De nieuwe Joden en hoe we hen moeten beschermen. (deel 2)

De nieuwe Joden en hoe we hen moeten beschermen.
(deel 2: een oplossing aanvaarden)

Hugh Fitzgerald (jihadwatch.org), vertaling Cornelis de Deugd.

Lees hier deel 1: De nieuwe Joden en hoe we hen moeten beschermen (deel 1: het probleem zien).

West-Europese landen kunnen heel verschillend zijn maar ze hebben allemaal hetzelfde probleem met de islam. Ongeacht of het geregeerd wordt door “Common Law” (Groot Brittannië) of door “Civil Codes”, ongeacht een lange traditie van Tolerantie als een soort staatsreligie (Nederland en Denemarken), of zelfs overdreven begaan zijn met Mensenrechten vanwege een zeker verleden (Duitsland, Spanje, of zelfs Italië), deze landen hebben hetzelfde probleem met hooguit wat verschillen in intensiteit en schaalgrootte. Moslims die geloven in de islam kunnen en zullen nooit de politieke en juridische staatsinrichting van niet-moslims accepteren. Het is fundamenteel in strijd met wat de islam leert, in strijd met wat Mohammed lang geleden, 1350 jaar, heeft voorgeschreven – iets dat zijn geldigheid behoudt voor alle tijden en alle plaatsen.

De volken van Europa moeten nu actie ondernemen, niet later. Juist ondanks hun regeringen en ondanks de timiditeit, stupiditeit, rigiditeit, en gierigheid van hun heersende elites. Zij zullen toch hun eigen manier, hun eigen superieure manier van leven moeten behouden en bewaren, hun vrije en sceptische geest, hun modi in artistieke expressie. Het gaat om het bewaren, beschermen en verdedigen van alle materiële en spirituele prestaties van onze eigen beschaving (tegen hen die alleen minachting of zelfs haat kennen voor deze beschaving – ook zonder precies te weten waarom, maar dan soms wel wetende dat zij als moslims deze minachting moeten koesteren én ook iets moeten doen met die haat). Dat wil zeggen: zij zullen óf onze culturele erfenis, i.e. beschaving, verdedigen, óf zij zullen dat niet doen – er is geen middenweg. Maar als ze het wel doen dan moeten ze erkennen dat de voornaamste dreiging niet die van een openlijke oorlog is, maar die van een langzame maar zekere overgave. Zelfmoord in stilte door het stukje bij beetje toegeven aan islamitische eisen, gebaseerd op een onweersproken en groeiende islamitische aanwezigheid die onomkeerbaar knaagt aan de fundering van het Moderne Europa.

Het is de demografische verovering door moslims die West-Europa ondermijnt. Deze verovering kan alleen afgewend worden door het stoppen van alle islamitische migratie, en door het afsnijden van Arabische geldstromen die de islamitische aanwezigheid versterken door te betalen voor moskeeën, koranscholen, en welzijnsorganisaties – die de islamitische macht verder vergroten – en ook te betalen voor academici, voormalige diplomaten, en journalisten. Rijke Arabieren nemen soms hele afdelingen over of stichten complete centra voor islamitische of Midden Oosterse studies. Langs andere weg verkrijgen zij ook de medewerking, of zelfs meer dan dat, van corruptie gevoelige lieden van inlichtingendiensten, legers en politie-eenheden in heel West Europa. Machthebbers moeten deze trend keren, of tenminste hun best doen – en vooral niet de fout maken om met overheidsgeld moskeeën en andere islamitische organisaties te steunen in de illusie dat “gematigde” imams het verschil kunnen maken. Terwijl het probleem zit in de in beton gegoten, onveranderlijke Islamitische teksten en de greep die deze teksten hebben op de volgelingen. Dawa (“invitatie tot islam”) campagnes moeten zo mogelijk verboden worden, of anders scherp in de gaten gehouden worden met als doel het a-priori immuniseren van bevolkingsgroepen die het doelwit zijn van zulke islamiseringcampagnes.

