”Wij moslims genieten hier een maximum aan godsdienstvrijheid”

Hüseyin Koçak kandideerde in 2009 voor Die Linke voor de functie van hoofd van de »Landkreis« Kaiserslautern, stapte daarna over naar de SPD en zit intussen voor de CDU in het bestuur van de »Landkreis« Kaiserslautern. Zijn kritische opvattingen over de islam werden bij Die Linke niet echt op prijsgesteld. Voor Citizen Times sprak Benjamin Rösch met de politicus over Turken in Duitsland, integratieproblemen en de invloed van de Turkse regering op »haar« burgers in de Bondsrepubliek.

Citizen Times (CT): Meneer Koçak, als Duitser met Turkse wortels en bestuurslid van de Duits-Israëlische vereniging in het Saarland bent u waarschijnlijk bezorgd over de agressieve buitenlandse politiek van de Turkse minister-president tegenover Israël. Onlangs sprak Erdoğan in verband met de vestiging van een Turks-Arabische unie onder verwijzing naar de tijd van de kruistochten over »een oplossing van het Palestina-probleem«. Waarheen zal deze ingeslagen weg Turkije leiden?

Hüseyin Koçak (HK): In de eerste plaats gaat het een nationaal-islamist zoals Erdoğan niet om zogenaamde schendingen van mensenrechten in Gaza, want anders zou hij zich ook met Darfur moeten bezighouden, waar miljoenen moslims door islamisten vermoord of verdreven werden. Ook in Turkije vindt een bloedige onderdrukking van de Koerdenopstanden en een fascistoïde onderdrukking van de niet-moslims plaats. Dan is Israël, waar Arabieren een ruime mate aan autonomie genieten, veel verder dan Turkije. Islamisten zoals Erdoğan past het niet dat er een democratische en niet-islamitische staat in het Midden-Oosten bestaat, die gewoon niet in hun plaatje past. Deze politieke weg zal Turkije in de rol van een marionet van de Arabische wereld leiden – waar Erdoğan al overvloedig door de Saoedi’s wordt gehonoreerd. En de EU houdt slaperig vast aan de onderhandelingen over toetreding.

CT: Vindt u dat het erfgoed van Atatürk in gevaar is of is het misschien zelfs al verloren gegaan?

HK: Na de ondergang van het Ottomaanse rijk, dat als kalifaat met de sharia werd geregeerd, was er dankzij de hervormingen van Atatürk een moderne republiek ontstaan. Deze hervormingen hadden echter geen basis in Anatolië en hebben zich uiteindelijk ontpopt als een westerse make-up die nu afbrokkelt onder de AKP-regering. Het experiment van het Westen om Turkije als een islamitisch voorbeeldland te zien en tot partner te nemen, is al mislukt ten gunste van de islamisten.

CT: Deelt u de opvatting van veel Turkije-critici dat de regering in Ankara actief probeert te verhinderen dat Turkse immigranten in Europa en vooral in Duitsland echt integreren?

HK: Ja, ze probeert het in ieder geval en gedeeltelijk met succes. De critici zouden echter ook moeten weten dat er al honderdduizenden geïntegreerde Turken in Duitsland wonen, op wie Erdoğan en andere islamisten geen invloed hebben. Ik denk dan bijvoorbeeld aan de ca. 900.000 Alevieten of aan seculiere Soennieten zoals Bassam Tibi, Necla Kelek of Lale Akgün en nog vele anderen.

De Turkse staat bouwt echter ook ijverig moskeeën en exporteert het islamisme via imams naar Duitsland. Hij wil ook graag scholen bouwen en later moeten Turkse kleuterscholen volgen. Zoiets toont dat de regering ons Turken in Duitsland zou willen meeregeren. Datgene wat de Ottomanen door hun oorlogen tegen het Westen niet is gelukt, de islamisering van Europa, zou Erdoğan ongetwijfeld willen bereiken met zulke maatregelen, door de immigratie van islamitische burgers naar Europa en door


de EU-toetreding van zijn land. Landen zoals Denemarken, Zweden of België, die weinig inwoners hebben, maar getroffen worden door een enorme immigratie van moslims, moeten de eerste islamitische landen in West-Europa worden. Wanneer de niet-islamitische bevolking de minderheid in hun eigen land vormt, dan zal het hen net zo vergaan als de Kopten in Egypte, de Chaldeeën in Irak of de Armeniërs in Turkije.

