Historische dagDinsdag 19 augustus jl. was een dag om niet te vergeten want wederom is er succes geboekt op het anti-discriminatiefront en daar kunnen we alleen maar blij om zijn. Voor het eerst kon een echte moslimvrouw, ook wel moslima genoemd, meedoen aan de Olympische Spelen zonder zich te hoeven aanpassen aan de doorgeschoten westerse normen. Hardloopster Raqaya Al Ghasara liep, gekleed in een speciaal door het Westen (Canada) ontworpen zogeheten hijood de 200 meter sprint in het Nationale Stadium in Peking.
Weliswaar weerde China afgelopen week wat bijbels uit het machtige land maar het heeft wel degelijk laten zien dat het vooruitgang boekt wat betreft de vrijheid van religie. Het kan dus toch in China! Hulde voor De Volkskrant en ook de Nederlandse televisie (zie de reclameleader voor de Olympische Spelen op Nederland 1) want zij maakten er op 19 augustus direct melding van zodat haar beeld niet meer weg te denken is uit de sportwereld en het Westen in het bijzonder.
Helaas heb ik de 200 meter sprint niet gezien maar mocht Al Ghasara een teleurstellende race gelopen hebben dan weet ik vrijwel zeker dat er op haar outfit toch nog enorme winst te behalen valt.
Annelies van der Veer
Het was een ontroerend symbool. Lekker net voor Ramadan wordt er extreem op los geslacht. Algerije, Pakistan, Filipijnen (afschuwelijke moordpartijen) en dit dappere meisje gaat ons laten zien dat de allerbelangrijkste zaak in de wereld is dat het wicht met zo'n vlag met bloedrepresentatie ons mag verblijden.
BeantwoordenVerwijderenDe druk van islamitische landen op o.a evenementen als de Olympische Spelen is al jaren groot. Helaas heeft men weer toegegeven aan de islamisering en elke toegeving zet de vrijheid verder onder druk.
BeantwoordenVerwijderenAtletes uit Marokko, Algerije en Tunesie gingen gewoon net zoals de rest gekleed. Deze dame vormde dus een uitzondering. Ze droeg overigens eenzelfde soort pak als de Australische Cathy Freeman droeg tijdens haar gouden 400m race in Sydney, maar daar zaten (voorzover mij bekend) geen religieuze motieven achter.
BeantwoordenVerwijderenStap achteruit. Er loopt al jaren een Tunesische atlete mee, gewoon zoals ieder ander. De Indiase moslim Sania Mirza (tennis) doet ook niet moeilijk. Waarom dan juist een Australische voor iemand uit Bahrein een hoes moet ontwerpen?
BeantwoordenVerwijderenTer aanvulling:PAul Lieben in Elsevier
BeantwoordenVerwijderenHoofddoekparadijs als voorland voor Nederland
woensdag 20 augustus 2008 17:53
‘Een non-issue!’, is vaak het meewarige commentaar wanneer iemand begint over nadelen van de hoofddoek. Ook vooral zich progressief noemende mensen willen er nooit over spreken.
Ik heb zelf wel eens een blog gewijd aan het dragen van hoofddoeken achter gemeentebalies en burqa’s op straat. De Elsevier-lezer zal het mogelijk open deuren vinden, maar ik ben daar op tegen. Dat is ook makkelijk te onderbouwen met respectievelijk een beroep op de scheiding van kerk en staat (laïcité) en veiligheid (herkenbaarheid).
Straatbeeld
Moeilijker ligt het om aan te geven waarom ik ook geen warm voorstander ben van de hoofddoek, al realiseer ik me dat je die in het straatbeeld niet kunt verbieden. Samenvattend komt het erop neer dat:
1. De speelruimte voor emanciperende allochtone vrouwen ernstig wordt beperkt bij een ongebreidelde toename van hoofddoeken in het straatbeeld;
2. Vrouwen die geen hoofddoek dragen, in bepaalde wijken dan maar benaderd worden als een hoer.
Ik spreek wel eens met allochtone vrouwen die merken dat hoe meer hoofddoeken er in hun wijk verschijnen, hoe groter de druk wordt om zich te conformeren aan dergelijke kledingvoorschriften. Die dwang begint al vroeg. Verhalen zijn bekend van werkloze vaders die de gangen op school afstruinen om te zien wie er in het klaslokaal een hoofddoekje draagt, maar vooral wie niet.
