Die buitenlandse correspondenten die op de bladen van links rusten

il Giornale.it - artikel van zaterdag 5 februari 2011

Voorwoord van de vertaler:

Er wordt zo veel over Italië verteld, vooral over Berlusconi, dat ik besloten heb onderstaand artikel uit “il Giornale” van gisteren te vertalen, om in het algemeen een beter beeld van Italië te geven en in het bijzonder om enkele passages uit het artikel “Il Buffone” enigszins te relativeren.

LINK: http://www.ilgiornale.it/interni/quei_corrispondenti_esteri_sdraiati_fogli_sinistra/berlusconi-giornalisti-esteri-bunga/05-02-2011/articolo-id=504074-page=0-comments=1

door Giancarlo Perna

Waarom Italië in het buitenland een karikatuur is. De correspondenten geven de kletspraat van de linkse kranten getrouw weer, zonder ons land te begrijpen.

Na het voorval met Ruby wordt er veel gepraat over wat men in het buitenland van Italië denkt. Het debat wordt in vuur en vlam gezet en Stenio Solinas heeft ons op subtiele wijze zijn opinie in deze krant gegeven. Wat onze patriottische gemoederen geschokt heeft, is de Frans-Duitse TV Arté geweest, die ons in een reportage over het berlusconiaanse Italië in onze onderbroek gezet heeft. Wie het echter gezien heeft, zegt dat het respectloos is, en opgevuld met gekunsteld antiberlusconisme en dat het, in plaats van Italië te fotograferen, er een karikatuur van maakt. Het blijkt dat men ons massaal als fascisten en misdadigers afschildert, geleid door een maffiabaas. Ik ben nooit gek geweest op de meningen die het ene volk geeft over het andere.

Ze komen voort uit vooroordelen en onthullen meer over de mentaliteit van degene die deze meningen formuleert dan over de mentaliteit van degene die ze ondergaat. Natuurlijk hangt het af van de spreker. Als hij die spreekt ook zijn hoofd gebruikt, kan het vermakelijk worden. Arthur Schopenhauer heeft eens gezegd: «Andere werelddelen hebben apen, Europa heeft de Fransen». Leuk. Maar ook met ons is de filosoof niet zachtzinnig geweest, ook al hield hij van Italië. Hij beschouwde ons tegelijk schaamteloos en laf, kleinmoedig en verwaand: «Slecht bekendstaande mensen die zulke mooie gezichten hebben en zulke slechte geesten»; «op straat praten ze met vreselijke stemmen. Maar in het theater kwinkeleren ze prachtig». De briljante Arthur is tegenwoordig helaas vervangen door de in Italië gestationeerde buitenlandse correspondenten om ons op de vingers te kijken. Aan hun schrijfsels besteden vooral de politici aandacht en denken er lumineuze ideeën bij op te doen. Zij verspillen hun tijd.

Het is namelijk zeer zeldzaam dat de blik van de buitenlandse verslaggevers de originaliteit heeft die


men verwacht van iemand die van buiten komt. Dat ik “zeer zeldzaam” zeg, is uit beleefdheid, want in werkelijkheid heb ik in de buitenlandse pers nooit iets gelezen dat al niet herhaaldelijk in de Italiaanse pers vermeld was. De enige uitzondering was de economie waarvoor de buitenlander vaak nog niet gepubliceerde scoops weet te bemachtigen. Dit hangt, geloof ik, af van het snobisme van de Italiaanse tycoons, die zich een hele piet voelen als ze geïnterviewd worden door Le Monde of de Faz, in plaats van een van de standaard Italiaanse dagbladen waarvan ze aandeelhouders zijn. Voor de rest wordt de buitenlandse correspondent meegesleept door de nationale pers, niet alleen voor het nieuws, wat logisch is, maar ook voor de interpretatie, hetgeen een teleurstelling is. In mijn ogen als Italiaan, maakt deze omstandigheid hem uiterst overbodig. Hij komt hier met al zijn bagage aan vaak eeuwenoude vooroordelen die men in zijn land over ons heeft.

