte echter haar optreden na protesten vanuit de homowereld.
Burgemeester Job Cohen stelde de programmamaakster per 1 januari 2009 aan als coördinator van de gemeentelijke afdeling ABC Interculturele Communicatie, onderdeel van de Bestuursdienst. Als coördinator wijst ze ambtenaren en voorlichters er op dat ze heel veel respect moeten hebben voor de wensen van zeer orthodoxe moslims, en zet ze burgers die er anders over denken weg als voorstanders van assimilatie.
Dat blijkt uit de tekst van de brief die de bezorgde ouder 3,5 jaar na het juffenfeest-incident mocht ontvangen van Jihad Alariachi:
“Geachte heer (naam),
Op zoek naar interessante informatie over Interculturele Communicatie op het web stuitte ik op u mail aan oudersonline.nl in 2007. Deze ging over een mailwisseling tussen u en een Turkse vader over de verassingsverjaardag van de juffrouw. Zoals uw neiging om te reageren op iets wat u verbaast voelde ik mij geroepen om te reageren op wat ik heb gelezen. Ik werk als adviseur Interculturele Communicatie voor de gemeente Amsterdam, maar ik reageer vanuit mezelf als persoon, als Jihad met uiteraard de kennis die ik heb op het gebied van Interculturele Communicatie.
Ik verbaas mij dat u het raar vindt dat hij als docent Interculturele Communicatie niet wilt dat zijn kind meedoet aan verjaardagen. U geeft aan dat iemand die zo denkt eigenlijk onmogelijk Interculturele Communicatie kan doceren. Ik denk dat u dan geen idee heeft wat Interculturele Communicatie inhoudt. En uw definitie van Interculturele Communicatie is blijkbaar dat iedereen hetzelfde moet zijn en doen. Het docentschap en zijn kind meelaten doen aan verjaardagen staat eigenlijk los van elkaar.
De meeste theorieën over Interculturele Communicatie gaan uit van verschil in referentiekader en dat wij allemaal ons eigen gedrag ‘normaal’ vinden en dus ook onze eigen NORMEN en waarden hebben. Zo kijken we ook naar anderen, via ons eigen cultureel referentiekader. Die hebben we tenslotte allemaal, allochtoon of autochtoon. Als wij zo kijken naar iemand met een ander cultureel referentiekader dan kan dat botsen, leiden tot onbegrip of zorgen voor miscommunicatie.
Het gaat erom dat je niet oordeelt over de ander alleen omdat het in jouw referentiekader wordt gezien als abnormaal. Definities kunnen enorm verschillen maar de waarde erachter is vaak hetzelfde. En daar gaat het om. Het gaat erom dat de waarde hetzelfde is en niet de manier waarop dat zich uit. Bijvoorbeeld; het begrip respect. Respect binnen collectivistische samenlevingen (culturen zoals vaak Turkse, Marokkaanse) betekent dat je niet altijd de waarheid zegt. Met de waarheid kun je tenslotte iemand kwetsen en het gevoel van de ander gaat voor het spreken van de waarheid. Als je dat niet doet dan heb je geen respect. Iedereen heeft als waarde Respect.
Maar hoe dat zich uit is in iedere samenleving anders. In individualistische samenlevingen (zoals Nederland en het groten deel van Europa) is de waarheid heel belangrijk en als dat betekent dat het je relatie tot een ander kan verstoren dan is dat zo. Je spreekt koste wat kost de waarheid en dat wordt ook gezien als een vorm van respect. In beide voorbeelden is respect de waarde, maar hoe er mee wordt omgegaan is totaal verschillend. Er is geen goed of fout. U zult wellicht denken dat het eerste voorbeeld fout is omdat uw definitie overeenkomt met die van een individualist. En omdat uw omgeving ook dezelfde definitie deelt, daardoor bent u misschien geneigd de ander als fout te zien.
Graag reageer ik op uw mailwisseling. Hieronder citeer ik u en leg ik uit waarom u dingen anders ziet dan de meneer met wie u mailde.
In de eerste alinea zegt u het volgende: ‘Net zoals jij ben ik geen Christen. Maar allebei hebben we onze kinderen op een Christelijke basisschool geplaatst. Ik ben blij met het hoge niveau van het onderwijs en ik ben blij dat mijn kinderen met verschillende rassen, culturen en godsdiensten in aanraking komen. Het is goed dat onze school zo tolerant is’.
