Zelfs de tatouages zijn verbleekt

Nederland – Portugal. Oranje speelt in begrafenistenue en begint weer goed. Na een kwartier of zo is het al 1-0. Dat blijkt de laatste stuiptrekking – wel een mooie - te zijn van een zwaar overschat team. De benzine is al weer op. Het beetje energie is verbruikt. De lichten gaan uit. Naar later blijkt: voorlopig even voorgoed. Het is tijd om eens in de spiegel te kijken, zeiden verschillende vedetten naderhand. Nou, dat had Ronaldo al gedaan. Veelvuldig. En op tijd. Vlaar liet 'm schieten. Van der Wiel viel achterover bij de eerste de beste schijnbeweging van de man met het mooi gesteven haar. Hij heeft geen kapper Hanni nodig. Hij doet het allemaal zelf. Je hebt ego's en ego's.

Verlegen met de situatie kwamen ze aan op Schiphol. De vedetten. Zwarte kringen onder de ogen van het vele vliegen. Druk telefonerend of de koptelefoon op het hoofd gezet om maar niemand te woord te hoeven staan. Toch zijn er nog een paar handtekeningen jagers. Maar er is ook geroep: zakkenvullers...vuile homo's! Waar dat laatste op slaat, is niet duidelijk. Er is geen rose op de voetbalvelden, hadden we met elkaar afgesproken toch. Robben kijkt verongelijkt en lijkt iets te mompelen, maar in tegenstelling tot zijn Hou je bek, man in het stadion van Charkov aan het adres van
Van Marwijk, toen deze hem probeerde te bewegen ook eens mee te verdedigen, valt deze verbale oprisping niet te ontcijferen. Ik ben geen liplezer en ik sta ook maar gewoon te wachten op mijn gast, een vermaard socioloog/psycholoog/filosoof die een lezing komt houden over Brood en Spelen in de Eenentwintigste Eeuw. Misschien wil Robben ons eraan herinneren, dat de Ieren het nog slechter hebben gedaan. Dat is ook zo: zij hebben ook nul punten maar negen doelpunten tegen en slechts eentje voor. Maar ze speelden wel met passie. Dat kun je van onze klassespelers niet zeggen. Ze verdwijnen nu naar buiten. De mannen met de grote ego’s. Om misschien een paar dagen later met een privéjet naar Ibiza te verdwijnen.

Waar heeft het aan gelegen? De analytici gaan vrolijk door. Zij hadden het in de gaten. Zij hebben tijdig hun waarschuwingen aan het adres van de spelers laten horen. Die konden er niets van. Hoe hebben we ooit kunnen denken, dat een stelletje derderangs ijdeltuiten en een prutser van een coach weer de finale zouden bereiken en die nog zouden winnen ook. Het liefst van Duitland of Spanje. De sfeer in de groep was verpest. De analytici hebben ons erop gewezen. Er is gelekt. Er waren te veel ego's die elkaar het licht niet in de ogen gunden. De coach had het niet meer in de hand. Er zouden klappen zijn gevallen. Zij, de analytici, hadden het allemaal voorzien.

Het amusant geraaskal gaat op deze manier nog wel even voort. Want voetbal analyses zijn per definitie louter lucht en leegte. Niemand kan ze controleren. Elke commentator kan met zijn verklaring voor verlies of zege voor de dag komen, want niemand kan die met zekerheid als onzin terzijde schuiven.

Er is al verwezen naar doos 13 van Leo Beenhakker, die tijdens het voor Nederland mislukte WK in 1990 (Nederland was favoriet na de EK zege in 1988) een bord waarvan één van de spelers net gegeten had (het kan ook een steen of bloempot geweest zijn) naar het hoofd geslingerd kreeg. Pas in 2003 onthulde deze bondscoach van toen, dat hij aantekeningen had gemaakt tijdens dat WK. Deze notities bewaarde hij in een doos, die hij doos dertien noemde. Sindsdien is er niet veel meer van vernomen. En zo zal het ook nu wel gaan.

De supermarkten gaan hun overschot aan oranje tompoucen en alle andere oranje snacks naar de voedselbanken brengen, die al hebben verklaard daar niet happig op te zijn. Het is immers ongezonde kost. Alle clubs die zich inspannen om zwaarlijvigheid drastisch te verminderen, halen opgelucht adem. De economie gaat opnieuw stokken, wat de politieke partijen voedsel zal geven in hun voorbereiding van de verkiezingscampagnes. De regering is namelijk gevallen. Dat waren sommigen misschien vergeten. En Rita Verdonk gaat al haar oranje geverfde kamers opnieuw witten.

Hou je bek, man. De taal van het parlement is nu ook op het voetbalveld doorgedrongen. En de tatouages zijn verbleekt. Dat laatste is maar goed ook. Dan is die getatoueerde EK beker die enkele grote ego's uit het oranje elftal al op hun lijf hadden laten aanbrengen voorgoed verdwenen, wanneer ze in het nieuwe seizoen na een gespeelde wedstrijd hun shirt uittrekken om die te wisselen met die van de tegenstander. Grote ego's. Je komt deze betiteling op dit moment veelvuldig in een ander verband in diverse columns tegen. Mannen die grote ego's hebben, hebben kleine pikkies, lees ik her en der. Dáárover is in het oranjekamp nog niets uitgelekt, voor zover ik weet.

Het leven gaat weer door. Was voor velen waarschijnlijk ook nooit gestopt. In ieder geval is er weer tijd en ruimte voor andere dingen. Voor het net verschenen nieuwe boek van Leon de Winter bijvoorbeeld: VSV of Daden van onbaatzuchtigheid. Over een terroristische aanslag van extremistische Marokkaanse Moslims op het elitaire Muziektheater in Amsterdam: zes doden; Cohen is burgemeester gebleven; de groep wil Mohammed B als wisselgeld voor gijzelaars; Wilders houdt een persconferentie; Theo van Gogh is op aarde teruggekeerd; De Winter en Jessica Durlacher zijn gescheiden, omdat de laatste genoeg heeft van zijn rechtse praatjes, - en nog veel meer.
Ik ben pas nog naar zo’n uiteraard vreselijk elitaire voorstelling in het kader van het Holland Festival in dat oh zo elitaire Muziektheater geweest. Dat was net op tijd dus. Een heel bijzondere voorstelling die echt heel wat beter was dan de drie schamele vertoningen die het oranje voetbalelftal ten beste gaf. Maar dat is natuurlijk geen kunst.