Enkele overdreven goedgezinde vooroordelen: het mooie land, zoals Italië vaak genoemd wordt, de goede mensen, het levendige vernuft, etc. Andere onsterfelijk negatieve vooroordelen: lawaaierige, oneerlijke, corrupte mensen, etc. Het laatste cliché gaat over Berlusca [1] de schurk of, in het ergste geval, een marsmannetje dat in zijn vliegende schotel terug moet om te verdwijnen. De correspondent die zich aan deze leidraad houdt, kijkt niet verder dan zijn neus lang is en, gesteld dat er in Italië iets nieuws gebeurt, dan merkt hij er niets van. Maar als hij tegen de stroom in wil gaan, dan censureert hij zichzelf, omdat dat niet is wat zijn lezers van hem verwachten. Dit verklaart grotendeels het muffe antiberlusconisme van de buitenlandse reportages. Er is niemand die zijn hersens gebruikt, die de werkelijke Italiaanse situatie analyseert en uitlegt waarom de Italianen al tientallen jaren op de Cav [2] blijven stemmen, ondanks valstrikken en schandalen.

Er zou een onbekend, nieuw beeld van Italië uit voortkomen: dat van een land verlangend naar vele vrijheden die alleen Berlusca belooft en die door zijn tegenstanders geboycot worden. De correspondenten begrijpen geen snars van de Italiaanse politiek en doen er ook geen moeite voor. Dat is gedeeltelijk te rechtvaardigen. Onze taal is dubbelzinnig. Wij hebben het over de Justitie, maar wij zinspelen op de onrechtvaardigheid van de Justitie. Voor velen van ons is een rechter een bezeten Openbaar Ministerie of een rechter zoals Nicoletta Gandus die op internet de beklaagde verbrijzelt die zij moet berechten, etc. Voor een Duitser is een rechter een rechter, d.w.z. een kalme persoon die boven de partijen staat. En als hij dan moet berichten over de Cav die weigert zich te laten berechten, zal deze Duitser, die een min of meer perfect idee van een rechter in zijn hoofd heeft, een verontwaardigd artikel schrijven en er aldus blijk van geven dat hij niets begrepen heeft van wat er in Italië gebeurt. Over misverstanden als deze, die een kloof veroorzaken tussen ons en de buitenlandse waarnemer, zou men boekdelen kunnen schrijven. Laten wij ons beperken door te stellen dat de verslaggever, die in het duister tast, maar toch iets moet schrijven, slechts één weg heeft om inspiratie op te doen en dat is de keus van een Italiaanse krant. Om zijn landgenoten een labyrintisch land te illustreren, moet hij duidelijk zijn. Hij zal daarom de vage kranten, zoals Stampa en Messaggero ter zijde laten, evenals de Corsera [3] die te flets is. Er blijven twee kranten over die duidelijk partij kiezen: Repubblica aan de linker en il Giornale aan de rechter zijde.

De gemiddelde reporter zal il Giornale uitsluiten, niet alleen omdat het dichtbij Berlusca staat die een duivel is, maar ook omdat als de wereld naar rechts gaat, de opinie bij links blijft. En omdat de reporter politiek correct is, zal hij de voorkeur geven aan Repubblica, L’Espresso [4] en Annozero [5] waarvan hij verslagen en kletspraat getrouw zal weergeven. En het beeld van Italië zal de wereld rond gaan op grond van wat Scalfari [6] en Santoro [7] schrijven. Uiteraard is deze luiheid niet lofwaardig, maar de buitenlandse verslaggever zal geen last hebben van gewetenswroeging. Voor hem is de inspanning om Italië te begrijpen buiten de typetjesmakerij om, een verspilling van tijd. Italianen zijn bewegingloos, niet assimileerbaar en niet te regeren. En bij God, ze zouden veranderd moeten worden! Dit is in wezen wat de buitenlander denkt die ons waarneemt. De buitenlandse pers heeft daarom altijd voor ons gewenst wat men zelf nooit in huis zou willen hebben. In de vooroorlogse periode is hij voor het fascisme geweest omdat dat ons tot gehoorzaamheid zou dwingen; na de oorlog was hij voor de Pci [8] tegen de DC [9] om dezelfde reden; nu is hij voor het justitialisme, ook al zou men het verafschuwen om in het eigen land de rechters, de lichamelijke inspecties en de telefonische afluisterpraktijken te hebben die wij hebben. Hebben jullie een hekel aan ons, beste collegae? Wij zullen ons erbij neerleggen.