Ik denk dat hij die alleen maar zal beamen, dus wat dat betreft delen jullie dezelfde waarde en toch vind er miscommunicatie plaats of onbegrip. Meneer respecteert de juf maar wil dat op een andere manier uiten. Hij wil nl ook zijn religie respecteren die het vieren van verjaardagen verbiedt. U zei het volgende: ‘Het afwijzen van zo'n feest lijkt op ondankbaarheid en daarom ook op intolerantie.’ U koppelt het weigeren om zo een feest te vieren direct aan ondankbaarheid. Maar dat heeft meneer niet gezegd. Hij is ook heel dankbaar maar wil dat misschien op een andere manier uiten. Hij is daardoor ook niet intolerant. U kijkt hier vanuit uw eigen referentiekader en daardoor botst deze mailwisseling. Hij vroeg u niets voor niets zijn mail neutraal te analyseren.
U zei ook het volgende: ‘Als wij onze kinderen willen leren om in vrede te leven met respect voor elkaar, dan moeten wij elkaars feesten en gebruiken, normen en waarden accepteren, begrijpen en delen’. Je kunt elkaars feesten en normen en waarden accepteren en begrijpen maar daar niet aan mee willen doen. Meneer geeft aan dat hij het zelf niet wil vieren, hij ontneemt jullie toch niet het recht om de verjaardag wel te vieren? Ik denk dat het belangrijk is om kinderen te leren dat je eigen keuzes hebt en dat je elkaar moet accepteren en begrijpen maar dat je gedrag niet hoeft te kopiëren.
U zei: ‘Ik hoef geen Christen te zijn om te genieten van het zingen van kerstliedjes. Ik hoef geen Moslim te zijn om te genieten van de hoogtepunten van islamitische kunst. Ik hoef geen Jood te zijn om te genieten van klezmer muziek. Ik hoef geen Boeddhist te zijn om te genieten van de vrede die straalt uit een boeddha-beeld’. U kunt genieten van Islamitische kunst als christen of van Klezmer muziek, maar niet iedereen is als u. Ook hier gaat u er vanuit dat anderen net als u ‘moeten’ of kunnen zijn. U moet iemand ook in zijn waarde laten als die geen Christen is en niet wil genieten van Klezmer of Islamitische kunst verwerpt.
En u zegt als laatste : ‘Geen wonder dat het de laatst jaren zo slecht gaat met de interculturele communicatie in Nederland.’ Meneer (naam), het gaat juist zo slecht omdat men niet snapt dat Interculturele Communicatie inhoudt dat iemand ook kan afwijken van de ‘norm’ in Nederland. Om goed geïntegreerd te zijn hoef je nog niet te assimileren. Je kunt prima jezelf blijven met een andere cultuur en toch goed functioneren in deze samenleving. Die hoef je niet overboord te gooien, want daar gaat het niet om. Daar zit de miscommunicatie of de slechte integratie niet in. Die zit juist in vaak de superieure houding van mensen ten opzichte van andere culturen. We moeten ons focusen op waarden, want die zijn universeel. En we moeten meer openstaan voor verschillende denkwijzen, dat is juist een verrijking. Zowel op de werkvloer als in de maatschappij.
Mijn excuses voor de lange email. Ik wilde even het een en ander verhelderen. Ben ook wel benieuwd hoe het is afgelopen op school? En uiteraard ben ik benieuwd naar uw reactie hierop."
Die reactie liet niet snel op zich wachten. Op zijn website reageerde de door Alariachi van ‘gedwongen assimilatie’ beschuldigde vader als volgt: “Dag Jihad.
Mooi dat je reageert op mijn brief na zoveel tijd, maar jouw reactie bevreemdt me.
Hier in de buurt (Amsterdam West) worden blanke vrouwen door Marokkaanse jongeren voor hoer uitgescholden. Homo’s worden mishandeld. Joden kunnen zich niet vertonen. Moslimvrouwen durven niet naar buiten zonder hoofddoek. Snackbars hier in de buurt durven geen varkensvlees meer te serveren en moeten zich als ‘halal‘ afficheren. En nu mogen van jou moslims niet eens met verjaardagen meedoen? Wat zijn onze prioriteiten?