CT: Welke maatregelen zouden volgens u de Duitse regering moeten nemen om deze invloed tegen te gaan?

HK: Duitsland is zonder twijfel een immigratieland. Een immigratieland zou er echter aanspraak op moeten kunnen maken zelf zijn immigranten uit te zoeken. In plaats van regelingen zoals familiehereniging zou er een puntensysteem ingevoerd moeten worden. Want de integratie van immigranten kan alleen lukken door de arbeidsmarkt en niet door de welvaartsstaat. Ook de toetredingsonderhandelingen met Turkije zouden voor beëindigd verklaard moeten worden. Turkije behoort civilisatorisch net zoveel tot de EU als Israël tot de Arabische Liga. Door de politiek van de AKP-regering heeft het Westen dit land al verloren.

CT: Vooral van de kant van linkse politici in Duitsland wordt de integratieweigering van veel islamitische immigranten en hun nakomelingen vaak alleen maar teruggevoerd op discriminatie-ervaringen. Bij andere migrantengroepen, bijvoorbeeld Vietnamezen of Oost-Europeanen, treden deze problemen helemaal niet of in slechts zeer geringe mate op. Wat beschouwt u als de belangrijkste oorzaken van deze houding van weigering?

HK: Discriminatie? Nou ja zeg! Wij moslims genieten hier een maximum aan godsdienstvrijheid. Daarvan kunnen de christenen in islamitische landen niet eens dromen. In Turkije mogen kerken geen bezit verwerven en geen bankrekening hebben. Mensen, die overgaan tot het christendom, worden, zoals in Malatya, volgens de shariawetgeving afgeslacht of leven undercover. En ondanks deze toestanden hebben de christenen een hoger ontwikkelingsniveau dan het gemiddelde van de islamitische meerderheidssamenleving in Turkije. De meeste moslims zien zich hier graag gediscrimineerd, omdat zij de Verlichting in westerse zin, dus de liberaal-democratische waarden van Europa, afwijzen en daarmee op onbegrip stuiten.

CT: Wat zijn volgens u aanknopingspunten voor de staat en de samenleving om gelovige moslims ertoe te brengen de dogmatische principes en regels van hun geloof ondergeschikt te maken aan het wereldlijke waarden- en rechtssysteem?

HK: De islam heef tin tegenstelling tot het huidige christen- en Jodendom een eigen rechtssysteem, namelijk de sharia. Daarmee is het geen religie in de zin van een privézaak, maar vormt zij een staatsreligie. Zelfs het ondergeschikt maken van de sharia, zoals werd voorgesteld door de Zwitserse islamist Tariq Ramadan, zou niets opleveren – ze zou altijd nog het lijk in de kelder zijn. De sharia moet worden afgeschaft en niet ondergeschikt gemaakt te worden. De islam zou zich bovendien moeten seculariseren en ontpolitiseren.

CT: U spreekt in dit verband van een »Euro-islam« en hebt ook een boek met deze titel gepubliceerd. Wat precies verstaat u daar onder?

HK: Er staan soera’s in de koran, die de vrede stimuleren. Dat islam vrede en liefde moet betekenen, kan ik echter in zulke soera’s niet herkennen:

Soera 4, vers 89:
Zij wensen dat gij verwerpt, evenals zij hebben verworpen, zodat gij aan hen gelijk zult worden. Neemt derhalve geen vrienden uit hun midden totdat zij voor de zaak van God werken. En indien zij tot vijandschap vervallen, grijpt hen dan en doodt hen waar gij hen ook vindt; en neemt vriend noch helper uit hun midden.

Wat daarmee wordt bedoeld, wordt in deze soera’s verduidelijkt:

Soera 5, vers 51:
O, gij die gelooft, neemt de Joden en de Christenen niet tot vrienden. Zij zijn elkanders vrienden. En wie uwer hen tot vrienden neemt, is inderdaad één hunner. Voorwaar, God leidt het overtredende volk niet.

