Is zwijgen verraad?
Er zijn vele situaties waarin mensen de voorkeur geven aan zwijgen, bijvoorbeeld omdat ze verlegen zijn of omdat ze zich niet deskundig genoeg achten. Dat is niet het soort zwijgen dat ik hier bedoel.
Martin Luther King schijnt in de jaren zestig te hebben gezegd: 'Er is een tijd dat zwijgen verraad is.' Dat is precies het zwijgen dat ik bedoel. Bijvoorbeeld het zwijgen van de grote meerderheid van de moslimbevolking ten aanzien van ontoelaatbare praktijken die door andere moslims, namens de islam, worden gepleegd.
Of het zwijgen van vele autochtone Nederlanders ten aanzien van opvattingen en praktijken van nieuwkomers omtrent bijvoorbeeld het omgaan met vrouwen. Praktijken zoals uithuwelijking, geweld of eerwraak, die niet stroken met de westerse cultuur en met de Nederlandse Grondwet. De eerste groep doet dit uit loyaliteit, de tweede uit tact of onverschilligheid.
Loyaliteit is op zich een nobele eigenschap. Maar volgens mij moet men in eerste instantie loyaal aan zichzelf zijn, aan zijn diepste overtuigingen. Dat heet integriteit. Wanneer de diepste overtuiging van een moslim vrede en verdraagzaamheid zou zijn, zowel in het privé- als in het publieke domein, dan pleegt men verraad aan zichzelf door te zwijgen over misdaden, geweld, terrorisme, bedreigingen of chantage gepleegd door andere moslims. In dit geval wordt zwijgen verraad. Mensen zoals ik, die de vrije, seculiere en solidaire samenleving in Nederland een warm hart toedragen, weten ook dat verantwoordelijkheid de keerzijde is van vrijheid. We weten dat burgers die hier - zoals het hoort - alle rechten genieten, ongeacht hun etnische afkomst, kleur of geloof, zich tevens verantwoordelijk (moeten) voelen voor de voortzetting van deze samenleving waarvoor ze gekozen hebben deel van uit te maken, zodat de volgende generaties weer dezelfde voorrechten kunnen genieten als zij.
Tact en voorzichtigheid hebben Nederland in de loop der geschiedenis door vele crises heen geholpen. Maar zwijgen over het onrecht dat vele vrouwen in deze samenleving ten deel valt, vanwege hun omgeving, cultuur of religieuze opvattingen, noem ik geen tact maar onverschilligheid. In de regel lopen geïntegreerde vrouwen van islamitische afkomst groot gevaar. Hoe groot het gevaar is, hangt natuurlijk af van hoe reactionair het thuisfront is. Sommigen worden vermoord, velen worden geïntimideerd, bedreigd of op zijn minst uitgesloten en geïsoleerd omdat hun omgeving hen te 'westers' vindt. Wanneer moslims deel uit willen maken van de Nederlandse maatschappij, die nou eenmaal westers is, dan is verwesteren geen misdaad. Vroeg of laat zullen we allemaal verwesteren, oftewel integreren. De intelligenteren onder ons doen dat sneller dan de anderen en wie kiest voor immigratie moet weten dat dit tevens integratie in de nieuwe samenleving inhoudt. Het ene gaat niet zonder het andere.
Het tolereren, bagatelliseren, ontkennen of verzwijgen van de risico's die geïntegreerde moslimvrouwen en -meisjes, afvalligen, homo's en lesbiennes in deze samenleving lopen, noem ik geen tact maar verraad.
En toch weet ik ook heel goed dat het niet altijd makkelijk is om voor je mening uit te komen. Het wordt je vaak niet in dank afgenomen, omdat men meestal liever een sociaal gewenste mening hoort. Zeker in een tijd waarin de samenleving in een soort crisis verkeert. Maar juist dan is kritiek belangrijk, zodat de samenleving de juiste koers kan kiezen en de juiste richting kan inslaan. (...)
Omdat ik niet langer deel uit wil maken van 'de grote, zwijgende moslimmeerderheid', laat ik hier mijn stem horen. Het is een kritische stem, die bepaalde tegenstellingen bloot wil leggen, vanuit mijn overtuiging dat het belangrijk is om die tegenstellingen ook bespreekbaar te maken. Niemand heeft iets aan schijnbare maatschappelijke vrede, terwijl, ondergronds, de tegenstellingen steeds maar verder groeien. De maatschappelijke cohesie die we allemaal voor Nederland wensen, krijgt alleen een solide basis door kritischer te zijn en door te leren op een vreedzame democratische manier met kritiek om te gaan.
