“Op GeenStijl?!”

Nooit gedacht dat 't zou werken maar dat deed het wel. Wat, dat komt zo, eerst even dit.

Ik wandel graag over de hei, afhankelijk van het tijdstip kom ik er vrijwel niemand tegen, of wat hardlopers, paardrijders, fietsers, picknickers, wandelaars, honden met baasjes en kloothommels op brommers of scooters. Die laatsten horen daar niet.

Zelfs als het niet in de hoofden van die scooterrijdertjes opkomt, of als ze het lezen niet vaardig zijn, dan nog vallen de verkeersborden niet te misinterpreteren. Hoe aanlokkelijk en stoer een short cut over de hei ook mag lijken, als je niet begrijpt dat gemotoriseerde voertuigen daar niets te zoeken hebben, moet je jezelf na laten kijken.

Toch zie je, vooral 's zomers, die pummels zichtbaar genieten wanneer ze een onnozele wandelaar als ik in een zand-stuif-wolk achter zich kunnen laten. Een zonnebril die daar tegen beschermt, moet volgens mij nog uitgevonden worden.

Maar er valt weinig tegen te doen. Dat legde vorige zomer een toezichthoudende heide-inspecteur me haarfijn uit. Je ziet ze een doodenkele keer in een natuurlijk groen geverfde auto op de hei rondrijden. Hij wel. Ik had die dag net een brommertje achter de rug en vroeg hem, nu ik de gezagvoerder toch bij het hek aantrof, of een foto voldoende bewijs was om zulke jongens te laten bekeuren. Heb je een smart phone wil je 'm ook nuttig gebruiken, nietwaar? Nee hoor, alleen de politie kan zo'n schoffie bekeuren, en wel op heterdaad. Anders gaat het niet. Zei hij. Politie op de hei komt echter zeldzamer voor dan de brandweer... Dacht ik.

Maar goed, ik wist genoeg en toch deed ik het, toen ik vandaag twee van die brommerhufters op het smalle pad op me af zag scheuren. Misschien kwam het door 't zonnetje dat voor het eerst dit jaar een beetje kracht leek te hebben, in ieder geval deed ik geen respectvolle stap opzij, maar spreidde m'n armen wijd waardoor het volledige fiets-wandelpad geblokkeerd werd. Virtueel dan, want ze hadden er gemakkelijk omheen kunnen rijden al was dat dan een hobbelige en niet geheel risicoloos ommetje geworden.

Wat gebeurde er?

Het scootertje kwam, echt waar, vlak voor m'n voeten tot stilstand. Toen pas zag ik dat het twee zogeheten bontkraagjes waren. Dat maakte mij niet uit, ik discrimineer niet. Ik haalde m'n smart phone tevoorschijn en zei ferm – waar haalde ik het vandaan? – dat ze hier niet mochten rijden. “Oh, dat wist ik niet,” zei de bestuurder op de toon waarop kleine kinderen plegen te zeggen “ik heb het niet gedaan!! Ik was het niet!!”, terwijl de achterste z'n helm afzette. Op die opmerking ging ik niet in. “Ja, jammer dan,” zei ik resoluut. “Nu ga ik een foto van jullie maken en vanavond staan jullie op GeenStijl.” Op de een of andere manier voelde ik aan dat Hoeiboei.nl niet zo'n indruk op deze jongens zou maken.

Op GeenStijl?!” vroeg de een ongelovig. Het nadenken was begonnen.

Ja, of … what ever,” antwoordde ik lakoniek.

Ik liet niets van mijn verbazing en opluchting merken toen het bestuurdertje vervolgens afstapte en beleefd opperde:

Dan gaan we verder wel lopen..

Ik zei dat ik dat een goed idee vond, borg kalm mijn smart phone op en wandelde door, me inwendig enorm verkneukelend, zoals dat heet. Waar zo'n mevrouw van middelbare leeftijd toe in staat is! Het was minstens een kilometer lopen voor de jongens de rand van de hei zouden bereiken, wist ik, maar omkijken deed ik niet. Wel hield ik mijn oren gespitst. Ik verwachtte min of meer dat ze hun scooter na een paar meter zouden herstarten, wat ik op die leeftijd vast gedaan zou hebben, maar het bleef verbazingwekkend genoeg een en al vrede op de grote stille heide. Griezelig stil bijna.

Dreigen met GeenStijl helpt!

Niet de politie maar GeenStijl maakt uiteindelijk van ons allemaal brave burgers.