Ik had er misschien bij moeten melden dat de school vooraf als voorwaarden aan alle ouders stelt dat alle kinderen meedoen met alle activiteiten – dus ook met feesten van elkaars godsdiensten (kerst en suikerfeest), met schoolreizen en met andere bezigheden. Maar als je ‘intercultureel communiceerder‘ ben, mag je je blijkbaar aan alle regels onttrekken.
Ik begin steeds meer het gevoel te krijgen dat ‘uitburgeren‘ belangrijker is dan ‘inburgeren‘ in Amsterdam en dat een tolerant land zoals Nederland met steeds meer intolerantie van radicale moslims rekening moet houden. Terwijl een Marokkaan die bij de politie Rotterdam voor Marokko spioneert een taakstraf krijgt, riskeert een Nederlandse vrouw die meeloopt met een demonstratie in Iran de doodstraf en mogen niet-moslims in moslimlanden niet eens eten overdag tijdens ramadan, alcohol drinken of naar de kerk gaan.
Volgens mij is er behoefte aan jouw betrokkenheid en inmenging maar dan wel om moslim allochtonen te laten integreren in plaats van radicaliseren. Maar in jouw taalgebruik schijnt dat nog altijd ‘assimileren‘ te heten. Ik kan me nauwelijks voorstellen dat de Gemeente Amsterdam in jou een geschikte ‘Coördinator ABC Interculturele Communicatie‘ heeft.”
Wordt vervolgd?
Carel Brendel
Nou, een behoorlijk steekhoudend verhaal van Jihad!
BeantwoordenVerwijderenWeerlegging iemand??
Nou, de betrokken vader heeft in zijn antwoord het betoog van Alariachi behoorlijk weerlegd.
BeantwoordenVerwijderenHet is keer op keer het islamitische misbruik en kaping van begrippen door er een intolerante en benepen islamitische lading aan te geven. Interculturele communicatie betekent ook dat moslims van hun eigen arrogante en intolerantie wereldbeeld durven afwijken en niet alleen van niet-moslims eisen dat die altijd maar islamitische gebruiken en feesten door de strot laten duwen zonder dat er sprake is van enige wederkerigheid.
BeantwoordenVerwijderen"Blogger erdebe zei...
BeantwoordenVerwijderenNou, een behoorlijk steekhoudend verhaal van Jihad!"
Ik neem aan dat je reactie druipt van cynisme?
Wow! En dan hebben we het nog niet eens over de vele - ik tel er zo al 5 - taalfouten van Jihads lesje! Sorry hoor.
BeantwoordenVerwijderen@carel
BeantwoordenVerwijderenNee hoor, die demonstreert precies het punt dat ze maakt!
@hecatenz.
Ja en nee. Ik denk dat ik die interculturele communicator wel kan tackelen. Er zit mijns inziens een bepaalde onuitgesproken vooronderstelling is, die niet klopt.
Mijn punt is echter, dat als je die mist, het verhaal verder steekhoudend is.
Dus ik ben benieuwd hoe anderen dit gaan tackelen. Hij is best lastig namelijk. Het is vrij logisch en innerlijk consistent.
erdebe
Alariachi spreekt over een “verrassingsverjaardag van de juffrouw”, en verdedigt dan dat de vader gerespecteerd moet worden omdat hij zijn geloof praktiseert door zijn kind niet naar die verjaardag te laten gaan.
BeantwoordenVerwijderenIk heb drie keer kunnen lezen dat de juf niet jarig was maar dat de juffen en meesters in het zonnetje gezet werden.
Niet zo slim misschien van die school om het dan ‘juffenverjaardag’ te noemen, ook al omdat de meesters er dan maar een beetje bij komen te hangen.
Aan de andere kant;.... Hé, zijn alle meesters en juffen vandaag jarig?...Met een klein beetje integratie mag je toch wel verwachten dat er bij de allochtone ouders en kinderen een kwartje gaat vallen.
Bij de adviseur interculturele communicatie blijkt dat nog niet het geval te zijn. Misschien dat ze in haar overijverigheid de werkelijke betekenis van die dag (de onderwijzers in het zonnetje zetten) niet zag en eens flink haar stokpaardje ging berijden.
