NEGER

De heer S. (74) krijgt onaangekondigd bezoek van mevrouw M. (65), eveneens woonachtig in seniorencomplex 'De Boomgaard' in provincieplaatsje Y. Nadat mevrouw M. gevraagd heeft of ze niet ongelegen komt, steekt ze van wal.

"Het was verschrikkelijk! Maar ik zal bij het begin beginnen. Ik heb hem ontmoet tijdens de computerles. Hij is niet gewoon zwart maar echt pikzwart. Z'n armen zijn zoo donker." Mevrouw M. wrijft met haar hand over d'r eigen witte onderarm. "Echt, dat zie je niet vaak, en zijn ogen…., van die
grote, echt enorm grote ogen." Ze trekt een verschrikt gezicht. "Hij komt van de Antillen of zo, ik weet het niet maar je doet toch extra je best om zo iemand zich op z'n gemak te laten voelen, tussen al die… nou ja, dat is toch normaal dat je extra vriendelijk tegen zo iemand doet? Pikzwart is-ie."
Meneer S. knikt, ten teken dat hij mevrouw begrijpt: "Het is een neger," concludeert hij.
 "'t Was reuze gezellig tijdens de computerles hoor," hervat mevrouw M., "je kan echt met hem lachen. Bij de nieuwjaarsborrel, jij gaat daar nooit naartoe, zitten alle mannen aan zijn tafel, en een lol dat ze hebben! Dus ik dacht, 't kan wel.
"Hij heeft wat lampjes voor me opgehangen, ik vond wel dat hij lang bleef en bij het afscheid moest ik 'm twee kusjes geven, die eiste hij op."
Meneer S. lacht: "Ja, als je kusjes gaat geven…" Nu is het de beurt aan mevrouw M. begripvol te knikken: "Ja, dat is 't hè, maar hij had 'n keer gezegd dat hij voor een vriendin ging koken, dus…, en hij is 55.
"Nou, ik heb 't geweten! Gisterenavond ging ik naar bed, even na tien uur. Lig ik daar, wordt er aangebeld! Zo laat nog! Nou had ik 's middags contact met mevrouw X gehad, van nummer 16, die was nogal ziek, dus ik dacht dat zij 't was, dat ze hulp nodig had. Ik kijk niet door het kijkgaatje, doe open en ik schrik me rot want daar staat hij, die pikzwarte man! Ik leg uit dat ik moe ben en naar bed wil, maar wat denk je? Hij loopt gewoon langs me heen naar binnen en zegt 'je moet niet zo veel praten M.'
"Hij trilde over z'n hele lijf, waarschijnlijk was hij stoned, ik bleef staan maar hij gaat zitten, rolt z'n mouwen op en laat me z'n tatoeages zien. 'Kijk een zwarte slangenkop!', roept hij bezwerend. Ik herhaal dat ik moe ben, dat-ie weg moet gaan, maar hij luistert niet, trekt z'n shirt uit, en gaat, al trillend, voor me staan… niet dansen maar…. performen. Vreselijk was 't. Wat moet ik doen? 't Is zoiets onzinnigs." Mevrouw M. pauzeert even. "Heel anders dan wat ik met een gestudeerd persoon als jij heb. Het bestuur moet maar met hem gaan praten. Ik doe niet meer open hoor, ik kan die zwarte kop even niet meer zien!"