‘... is een andere manier van denken,’ hoorde ze in het Engels boven de doffe gespreksdeken in het cafetaria uit.
De zin kwam uit het oude televisietoestel dat aan beugels vanaf het plafond schuin naar beneden hing. De uitzending leek een talkshow met een of andere politicus.
‘Het zogenaamde vredesproces,’ vervolgde de man, ‘wordt kunstmatig in stand gehouden. Men wil het niet voltooid zien. Onuitvoerbare eisen zijn de beste brandstof voor kunstmatige verontwaardiging en sentimentele politiek. Alleen zo kun je de knuppel eindeloos, maar vooral gericht in het hoenderhok blijven gooien. Het Heilige Land? Het enige wat ze heilig is, is het conflict zelf. Het permanente dreigement om elke eerdere overeenkomst te herroepen, is het levende bewijs. Want – en dat is het rad wat de wereld voortdurend voor ogen wordt gedraaid – het gaat helemaal niet om land. Het gaat zelfs
niet om Jeruzalem. De stad is een handig schaduwthema, de ideale uitvlucht. Een hefboom en een koevoet, meer niet.’
‘Uw thee.’
May merkte de serveerster niet op. Nog nooit had ze iemand het ingewikkeldste vraagstuk ter wereld in dergelijke bewoordingen in het openbaar horen samenvatten.
De studiogast was een onberispelijk geklede diplomaat van een jaar of zestig. Hij had grijs, achterover gekamd haar en zat, met de benen over elkaar, ontspannen in een zwartleren fauteuil. Hij verhief zijn stem niet, probeerde de presentator niet te overdonderen, maar sprak op een natuurlijke, vriendelijke en opvallend aangename manier. Hij boezemde vertrouwen in. Hier was iemand die wist waarover hij sprak. Je voelde de kracht achter zijn persoonlijkheid als een onzichtbare stalen balk in een betonnen muur.
‘U hebt gezien,’ vervolgde hij, ‘dat een aantal voorzeggingen uit mijn gastrede bij de VN is uitgekomen. Op dit moment roepen de ingestorte wereldeconomie en voorbije machtswisselingen nog maar om één ding: een allesomvattende herstructurering van het mondiale bestel. De wereld is een klas die door de leraar te lang alleen is gelaten. We bevinden ons op een cruciaal moment, een universeel schakelpunt met een precair evenwicht. Als niet wordt ingegrepen, gaat de mensheid ten onder aan totale anarchie. De herstructurering kent echter een voorwaarde: dat iedereen, van de gewone man tot aan de invloedrijkste mens, zijn aanspraak op wat dan ook laat varen, met het volste vertrouwen in een wereldbestuur dat aantoonbaar orde op zaken weet te stellen. En laat er geen misverstand over bestaan: dat geldt ook – wat zeg ik, dit geldt vooral – voor de aanspraak op Jeruzalem. Zoals ik al zei, deze kwestie moet op een totaal andere manier worden benaderd. Eenvoudiger, so to speak.’
[ hoofdstuk 1, pagina 44 : ]
DE TIJDMEESTERS
TON VAN MOURIK [ DEEL III QUADRANTIJNEN-‐TRILOGIE ]
ISBN 9 789058 040701
VERSCHENEN JULI 2012
WWW.TONVANMOURIK.COM
Bestellen?
TON VAN MOURIK [ DEEL III QUADRANTIJNEN-‐TRILOGIE ]
ISBN 9 789058 040701
VERSCHENEN JULI 2012
WWW.TONVANMOURIK.COM
Bestellen?
het eerste deel is logisch, het tweede deel is een gefantaseerde oplossing,
BeantwoordenVerwijderennet als de theorie van Breivik waterdicht s, maar zijn oplossing krankzinnig en onmenselijk.
Geen speld tussen te krijgen, dit ingewikkeldste vraagstuk ter wereld is inderdaad makkelijk op te lossen. Wel is dan het resultaat dat er een aantal mensen behoorlijk op zijn neus zal kijken. Droevige gezichtjes overal. Uit elkaar gespatte dromen c.q. nachtmerries of fantasieën.
BeantwoordenVerwijderenWe gaan terug in de tijd, Abram wordt door Yahweh aangespoken, hij moet gaan naar het land dat door Yahweh wordt aangewezen. Abram komt uit Ur der Chaldeeën, dat ligt in Curdia, beter bekend als Koerdistan. Sinds die tijd gaat het al mis met Koerdistan en met het joodse volk. Misschien had Abram helemaal nooit uit Koerdistan moeten vertrekken. Door het vertrekken van deze man is Koerdistan verworden tot een land dat niet door één, en niet door twee, en niet door drie maar door vier vijandige bezetters onder de knoet wordt gehouden. Het wordt tijd dat de joden hun Israëlische diaspora verlaten en terugtrekken naar hun eigen land. Hun èchte eigen land! Het door Heere God gegeven Koerdistan. Dáár zit meer olie in de grond. Dáár zijn meer bijen en dus ook meer honing. Dáár zijn meer koeien en dus ook meer melk. Het echte land van melk en honing is dus daarom Curdia!
