Wat Israël te maken heeft met dhimmitude en het Westen

Fitzgerald: Wat Israël te maken heeft met dhimmitude en het Westen

[Noot van de vertaler: De titel suggereert mogelijk een causaal verband tussen Israël en dhimmitude of verwante problemen in het Westen. Dit is zeker niet bedoeld door de auteur zoals uit onderstaande vertaling blijkt.]

Een reageerder op Jihad Watch vroeg onlangs: “Mijn grote vraag is: Wat heeft Israël te maken met dhimmitude en het Westen?”

Antwoord: Alles. Israel is deel van het Westen, en het Westen zou het Westen niet zijn zonder Israëls bijdrage aan dat Westen.

Israël, of beter gezegd de Joden, verloren hun land (evenals vele andere niet-islamitische en niet-Arabische volkeren) tijdens de islamitische verovering van het Midden-Oosten en van Noord Afrika, waarbij de islamisering gepaard ging met arabisering. (Die arabisering werd overigens op sommige plaatsen, zoals bijvoorbeeld Iran, wel degelijk aangezien voor wat het werkelijk was: cultureel en taalkundig imperialisme dat vele overwonnenen overtuigd heeft dat zij Arabisch zijn of moeten worden om goede moslims te kunnen zijn.) Ondanks arabisering zijn vele Joden er in geslaagd terug te keren naar het Beloofde Land om er een gemeenschap te bouwen, en dat vele decennia vóór het mandaat van de Volkenbond voor Palestina. Joden zijn, ondanks grote belemmeringen, ook tijdens het mandaat terug blijven keren ondanks grotendeels onwillige Britse autoriteiten ter plaatse die zelf zich niet eens aan het mandaat hielden. Zie bijvoorbeeld Artikel 6 van het mandaat volgens welke de Britse autoriteiten verplicht waren de vestiging van Joden te faciliteren. En ook andere Joden kwamen, met name Holocaust overlevenden. En zelfs bijna een miljoen Joden kwamen uit diverse islamitische, Arabische landen alwaar zij slecht behandeld werden en als dhimmi's in voortdurende onzekerheid leefden (zoals overigens alle niet-moslims in islamitische gebieden)

De Joden in Israël, in elk geval de 50% afkomstig uit Arabische landen, zijn niet van zins om als dhimmi's te leven, en zij zullen zeker niet teruggaan naar die status. Afstammelingen van Joden die Israël weer hebben verlaten, om bijvoorbeeld naar Europa te gaan, zijn nu pas aan het ontdekken waar het in de islam allemaal om draait – precies zoals de rest van de Ongelovige Wereld dat, geen moment te vroeg, gaat ontdekken.

Deze Joden zullen, net zoals alle andere Westerlingen en niet-westerse Ongelovigen, in steeds grotere aantallen gaan zien dat de oorlog tegen Israël niets anders is en ook nooit iets anders geweest is dan een klassieke Jihad. Deze ware aard wordt aan het oog onttrokken, deels door het listige gebruik, door moslims, van islamo-christenen (Hanan Ashrawi, Naim Ateek, Michel Sabbah, enz.) onder de Arabieren op de Westelijke Jordaanoever om de Islamitische agenda te promoten. De Jihad wordt echter nog het meest aan het zicht onttrokken door de zorgvuldig gecreëerde maar volstrekt valse “Palestijnse” identiteit, welke met bijzonder veel inspanning is “geconstrueerd”. Mahmoud Darwish is, bijvoorbeeld, zo’n zorgvuldige “constructeur” die voor de Zesdaagse Oorlog zichzelf steeds typeerde met “Ik ben een Arabier” maar daarna plots zichzelf tegenover Westerlingen alleen nog maar een “Palestijn” noemde.

De Jihad tegen Israël wordt geëffectueerd door conventionele oorlogsvoering, en ook door terrorisme, evenals door diplomatieke en economische druk, en uiteraard ook propaganda. De hele rataplan. Er kunnen verschillen zijn in timing en tactiek tussen de Snelle Jihadisten van Hamas en de Langzame Jihadisten van Fatah, maar er is geen enkel verschil in het uiteindelijke doel: Israël moet ophouden te bestaan als plaats waar Joden, en dan niet als dhimmis, kunnen leven op land dat eens islamitisch bezit was. Dit is alles. Geen enkel ander doel is acceptabel voor islamitische Arabieren, hooguit met uitzondering van een handjevol van de intellectueel en moreel meest geavanceerde moslims.

De Jihad tegen Israël krijgt altijd weer veel aandacht – ondanks dat het niet gezien wordt als een Jihad maar zoals Arabieren het graag zien: als een “strijd” van een klein volk, de “Palestijnen” tegen een “bezetter” en zo verder. Deze propaganda campagne is begonnen zelfs lang voor OPEC de oliemarkt monopoliseerde, en ook voordat miljoenen moslims – dwaas genoeg – toestemming kregen zich in het Westen te vestigen, en ook voordat moderne westerse technologie (audio, video, satelliet TV, het Internet) in handen van moslims – die zelf deze techniek niet konden ontwikkelen – gebruikt wordt voor het verspreiden van hun boodschap, hun uiterst dodelijke islamitische boodschap naar alle uithoeken van de Dar al-Harb, omdat de hele wereld, zoals je moet begrijpen, toekomt aan Allah en zijn volk.

Dit is wat Israël “te maken heeft met dhimmitude en het Westen.”

Hugh Fitzgerald

Bron: What Israel has to do with dhimmitude and the West

Vertaling: Cornelis de Deugd (HB)