Soera 3, vers 118:
Jullie die geloven! Neemt geen vertrouwelingen buiten jullie kring; zij zullen niet nalaten jullie verderfelijke schade te berokkenen. Zij zouden voor jullie graag onheil willen. De haat blijkt openlijk uit hun monden, maar wat hun binnenste verbergt, is erger. Wij hebben jullie de tekenen duidelijk gemaakt als jullie verstand hebben.

Hoe moet een schriftgetrouwe moslim zich in een in meerderheid niet-islamitisch Europa integreren als hij anders gelovigen niet tot vriend mag nemen? Deze soera’s bevorderen het eigenlijke racisme en kunnen ook niet van God afkomstig zijn, omdat hij ook de schepper van Joden en christenen is. Wat wij nodig hebben, is een Europese interpretatie van de koran en daarmee een »Euro-islam«. Tot de binnenlandse vrede van een samenleving behoort bovendien de acceptatie van een meerderheidscultuur, die oriëntering voor een democratische gemeenschap biedt, waarvan de leden onafhankelijk van hun afkomst en religie seculiere normen en waarden als voorwaarde voor de binnenlandse vrede delen. De »Euro-islam« is zonder culturele aanpassing niet mogelijk.

CT: Moeten volgens u hoofddoeken op scholen worden verboden of vindt u dat te ver gaan?

HK: De versluiering van kinderen en vrouwen is voor een seculiere moslim zoals ik een vrijheidsberoving, die in Duitsland echter profiteert van het fundamentele recht op geloofsvrijheid. De versluiering en daarmee de seksualisering van de meisjes zou op scholen verboden moeten worden. Datzelfde geldt echter ook voor pornografisch materiaal. Bovendien zouden wij moslims onze zonen niet seksistisch moeten opvoeden, dan hoeven we onze dochters ook niet meer te versluieren.

CT: Denkt u, dat »Euro-moslims« zoals u in Duitsland en Europa genoeg invloed zullen krijgen om merkbaar iets op gang te brengen?

HK: De islam verandert Europa, maar Europa verandert ook de moslims. Intussen kan men spreken van een nieuwe seculiere stroming. De oprichting van nieuwe verenigingen zoals de Vereniging van democratisch-Europese moslims ((VDEM) in Aken is daarvan een voorbeeld. Er zullen nog meer volgen. Ook in andere Europese landen bestaan steeds meer verenigingen onder het opschrift »hervormingsislam«. Ik ben zeer optimistisch wat betreft de Europeanisering van de islam.

CT: Hoe kunnen de politiek en betrokken burgers u bij uw werk steunen?

HK: De politiek is links van het midden niet meer te redden. De linksen staan ons moslims zelfs wanneer het om antisemitisme of fascisme gaat een regelrechte cultuurkorting toe. Dat linksen en neonazi’s met de islamisten samenwerken, is toch wel bij iedereen bekend.

Het burgerlijke midden zou de islamitische hervormers ondersteunend moeten begeleiden. Wat betreft de Europeanisering en de hervorming van onze religie, moeten wij moslims ons echter verplicht kritisch bezighouden met ons geloof. Hier kan noch de politiek noch de meerderheidssamenleving iets doen.

CT: Denkt u, dat het een positief effect zou hebben wanneer men in Duitsland opnieuw meer patriottisme zou opeisen en zou voorleven?

HK: Natuurlijk! Ik persoonlijk ben er blij mee om in een land van dichters en denkers geboren te zijn, van de kennis waarvan de hele mensheid profiteert. Ik houd van dit land – maar draag echter ook een verantwoordelijkheid voor de zonnige en duistere historie. Deze verantwoordelijkheid is ook de reden van mijn lidmaatschap van de Duits-Israëlische vereniging. Mensen zouden door een democratisch patriottisme aan hun identiteit moeten vasthouden. Anders doen dit weer de verkeerden, die dit land in het verleden heel veel schade hebben toegebracht. Wie de Europese waarden afwijst die onderdeel uitmaken van zo’n patriottisme, heeft altijd nog de mogelijkheid om ergens anders te leven. We zouden ook moeten weten, dat waarderelativisme, het tegendeel van patriottisme dus, het einde van de Verlichting zal brengen.

Bron: Citizen Times

Interview: Benjamin Rösch (Citizen Times)

Vertaald uit het Duits door: E.J. Bron