Nahed Selim
Dit is de inleiding uit het boek Zwijgen is verraad van Nahed Selim.
Bestellen?
Bravo, eindelijk eens een kritisch geluid uit Moslim hoek. waren er maar meer zo, dan was Wilders niet nodig!!
BeantwoordenVerwijderenMaatschappelijke cohesie betekent dat er een consensus bestaat over de practische mores en het beleven van bepaalde waarden binnen de gemeenschap van burgers. Staat de opvatting van de schrijfster dat elke individu vanuit zijn persoonlijke integriteit
BeantwoordenVerwijderenmorele oordelen MOET vellen en openlijk morele standpunten MOET durven innemen als hij geen verraad wil plegen aan zichzelf, niet haaks op die vereiste consensus?
Let op. Ik geef schrijfster geen ongelijk; integendeel. Haar zin, "Wanneer de diepste overtuiging van een moslim vrede en verdraagzaamheid zou zijn, zowel in het privé- als in het publieke domein, dan pleegt men verraad aan zichzelf door te zwijgen over misdaden, geweld, terrorisme, bedreigingen of chantage gepleegd door andere moslims."is mij uit het hart gegrepen. Omdat hetzelfde zou moeten gelden voor elke christen, atheïst enzovoort. Maar de consensus in de EU is 50 jaar geweest: andere culturen, wat zij ook uitvreten, zijn gelijkwaardig aan de onze, dus mondje toe en omertà over dat exotische. Pas de laatste tijd worden die consensus en die omertà doorbroken. Haar omschrijving van NL als een "vrije, seculiere en solidaire samenleving" lijkt me daarom een te idyllisch beeld van dit land.
Bovendien. Zijn de mores en de opvattingen van de islam van die aard dat zij tot een consensus kunnen leiden met de westerse manier(en) van denken? Er is niet één westerse manier van denken over waarden en systemen; er zijn er vele. Het westen is qua opvattingen en mores volkomen gefragmenteerd. Brengt de islam allen maar een polarisatie temeer? Eén met een verderfelijk autoritair en totalitair Channel-4 tje voor de vermoeide, ruggengraatloze doe-wat-je-wilts van bij ons, die de weg en zichzelf zijn kwijtgespeeld in het labyrinth van de fragmentatie in en om hen?
Niemand heeft iets aan schijnbare maatschappelijke vrede, terwijl, ondergronds, de tegenstellingen steeds maar verder groeien. De maatschappelijke cohesie die we allemaal voor Nederland wensen, krijgt alleen een solide basis door kritischer te zijn en door te leren op een vreedzame democratische manier met kritiek om te gaan.
BeantwoordenVerwijderenDit is nu precies de reden waarom ik op PVV stem.. Prachtig verwoord Nahed Selim.
Pete
Een behartigenswaardig pleidooi.
BeantwoordenVerwijderenHelaas heeft de Nederlandse overheid telkens weer (seksistische) praktijken geaccommodeerd - van hoofddoek in de klas en gescheiden loketten tot de weigering een vrouw in functie de hand te schudden - om de moslimgemeenschap tegemoet te komen. Zo kregen we er een nieuwe religieuze zuil bij, waarvan de leden zich dus niet volledig hebben hoeven integreren. Vrouwen en meisjes werden daarmee teruggeworpen op de eigen groep en dat heeft hun loyaliteit alleen maar versterkt. In plaats van feministisch (lees: westers, geintegreerd) zijn ze nu 'met flair reactionair' en dragen het hoofddoekje als een teken van groepstrots.
Een protestbeweging als Ni Putes Ni Soumises in Frankrijk (* No more justifications of our oppression in the name of the right to be different and of respect toward those who force us to bow our heads.) is hier eigenlijk ondenkbaar. Fadela Amara's boek onder dezelfde titel (vertaald als Geen sletten, geen slavinnen, 2004) laat zien hoe de Franse overheid in de jaren negentig imams is gaan aanwijzen als woordvoerders van de NoordAfrikaanse gemeenschappen, waar dat in de jaren tachtig sociaal en maatschappelijk werkers waren. De positie van meisjes nu ten opzichte van Amara's generatie (geboren in 1964) is met die verschuiving aanzienlijk achteruit gegaan. In Nederland is een zelfde neergaande lijn vast te stellen (met dezelfde oorzaak, zie ook Paul Cliteur in Tegen de decadentie, 2004).
spreken ipv zwijgen , is persoonlijke verantwoordelijkheid, is zelfstandig nadenken, is kritische zin, en stuit op de grenzen van de islam, wanneer die kritiek de islam zelf (..) betreft.