© IL GIORNALE ON LINE S.R.L. - Via G. Negri 4 - 20123 Milano - P.IVA 05524110961

Vertaling: Hans den Hollander

Voetnoten:

[1] Berlusca: bijnaam voor Berlusconi

[2] il Cav: nog een bijnaam voor Berlusconi. Hij is namelijk “Cavaliere del Lavoro” (Ridder van de Arbeid) d.w.z. drager van de onderscheiding die in Italië wordt gegeven voor verdiensten op economisch gebied.

[3] Corsera: Corriere della Sera

[4] L’Espresso: een links georiënteerd weekblad

[5] Annozero (Jaar nul) een uiterst links georiënteerd TV programma van RAI 3

[6] Scalfari: een van de oprichters en medewerker van Repubblica

[7] Santoro: presentator van het TV programma Annozero

[8] Pci: Partito comunista italiano (Italiaanse communistische partij)

[9] DC: Democrazia Cristiana (tot 1993) (Italiaanse christen-democratische partij)

7 opmerkingen:

  1. Het probleem is dat journalisten vaak dezelfde denkschool aanhangen en die is politiek correct en links. Daarom wordt er over Italië, maar ook over andere landen en bewegingen zeer eenzijdig en gekleurd bericht. Ook over de VS - Tea Party en over Nederland inzake Fortuyn en Wilders. Vervolgens wordt een bewust onjuiste karikatuur weer voorgehouden aan Nederlanders of Italianen met de mededeling "oh kijk toch eens wat een schande Wilders of Berlusconi is, want in het buitenland blabla". Dat dit eenzijdige beeld bewust naar het buitenland is gecommuniceerd met behulp van lokale journalisten, wordt niet verteld.

    Bedankt voor de vertaler, want het is goed om eens een andere mening uit en over Italië te lezen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Klopt allemaal, ook over Nederland verschijnen er regelmatig artikelen in de buitenlandse pers die zijn gebaseerd op een telefoontje met een stagiaire van bij De Groene of een ander evangelisatieblad van de linkse kerk.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Er wordt maar weinig weerlegd over wat er zoal geschreven wordt. Het is meer een beetje schimpen op de schrijvers. Daar schieten we weinig mee op. Voor mij blijft Berlusca een voorbeeld van hoe een foute rijkaard met manipulatie aan de macht blijft. En bij gebrek aan een tegenstander van formaat natuurlijk.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. @Victor Onrust

    Als U met “weerleggen” «staven of bewijsmateriaal aanvoeren» bedoelt, maar ook als U er «de onjuistheid aantonen van» mee bedoelt, wordt er inderdaad weinig “weerlegd” over wat er geschreven wordt. Maar dat is ook niet nodig. De journalist Giancarlo Perna schrijft zijn artikel voor het Italiaanse publiek. En dat publiek heeft geen bewijzen nodig, want het weet heel goed wat de linkse journalisten van “Repubblica” en “L’Espresso” al jarenlang over Berlusconi schrijven.

    U schiet er misschien weinig mee op, want U heeft zich laten indoctrineren door wat de linkse Nederlandse pers van de eveneens linkse Italiaanse pers heeft overgenomen. Daar ontkomt U niet aan. Voor U blijft Berlusconi dus een voorbeeld van hoe een foute rijkaard met manipulatie aan de macht blijft. Op zich bewijst dit dat Uw mening gevormd is door linkse imprinting.

    Volgens mij brengt U het “foute” rijkzijn van Berlusconi op een vreemde manier in verband met gemanipuleerde macht. Zoiets kan men gemakkelijk weerleggen.

    Ik heb de ontwikkeling van Berlusconi in Italië op de voet gevolgd, want ik heb ruim 35 jaar in dat land gewerkt en gewoond. Wat ik heb meegemaakt komt in het kort hierop neer: Tot Berlusconi besloot in de politiek te gaan, was ruim 30% van de Italiaanse bevolking communistisch. Geen salonsocialisten, nee echte, pure, onvervalste communisten, die ook enge banden hadden met de Soviet-communisten. Het vreemde was, dat je in die tijd voelde dat er iets niet in orde was in dat land, maar niet precies begreep wat de oorzaak was. Bureaucratie en corruptie vierden hoogtij. Evenals de criminaliteit. De georganiseerde criminaliteit vooral. Zeg maar Mafia, N’drangheta, Cosa nostra, Camorra, enz. enz.