Die docent interculturele communicatie van de inholland academie echter blijkt een zelfde blinde vlek te hebben. Het kan er bij mij niet in dat die man, met die functie, niet geweten heeft dat het een ‘onderwijzers in het zonnetje zetten dag’ was. Of hij was ook zo gedreven met zijn vak bezig dat hij ‘blind’ op zijn culturele communicatie paardje zat de gelegenheid te baat nam om de anders gecultureelden eens een poepie te laten ruiken.
@erdebe 31 augustus 2010 21:08
BeantwoordenVerwijderenIk denk niet dat je iets wat steekhoudend is moet proberen te tackelen. Wanneer je de religies in dit verhaal zou omdraaien blijft het kloppen. Wat veel interessanter is is aan haar te vragen waarom ze zoveel moeite doet om zo'n stuk uit 2007 op te rakelen terwijl de cases voor het oprapen liggen binnen haar eigen moslimgemeenschap.
Tiscali
@ad
BeantwoordenVerwijderenTuurlijk! Maar zij zegt juist, dat ook de ouders de juffen (en meesters) dankbaar zijn. Dat zij dat echter op een manier tot uitdrukking moeten mogen brengen, die in overeenstemming is met haar geloof. En dat de juf dat dient te respecteren. logisch en redelijk. Toch?
(Nee, natuurlijk niet, maar WAAROM niet?)
erdebe
@tiscali
BeantwoordenVerwijderenGoed punt!
Maar ik ben niet bereid haar op dat andere punt gelijk te geven. Het klopt namelijk niet.
Maar WAAROM niet?
"Burgemeester Job Cohen stelde de programmamaakster per 1 januari 2009 aan als coördinator van de gemeentelijke afdeling ABC Interculturele Communicatie, onderdeel van de Bestuursdienst."
BeantwoordenVerwijderenHeeft burgemeester Job Cohen nog meer van dit soort aanstellingen op zijn conto? Iets bekend van de daarmee gemoeide salariskosten?
Erdebe blijkt, zonder ironie als ik hem goed begrijp, haar verhaal steekhoudend te vinden, al legt hij niet uit waarom. Dan mag ik hoop ik ook zonder nadere adstructie hier verklaren wat ik van deze Jihad Alariachi vind: een leeg hoofd, een grote bek, een slechte hutspot van cliché's, en die mag van Cohen de Afdeling Interculturele Communicatie van de Gemeente coördineren. Coördineren! Je moet heel wat fantasie hebben om zoiets absurds te kunnen verzinnen en nochtans moet ik aannemen dat dit waar is.
Tamelijk verbijsterend ook die man die naar eigen zeggen reeds jaren functioneert als docent Interculturele Communicatie bij de InHolland Akademie. Arme kinderen die aan de InHolland Akademie onderwijs krijgen. Tjongejonge, wat zullen die allemaal voor prachtigs van deze man geleerd hebben! Hopelijk hebben ze zich vooral bezig gehouden zijn lessen met propjes schieten of natte sponzengevechten te verstoren. Dan zullen ze meer van "interculturele communicatie" hebben geleerd.
Met dit soort allochtonen -excusez le mot, dat schijnt tegenwoordig te moeten, hoorde ik laatst- krijgt die Sarazzin gelijk dat de bevolking van dit land steeds dommer wordt. Maar dat komt dan niet, zoals Sarazzin schijnt te suggereren, vanwege een genetische factor, maar omdat onze autochtone Cohennen en directeuren van InHolland akademies het leuk schijnen te vinden om nou juist dit soort allochtone minkukels naar voren te schuiven in scholen en gemeentelijke diensten.
Het punt is dat Alariachi niet over de schaduw van haar religie wil heen stappen. Dat te verdedigen door te wijzen op ‘referentiekaders’ betekent niet veel meer dan dat zij ook het gat tussen respecteren maar er evenwel, op goede grond, geen begrip voor op kunnen brengen niet kan dichten. Het is diezelfde zinloze leemte, maar dan andersom, die schuilt tussen begrip voor een terrorist maar de daad zelf afwijzen.