Het zijn juist de sociaal-economisch marginalen die in het bijzonder gevoelig kunnen zijn voor de lokroep van de islam. Dergelijke groepen en personen moeten opgespoord en gevonden worden als ware het een zaak van Nationale Veiligheid. Deze doelgroep moet benaderd worden met op maat gesneden campagnes. Geestelijk verzorgers kunnen, bijvoorbeeld, aangesteld worden om binnen de doelgroep tekst en uitleg te geven over de rol van slavernij in de islam, over de duur en de aard van de Arabische slavenhandel (die veel eerder begon en, zo ver deze geëindigd is, veel later is beëindigd dan de trans Atlantische slavenhandel). De Arabische slavenhandel was uitzonderlijk wreed en gewelddadig – zwarte jongens, gecastreerd midden in de jungle, op een zware tocht naar de islamitische slavenmarkt, die amper 10% overleefde. De slavenhandel in de Perzische Golf is beëindigd door de Britse Marine, die in Noord-Afrika door de Fransen. Er zou nooit een islamitische William Wilberforce kunnen zijn, en zelfs vandaag de dag worden zwarten tot slaaf gemaakt door Arabieren in West-Afrika en in Soedan. En, zoals velen aannemen, komt slavernij nog steeds voor op het Arabische schiereiland – overigens ondanks dat het in 1962, onder westerse druk, formeel beëindigd is.

Een ander krachtig argument om mensen minder Dawa gevoelig te maken is dat onder de islam vrijwel alle muziek verboden is. Er is geen islamitische religieuze muziek, bijvoorbeeld geen Bach, en geen Islamitisch equivalent voor Gospel muziek. Let wel, Rai zangers in Algerije zijn vermoord door islamitische terroristen, de Taliban vermoorden traditionele Afghaanse bruiloftszangers, en Hamas heeft muziekwinkels opgeblazen in Gaza. Zoiets kan indruk maken.

Maar zijn de West-Europese regeringen bereid, juist nu, de islam te beschouwen als de dreiging die het is voor de nationale veiligheid? Net zo met de verbreiding van de islam en de groei van het islamitische bevolkingsaandeel? Of blijven ze bang voor de implicaties van zo’n erkenning?

Wie zal het zeggen? Maar er zijn tekenen van doorbrekend gezond verstand, het bewijs daartoe stapelt zich op en op. Teksten uit de Koran, de Hadith, en de Sharia zijn niet te missen. Islamapologeten hebben het nooit over deze teksten en al helemaal niet over wat ze propageert. Zij prefereren, altijd en overal, de strategie van Takiyya – hypocrisie om de ware aard van de islam te verbergen.

Opgesomd, zoals honderden keren eerder, met exact dezelfde zin:

“De grootschalige aanwezigheid van moslims in West-Europese landen heeft geleid tot een situatie, voor de autochtone Ongelovigen, die verreweg vervelender, veel duurder, en fysiek gevaarlijker is dan het geval zou zijn zonder zulk een grootschalige aanwezigheid.”

Deze veel-herhaalde zin, hoewel lang, bedoeld om in steen gehouwen te zijn. En de steen waarin het gebeiteld moet zijn, is er een die in heel Europa in openbare ruimten moet staan, of in elk geval in het mentale equivalent van dergelijke openbare ruimten. Alles zodat uiteindelijk iets effectiefs gedaan kan worden – onbuigzaam en volhardend.

Er is echter ook een andere soort steen waarop dezelfde kernachtige zin geschreven zou kunnen worden, maar dan wel in een triomfantelijke sfeer. Niet geschreven door Ongelovigen maar door Moslims ergens in de toekomst. Zoals een beroemd schrijver eens met een roman begon: “er is genoeg ruimte op een voor het mos bestemde grafsteen” om van alles “te bevatten”. En niet in de laatste plaats bovengenoemde kernachtige zin.

Men hoopt dat het niet nodig is zo’n zin te plaatsen op de grafsteen van de westerse beschaving, een beschaving die ongedaan gemaakt kan worden door onverschilligheid, onwetendheid en achteloosheid van zijn elites in politiek en media. Beschaving die verder ongedaan gemaakt kan worden door nalatigheid van betrokken regeringen en volkeren om te doen wat nodig is om, coute que coute, hun eigen beschavingserfgoed te beschermen en te verdedigen. Nalatigheid uit stupiditeit, verlegenheid, gierigheid, starheid of door één, of door allen, van deze eigenschappen.

Aantallen, "zuivere aantallen," tellen helaas mee. Demografie blijkt een zeer groot deel van ons Lot te bepalen.

Oorspronkelijke tekst