Too good to be forgotten (8)

Too good to be forgotten (8)

[Waarin aandacht voor de platen die onterecht buiten de lijstjes van ‘De Beste 100’ vallen.]

Magazine – ‘Secondhand Daylight’ (1979)

In de nasleep van de opkomst van de Sex Pistols volgde een hele generatie zogenaamde ‘first wave’ Engelse punkbands. Na een beroemd geworden optreden van de Sex Pistols in de Lesser Free Trade Hall in Manchester,(de juiste naam is me ontschoten), georganiseerd door Uni students Pete Shelley en Howard Devoto, richtten deze twee The Buzzcocks op. De band zou in no time uitgroeien tot een van de boegbeelden van de Britse punk, maar dat gebeurde pas nadat ze in eigen beheer de ep ‘Spiral Scratch’ hadden uitgebracht en nadat Howard Devoto de band had verlaten om zijn eigen band op te richten.

Magazine geldt inmiddels als een van de beste bands uit de post-punk generatie, een erkenning die de band ook ten deel viel in de jaren dat ze actief waren (1978-1981), maar die daarna jarenlang naar de achtergrond verdween. Wie de platen van Magazine hoort (‘Real Life’ (1978), ‘Secondhand Daylight’ (1979), ‘The Correct use of soap’ (1980) en ‘Magic, murder and the weather’ (1981), begrijpt direct waarom Devoto The Buzzcocks wel moest verlaten, want het muzikale spectrum was duidelijk te beperkt voor hem. Devoto omringde zich met een groep fantastische muzikanten, waaronder gitarist John McGeoch (later overgestapt naar Siouxsie and the Banshees en vervolgens naar PiL), bassist Barry Adamson (later jarenlang onderdeel van Nick Cave’s band The Bad Seeds) en toetsenist Dave Formula. Alle drie zouden een duidelijk stempel drukken op de muziek van Magazine, maar het zijn vooral de gelaagde synthesizerklanken van Formuala die een essentiële rol spelen op de tweede, en in mijn ogen beste, plaat van Magazine. De band wordt wel eens omschreven als ‘de perfecte synthese van de Sex Pistols en Pink Floyd’; een beetje afgezaagd, maar het dekt de lading aardig.

Veel belangrijker is dat de muziek van Magazine na bijna drie decennia nog zo goed, krachtig, overtuigend en rondom prachtig klinkt. Wanneer ik The Buzzcocks hoor, dan bekruipt me ondanks de kwaliteit van de nummers toch altijd het gevoel dat hun muziek de tand des tijds niet al te grandioos heeft weten te doorstaan. Omdat dit bij zoveel bands uit de periode 1976-1981 het geval is, heeft het lang geduurd voordat ik me er eindelijk toe zette de eerste twee Magazine platen op cd te kopen. Dat had ik dus veel eerder moeten doen. Het is met name ‘Secondhand Daylight’ dat nauwelijks aan slijtage onderhevig blijkt. Mijn angst dat de licht gemaniereerde zang van Devoto me zou irriteren als compleet achterhaald, bleek voorbarig want die zang is vooral eigenzinnig, overtuigend en krachtig. Sinds ik de cd versie ongeveer een jaar terug eindelijk in huis haalde, heb ik de plaat al ontelbare keren gedraaid (veel vaker dan het veel meer door de punk beïnvloede debuut) en elke keer kan ik de neiging alle nummers woord voor woord mee te zingen nauwelijks onderdrukken.

Misschien dat de extra magie van Magazine ook een rol speelt. In tegenstelling tot voormalige companen The Buzzcocks, die nog steeds de wereld rond trekken (voor het laatst gezien in Paradiso 1992 en dat was toen al een deceptie), daar leggen Adamson en Formula zich al jaren toe op het maken van filmmuziek (al schijnt er een soloplaat van Formula aan te komen). Howard Devoto is tegenwoordig grafisch ontwerper en John McGeoch, een van de beste en meest invloedrijke gitaristen uit het (post)punk tijdperk, overleed in zijn slaap in 2004, 48 jaar oud.

Kees Bakhuyzen

Standout track ‘Cutout shapes’ op Youtube