BeantwoordenVerwijderenZe meent die oplossing niettemin gevonden te hebben door te stellen dat we ons dienen te focussen op universele waarden. Geen normen maar waarden die zelfs een blinde zou herkennen. Welnu, als religie daarmee is uitgeschakeld als norm blijf alleen haar universele waarde over. En die is? Ze vertelt het niet, dus vul ik het in dit verband maar even in. Die universele waarden, zoals medemenselijkheid, zouden er dan juist voor hebben gezorgd dat die man op dat feestje van de juf aanwezig zou zijn geweest. Maar nee, hij laat zich tegen houden door een norm, religie die Alariachi nu juist afwijst. En dat verdedigt ze dan vervolgens weer met referentiekaders.
Alariachi begon met bedenkelijke prietpraat en eindigde er mee.
@Erdebe
BeantwoordenVerwijderenHet is de typische logica van het cultuurrelativisme: alle culturen hebben normen en waarden en zijn als zodanig aan elkaar gelijk. Je kunt/mag niet vanuit het ene denkkader de *invulling* (of 'definitie') van normen en waarden binnen het andere denkkader beoordelen of veroordelen en vice versa. "Je moet de ander in zijn waarde laten". Er is inderdaad op die manier geen speld tussen te krijgen. Lijkt het. Jihad redeneert dat normen en waarden (en het gedrag dat eruit voortvloeit) bij de gratie van hun bestaan binnen een groep gesanctioneerd zijn. Maar dat is natuurlijk niet zo en o.a. daarom, Erdebe, klopt haar verhaal niet. Clubs als de Hells Angels of de maffia (of zeg de SGP - ik wil niet alleen voorbeelden aandragen uit de onderwereld :-)) hebben ook een eigen (sub)cultuur met eigen normen en waarden, wat niet wil zeggen dat die daarom deugen en maar zouden moeten worden toegestaan of worden toegestaan door de dominante cultuur. Dat er voor Holleeder en consorten uitzondering zou moeten worden gemaakt op het wetboek van strafrecht, bijvoorbeeld, omdat in het criminele milieu liquidaties nou eenmaal van oudsher een goed gebruik zijn. We leven in een rechtsstaat waar de wet voor iedereen hetzelfde geldt. En die wet stelt wél dat mensen aan elkaar gelijk zijn, maar niet dat hun 'normen en waarden' dat zijn.
Een ander punt is de evidente asymmetrie in haar verwachtingen en eisen. De dominante cultuur moet de concessies doen en zich aanpassen aan de minderheidscultuur door in dit geval te accepteren dat de kinderen van deze vader bij een gezamenlijke viering wegblijven. Dat omgekeerd het (stelselmatig) wegblijven van zijn kinderen bij zo'n viering net zo goed een inbreuk maakt op de klascultuur en de groepscohesie ondermijnt, komt kennelijk noch in Jihad noch in de vader op. Wederkerigheid lijkt een volslagen onbekende notie. Je zag dat trouwens onlangs ook weer met de kwestie rondom de ground zero moskee.
@Lou
BeantwoordenVerwijderenKijk, daar wordt ik nou helemaal blij van :)
Ik zou alleen niet vergelijken met de onderwereld, of de SGP. Daarvan zou je immers kunnen betogen, dat de Nederlandse criminaliteit, etc., onderdeel uitmaken van de Nederlandse cultuur. En dus geen "eigen" cultuur zijn.
Je kan daar ook komen door te zeggen, dat een afwijking van de norm in een bepaalde cultuur wezenlijk iets anders is dan een andere cultuur.
Ik denk dat het niet klopt, omdat interculturele communicatie alleen een functie heeft in een neutrale ruimte of neutrale omstandigheden. Onderhandelingen bij de VN bijvoorbeeld. Waar alle culturen gelijkwaardig zijn.
In de praktijk is dat echter niet zo. In de praktijk verloopt de IC echter heel soepel via een eenvoudige stelregel: Ben je in mijn territorium dan pas jij je aan mij aan, ben ik in het jouwe, dan pas ik me aan.
En aangezien nagenoeg de hele wereld is onderverdeeld in territoriums, werkt die regel nagenoeg overal en nagenoeg altijd naar tevredenheid.
Behalve met Islam dan.
Op die manier, ken je IC van Jihad maar een uiterst beperkte betekenis toe. Een piepkleine uitzondering op een dikke vette hoofdregel.