Ook is het niet zo dat de last en de overlast zich beperken tot islamitische vrouwen, zoals sommige schijntolerante Nederlanders schijnen te wensdenken. Het sprekendste moment is altijd het moment dat ‘progressieve’ mensen, zonder invoelingsvermogen en wonend in een échte prachtwijk, eens zelf bij toeval geconfronteerd worden met het ‘sisgeluid’, voor hoer worden uitgemaakt of zelfs fysiek worden lastiggevallen.
Sissen
Mijn vriendin vraagt dan meestal of de persoon in kwestie last heeft van een lekke band, maar dergelijke verbale lik-op-stuk is niet altijd zonder risico. Ronduit naar overigens was het moment dat niet gesist werd, maar een lift waarin zij met drie mannen stond, werd stilgezet met kennelijk kwalijke bedoelingen. Met veel geluk en wijsheid kwam ze zonder kleurscheuren uit deze situatie.
In de Koran stata niet 1 op 1 dat hoofddoekloze vrouwen per definitie moeten worden lastig gevallen, maar het scheelt ook niet veel. Je hoort toch wel vaak geluiden, die kunnen worden samengevat als: ‘Eigen schuld, dikke bult, na na na na na.’ Sla er de diverse websites maar eens op na.
Maar helpt het nou, zo’n hoofddoek? Een van de hoofddoekjeswalhalla’s bij uitstek is Egypte. In NRC Handelsblad stond een onthullend artikel onder de titel 'Zonder sluier vraag je erom - Egypte legt verantwoordelijkheid voor seksuele intimidatie bij vrouw'. In een campagne worden vrouwen zonder hoofddoek voorgesteld als een lolly zonder papiertje, maar vol met vliegen. De vrouw mét een hoofddoek is de lolly met het papiertje, waar iedereen met z’n fikken vanaf blijft.
Seksuele intimidatie
Maar klopt dit beeld? Is Egypte het toonbeeld van ‘handjes thuis’ en goede manieren?
Ik wil u enkele citaten wat dit aangaat, niet onthouden.
‘Recent onderzoek wijst uit dat ruim 80 procent van de Egyptische vrouwen slachtoffer is van seksuele intimidatie, zij het verbaal of fysiek op straat, op school of op het werk.’
‘Van de westerse vrouwen die Egypte bezoeken, wordt zelfs 98 procent lastiggevallen, zo blijkt uit de enquête.’
‘De praktijk wijst echter uit dat de sluier en conservatieve kleding helemaal geen bescherming bieden. De overgrote meerderheid van de Egyptische vrouwen draagt tegenwoordig, in tegenstelling tot enkele decennia geleden, een hoofddoek, maar gesluierde vrouwen worden net zo vaak lastiggevallen.’
‘We worden altijd als lustobject afgeschilderd dat afgeschermd moet worden. Geen wonder dat de vrouw een obsessie is geworden’.
De vrouw als obsessie? Belasteren en betasten? Is dit ons voorland? In sommige wijken soms al wel. Maar de hoofddoek helpt hiertegen in elk geval dus niet.
Ik zou me daarom willen aansluiten bij de enige campagne in Egypte, die volgens de NRC op mannen is gericht, met de boodschap: ‘Yichtirim Nafsak’.
In het Nederlands: ‘Gedraag je!’.
Paul Lieben
http://www.elsevier.nl/web/Oh-oh-Den-Haag.htm
@ klomp uit Australië, 'Kees, wist jij niet dat die hoofdbedekking in Oz is bedacht ?
BeantwoordenVerwijderenNet zoals de boerkini !
Ik zal het artikel uit de Australian wel eens opzoeken, stuur ik het door.
Kan me vergissen hoor, maar ik zag op de 100 m al een mevrouw in een tot onder de knie gestoken geheel, met een flodderend boenstuk en een hoofd bedekkend geheel lopen. en dat was voor de 200m en die mevrouw kwam uit Perzië. Zij was natuurlijk kansloos, slaat ook nergens op zo'n outfit in een atletiek wedstrijd. Dus, wat wil je met deze plaatsing??
BeantwoordenVerwijderen