    Door de kritiek van Berlusconi op het bestel van die tijd, begonnen de Italianen op andere gedachten te komen. En als ik mij nu verplaats naar het heden, dan zie ik in hoe belangrijk die man voor Italië geweest is. Denk alleen maar aan het feit dat die echte, pure gelovige communisten hun Italiaanse communistische partij hebben opgeheven in 1991 en de "Partito Democratico della Sinistra" (de Links democratische partij) hebben opgericht. Er bestaat nog een heropgerichte communistische partij, maar dat is een splinterpartijtje.

    Zonder Berlusconi was minsten 50% van de Italianen links. En die linkse leiders weten dat. En daarom haten ze hem zo intens. En daarom proberen ze hem op alle mogelijke manieren ten val te brengen. Maar het lukt hen niet hem op zijn politieke beleid of zijn leiderschap te verslaan. Zelfs het verraad van Fini, de medeoprichter van de PDL (Popolo della Libertà)(Het Volk van de Vrijheid) heeft hem niet tot aftreden kunnen brengen. Toen probeerde de links georiënteerde rechterlijke macht, na ontelbare pogingen hem te veroordelen op grond van frauduleuze praktijken, het met morele chantage, maar ook dat lukte niet. Berlusconi houdt van vrouwen maar het is schier onmogelijk hem op iets strafbaars te betrappen. Hij betaalt niet voor seks, (hoewel hij vrijgevig is), doet niet aan prostitutie en ook met pedofilie komen de rode rechters nergens.

    Als Berlusconi een rijke ondernemer was gebleven en niet in de politiek was gestapt, had men hem gewoon met rust gelaten. Ook als hij linkse sympathieën had gehad. Kijk naar De Benedetti zijn linkse tegenpool. Die heeft het gepresteerd de schrijfmachinefabrikant Olivetti naar een voortijdig einde te helpen. Heeft nooit last gehad van Justitie.

    Als Berlusconi zou opstappen (God betere het) dan gaat Italië Nederland achterna. Dan worden de Italianen door paarse coalities geregeerd. Door Italiaanse Bossen, Cohennen, Den Uylen, Balkenbenden, enz. enz. Want net als Nederland tijdens de vorige regeringen heeft ook Italië, met uitzondering van Berlusconi, geen leiders die het land kunnen regeren in het belang van de burgers.

    Daarom stemmen Italianen al tientallen jaren op Berlusconi. Hij heeft een meerderheid van minstens 55% in het parlement. Zouden Italianen slimmer zijn dan Nederlanders……?

    Hans den Hollander

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Klopt wel ja.
    Je vraagt je vaak af hoe het toch komt dat nederland zo vreemd wordt weergegeven in het buitenland, en dat zal dan aan hetzelfde verschijnsel liggen.
    Zo zag ik na de laatste verkiezingen met interesse uit naar de weergave daarvan in Luxemburg, in Luxemburger Wort ( www.wort.lu). Maar wat dáár allemaal niet gescholden werd op Wilders!, normaal voor linkse websites ( reacties op opiniestukken op de volkskrant-site bv), maar nauwelijks te geloven voor een respectabele buitenlandse krant. ´k Heb daar toen op gereageerd, naast een luxemburgse, maar onze uitgebreide reacties waren in no time verwijderd.
    Overal dus toch de overheersend linkse insteek, overal ook anjameulenbelten. Of moet ik zeggen: overal peter breedvelden?

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Voorpagina van LIBERO van woensdag 9 februari 2011 (Vertaald)

    VUIL SPEL
    DE RECHTER DIE SILVIO GERECHTELIJK VERVOLGT,
    GING DE STRAAT OP OM TEGEN HEM TE DEMONSTREREN

    De strafbare feiten zijn twijfelachtig, de bewijzen zwak. Maar het OM vraagt een
    onmiddellijke berechting voor Berlusconi. De beschuldigingen zijn minderjarige
    prostitutie en afpersing. En voor het vonnis is er al een onvervalste rode rechter
    gekozen

    BeantwoordenVerwijderen