Probleem opgelost :-)
En de enige fout die ik in de logica van de IC kan ontdekken, is dat het "territoriumprincipe", een door alle mensen gedeelde waarde is. Iets wat we allen delen en allen beleven. En de enige manier waarop we daar uitdrukking aan kunnen geven is door ons aan te passen.
Vanuit de eigen interne logica van de IC, mag je dus verwachten dat je je aanpast aan de normen en waarden van de dominante cultuur (=hoofdregel). Anders ben je intercultureel aan het miscommuniceren. Domweg omdat je op het verkeerde moment en de verkeerde plek, de verkeerde interculturele communicatiestijl (=uitzondering) toepast.
@Erdebe
BeantwoordenVerwijderenIk zie je punt. Je bedoelt dat de voorbeelden die ik gaf variaties binnen een cultuur zijn, terwijl als het om moslims gaat we te maken hebben met een wezenlijk andere cultuur? (Een zijspoortje, maar wanneer is die wézenlijk anders? Waar leg je de grens? Territorium, taal, folklore? What about de Friezen dan? En, anderzijds, hoe zit het met christelijke arabieren? Horen die nou wel of niet bij de Westerse cultuur?).
Ik ben natuurlijk een groot voorstander van 'when in Rome do as the Romans do'. Cliteur wijdt er uitgebreid over uit in Tegen de decadentie, dat ik helaas niet bij de hand heb. Maar hoezo concludeer jij nu dat 'de enige manier waarop we uitdrukking kunnen geven aan de gedeelde waarde van het territoriumprincipe' *aanpassing* is? Het lijkt erop dat sommige mensen heel slim een andere oplossing hebben bedacht. Die eisen gewoon hun eigen deelterritorium op binnen de dominante cultuur. En de Nederlandse cultuur heeft daar zelfs een model voor, als het tenminste om gelovigen gaat: de zuil.
Het is doodeenvoudig: jij wel naar mij luisteren moeten, ikke niet naar jou.
BeantwoordenVerwijderen"Bijvoorbeeld; het begrip respect. Respect binnen collectivistische samenlevingen (culturen zoals vaak Turkse, Marokkaanse) betekent dat je niet altijd de waarheid zegt. Met de waarheid kun je tenslotte iemand kwetsen en het gevoel van de ander gaat voor het spreken van de waarheid. Als je dat niet doet dan heb je geen respect. Iedereen heeft als waarde Respect."
BeantwoordenVerwijderenDit vind ik heel kwalijk aan de moraliteit van Jihad. Ze zegt dat respect soms kan inhouden dat je niet de waarheid zegt (wat dus betekent dat je moet liegen? of niets moet zeggen). Ik hoop dat dit niet normaal is in de Islamitische cultuur/moraliteit. In onze cultuur houdt respect niet in dat je liegt, of een onwaarheid vertelt, nee respect houdt in dat je de waarheid op een respectvolle manier brengt. En dat is wat de Nederlandse meneer ook doet tegenover de Turkse (?) meneer.
Ik ben het dan ook helemaal eens met de Nederlandse meneer, als je je kind op een Christelijke school laat zitten moet je je aanpassen aan die normen en waarden van die Christelijke school, mits ze redelijk zijn. Als ze onredelijk zijn, kun je grenzen stellen. Maar een 'verjaardagspartijtje' voor alle juffen en meesters gaat overduidelijk niet die grens over
Geen onbelangrijk detail. Jihad Alariachi heeft haar ideeën over interculturele communicatie waarschijnlijk opgestoken bij de man, die ze in haar mail verdedigt. Ze heeft blijkens haar Linkedin-profiel een opleiding gevolgd aan Hogeschool Inholland.
BeantwoordenVerwijderenIk heb het plaatje geloof ik compleet. Hogeschool InHolland. HBO Communicatie. Binnen die opleiding is er ook het vak Interculturele Communicatie waarvoor als docent is aangesteld die man van Turkse afkomst uit het begin van het verhaal. Jihad Alariachi studeert daar af en wordt dankzij dit prachtige diploma coördinator ABC Interculturele Communicatie van de Gemeente Amsterdam, mogelijk ook omdat ze met haar verbale vaardigheid indruk maakt ("referentiekader, collectivistisch, individualistisch" deze en nog veel meer van die moeilijke woorden schudt ze allemaal moeiteloos uit haar mouw; dat vinden ze bij de gemeente Amsterdam erg mooi, vooral als zulke woorden onder een hoofddoek vandaan komen).
