De nieuwe Joden en hoe we hen moeten beschermen

[Op verzoek van Harry van Bommel wederom bovenaan geplaatst.]

De nieuwe Joden en hoe we hen moeten beschermen.

(deel 1: het probleem zien)

Hugh Fitzgerald (jihadwatch.org), vertaling Cornelis de Deugd.

We horen steeds vaker dat Moslims “de nieuwe Joden” zijn. Moslims zijn geen “nieuwe Joden.” Het zijn in West Europa zowel de autochtonen alsook alle niet-Islamitische immigranten die de “nieuwe Joden” vormen – met een speciale vermelding voor alle Europese Joden die bij uitstek tot “de nieuwe Joden” behoren.

Het antisemitisme in Europa is immers grotendeels een Islamitische aangelegenheid. 50% van al het antisemitische geweld in West Europa wordt toegeschreven aan Moslims, die overigens gemiddeld maar 5% van de bevolking vertegenwoordigen. Arabieren hebben dan ook vele malen blijk gegeven van Nazi sympathieën – van Rashid Ali in Irak, die een pro Nazi coup pleegde, tot Anwar Sadat die door de Britten is vastgezet voor pro Nazi activiteiten (terwijl Nasser’s zwager zichzelf na de oorlog onsterfelijk gemaakt heeft door Mein Kampf in het Arabisch uit te geven), tot de groot-mufti van Jeruzalem, Amin al-Husseini, die Hitler heeft ontmoet en bijzonder gecharmeerd was van de Endlösung en bovendien mede-oprichter was van een Islamitische, Bosnische SS divisie.

Moslims hebben alle vrijheid gekregen zich in elk West-Europees land te vestigen, dankzij de onwetendheid, de nalatigheid en het simplistische geloof van de politieke en journalistieke elite dat “iedereen in essentie hetzelfde is en ook hetzelfde wil.” Het is de gewone man die als eerste een hoge prijs betaalt voor deze gekte; de elite volgt later. Moslims wijzen de juridische en politieke instituties af van de landen waar ze terecht gekomen zijn, ondanks dat deze landen veel hoger ontwikkeld zijn en, in alle opzichten, veel beter bestuurd worden dan de Islamitische landen van herkomst – landen waarin alle mislukking een direct gevolg zijn van de Islam, mislukking in zowel politiek, economisch, sociaal, moreel en intellectueel opzicht. Eigenlijk vluchten zij van de Islamitische wanorde en wanbestuur, maar in tegenstelling tot degenen die de Nazi’s en de Communisten zijn ontvlucht, zijn zij in het geheel niet dankbaar. Meer nog, zij brengen in hun mentale bagage precies de oorzaak mee van alle mislukking in hun maatschappij van herkomst. Met name het despotisme, het (inshallah) als-God-het-wil-fatalisme, de slechte behandeling van vrouwen én alle niet-Moslims. En al dat andere dat in de praktijk zorgt dat Islam is wat het is én wat wij Ongelovigen wel degelijk herkennen als de tragische puinhoop die het in werkelijkheid is. Ook al begrijpen we de relatie niet helemaal tussen Islam en het gedrag en mentaliteit van Moslims.

In Engeland, net zoals in elk ander West Europees land, vormen alleen de Islamitische immigranten – en geen andere – een permanente bron van problemen. Problemen die ook niet verdwijnen ongeacht hoeveel tedere bezorgdheid men biedt, ook ongeacht met hoeveel geld men hen subsidieert, en ongeacht hoe zeer men door het stof gaat om zelfs aan de meest buitensporige eisen tegemoet te komen of anders deze eisen in elk geval niet openlijk als buitensporig te bestempelen waar deze eisen voortdurend en steeds weer gesteld worden. Bijvoorbeeld aparte tijden in openbare zwembaden zodat mannen en vrouwen apart kunnen zwemmen, of om zelfs maar te voorkomen dat tijdens het mannenuurtje het zwembad niet verontreinigd wordt door niet-Moslims. Of bijvoorbeeld eigen gebedsruimten op vliegvelden, bij taxistandplaatsen, op scholen, op de werkvloer enz. De eisen omvatten veelal een speciale behandeling voor Islamitische werknemers, studenten en zo meer zodat zij steevast iets niet meer hoeven (tijd vrij om te bidden, iets niet aan hoeven te raken, dit niet hoeven te doen, dat niet hoeven te doen).