BeantwoordenVerwijderenZou elke moslim de ideeen van de schrijfster op en navolgen dan hebben we overnight de langgehoopte modernisering van de islam en de moslims.,
Nahed Selim zegt hier indirect iets dat we goed moeten onthouden.
BeantwoordenVerwijderen"Wanneer het diepste overtuiging van de moslim vrede en verdraagzaamheid zou zijn..."
Een moslim heeft zijn leven overgegeven aan allah en volgt niet zijn eigen diepste overtuiging, maar de weg van allah.
Hij heeft dus geen eigen verantwoordelijkheid meer. Hij mag mensen verraden door te zwijgen, als hij allah maar niet verraad.
Hij hoeft dus niet loyaal te zijn aan zijn diepste overtuigingen, maar alleen loyaal aan allah.
In talloze hadith wijst de profeet op dit aspect; vergeet je zelf, doe jihad. In soera 2 luidt het ook: 'Vechten vind gij niet aangenaam, maar het is u geboden door allah...'
Verraad is voor islam een vorm van integriteit.
Vroeger zeiden we: 'een tien met een griffel, en een zoen van de juffrouw'
BeantwoordenVerwijderenBij deze dus mevrouw, from the bottom of my heart!
Een prachtige inleiding die nog lang zeer actueel zal blijven. Wat een schril contrast met het weerzinwekkende en verraderlijke gereutel van die politiek correcten in cda en elders over de zogenaamde bedreiging van de rechtstaat door Wilders, terwijl de rechtstaat juist wordt bedreigd door de intolerantie van de islam. Dat hypocriete gepraat van die cda'ers tegen gedoogsteun pvv gepaard gaande met het gezwijg over de mistanden waar Nahed Selim over spreekt, is het ultieme verraad van de rechtstaat.
BeantwoordenVerwijderenWat nu precies de ware islam is lijken moslims zelf ook niet echt te weten. De koran is te onduidelijk en de overleveringen van de profeet te onbetrouwbaar. Het enige richtmiddel lijkt de sharia te geven, hoewel er vijf verschillende interpretaties van zijn. Die sharia zegt natuurlijk niets over abstracte zaken wat men geloven moet maar in ieder geval wel hoe men zich als gelovige dient te gedragen. Dat is al iets, en laat nu juist die sharia het veelvuldig hebben over de ‘vijanden van Allah’. Uiteraard zijn dat natuurlijk de ongelovigen maar niet minder worden hier ook dwalende moslims mee bedoeld. Ook die kunnen er een potje van maken en dan dient er hard te worden opgetreden. Noem het desnoods verraad binnen de clan, maar zwijgen is geen optie.
BeantwoordenVerwijderenAls Selim het zwijgen van de vredelievende moslim als verraad ziet dan moet wel duidelijk zijn waarin dat verraad gelegen is. Aangezien de vredelievende moslim ook niet weet of hij nu de ware islam volgt maar alleen zijn hart, ligt het probleem niet zo eenvoudig. Misschien is de ware islam weldegelijk bommen gooien, vrouwen onderdrukken en god mag weten wat voor meer ellende in tegenspraak met de universele rechten van de mens. De moslim, welke categorie dan ook, heeft feitelijk helemaal niets te verraden omdat hij het niet weet. Ja, hij heeft zijn eigen overtuiging. Maar die is te abstract en Allah kan hij niet vragen of hij op het juiste spoor zit. ‘Doden is verkeerd’ is helemaal niet zo’n absolute waarheid in de islamitische wereld als we geneigd zijn te denken. De beste conclusie is dat zelfs de beste onder de gematigde moslims nog gecorrumpeerd worden door de islam. En volgens mij beseffen ze dat maar al te goed. Het is alleen zo lastig om er zonder kleerscheuren vanaf te komen.
"Wat nu precies de ware islam is lijken moslims zelf ook niet echt te weten."
BeantwoordenVerwijderenHet is in mijn optiek allemaal niet zo moeilijk: islam is wat moslims doen.