BeantwoordenVerwijderenVoorwaar, mooie voorbeelden van hoogopgeleide, bijzonder geslaagde nieuwkomers. Zulke briljante afgestudeerden strekken ook echt tot aanbeveling van de Hogeschool InHolland, inzonderheid de HBO (Interculturele)Communicatie. Heel goed ook van die Hogeschool om zo iemand van Turkse afkomst daar als docent Interculturele Communicatie aan te stellen. Met een multicultureel docentencorps krijg je dan ook vanzelf een impuls voor die interculturele communicatie. Ja, met de interculturele communicatie zal het steeds beter gaan, dankzij deze hoogwaardige HBO-opleiding Communicatie.
Merkwaardige voornaam trouwens: Jihad. Dat zal voor sommige mensen misschien toch wel even slikken zijn: zo'n in hoofddoek verpakte tetterende tante met de voornaam Jihad. Zou je dan niet liever je naam veranderen, denk ik dan heel even. Heel even maar natuurlijk,. want ik weet immers dat Jihad zo veel betekent als innerlijke strijd voor vrede. Het is dus iets heel moois en het is dus een hele mooie meisjesnaam voor bij uitstek naar interculturele vrede strevende lieverds.
@Carel
BeantwoordenVerwijderenWeer scherp gezien van je!
As allways :)
@Lou
Klopt! En dat van die grens is inderdaad best lastig. Friesland is echt een twijfelaartje. Maar toch....ook dat is in grote lijnen de zoveelste variant van een Westerse cultuur.
Maar zodra je meegaat in die relativering van Jihad, ben je fucked in de discussie. En dat heb jij heel goed gezien!!
"Maar hoezo concludeer jij nu dat 'de enige manier waarop we uitdrukking kunnen geven aan de gedeelde waarde van het territoriumprincipe' *aanpassing* is?"
Ik heb de indruk dat dat volgt uit de hoofdregel die jij zo mooi omschrijft als When in Rome, do as the Romans.
"Het lijkt erop dat sommige mensen heel slim een andere oplossing hebben bedacht. Die eisen gewoon hun eigen deelterritorium op binnen de dominante cultuur. En de Nederlandse cultuur heeft daar zelfs een model voor, als het tenminste om gelovigen gaat: de zuil.'"
Goed punt! Daar moet ik ff op kauwen.
We kunnen wel in ieder geval vaststellen dat deze mensen dus weigeren de hoofdregel te volgen.
En je zou natuurlijk ook kunnen betogen dat de "zuilenapartheid" een onderdeel is van de Nederlandse cultuur.
Lastig, lastig. Kom ik nog ff op terug.
@Erdebe
BeantwoordenVerwijderenIk schreef: "Het lijkt erop dat sommige mensen heel slim een andere oplossing hebben bedacht. Die eisen gewoon hun eigen deelterritorium op binnen de dominante cultuur."
Ter illustratie, kijk eens wat er hier in Parijs gebeurt (bericht van 1 september 2010).
Friday in Paris. A hidden camera shows streets blocked by huge crowds of Muslim worshippers and enforced by a private security force. This is all illegal in France: the public worship, the blocked streets, and the private security. But the police have been ordered not to intervene.
(..) Some say Muslims must pray in the street because they need a larger mosque. But [Maxime] Lepante has observed cars coming from other parts of Paris, and he believes it is a weekly display of growing Muslim power.
"They are coming there to show that they can take over some French streets to show that they can conquer a part of the French territory," he said.
Zie: http://europenews.dk/en/node/34903
En hier voor beelden, geschoten op 8 januari 2010 door Maxime Lepante (pseudoniem):
http://www.youtube.com/watch?v=hSuzUMPBZNs
Hoe gaat deze school om met Jehovah's Getuigen? Of gaan die niet naar chr. scholen?