Deze eisen omvatten pogingen, soms met succes, om studieboeken te herschrijven zodat de geschiedenis van de Islam niet alleen opgeschoond wordt, maar zelfs omgevormd wordt tot een aantrekkelijk en glorieus verhaal terwijl de geschiedenis van het Christendom degradeert tot een monstrueus overdreven en verkeerd voorgestelde weergave van de kruistochten alsof dat het wezenskenmerk is van het Christendom. Zodra het om Joden gaat, omvatten de eisen het negeren of beperken van enige studie van de Holocaust, zoals dat met deze aan inflatie onderhevige term wordt aangeduid. Islamitische studenten hebben geweigerd dit onderwerp te bestuderen, overigens net zoals zij weigeren de geschiedenis van Frankrijk te bestuderen onder het mom dat het voor hen niet relevant is – alleen Jahiliyya (onwetendheid) telt.

De essentie van al deze Islamitische eisen – je kunt zo je eigen, altijd groeiende lijst maken – is dat deze eisen nooit ophouden, zelfs niet als de autoriteiten in een verstandige bui deze eisen afwijzen. De reden is dat, in Islamitische ogen, Islam en niet-Islam volledig onverenigbaar zijn. Het wezen van de Sharia is simpelweg en fundamenteel strijdig met niet alleen de Amerikaanse constitutie, maar ook met alle belangrijke principes en verworvenheden van ontwikkelde westerse democratieën, zoals daar zijn, met name, individuele uitingsvrijheid en gewetensvrijheid.

Kijk naar Islamitische pogingen om willekeurige discussies of kritiek in te perken. Verschillende vertalers van Salman Rushdie zijn fysiek aangevallen, tenminste een is er vermoord. Theo van Gogh is vermoord. Een Nederlands parlementslid, Geert Wilders, en een Italiaanse journalist, Magdi Allam, en de gevierde Islam-verlaters Ayaan Hirsi Ali en Wafa Sultan, leven allen onder serieuze Islamitische dreiging. Een dreiging die hen dwingt hun dagelijks leven aan te passen, of zelfs helemaal onder bewaking permanent onder te duiken. De hele Deense bevolking werd met de dood bedreigd als de regering niet het meest heilige recht, uitingsvrijheid, op zou geven ten koste van de Mohammed cartoonisten. De gehele Islamitische wereld dreigde Deense producten te boycotten, zoals ook met Nederlandse producten vanwege Fitna. Een film die overigens op één vraag na uitsluitend bestaat uit citaten uit de Koran en de Hadith, met daarin geen enkel woord aangepast voor effectbejag. Deze citaten worden begeleid met videobeelden van nieuwsitems met Islamitisch “activisme” dat correspondeert met, en ongetwijfeld gebaseerd is, op juist die teksten – en honderden andere gelijkaardige teksten.

Het is ronduit walgelijk dat Moslims slachtoffer claimen te zijn van deze film en de cartoons, terwijl juist zij in het Midden Oosten zich de heilige missie toegeëigend hebben om Israël te vernietigen en alle Joden hetzij te vermoorden, hetzij te verdrijven, of anders te vernederen tot de status van permanente dhimmi. Het zijn in West Europa precies deze Moslims die de grootste bron zijn van passief, actief en gewelddadig antisemitisme. Zij zijn het ook die graag misbruik maken van het al aanwezige antisemitisme om legitimatie te vestigen voor de Jihad tegen Israël en tegen Israëls pogingen zichzelf te verdedigen tegen een kwaadaardige, onuitputtelijk kwaadwillende en wrede vijand.

Er zijn geen andere immigranten – geen Hindoes, geen Chinezen (Christen of Confuciaans), geen Vietnamese Boeddhisten, geen niet-Islamitische zwarte afrikanen, geen indianen uit de Andes, geen Siberische Tunguz uit het hoge noorden en ook geen Aboriginals van Down Under – die in dezelfde dimensies een probleem vormen. Het is een probleem dat niet verholpen of verkleind kan worden. Immigranten die tevens Islamitische gelovigen zijn, zijn tevens lid van de Umma, waaraan zij als enige loyaal zijn, precies zoals hun geleerd is.