Feitelijk is Koerdistan het enige echte joodse thuisland. Het wordt daarom tijd dat Koerdistan bevrijd wordt van de Smerige Turken, die Vuile Syriërs, die pesterige patsers uit Perziërs en die volkomen imbeciele Iraqi's. Het lieflijke Armenië dat op dit moment het allerkleinste gedeelte van Koerdistan in beheer heeft doet dit onbaatzuchtig. Niet omdat de Koerdische olie spontaan een onvoorstelbare rijkdom de grond uit kotst.
Als dan joods Koerdistan gecompenseerd wordt en vervolgens voor enige honderden jaren de bezetters zal besturen zal het weldra ook afgelopen zijn met de onvoorstelbare domheid in die regio. Op de IQ schaal, komen Turkije, Syrië, Iraq en Iran niet eens voor, op een of andere manier kunnen negatieve getalswaarden niet in die kolommen worden opgenomen. De buren van Koerdistan lijken D66 wel. De ultieme domheid, het vleesgeworden anti-intellect. Incapabel tot enig zinvol werk, onwillig tot het bot.
Volgens mij heeft Yahweh met de gehele geschiedenis van de hele regio rond Koerdistan en Israël willen aangeven dat er een kleine fout is gemaakt. Door de aanbidders van de Saitan oftewel de Satan pal rond het heilige land op te stellen moet er toch een belletje gaan rinkelen. Dit kan geen toeval zijn. Het leven in de landen rond Israël is als leven in de hel. Noem een buurland op waar het geen door God verlaten ellende is. Nergens zijn er burgerrechten, nergens is zekerheid.
Bij toeval is het rond Koerdistan het zelfde. Wacht maar tot Iraq binnenkort wordt aangevallen en de Koerden hun rechtmatige land weer in vrijheid kunnen bewonen. Daarna zal spoedig de rest volgen, de vrede ligt in het verschiet.
De andere manier om vrede te krijgen in het Midden Oosten is wellicht iets makkelijker, direct de duivel aanvallen en zijn boekje anaal inbrengen bij iedereen die naar Mecca buigt. Zodra die bron van verdriet is doorgespoeld zal de domheid in het Midden Oosten optrekken als een ochtendmist aan het begin van een stralende dag. Nog nooit in de geschiedenis zijn er dan zoveel mensen zo snel bevrijd uit hun ellende als dan. Want zodra men de oorzaak van het verdriet en de ellende in het Midden Oosten aanpakt dan zal men zich daar kunnen ontwikkelen als mensen. Niet langer verplicht zijn te leven als het domme achtereind van een varken. Het kwaad, de domheid en het uitzichtloze leven in ellende gaan vaak gelijk op, het komt als een totaal pakket rond de islam. Door dit te doorbreken, door de islam op te heffen en voor eens en voor altijd te beëindigen dwingt men deze mensen tot nadenken! Vrede in het Midden Oosten al het gevolg zijn. Misschien is deze laatste manier toch wel de best. Ik ben te bescheiden! Ik weet zeker dat het vanhetgoor-vredesplan het enige is dat zal werken. Het beëindigen van de islam brengt vrede in het Midden Oosten. Het roept een halt toe aan de domheid die de regio en de gehele mensheid kwelt.
Nooit van Ton van Mourik gehoord maar smaakt naar meer.
BeantwoordenVerwijderen"Als niet wordt ingegrepen, gaat de mensheid ten onder aan totale anarchie".
BeantwoordenVerwijderenDat klinkt misschien wel daadkrachtig, of tenminste klinkt het als de opmaat voor iets daadkrachtigs, maar door wie zou moeten ingegrepen?
Vroeger was de de Volkerenbond. Waartoe dat in staat was (of beter: niet toe in staat was), kunnen we zelfs in Kuifje nog lezen. Wat we bij zijn vervanger (de VN) kunnen constateren is, dat zelfs regimes als Syrië en (het voormalig) Libië de mensenrechtencommissie hebben kunnen voorzitten. De universele mensenrechten zijn door de islamitische staten op de tocht gezet door hun Cairo-declaration (1990) waar ze met zijn allen afkondigden dat die verklaring misschien mooi en aardig was, maar dat het natuurlijk wel de bedoeling was dat die mensenrechten slechts ge-interpreteerd kunnen worden binnen de kaders die door de sharia gevormd worden. Even niet vergeten: internationale afspraken gaan altijd boven nationale wetgeving. Als je je dit allemaal realiseert ben je snel klaar met het uittellen van de winst, er valt namelijk niet zo gek veel meer te tellen.
"...zijn aanspraak op wat dan ook laat varen, met het volste vertrouwen in een wereldbestuur..."
BeantwoordenVerwijderenAha... hier komt de aap uit de mouw.
We moeten dus onze eeuwenlang bevochten democratische rechten opgeven en een nieuw op te richten wereldbestuur zal (uiteraard) het beste met ons voor hebben...?
*gierend van het lachen over de vloer rollen doet*
Beste reageerders,
BeantwoordenVerwijderenvoor de goede orde: de meningen in het het boekcitaat zijn afkomstig van slechts één personage uit het complexer geheel van een goed gedocumenteerde factionthriller (zelf ook weer onderdeel van een trilogie).
Hoe de uitspraken zijn bedoeld en of ze in verhaaltechnisch verband levensvatbaar zouden zijn, is onlosmakelijk verbonden met de rol van het desbetreffende personage.
De auteur