BeantwoordenVerwijderenHallo reaguurders en Erdebe/Lou in het bijzonder. Ik dacht me even te mengen in de goede en steekhoudende discussie die hier gaande is, en wel met de volgende stelling:
BeantwoordenVerwijderenHet Euwenoud probleem: Tolerantie vs inTolerantie.
Kan een Tolerante samenleving ook tolerant zijn tegenover inTolerante gedachtegoeden?
We kunnen deze stelling als deelverzamelingen bekijken en stellen dat de Tolerante verzameling (T gdgs) ALLE gedachtengoeden bevat waarbij de inTolerante verzameling (iT gdgs) een deelverzameling zijn binnen de Tolerante gdgs. (Groot circeltje met daarbinnen een klein cirkeltje.)
De vraag is nu; is dit mogelijk? Wiskundig gezien is dit heel snel op te lossen, de iT gdgs elimineren namelijk het overige deel van de T-ruimte, immers iT gdgs accepteerd alleen zichzelf en dus kan een T-ruimte alleen een iT deelverzameling bevatten ten koste van zichzelf, -> break.
Nu in een wat meer sociologish begrippenstelsel, neem het volgende:
iTgdg -> Appel ≠ Appel
Tgdg -> prima! Appel ≠ Appel, Appel = Peer, maar ook Appel = Appel, het maakt mij niet uit.
Echter breekt de Tgdg zijn eigen logica dus om dit vol te houden zal hij onafhankelijke variabelen moeten introduceren. De enige twee zijnde: Tijd en/of Ruimte.
Zie hier ook de pracht van; When in Rome(ruimte), do as the Romans do(tijd, dus niet did of will do).
Kun je dit niet, lees Jihad en Turkse vader, dan zijn dat dus per definitie de iTs en is het enige wat ze kunnen doen om niet iT te zijn: hun eigen gebruiken zijdelings ernaast blijven praktiseren op niet conflicterende tijd en ruimtes, totdat deze bij succes het (deel)collectief hebben veranderd en niet meer conflicteren. Het zijdelings toestaan van afwijkende gebruiken en het bij succes kunnen opnemen ervan is de essentie van T.
Normen en waarden (tijd) en een (geografisch bepaald) rechtensysteem (ruimte) met hun bijbehorende onderlinge wisselwerking zijn de sociologische equivalenten. Maar doen niks af aan het feit of je in principe! T of iT bent.
Vanuit deze beginselen kun je ook afleiden dat een T samenleving vergankelijk is op precies deze twee punten, tijd en ruimte. Iets wat nagenoeg evident is in westerse samenlevingen. Islam als samenleving daarentegen is praktisch overal nog precies hetzelfde als sinds zijn begin en belangrijker; streeft er ook naar om precies zo te blijven. Naast deze onvergankelijkheid heeft de Islam als ideologie -tijd en ruimte-, oftewel normen/waarden en rechtssysteem, ook samengesmeden tot één. Ergo (de huidige) Islam ìs en zal nooit tolerant kunnen zijn. De huidige aanpak van T samenlevingen om de iT gdgs voorrang aan hun eigen gdgs te geven zal uiteindelijk dan ook niet werken en tot wrijvingen (en uiteindelijke teloorgang) van de T samenleving leiden.
Graag hoor ik jullie mening hierover en natuurlijk wat jullie verder te vertellen hebben!
Mvg, David.
@ Carel Brendel:
BeantwoordenVerwijderenUw relaas is onvolledig. Wat ontbreekt is de tekst van de brief of mail die de oudercommissie aan alle ouders stuurde. Ik vermoed dat de oudercommissie om een financiële bijdrage vroeg, teneinde te voorkomen dat de leerkrachten overstroomd werden met koffiemokken, kaarsen en takjes rozen. In dat geval vraagt de Turkse vader in zijn (eerste) antwoordmail begrip voor het feit dat hij om geloofsredenen geen bijdrage zal storten. Is dat zo verwerpelijk? Martin Cleaver heeft, namens de oudercommissie, van een mug een olifant gemaakt.
De volledige reactie van Wes Holleman is hier te lezen:
BeantwoordenVerwijderenhttp://www.onderwijsethiek.nl/wp-content/uploads/2010/09/juffenverjaardag.pdf
Dit is een perfect voorbeeld van interculturele communicatie en de problemen die men daarmee ondervind
BeantwoordenVerwijderen