Er zijn er die zichzelf “Moslim” noemen maar daar alleen maar mee bedoelen dat zij zich niet openlijk zullen afzetten tegen de Islam. Terwijl zij de Islamitische ideologie wel afwijzen en ook niet de intentie hebben ook maar iets te willen veranderen aan hun Ongelovige Omgeving. Deze Moslims vormen mogelijk zelf geen bedreiging – mogelijk omdat je niet weet wanneer enig bewustzijn van deze “identiteit” leidt tot een terugkeer tot wat de Islam hun leert. Er kunnen zelfs “gematigde” Moslims zijn met een oprechte en diepe afwijzing van de Islamitische dogma’s die Islamitische suprematie verkondigen en daarmee de behandeling van Ongelovigen als Minderwaardigen steunt. Niettemin kunnen, het is onaangenaam maar waar, zelfs deze mogelijk “gematigde” Moslims (waarbij “gematigdheid” van waarde kan zijn voor Ongelovigen) alleen al door hun aanwezigheid in steeds grotere aantallen de macht van de “echte” Moslims verder vergroten. Deze “echte” Moslims kunnen aldus hun aantallen overdrijven en hun vermogen vergroten om laffe politici te laten buigen voor de Islam. Politieke weekdieren die weigeren de Islam te zien als de permanente dreiging die het is voor de wetten en gebruiken van een ontwikkeld land, voor de kunsten, voor de wetenschap en voor de individuele vrijheid en autonomie. Gevaarlijk politiek opportunisme gebaseerd op de verwachting dat de Islam en bloc stemt.

Moslims hebben zich gevestigd in West Europa op een manier zoals geen enkele andere groep van migranten dat heeft gedaan. Als deze Moslims een probleem zijn voor de Westerse Ongelovigen en nog steeds een probleem zijn in de tweede en derde generatie, of zelfs steeds militanter worden (zoals zichtbaar in Duitsland, Frankrijk en Groot Brittannië) dan is het ook waar dat zij al tientallen jaren enorm veel krediet hebben in officiële kringen. De BBC, en speciaal de BBC World Service, heeft bijvoorbeeld een grote groep Arabische en Islamitische medewerkers en, uiteraard, niet-Moslims die om ideologische redenen – linkse opvattingen, antisemitisme of beide – graag meewerken aan het streven de Islamitische visie te verspreiden, in het bijzonder de apert onjuiste voorstelling van de Jihad tegen Israël. Deze kleuring heeft zijn effect gehad. Elders in de Britse pers, en radio en televisie, zijn de Islam apologeten (die doorgaans overlappen met de anti-Israël brigade) sterk in getal en invloed, zoals in alle West Europese landen.

Het is Israël en zij die Israël steunen niet gelukt het bovenstaande te herkennen als wezenlijke oorzaak van het, in de laatste tientallen jaren, steeds donkerder worden van het West Europese beeld van Israël. Dit heeft vanzelf consequenties, niet alleen voor Israël. Het heeft ook geleid tot veel verwarring bij Ongelovigen die continu heel verkeerd geïnformeerd zijn over de Arabische en Islamitische Jihad tegen Israël. Deze Jihad is mede hierdoor geaccepteerd geraakt als een legitieme “nationalistische strijd” van zogenaamde “Palestijnen”, dit in plaats van wat het is, is geweest en ook altijd zal zijn: een niet mis te verstane poging om een niet Islamitisch volk het recht op een eigen staat te ontnemen. Zulks ondanks de beperkte afmeting van deze staat, ondanks het totale gebrek aan provocatie aan het adres van hun buren en zelfs ondanks hun herhaalde bereidheid hun buren economisch te steunen. Zelfs opvolgende Israëlische regeringen hebben zich niet gerealiseerd dat het niet mogelijk is aldus een vergelijk te bereiken, nu niet en nooit niet.

Wordt vervolgd.

23.7.2008

Oorspronkelijke tekst

Lees hier deel 2: Een oplossing aanvaarden.