Je moet verder

Je kan geen koffie blijven drinken. Een kopje of zes, zeven per dag volstaat. Er zijn grote kunstenaars die meer koffie dronken. Emilio Rodriquez, de Spaanse fluitist, dronk negentien kopjes per dag. Ilic Banjic, de Servische dichter, dronk een emmer koffie per dag, en let op, daar houdt het niet mee op: Pablo Picasso, toch ook niet de minste, dronk twéé emmers koffie per dag, dus twintig liter. Althans, dat verklaarde hij aan de pers. Ik heb het nooit geloofd. Twee emmers, en dan evengoed toch al die schilderijen schilderen? Nee, dat gaat er bij mij niet in. Als ik in gezelschap ben vertel ik wel eens het oeroude verhaal over Picasso die, toen een journalist hem vroeg:
'Welk schilderij zou u uit het Louvre redden als het in brand stond?', antwoordde: 'Het schilderij dat het dichtst bij de uitgang hangt.' Kan je geloven dat er mensen bestaan die dat Picasso-verhaal nog niet kennen? Dat is zoiets als niet weten dat Jan Wolkers vele boeken heeft geschreven, of dat Marcel Proust ook een Fransman is. Wat was het een fijne tijd, voor Google bestond. Je kon tenminste dingen leren uit een boek. Ik haat al die moderne rommel die de computer als bindmiddel heeft. Had Gaudí een computer toen hij z'n basiliek bouwde? In geen honderd jaar. Had Napoleon een computer? Had Willy Brandt een computer? Hadden The Jackson Five een computer? Geen van allen, zeker Willy Brandt niet, die, hoewel hij kanselier was, zich van weinig iets aantrok.  De voetbaluitslagen konden hem gestolen worden, hij trok zich er geen reet van aan dat de platenverkoop van de Wiener Sängerknaben niet meer vlotte, en van Jules Deelder had hij nog nooit gehoord, hoewel Jules een groot bewonderaar was van de Duitse cultuur. Nog steeds. Ik zie Jules Deelder nochtans weinig. In Dordrecht heb ik Jules Deelder nog nooit ontmoet. Ik vroeg aan de Dordtse kantinejuffrouw: 'Is Jules Deelder hier ook?' (...)

Uit: Herman Brusselmans - Watervrees tijdens een verdrinking, pag. 75. Prometheus, 2012
Bestellen?