AnneliesvanderVeer

16 opmerkingen:

  1. Ja. Totdat die bontkraagjes een picca op GS tot statussymbool bombarderen...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. In Engeland daar was ook een oudere dame die niet zo snel haar smart-phone kon vinden, die is gaan slaan met haar handtasje, alle vier sloegen ze op de vlucht en eentje is door die dame zelfs tegen de grond geslagen.
    Was mooi om te zien.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. We leven in een zelfregulerende maatschappij,hetgeen wil zeggen "zoek het zelf maar uit,wij ordehandhavers hebben wel wat anders te doen dan orde te handhaven" wij zijn er voor de zijn,een prima pensioenopbouw,8 weken vakantie per jaar en gaan dat niet in de waagschaal stellen om een paar alochtone vlegels op hun onbetamelijk gedrag te wijzen.We kijken wel uit,je hebt zo een of ander gesubsidieerd anti-discriminatie clubje hijgerig in je nek hangen.Nee,zoek het lekker zelf maar uit.Vraag het maar eens aan de burgemeester van Utrecht,niet waar, Aleid Wolfsen?

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Dit is echt het leukste stuk dat ik óóit op Hoeiboei gelezen heb...en het maakt meteen het failliet van onze overheid op dat gebied pijnlijk duidelijk :).

    BeantwoordenVerwijderen
  5. wat een moedige vrouw !
    maar ik had niks anders verwacht van iemand die al jaren tegen de stroom roeit...
    Knap Annelies

    BeantwoordenVerwijderen
  6. LOL AVe,

    Erg leuk verhaal, prima actie.

    En nu uiteraard de pica alsnog op GS dumpen, ik bedoel, geen goede daad mag onbestraft blijven bij deze kanskraagjes!

    Sag.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Geen Stijl. BBB : BozeBurgermansBlog!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Niet geheel zonder risico, Annelies!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Haha - dàt zijn dus kinderen van een moeder die de weg naar GS gevonden heeft; éen die onlangs nog verbolgen heeft geroepen: "als ik je dáar toch een keer op zie staan dan krijg je een enkeltje naar opa en oma in Meknes!"
    Nav het sneeuwbal- en fiets-afpak-incident stond op een marokkaanse blog laatst een hele rits verontwaardigde reacties van marokkaanse moeders en tantes over die schanddaden; geen idee waarom nú opeens, en hoezo die verbazing en geschoktheid, want het is de eerste keer niet, maar kennelijk is opeens een Geenstijl-vermelding het equivalent geworden van een slechte naam in het koffiehuis, of na de vrijdagsdienst in de moskee..
    Niet de TV, maar de computer is misschien het communicatiekanaal voor marokkaanse mama's..

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Heel leuk verhaal. Het verbaast me dat ze niet zeiden: - het is niet mijn scooter, vriend!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Heldhaftig optreden.
    Menig Nederiglandse man durft zoiets niet aan.

    Het beschreven incident maakt duidelijk, dat er, behalve een politieke verandering op makronivo, ook een verandering moet komen op het individuele, persoonlijke nivo.

    Vaak zullen mensen niets zeggen, uit angst voor geweld van die scooterklootzakjes. En zullen die zullen dan weer doorgaan met hun respectloze gedrag.

    Annelies vindt hier de moed om er wat van te zeggen, en het blijkt direct effect te sorteren.

    Zo zie je maar. Het is allemaal niet zo eng als dat je denkt !

    De islam zal moeten worden gestopt en teruggedrongen. En dat is een taak van ons allemaal. Niet alleen van de politici die zich nu namens de PVV op alle bestuursniveaus gaan nestelen.

    Het is ook een taak van onszelf. We zullen er zelf iets aan moeten doen. Tegenhouden, ingrijpen (dreigen met) vergelding: het zijn allemaal zaken die wij ook zullen moeten leren. Het Grote is altijd verbonden met het Kleine.

    Moed is niet voorbehouden aan Janmaat, Fortuyn, Van Gogh, Wilders. Het is iets van ons allemaal. Zonder onze persoonlijke bijdrage, desnoods opofferingsgezindheid, mislukt de Tegenbeweging.

    We zullen er allemaal ZELF ook iets aan moeten doen!

    Uitstekend artikel weer, net zoals de weblog een continue kwaliteit uitstraalt.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Wat een prachtige geschiedenis.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Zolang ze op de hei scheuren vallen ze slechts gefrustreerde niks-burgers lastig die daar noodzakelijk tot rust moeten komen, en vallen ze geen 15 jarige schoolmeisjes op een fiets lastig, dus laat ze lekker scheuren op die hei!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Leuke tekst!


    Ken je deze tekst van Frans Halsema?

    Schrijft U graag?
    Nee!
    Het enige leuke aan schrijven
    is het gevoel dat je hebt als iets af is
    na afloop
    Zoals nu?
    Precies!

    Frans Halsema

    BeantwoordenVerwijderen